Το όνομα των αμφιβίων (αμφι-βίος) προέρχεται από τα ελληνικά και σημαίνει «και οι δύο ζωές». Αυτό συμβαίνει επειδή ο κύκλος της ζωής τους λαμβάνει χώρα μεταξύ νερού και ξηράς Αυτά τα παράξενα πλάσματα αλλάζουν τον τρόπο ζωής και την εμφάνισή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής τους. Τα περισσότερα είναι νυχτερινά και δηλητηριώδη. Μερικοί μάλιστα μαζεύονται για να τραγουδήσουν τις βροχερές νύχτες. Χωρίς αμφιβολία, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σπονδυλωτά ζώα.
Αυτή τη στιγμή, περισσότερα από 7.000 είδη έχουν περιγραφεί και εξαπλώνονται σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο, εκτός από μέρη με τα πιο ακραία κλίματα. Ωστόσο, λόγω του ιδιαίτερου τρόπου ζωής τους, είναι πολύ πιο άφθονα στις τροπικές περιοχές. Θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα αυτά τα ζώα; Μην χάσετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας σχετικά με τους διαφορετικούς τύπους αμφιβίων, την ταξινόμηση, τα ονόματα και τα παραδείγματά τους περίεργος.
Τι είναι τα αμφίβια;
Τα σύγχρονα αμφίβια είναι ζώα μη αμνιακά τετράποδα σπονδυλωτά, αυτός είναι ο κύριος ορισμός των αμφιβίων. Αυτό σημαίνει ότι έχουν οστέινο σκελετό, έχουν τέσσερα πόδια (εξ ου και η λέξη τετράποδα) και γεννούν αυγά χωρίς προστατευτικές μεμβράνες. Λόγω του τελευταίου, τα αυγά τους είναι πολύ ευαίσθητα στην ξηρότητα και πρέπει να τοποθετούνται σε νερό. Οι υδρόβιες προνύμφες αναδύονται από αυτά και στη συνέχεια υφίστανται μια διαδικασία μετασχηματισμού γνωστή ως μεταμόρφωσηΈτσι γίνονται ενήλικες της ημιγήινης ζωής. Ένα σαφές παράδειγμα αυτού είναι ο κύκλος ζωής των βατράχων.
Παρά την φαινομενική ευθραυστότητά τους, τα αμφίβια έχουν αποικίσει μεγάλο μέρος του κόσμου και έχουν προσαρμοστεί σε διαφορετικά οικοσυστήματα και ενδιαιτήματα Για αυτόν τον λόγο, υπάρχουν πολλά είδη αμφιβίων με τεράστια ποικιλομορφία. Αυτό οφείλεται στον μεγάλο αριθμό εξαιρέσεων που δεν πληρούν τον παραπάνω ορισμό.
Λόγω της μεγάλης ποικιλομορφίας τους, είναι πολύ δύσκολο να πούμε τι κοινό έχουν οι διαφορετικοί τύποι αμφιβίων. Ωστόσο, συγκεντρώσαμε τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες του, υποδεικνύοντας ποιοι έχουν εξαιρέσεις. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των αμφιβίων:
- Τετράποδα: Εκτός από τα καικίλια, τα αμφίβια έχουν δύο ζεύγη άκρων που καταλήγουν σε πόδια. Τα πόδια είναι συχνά πλέγματα με 4 δάχτυλα, αν και υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις.
- Ευαίσθητο δέρμα : έχουν πολύ λεπτό δέρμα, χωρίς λέπια και ευαίσθητο στην ξηρότητα, επομένως πρέπει να παραμένει πάντα υγρό και σε θερμοκρασία δωματίου. μέτρια.
- Toxicos: τα αμφίβια έχουν αδένες στο δέρμα τους που παράγουν αμυντικές ουσίες. Για το λόγο αυτό, το δέρμα του είναι τοξικό εάν καταποθεί ή εάν έρθει σε επαφή με τα μάτια. Ωστόσο, τα περισσότερα είδη δεν αποτελούν απειλή για τον άνθρωπο.
