Αυτό το θέμα είναι αναμφίβολα πολύ ενδιαφέρον και μπορούμε να βρούμε πολύ διαφορετικές απόψεις σχετικά με αυτό. Δημιουργεί μεγάλες συζητήσεις μεταξύ κτηνιάτρων και κτηνοτρόφων όσον αφορά τον ορισμό του και, για τους ιδιοκτήτες, δεν είναι απολύτως σαφές.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θέλουμε να απαντήσουμε στην πιο συχνή ερώτηση: Μπορεί ένας σκύλος να είναι αυτιστικός; Σίγουρα θα είμαστε αμφισβητηθεί αργότερα, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν σπουδαίοι ορισμοί από αυτή την άποψη, αλλά θα δώσουμε τις κύριες ιδέες που είναι πιο αποδεδειγμένες.
Επιστημονικές μελέτες για τον αυτισμό σε σκύλους
Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για τον αυτισμό στους σκύλους, καθώς δεν έχουμε οριστικά αποτελέσματα που να μπορούν να ρίξουν φως στο θέμα. Ορισμένες μελέτες υποδεικνύουν ότι οι καθρεπτικοί νευρώνες, που βρίσκονται στους εγκεφάλους των σκύλων, θα μπορούσαν να είναι η αιτία της νόσου. Θα ήταν εκ γενετής προσβεβλημένοι νευρώνες, οπότε ο σκύλος θα μπορούσε να γεννηθεί με αυτήν την πάθηση αλλά να μην την αποκτήσει στη ζωή. Καθώς είναι μια τόσο σπάνια κατάσταση, πολλοί κτηνίατροι προτιμούν να την αναφέρουν ως δυσλειτουργική συμπεριφορά
Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς που μιλούν για ιδιοπαθή νόσο, άγνωστης αιτίας, επομένως είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε από πού προέρχεται το πρόβλημα
Τέλος, και για περαιτέρω σύγχυση, λέγεται ότι μπορεί να κληρονομηθεί από έναν συγγενή που έχει εκτεθεί σε πολλές τοξίνες από καθορισμένο χρόνο. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε περιττούς ή μεγάλου όγκου εμβολιασμούς και ενισχύει τη θεωρία ότι ο υπερβολικός εμβολιασμός ενός σκύλου μπορεί όχι μόνο να βλάψει το εν λόγω ζώο αλλά και τους απογόνους του για τα επόμενα χρόνια.
Πηγές: Δρ Nicholas Dodman για το Συνέδριο "Διεθνής Ένωση Συμβούλων Συμπεριφοράς Ζώων", 2011.
Σημεία αυτισμού
Η αναγνώριση ενός σκύλου ως αυτιστικού μπορεί να είναι μια μεγάλη πρόκληση, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να αμφισβητηθεί από άλλους κτηνιάτρους. Ωστόσο, έχουμε μια σειρά από σημάδια, ειδικά συμπεριφορικά, που μπορεί να συνδέονται με τη νόσο. Είναι διαταραχές συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένων ενεργειών που μπορεί να είναι εμμονικές ή/και ψυχαναγκαστικές.
Κανονικά σχετίζονται με συμπεριφορές που σχετίζονται με τον ανθρώπινο αυτισμό αλλά ας τις διαφοροποιήσουμε για να τις κατανοήσουμε καλύτερα. Υπάρχουν κάποιες διαταραχές, όπως το αυτιστικό φάσμα, που είναι η δυσκολία στην ομιλία, που δεν θα βρούμε στα ζώα.
Η καταναγκαστική διαταραχή των σκύλων, είναι πολύ παρούσα σε φυλές όπως οι Γερμανοί Ποιμενικοί και τα Ντόμπερμαν, είναι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή στερεότυπες συμπεριφορές, όπως π.χ. όπως να κυνηγούν ο ένας τον άλλον την ουρά, να δαγκώνουν ή να γλείφουν ορισμένα μέρη του σώματος με εμμονικό και επαναλαμβανόμενο τρόπο που, με την πάροδο του χρόνου, γίνονται όλο και πιο έντονοι και διαρκείς.
