Ο πειραματισμός σε ζώα είναι ένα θέμα που είναι υπό συζήτηση και, αν εμβαθύνουμε λίγο στην πρόσφατη ιστορία, θα δούμε ότι δεν είναι κάτι καινούργιο Είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα τόσο στον επιστημονικό, όσο και σε πολιτικό και κοινωνικό τομέα.
Από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η καλή διαβίωση των ζώων έχει συζητηθεί, όχι μόνο για τα πειραματόζωα, αλλά και για τα κατοικίδια ή τα ζώα στη βιομηχανία κρέατος.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα κάνουμε μια σύντομη περιήγηση στην ιστορία του πειραματισμού με ζώα, ξεκινώντας με τον ορισμό του, το τύποι πειραματισμού που υπάρχουν και οι πιθανές εναλλακτικές.
Τι είναι πειραματισμός σε ζώα;
Πειραματισμός σε ζώα είναι η δημιουργία και χρήση ζωικών μοντέλων για επιστημονικούς σκοπούς, σκοπός των οποίων είναι συνήθως να επιμηκύνει και να βελτιώσει τη ζωή του ανθρώπου και άλλων ζώα, όπως κατοικίδια ή ζώα.
Έρευνα με ζώα είναι υποχρεωτική στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων ή θεραπειών που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε ανθρώπους σύμφωνα με τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, αφού διαπράχθηκαν οι βαρβαρότητες με τους ανθρώπους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Ελσίνκι, η βιοϊατρική έρευνα σε ανθρώπους «πρέπει να βασίζεται σε σωστά διεξαχθείσες εργαστηριακές δοκιμές και πειράματα σε ζώα».
Τύποι πειραματισμού σε ζώα
Υπάρχουν πολλά είδη πειραματισμών σε ζώα ανάλογα με το πεδίο έρευνας:
- Έρευνα αγροδιατροφής: μελέτη γονιδίων με αγρονομικό ενδιαφέρον και σχεδιασμός διαγονιδιακών φυτών ή ζώων.
- Ιατρική και κτηνιατρική: διάγνωση ασθενειών, δημιουργία εμβολίων, θεραπεία και θεραπεία ασθενειών κ.λπ.
- Βιοτεχνολογία: παραγωγή πρωτεϊνών, βιοασφάλεια κ.λπ.
- Περιβάλλον: ανάλυση και ανίχνευση ρύπων, βιοασφάλεια, πληθυσμιακή γενετική, μελέτες μεταναστευτικής συμπεριφοράς, μελέτες αναπαραγωγικής συμπεριφοράς, κ.λπ..
- Γονιδιωματική: ανάλυση της δομής και της λειτουργίας των γονιδίων, δημιουργία τραπεζών γονιδιώματος, δημιουργία ζωικών μοντέλων ανθρώπινων ασθενειών κ.λπ..
- Φαρμακείο: βιοϊατρική μηχανική για διάγνωση, ξενομεταμόσχευση (δημιουργία οργάνων σε χοίρους και πρωτεύοντα για μεταμόσχευση σε ανθρώπους), δημιουργία νέων φαρμάκων, τοξικολογία κ.λπ.
- Ογκολογία : μελέτες εξέλιξης όγκου, δημιουργία νέων καρκινικών δεικτών, μετάσταση, πρόβλεψη όγκου κ.λπ.
- Λοιμώδη νοσήματα: μελέτη βακτηριακών ασθενειών, αντοχή στα αντιβιοτικά, μελέτες ιογενών ασθενειών (ηπατίτιδα, μυξωμάτωση, HIV…), παρασιτικό (Λεϊσμανία, ελονοσία, φιλαρίαση…)
- Νευροεπιστήμες: μελέτη νευροεκφυλιστικών ασθενειών (Alzheimer), μελέτη νευρικού ιστού, μηχανισμούς πόνου, δημιουργία νέων θεραπειών κ.λπ.
- Καρδιαγγειακά νοσήματα: καρδιακές παθήσεις, υπέρταση κ.λπ.
Ιστορία των πειραματισμών σε ζώα
Η χρήση ζώων για πειραματισμούς δεν είναι επίκαιρο γεγονός, αυτές οι τεχνικές έχουν εφαρμοστεί πολύ καιρό πριν από την Κλασική Ελλάδα, συγκεκριμένα από την Προϊστορία, απόδειξη αυτού είναι τα σχέδια που φαίνονται στο εσωτερικό των ζώων σε σπηλιές, που έγιναν από τους αρχαίους Homo sapiens.