- Δερματική αναπνοή : Τα περισσότερα αμφίβια αναπνέουν από το δέρμα τους, επομένως πρέπει να το διατηρούν υγρό ανά πάσα στιγμή. Πολλά αμφίβια συμπληρώνουν αυτό το είδος αναπνοής με την παρουσία πνευμόνων και άλλα έχουν βράγχια σε όλη τους τη ζωή. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτό το θέμα στο άρθρο Πού και πώς αναπνέουν τα αμφίβια.
- Εκτοθερμία: Η θερμοκρασία του σώματός σας εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεστε. Για το λόγο αυτό, συνηθίζεται να τα βλέπουμε να λιάζονται.
- Σεξουαλική αναπαραγωγή: Τα αμφίβια έχουν ξεχωριστά φύλα, υπάρχουν δηλαδή αρσενικά και θηλυκά. Και τα δύο φύλα ζευγαρώνουν για να πραγματοποιηθεί γονιμοποίηση, η οποία μπορεί να συμβεί μέσα στο θηλυκό ή έξω.
- Ωοτόκος: Τα θηλυκά γεννούν υδρόβια αυγά με πολύ λεπτά, ζελατινώδη κελύφη. Για το λόγο αυτό, τα αμφίβια εξαρτώνται από την παρουσία νερού ή υγρασίας για την αναπαραγωγή τους. Πολύ λίγα αμφίβια έχουν προσαρμοστεί σε άνυδρα περιβάλλοντα αναπτύσσοντας ζωτικότητα και δεν γεννούν αβγά.
- Έμμεση ανάπτυξη: Οι υδρόβιες προνύμφες εκκολάπτονται από τα αυγά και αναπνέουν από τα βράγχια. Κατά την ανάπτυξή τους υφίστανται μια λίγο πολύ περίπλοκη μεταμόρφωση στην οποία αποκτούν χαρακτηριστικά ενηλίκων. Μερικά αμφίβια αναπτύσσονται άμεσα και δεν υφίστανται μεταμόρφωση.
- Night : Τα περισσότερα αμφίβια είναι πιο δραστήρια τη νύχτα, όταν βγαίνουν για να κυνηγήσουν και να αναπαραχθούν. Ωστόσο, πολλά είδη είναι ημερήσια.
- Σαρκοφάγα: Τα αμφίβια είναι σαρκοφάγα στην ενήλικη τους κατάσταση και τρέφονται κυρίως με ασπόνδυλα. Παρόλα αυτά, οι προνύμφες του είναι φυτοφάγες και καταναλώνουν φύκια, με λίγες εξαιρέσεις.
Όπως αναφέραμε, ένα άλλο από τα κύρια χαρακτηριστικά των αμφιβίων είναι ότι υφίστανται μια διαδικασία μεταμόρφωσης που ονομάζεται μεταμόρφωση. Στη συνέχεια, δείχνουμε μια αντιπροσωπευτική εικόνα της μεταμόρφωσης των αμφιβίων.
Ταξινόμηση αμφίβιων
Τα αμφίβια ανήκουν στην κατηγορία Αμφιβίων, η οποία χωρίζεται σε τρεις τάξεις:
- Τάγμα Γυμνοφιώνα
- Παραγγελία Urodela
- Παραγγελία Anura
Κάθε μία από τις τάξεις περιλαμβάνει οικογένειες και υποοικογένειες που περιλαμβάνουν τα διαφορετικά είδη αμφιβίων. Έτσι, στη συνέχεια θα δούμε τους τύπους αμφίβιων που βρίσκονται σε κάθε ομάδα.
Τύποι αμφιβίων και τα ονόματά τους
Υπάρχουν τρεις τύποι αμφιβίων:
- Καικίλιοι ή χωρίς πόδια (παραγγελία Γυμνοφιώνα).
- Σαλαμάνδρες και τρίτωνες (παραγγελία Urodela).
- Βάτραχοι και φρύνοι (παραγγελία Anura).
