Μία από τις μεγάλες πτυχές της εξέλιξης ήταν η κατάκτηση του γήινου περιβάλλοντος από τα ζώα. Το πέρασμα από το νερό στη στεριά ήταν αναμφίβολα ένα μοναδικό γεγονός που άλλαξε την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη. Αλλά αυτή η θαυμάσια διαδικασία μετάβασης άφησε ορισμένα ζώα με μια ενδιάμεση δομή σώματος μεταξύ νερού και γης, τα οποία, αν και πλήρως προσαρμοσμένα σε χερσαία περιβάλλοντα, παραμένουν γενικά συνδεδεμένα με το νερό, κυρίως για αναπαραγωγή.
Τα παραπάνω αναφέρονται σε αμφίβια, το όνομα των οποίων προέρχεται ακριβώς από τη διπλή τους ζωή, υδρόβια και χερσαία, τα μόνα σπονδυλωτά που είναι επί του παρόντος ικανά να μεταμορφωθούν. Τα αμφίβια ανήκουν στην ομάδα των τετραπόδων, είναι αναμνιώτες (χωρίς αμνιακό σάκο), αν και με ορισμένες εξαιρέσεις και τα περισσότερα αναπνέουν από τα βράγχια στην προνυμφική φάση, αλλά με πνευμονικό τρόπο μετά τη μεταμόρφωση. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας, θέλουμε να μάθετε πώς αναπαράγονται αυτά τα ζώα, καθώς είναι μια από τις πτυχές που τα κρατά συνδεδεμένα με το υδατικό περιβάλλον. Συνεχίστε να διαβάζετε και μάθετε για την αναπαραγωγή αμφίβιων
Ταξινόμηση αμφίβιων
Προς το παρόν, τα αμφίβια ομαδοποιούνται στα Lissamphibia, και αυτό με τη σειρά του διακλαδίζεται ή διαιρείται σε τρία:
- Gymnophiona: είναι κοινώς γνωστά ως καικιίλιοι και χαρακτηρίζονται από το ότι είναι χωρίς πόδια. Επιπλέον, είναι αυτά με τα λιγότερα είδη.
- Caudata: αντιστοιχούν σε σαλαμάνδρες ή τρίτωνες.
- Anura: Αυτό αντιστοιχεί σε βατράχους και φρύνους. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι δύο όροι δεν έχουν ταξινομική εγκυρότητα, αλλά χρησιμοποιούνται για να διακρίνουν μικρότερα ζώα με λείο, υγρό δέρμα από αυτά με πιο ξηρό, τραχύ δέρμα.
Για περισσότερες πληροφορίες, σας ενθαρρύνουμε να διαβάσετε αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τα Χαρακτηριστικά των αμφιβίων.
Τύπος αναπαραγωγής αμφιβίων
Όλα αυτά τα ζώα έχουν έναν τύπο σεξουαλικής αναπαραγωγής, ωστόσο, εκφράζουν μια μεγάλη ποικιλία αναπαραγωγικών στρατηγικών. Από την άλλη, αν και είναι σύνηθες να πιστεύουμε ότι όλα τα αμφίβια είναι ωοτόκα, είναι απαραίτητο να γίνει μια διευκρίνιση ως προς αυτό.
Είναι τα αμφίβια ωοτόκα;
Οι Καικίλιοι έχουν εσωτερική γονιμοποίηση, αλλά μπορεί να είναι ωοτόκοι ή ζωοτόκοιΑπό την πλευρά τους, οι σαλαμάνδρες μπορούν να έχουν εσωτερική ή εξωτερική γονιμοποίηση και όσον αφορά τον τρόπο εμβρυϊκής ανάπτυξης, παρουσιάζουν διάφορους τρόπους ανάλογα με το είδος: μερικές γεννούν γονιμοποιημένα αυγά που αναπτύσσονται έξω (ωογένεση), άλλα κρατούν τα αυγά μέσα από το σώμα. του θηλυκού, διώχνοντάς τα όταν σχηματιστούν οι προνύμφες (ωοζωογένεια) και σε άλλες περιπτώσεις κρατούν τις προνύμφες εσωτερικά μέχρι να υποστούν μεταμόρφωση, διώχνοντας τα πλήρως σχηματισμένα άτομα (ζωογονία).
Όσον αφορά τα ανουράνια, είναι γενικά ωοτόκα και με εξωτερική γονιμοποίηση, αλλά υπάρχουν και κάποια είδη με εσωτερική γονιμοποίηση, ενώ έχουν εντοπιστεί και περιπτώσεις ζωογονίας.
Πώς είναι η διαδικασία αναπαραγωγής των αμφιβίων;
Γνωρίζουμε ήδη ότι τα αμφίβια εκφράζουν πολλαπλές αναπαραγωγικές μορφές, αλλά ας μάθουμε περισσότερα για το πώς αναπαράγονται τα αμφίβια.
Καικιλιανή αναπαραγωγή
Οι αρσενικοί καικιίλιοι έχουν ένα όργανο συναναστροφής με το οποίο γονιμοποιούν τα θηλυκά. Μερικά είδη γεννούν τα αυγά τους σε υγρές περιοχές ή κοντά σε νερό και τα θηλυκά φροντίζουν τα αυγά τους. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις στις οποίες τα θηλυκά είναι ζωοτόκα και διατηρούν τις προνύμφες στον ωαγωγό τους όλη την ώρα, από την οποία τρέφονται.