Αρχές πειραματισμών σε ζώα
Ο πρώτος καταγεγραμμένος πειραματιστής ήταν ο Ακμαίων του Κρότωνα, ο οποίος το 450 π. Χ. έκοψε το οπτικό νεύρο, προκαλώντας τύφλωση σε ένα ζώο. Άλλα παραδείγματα αρχαίων πειραματιστών είναι ο Alexandria Herophilus (330-250 π. Χ.) που έδειξε τη λειτουργική διαφορά μεταξύ νεύρων και τενόντων χρησιμοποιώντας ζώα, ή Γαληνός (130-210 μ. Χ.)Γ.) που άσκησαν τεχνικές ανατομής, δείχνοντας όχι μόνο την ανατομία ορισμένων οργάνων, αλλά και τις λειτουργίες τους.
Μεσαίωνας
Ο Μεσαίωνας οδήγησε την επιστήμη πίσω, σύμφωνα με τους ιστορικούς, σε τρεις κύριες αιτίες:
- Η πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η εξαφάνιση της γνώσης που παρείχαν οι Έλληνες.
- Η εισβολή βαρβάρων από πολύ λιγότερο ανεπτυγμένες ασιατικές φυλές
- Η επέκταση του Χριστιανισμού, που δεν πίστευε σε σωματικές αρχές, αλλά μάλλον πνευματικές.
Η άφιξη του Ισλάμ στην Ευρώπη δεν χρησίμευσε στην αύξηση της ιατρικής γνώσης, αφού ήταν κατά της διενέργειας αυτοψιών και νεκροτομών, αλλά χάρη σε αυτούς ανακτήθηκαν όλες οι χαμένες πληροφορίες των Ελλήνων.
Τον 4ο αιώνα προέκυψε αίρεση εντός του Χριστιανισμού στο Βυζάντιο, διώχνοντας μέρος του πληθυσμού, εγκαταστάθηκαν στην Περσία και δημιούργησαν την πρώτη Ιατρική ΣχολήΤον 8ο αιώνα η Περσία κατακτήθηκε από τους Άραβες και πήραν όλη τη γνώση, διαδίδοντάς την σε όλα τα εδάφη που κατέκτησαν.
Επίσης στην Περσία, τον 10ο αιώνα, γεννήθηκε ο γιατρός και πειραματιστής Ibn Sina, γνωστός στη Δύση ως Avicenna. Πριν από την ηλικία των 20 ετών, είχε δημοσιεύσει περισσότερους από 20 τόμους για όλες τις γνωστές επιστήμες, στους οποίους εμφανίζεται, για παράδειγμα, πώς να κάνετε μια τραχειοστομία.
Μετάβαση στη σύγχρονη εποχή
Αργότερα στην ιστορία, κατά την Αναγέννηση, η εκτέλεση των αυτοψιών έδωσε ώθηση στη γνώση της ανθρώπινης ανατομίας. Στην Αγγλία, ο Francis Bacon (1561-1626) στα γραπτά του για τον πειραματισμό επιβεβαίωσε την αναγκαιότητα χρήσης ζώων πειραματισμού για την πρόοδο της επιστήμης. Την ίδια στιγμή εμφανίστηκαν πολλοί άλλοι πειραματιστές που υποστήριξαν την ιδέα του Bacon.
Από την άλλη πλευρά, ο Carlo Ruini (1530 – 1598), κτηνίατρος, νομικός και αρχιτέκτονας, κατέγραψε ολόκληρη την ανατομία και τον σκελετό του αλόγου, καθώς και πώς να θεραπεύσει ορισμένες ασθένειες του αλόγου.
Το 1665, ο Richard Low (1631 – 1691) έκανε την πρώτη μετάγγιση αίματος μεταξύ σκύλων. Μετά το δοκίμασε από σκύλο σε άνθρωπο, αλλά οι συνέπειες ήταν μοιραίες.
Ο Ρόμπερτ Μπόιλ (1627-1691) απέδειξε μέσω της χρήσης ζώων ότι ο αέρας είναι απαραίτητος για τη ζωή.