Καικίλιοι ή άποδες (Γυμνοφιόνα)
Οι Καικίλιοι ή απόδοι είναι περίπου 200 είδη που διανέμονται σε όλα τα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι αμφίβια με σακχαρώδη όψη, δηλαδή με επιμήκη και κυλινδρικό σχήμαΣε αντίθεση με άλλους τύπους αμφιβίων, τα καικίλια δεν έχουν πόδια και μερικά έχουν λέπια στο δέρμα τους.
Αυτά τα παράξενα ζώα ζουν θαμμένα κάτω από υγρό χώμα, τόσα πολλά είναι τυφλά. Σε αντίθεση με τα ανουράνια, τα αρσενικά έχουν ένα συσσωρευτικό όργανο, επομένως η γονιμοποίηση συμβαίνει μέσα στο θηλυκό. Η υπόλοιπη αναπαραγωγική τους διαδικασία είναι πολύ διαφορετική σε κάθε οικογένεια και ακόμη και σε κάθε είδος.
Σαλαμάνδρες και τρίτωνες (Urodela)
Το τάγμα Urodelos περιλαμβάνει περίπου 650 είδη. Χαρακτηρίζονται από το ότι έχουν ουρά σε όλη τους τη ζωή, δηλαδή οι προνύμφες δεν χάνουν την ουρά τους κατά τη μεταμόρφωση. Επιπλέον, τα τέσσερα πόδια τους μοιάζουν πολύ σε μήκος, οπότε κινούνται περπατώντας ή σκαρφαλώνοντας. Όπως και στους καικιίλιους, η γονιμοποίηση των ωαρίων γίνεται μέσα στο θηλυκό μέσω της σύζευξης.
Η παραδοσιακή διαίρεση σε σαλαμάνδρες και τρίτωνες δεν έχει ταξινομική αξία. Ωστόσο, οι σαλαμάνδρες ονομάζονται συνήθως είδη που έχουν έναν ουσιαστικά επίγειο τρόπο ζωής. Συχνά ζουν σε υγρά εδάφη και πηγαίνουν μόνο στο νερό για να αναπαραχθούν. Οι τρίτωνες, εν τω μεταξύ, περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στο νερό.
Βάτραχοι και φρύνοι (Anura)
Το όνομα «a-nuro» σημαίνει «χωρίς ουρά». Αυτό συμβαίνει επειδή οι προνύμφες αυτών των αμφιβίων, γνωστών ως γυρίνοι, χάνουν αυτό το όργανο κατά τη μεταμόρφωση. Επομένως, οι ενήλικοι βάτραχοι και φρύνοι στερούνται ουρών. Ένα άλλο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό είναι ότι τα πίσω πόδια του είναι μακρύτερα από τα μπροστινά και κινούνται πηδώντας. Σε αντίθεση με άλλους τύπους αμφιβίων, η γονιμοποίηση των ωαρίων συμβαίνει έξω από το θηλυκό.
Όπως και στο urodeles, οι διαφορές μεταξύ βατράχων και φρύνων δεν βασίζονται στη γενετική και την ταξινόμηση, αλλά στην ανθρώπινη αντίληψη. Οι γεροί ανουράνοι είναι γνωστοί ως φρύνοι, οι οποίοι συχνά έχουν περισσότερες χερσαίες συνήθειες, επομένως το δέρμα τους είναι πιο ξηρό και πιο κονδυλώδες. Οι βάτραχοι, εν τω μεταξύ, είναι χαριτωμένα ζώα, επιδέξιοι άλτες και μερικές φορές ορειβάτες. Η ζωή τους συνήθως συνδέεται περισσότερο με υδάτινα περιβάλλοντα.
Παραδείγματα αμφιβίων
Σε αυτήν την ενότητα σας δείχνουμε μερικά παραδείγματα αμφιβίων. Συγκεκριμένα, επιλέξαμε μερικά από τα περίεργα είδη. Με αυτόν τον τρόπο, θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα τα εξαιρετικά μεταβλητά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στους διαφορετικούς τύπους αμφιβίων.