Ο ιδιοκτήτης πρέπει να είναι προσεκτικός στην εξέλιξη αυτών των διαταραχών, εάν αυξάνονται με τα χρόνια ή εάν προκαλούν τραυματισμούς στον σκύλο του, για παράδειγμα, ακρωτηριάζοντας την ουρά του. Μπορεί επίσης να έχει κακή αλληλεπίδραση με άλλα σκυλιά (είναι πολύ αδέξιος ή έχει έλλειψη γνώσης για την κοινωνική αλληλεπίδραση) και ακόμη και καθόλου αλληλεπίδραση. Αυτό το αίσθημα δυσφορίας μπορεί να είναι με άλλα ζώα του ίδιου ή διαφορετικού είδους ή ακόμα και με τους ιδιοκτήτες τους. Δεν είναι ένα χαρακτηριστικό που μας οδηγεί κατευθείαν στον αυτισμό, αλλά ναι, είναι μια κλήση αφύπνισης για τους ανθρώπους που ζουν με το ζώο.
Επίσης, σε πιο έντονες περιπτώσεις, μπορούμε να παρατηρήσουμε ένα ζώο που παραμένει να στέκεται σε ένα σημείο , χωρίς κανένα συναίσθημα. Είναι ευκολότερο να εντοπιστεί σε φυλές που είναι συνήθως πολύ δραστήριες και, σε αυτές τις περιπτώσεις, περνούν πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους όρθιες με ένα κενό βλέμμα.
Τι μπορώ να κάνω?
Όπως εξηγήσαμε στην αρχή του άρθρου, δεν μπορεί να προσδιοριστεί αν όντως υπάρχει αυτισμός στους σκύλους, γι' αυτό και δεν υπάρχει θεραπεία. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες που παρατηρούν αυτές τις συμπεριφορές στον σκύλο τους, πηγαίνουν στον κτηνιατρείο ή ηθολόγο για να προσπαθήσουν να βρουν την αιτία που προκαλεί αυτή την απόκλιση στη συμπεριφορά του σκύλου.
Υπάρχουν διάφορες θεραπείες, ασκήσεις ή παιχνίδια που μπορείτε να εξασκήσετε με τον σκύλο σας για να καθυστερήσετε την πρόοδο αυτής της πάθησης. Είναι ζώα που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, επομένως θα χρειαστούν όλη τη συμπόνια και την αγάπη των ιδιοκτητών τους, καθώς και την απαραίτητη υπομονή για να καταλάβουν ότι είναι μια μακρά διαδικασία.
Μια άλλη συμβουλή που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε μια πολύ αυστηρή ρουτίνα περιπάτου, φαγητού και ακόμη και χρόνου παιχνιδιού. Οι αλλαγές πρέπει να είναι ελάχιστες, αφού το πιο δύσκολο για αυτούς τους σκύλους είναι η προσαρμογή. Μια έντονη ρουτίνα θα σας κάνει να νιώσετε πιο ασφαλείς αφού γνωρίζετε το περιβάλλον σας και την οικογένειά σας. Η διατήρηση της ρουτίνας είναι πολύ σημαντική.
Προφανώς θα αποσύρουμε κάθε είδους τιμωρία, καθώς αναστέλλει τη φυσική και διερευνητική συμπεριφορά του σκύλου, η οποία επιδεινώνει την κατάστασή του και θα επιτρέψτε του να ενεργεί ελεύθερα (ή όσο το δυνατόν περισσότερο) τόσο στις βόλτες όσο και στο σπίτι, επιτρέποντάς του να μυρίζει, να κατασκοπεύει και να επικοινωνεί μαζί μας εάν το επιθυμεί, αλλά ποτέ μην τον αναγκάζετε σε μια αλληλεπίδραση.
Για να βελτιώσουμε το sniffing μπορούμε να κάνουμε ασκήσεις όπως αναζήτηση, πολύ δημοφιλείς σε καταφύγια και ρείθρα, στόχευση και ακόμη και προσφορά κινητοποιητικών παιχνιδιών (με ήχο, με φαγητό κ.λπ.).
Μην ξεχνάτε όμως ότι για να ξεπεράσετε το πρόβλημα που επηρεάζει τον σκύλο σας, το σημαντικό θα είναι να πηγαίνετε στον ειδικό, γιατί χωρίς θεραπεία δεν θα υπάρξει βελτίωση στη συμπεριφορά τους.