Τον 18ο αιώνα, οι πειραματισμοί σε ζώα αυξήθηκαν σημαντικά και άρχισαν να εμφανίζονται σκέψεις εναντίον του και το πρώτο επίγνωση του πόνου και του πόνου των μη ανθρώπινων ζώων. Ο Henri Duhamel Dumenceau (1700-1782) έγραψε ένα δοκίμιο υπέρ του πειραματισμού σε ζώα από ηθική σκοπιά στο οποίο είπε: «κάθε μέρα περισσότερα ζώα πεθαίνουν για να ικανοποιήσουν την όρεξή μας από όσα μπορούν να σφάζονται από το νυστέρι του ανατομικού. άρα με τον χρήσιμο σκοπό να έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση της υγείας και τη θεραπεία ασθενειών». Από την άλλη πλευρά, το 1760, ο James Ferguson δημιούργησε την πρώτη Εναλλακτική Τεχνική για τη χρήση πειραματόζωων.
Η Σύγχρονη Εποχή
Τον 19ο αιώνα οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις της σύγχρονης ιατρικής συνέβησαν μέσω της χρήσης ζώων:
- Ο Λουί Παστέρ (1822 - 1895) δημιούργησε τα εμβόλια για τον άνθρακα στα πρόβατα, τη χολέρα στα κοτόπουλα και τη λύσσα στους σκύλους.
- Ο Ρόμπερτ Κοχ (1842 – 1919) ανακάλυψε το βακτήριο που προκαλεί τη φυματίωση.
- Ο Paul Erlich (1854 – 1919) μελέτησε τη μηνιγγίτιδα και τη σύφιλη, όντας ο προαγωγέας της ανοσολογίας.
Ξεκινώντας τον 20ο αιώνα, με την εμφάνιση της αναισθησίας, υπήρξε μεγάλη πρόοδος στην ιατρική με ένα λιγότερα βάσανα των ζώων. Σε αυτόν τον αιώνα επίσης εμφανίστηκαν οι πρώτοι νόμοι για την προστασία των ζώων συντροφιάς, των ζώων και των πειραματισμών:
- 1966. Animal Welfare Act, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
- 1976. Ο νόμος περί σκληρότητας προς τα ζώα, στην Αγγλία.
- 1978. Ορθή εργαστηριακή πρακτική (που εκδόθηκε από την «Food and Drug Administration» FDA), στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
- 1978. Ηθικές αρχές και κατευθυντήριες γραμμές για επιστημονικά πειράματα σε ζώα, στην Ελβετία.
Λόγω της αυξανόμενης γενικής αδιαθεσίας του πληθυσμού, η οποία είναι ολοένα και περισσότερο ενάντια στη χρήση των ζώων σε οποιονδήποτε τομέα, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθούν νόμοι υπέρ της προστασίας των ζώα, όποια και αν είναι η χρήση του. Οι ακόλουθοι νόμοι, διατάγματα και συμβάσεις έχουν θεσπιστεί στην Ευρώπη:
- Ευρωπαϊκή σύμβαση για την προστασία των σπονδυλωτών ζώων που χρησιμοποιούνται για πειραματικούς και άλλους επιστημονικούς σκοπούς (Στρασβούργο, 18 Μαρτίου 1986).
- 24 Νοεμβρίου 1986, το Συμβούλιο της Ευρώπης δημοσίευσε μια Οδηγία για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την προστασία των ζώων που χρησιμοποιούνται για πειράματα και άλλους επιστημονικούς σκοπούς.
- ΟΔΗΓΙΑ 2010/63/ΕΕ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 22ας Σεπτεμβρίου 2010 για την προστασία των ζώων που χρησιμοποιούνται για επιστημονικούς σκοπούς.
Αρχικά, η Ισπανία περιορίστηκε στη μεταφορά των απαιτήσεων της Ευρώπης στην ισπανική νομοθεσία (ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ 223/1988 της 14ης Μαρτίου, για την προστασία των ζώων που χρησιμοποιούνται για πειράματα και άλλους επιστημονικούς σκοπούς.). Αλλά αργότερα προστέθηκαν νέοι νόμοι, όπως ο Νόμος 32/2007, της 7ης Νοεμβρίου, για τη φροντίδα των ζώων, στην εκμετάλλευση, τη μεταφορά, τον πειραματισμό και τη θυσία τους, ενσωματώνει σύστημα κυρώσεων.