- Μεξικάνικη καικιίλια ή ταπάλκουα (Dermophis mexicanus): αυτά τα καικίλια είναι ζωοτόκα. Τα έμβρυά τους αναπτύσσονται μέσα στη μητέρα για αρκετούς μήνες. Εκεί τρέφονται με εσωτερικές εκκρίσεις που παράγει η μητέρα τους.
- Koh Tao Caecilian (Ichthyophis kohtaoensis): Πρόκειται για ένα ταϊλανδέζικο καισιλιανό που γεννά τα αυγά του στη στεριά. Σε αντίθεση με τα περισσότερα αμφίβια, η μητέρα φροντίζει τα αυγά μέχρι να εκκολαφθούν.
- Amphiumas (Amphiuma spp.): πρόκειται για τρία είδη πολύ επιμήκων, κυλινδρικών υδρόβιων αμφίβιων με υπολειμματικά πόδια. Σε αυτά, το A. tridactylum έχει τρία δάχτυλα, το A. σημαίνει δύο και το A. pholeter μόνο ένα. Παρά την εμφάνισή τους, δεν είναι καικιίλιες, αλλά ουροδέλες.
- Proteus (Proteus anguinus): Αυτό το urodele είναι προσαρμοσμένο να ζει στο σκοτάδι ορισμένων ευρωπαϊκών σπηλαίων. Για το λόγο αυτό, οι ενήλικες δεν έχουν μάτια, είναι λευκά ή ροζ και ζουν στο νερό καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Επιπλέον, είναι επιμήκεις, έχουν επίπεδο κεφάλι και αναπνέουν από τα βράγχια.
- Gallipato (Pleurodeles w alt): είναι ένα ευρωπαϊκό ουρόντελ που μπορεί να φτάσει τα 30 εκατοστά σε μήκος. Κατά μήκος της πλευράς του υπάρχει μια σειρά από πορτοκαλί κηλίδες που συμπίπτουν με τις άκρες των νευρώσεων του. Όταν αισθάνονται ότι απειλούνται, τα κάνουν να ξεχωρίζουν, απειλώντας τα πιθανά αρπακτικά.
- Τριχωτός βάτραχος (Trichobatrachus robustus): Παρά την εμφάνισή τους, οι γούνινοι βάτραχοι δεν έχουν τρίχες, αλλά μάλλον επεκτάσεις δέρματος αγγειωμένες. Αυτά αυξάνουν την επιφάνεια ανταλλαγής αερίων, έτσι ώστε να μπορούν να δεσμεύουν περισσότερο οξυγόνο.
- Φύνος του Σουρινάμ (Pipa pipa): Αυτός ο φρύνος του Αμαζονίου χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικά πεπλατυσμένο σώμα. Το θηλυκό έχει ένα είδος ιστού στην πλάτη του. Τα αυγά βυθίζονται και προσκολλώνται σε αυτό κατά τη σύζευξη. Από αυτά δεν βγαίνουν προνύμφες, αλλά μικροί νεαροί φρύνοι.
- Όρος Νίμπα Φρύνος (Nectophrynoides occidentalis): Αυτός είναι ένας ζωοτόκος αφρικανικός φρύνος. Τα θηλυκά γεννούν μικρά που έχουν την ίδια εμφάνιση με τα ενήλικα. Η άμεση ανάπτυξη είναι μια στρατηγική αναπαραγωγής που τους επιτρέπει να είναι ανεξάρτητοι από υδάτινα σώματα.
Περιέργειες αμφίβιων
Τώρα που γνωρίζουμε όλους τους τύπους αμφιβίων, ας δούμε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε ορισμένα είδη.
Αποσηματισμός ζώων
Πολλά αμφίβια έχουν πολύ εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Χρησιμοποιούνται για να ενημερώσουν πιθανά αρπακτικά για το δηλητήριό τους. Αυτά ταυτίζουν το έντονο χρώμα των αμφιβίων με κίνδυνο, άρα δεν τα τρώνε. Έτσι, και οι δύο αποφεύγουν μια αναστάτωση.