Αναπαραγωγή κερκίδων
Όσον αφορά τα ουραία, ένας μειωμένος αριθμός ειδών εκφράζει εξωτερική γονιμοποίηση, ενώ η πλειοψηφία παρουσιάζει εσωτερική γονιμοποίηση Το αρσενικό, μετά από να φέρει σε μια ερωτοτροπία, αφήνει το σπερματοφόρο γενικά σε ένα φύλλο ή κλαδί, έτσι ώστε αργότερα να ληφθεί από το θηλυκό. Στη συνέχεια, τα ωάρια θα γονιμοποιηθούν μέσα στο σώμα της μέλλουσας μητέρας.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένα είδη σαλαμάνδρων ζουν μια πλήρως υδρόβια ζωή και γεννούν τα αυγά τους σε αυτό το περιβάλλον, γεννώντας τα σε μάζες ή ομάδες, και από αυτές τις προνύμφες θα αναδυθούν με βράγχια και ουρά στο σχήμα πτερυγίου. Αλλά άλλες σαλαμάνδρες ζουν μια επίγεια ενήλικη ζωή μετά την ολοκλήρωση της μεταμόρφωσης. Οι τελευταίοι γεννούν τα αυγά τους στο έδαφος με τη μορφή μικρών συστάδων, γενικά κάτω από υγρό, μαλακό έδαφος ή κάτω από υγρά κορμούς.
Διάφορα είδη τείνουν να διατηρούν τα αυγά τους για προστασία και, σε αυτές τις περιπτώσεις, η ανάπτυξη προνυμφών εμφανίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στο αυγό, έτσι τα άτομα με παρόμοιο σχήμα με τους ενήλικες εκκολάπτονται από αυτό. Έχουν επίσης εντοπιστεί περιπτώσεις στις οποίες το θηλυκό διατηρεί τις προνύμφες κατά την πλήρη ανάπτυξή τους στην ενήλικη μορφή, οπότε και τις διώχνει.
Αναπαραγωγή ανουρανών
Τα αρσενικά ανουράνια, όπως αναφέραμε, γενικά γονιμοποιούν τα ωάρια έξω, αν και μερικά είδη το κάνουν εσωτερικά. Αυτά προσελκύουν τα θηλυκά μέσω της εκπομπής των τραγουδιών τους, και όταν είναι έτοιμη, θα πλησιάσει και θα εμφανιστεί η ακμή, που είναι η τοποθέτηση του αρσενικού στο θηλυκό, έτσι ώστε καθώς απελευθερώνει τα ωάρια, το αρσενικό τα γονιμοποιεί.
Η ωοτοκία αυτών των ζώων μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους: σε ορισμένες περιπτώσεις είναι υδρόβια, η οποία περιλαμβάνει διάφορους τρόπους ωοτοκίας, σε άλλες εμφανίζεται σε φωλιές αφρού πάνω στο νερό και μπορεί επίσης να γίνει δενδροκομική ή επίγεια. Υπάρχουν επίσης ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται ανάπτυξη προνυμφών στο δέρμα της μητέρας.
Γιατί είναι απαραίτητο το νερό για την αναπαραγωγή των αμφίβιων;
Σε αντίθεση με τα ερπετά και τα πουλιά, τα αμφίβια παράγουν αυγά χωρίς το κέλυφος ή το σκληρό κάλυμμα που περιβάλλει το έμβρυο αυτών των ζώων. Αυτό, εκτός από το ότι επιτρέπει την ανταλλαγή αερίων με το εξωτερικό επειδή είναι πορώδες, προσφέρει υψηλή προστασία έναντι ξηρού περιβάλλοντος ή ορισμένου επιπέδου υψηλής θερμοκρασίας.
Εμβρυϊκή ανάπτυξη αμφιβίων
Λόγω των παραπάνω, η εμβρυϊκή ανάπτυξη των αμφίβιων πρέπει να συμβαίνει σε υδατικό μέσο ή σε υγρά περιβάλλοντα ώστε τα αυγά να προστατεύονται, κυρίως κατά της απώλειας υγρασίας, η οποία θα ήταν μοιραία για το έμβρυο. Αλλά όπως ήδη γνωρίζουμε, υπάρχουν αμφίβια είδη που δεν τα βάζουν στο νερό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ορισμένες στρατηγικές συνίστανται στο να το κάνετε σε υγρά μέρη, υπόγεια ή καλυμμένα από βλάστηση. Μπορούν επίσης να παράγουν μεγάλους αριθμούς αυγών εγκλεισμένα σε ζελατινώδη μάζα, παρέχοντας τις ιδανικές συνθήκες για ανάπτυξη. Ακόμη και είδη ανουράν έχουν εντοπιστεί που μεταφέρουν νερό στο χερσαίο μέρος όπου αναπτύσσονται τα αυγά.
Αυτά τα σπονδυλωτά είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα ότι η ζωή αναζητά τους εξελικτικούς μηχανισμούς που είναι απαραίτητοι για να προσαρμοστεί και να αναπτυχθεί στη Γη, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στους διάφορους τρόπους αναπαραγωγής της, που συνιστούν ατελείωτες στρατηγικές για τη διαιώνιση της ομάδας.
Κατάσταση διατήρησης αμφιβίων
Πολλά είδη αμφιβίων καταγράφονται σε κάποιο βαθμό κίνδυνο εξαφάνισης, κυρίως λόγω της εξάρτησής τους από τα υδάτινα σώματα και της ευαισθησίας τους αυτό μπορεί να οφείλεται στις τεράστιες αλλαγές που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε ποτάμια, λίμνες και υγροτόπους γενικότερα.
Με αυτή την έννοια, απαιτούνται δυναμικές ενέργειες για να σταματήσει η υποβάθμιση στην οποία υπόκεινται αυτά τα οικοσυστήματα, προκειμένου να διατηρηθούν τα αμφίβια και τα υπόλοιπα είδη που εξαρτώνται από αυτούς τους οικοτόπους.