Εναλλακτικές δοκιμές σε ζώα
Η χρήση εναλλακτικών τεχνικών για πειραματισμούς με ζώα δεν είναι, καταρχήν, για να τους βάλει τέλος. Εναλλακτικές λύσεις για τις δοκιμές σε ζώα εμφανίστηκαν το 1959 όταν οι Russell και Burch πρότειναν τα 3 R: αντικατάσταση, μείωση και βελτίωση.
Οι εναλλακτικές λύσεις αντικατάστασης είναι εκείνες οι τεχνικές που υποκαθιστούν τη χρήση ζωντανών ζώων. Οι Russel και Burch διαφοροποίησαν μεταξύ της σχετικής αντικατάστασης, στην οποία το σπονδυλωτό ζώο υποβάλλεται σε ευθανασία για να εργαστεί με τα κύτταρα, τα όργανα ή τους ιστούς του, και την απόλυτη αντικατάσταση, στην οποία τα σπονδυλωτά είναι αντικαταστάθηκε από καλλιέργειες ανθρώπινων κυττάρων, ασπόνδυλων και άλλων ιστών.
Όσον αφορά το reduction , υπάρχουν ενδείξεις ότι ο κακός πειραματικός σχεδιασμός και η λανθασμένη στατιστική ανάλυση οδηγούν σε κακή χρήση των ζώων, ενώ η ζωή τους είναι μεροληπτική χωρίς καμία χρήση. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο ελάχιστος δυνατός αριθμός ζώων , επομένως μια επιτροπή δεοντολογίας πρέπει να αξιολογήσει εάν ο σχεδιασμός του πειράματος και τα στατιστικά στοιχεία που θα χρησιμοποιηθούν είναι σωστά. Επιπλέον, μπορούν να χρησιμοποιηθούν φυλογενετικά κατώτερα ζώα ή έμβρυα.
Η βελτιστοποίηση των τεχνικών κάνει τον δυνητικό πόνο που ένα ζώο μπορεί να υποφέρει είναι ελάχιστο ή ανύπαρκτο. Η καλή μεταχείριση των ζώων πρέπει να διατηρηθεί πάνω από όλα. Δεν πρέπει να υπάρχει φυσιολογικό, ψυχολογικό ή περιβαλλοντικό στρες. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε αναισθητικά και ηρεμιστικά κατά τη διάρκεια πιθανών παρεμβάσεων και εμπλουτισμού του περιβάλλοντος στη στέγαση του ζώου, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη φυσική του ηθολογία.
Πλεονεκτήματα και κατά των δοκιμών σε ζώα
Το κύριο μειονέκτημα της χρήσης των πειραματόζωων είναι η χρήση των ίδιων των ζώων, η πιθανή βλάβη που προκαλείται σε αυτά και τον σωματικό και ψυχικό πόνο που μπορεί να υποφέρουν. Η απόρριψη της συνολικής χρήσης των πειραματόζωων δεν είναι επί του παρόντος δυνατή, επομένως η πρόοδος θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση της χρήσης τους και στον συνδυασμό τους με εναλλακτικές τεχνικές όπως τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και η χρήση χαρτομάντιλων, καθώς και την παρότρυνση των πολιτικών να ενίσχυση της νομοθεσίας που ρυθμίζει τη χρήση αυτών των ζώων, εκτός από τη συνέχιση της δημιουργίας επιτροπών για τη διασφάλιση του κατάλληλου χειρισμού αυτών των ζώων και την απαγόρευση επώδυνων τεχνικών ή την επανάληψη πειραμάτων που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί.
Τα ζώα που χρησιμοποιούνται στον πειραματισμό χρησιμοποιούνται για την ομοιότητά τους με τους ανθρώπους, οι ασθένειες που υποφέρουμε μοιάζουν πολύ με τις δικές τους, επομένως όλα όσα έχουν μελετηθεί για εμάς έχει εφαρμοστεί στην κτηνιατρική. Όλες οι ιατρικές και κτηνιατρικές προόδους δεν θα ήταν δυνατές (δυστυχώς) χωρίς αυτά τα ζώα. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να επενδύουμε σε εκείνες τις επιστημονικές ομάδες που υποστηρίζουν το τέλος, στο μέλλον, της χρήσης πειραματόζωων και, στο μεταξύ, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε επειδή τα ζώα "σε κουβάδες" no υποφέρω καθόλου