Ένα πολύ περίεργο παράδειγμα είναι αυτό των φρύνων με κοιλιά(Bombinatoridae). Αυτά τα ευρασιατικά αμφίβια χαρακτηρίζονται από το ότι έχουν κόρες σε σχήμα καρδιάς και κόκκινη, πορτοκαλί ή κίτρινη κοιλιά. Όταν ενοχλούνται, θα γυρίσουν ή θα δείξουν το χρώμα των κάτω ποδιών τους σε μια στάση γνωστή ως "unkenreflex". Με αυτόν τον τρόπο, τα αρπακτικά παρατηρούν το χρώμα και το συσχετίζουν με τον κίνδυνο.
Πιο γνωστοί είναι οι βάτραχοι με αιχμή βέλους (Dendrobatidae), εξαιρετικά δηλητηριώδεις και εντυπωσιακοί ανουράνοι που ζουν στα Νεοτροπικά. Μπορείτε να μάθετε για περισσότερα αποσηματικά είδη σε αυτό το άρθρο σχετικά με τον αποσηματισμό των ζώων, συμπεριλαμβανομένων άλλων τύπων αμφιβίων.
Pedomorphosis
Μερικά ουρόδελα παρουσιάζουν παιδομόρφωση, δηλαδή διατηρούν τα νεανικά τους χαρακτηριστικά όταν είναι ενήλικες. Εμφανίζεται όταν η σωματική ανάπτυξη επιβραδύνεται, επομένως η σεξουαλική ωριμότητα εμφανίζεται όταν το ζώο έχει ακόμα την εμφάνιση προνύμφης. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως νεοτενία και είναι αυτό που συμβαίνει στη μεξικανική σαλαμάνδρα (Ambystoma mexicanum) και στον πρωτέα (Proteus anguinus).
Η παιδομόρφωση μπορεί επίσης να οφείλεται σε επιτάχυνση της σεξουαλικής ωριμότητας Με αυτόν τον τρόπο, το ζώο αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής ενώ εξακολουθεί να έχει εμφάνιση προνυμφών. Είναι μια διαδικασία γνωστή ως προγένεση και εμφανίζεται σε είδη του γένους Necturus, ενδημικά της Βόρειας Αμερικής. Όπως το axolotl, αυτά τα urodeles διατηρούν τα βράγχιά τους και ζουν μόνιμα στο νερό.
Αμφίβια υπό εξαφάνιση
Κινδυνεύουν με εξαφάνιση περίπου 3.200 είδη αμφιβίων, δηλαδή σχεδόν τα μισά Επιπλέον, πιστεύεται ότι περισσότερα από 1.000 απειλούμενα είδη δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί λόγω της σπανιότητάς τους. Μία από τις κύριες απειλές για τα αμφίβια είναι ο χυτριδικός μύκητας (Batrachochytrium dendrobatidis), ο οποίος έχει ήδη εξαφανίσει εκατοντάδες είδη.
Η ταχεία εξάπλωση αυτού του μύκητα οφείλεται στις ανθρώπινες ενέργειες, όπως η παγκοσμιοποίηση, η εμπορία ζώων και η ανεύθυνη απελευθέρωση κατοικίδιων ζώων. Εκτός από φορείς ασθενειών, τα εξωτικά αμφίβια γίνονται γρήγορα χωροκατακτητικά είδη. Συχνά είναι πιο αδηφάγα από τα αυτόχθονα είδη, εκτοπίζοντάς τα από τα οικοσυστήματα τους. Αυτή είναι η περίπτωση του αφρικανικού βατράχου με νύχια (Xenopus laevis) και του αμερικανικού ταυροβάτραχου (Lithobates catesbeianus).
Επιπλέον, η εξαφάνιση των οικοτόπων τους, όπως τα σώματα γλυκού νερού και τα υγρά δάση, προκαλεί την παρακμή των αμφιβίων. Οφείλεται τόσο στην κλιματική αλλαγή όσο και στην άμεση καταστροφή των υδρόβιων οικοτόπων και στην αποψίλωση των δασών.
