Διαταραχές του εξωκρινούς παγκρέατος συνίστανται κυρίως σε απώλεια λειτουργικής μάζας του παγκρέατος σε εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια, ή λόγω φλεγμονής ή παγκρεατίτιδας. Τα κλινικά σημεία σε περιπτώσεις παγκρεατικής ανεπάρκειας εμφανίζονται όταν υπάρχει απώλεια τουλάχιστον 90% της μάζας του εξωκρινούς παγκρέατος. Αυτή η βλάβη μπορεί να οφείλεται σε ατροφία ή χρόνια φλεγμονή και οδηγεί σε μείωση των παγκρεατικών ενζύμων στο έντερο, η οποία προκαλεί δυσαπορρόφηση και κακή πέψη των θρεπτικών συστατικών, ειδικά σε λίπη, πρωτεΐνες και υδατάνθρακες.
Η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση παγκρεατικών ενζύμων που εκπληρώνουν τη λειτουργία εκείνων που κανονικά θα παράγονταν από ένα υγιές πάγκρεας. Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε τα πάντα για την Εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια σε σκύλους, τα συμπτώματα και τη θεραπεία της.
Τι είναι η εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια;
Εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια ονομάζεται ανεπαρκής παραγωγή και έκκριση πεπτικών ενζύμων στο εξωκρινές πάγκρεας, δηλαδή το πάγκρεας δεν έχει την ικανότητα να εκκρίνει ένζυμα στη σωστή ποσότητα για σωστή πέψη.
Αυτό οδηγεί σε δυσαπορρόφηση και κακή αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών στο έντερο, προκαλώντας συσσώρευση υδατανθράκων και λιπών σε αυτό. Από εδώ, μπορεί να συμβεί βακτηριακή ζύμωση, υδροξυλίωση λιπαρών οξέων και καθίζηση χολικού οξέος, γεγονός που καθιστά το μέσο πιο όξινο και προκαλεί βακτηριακή υπερανάπτυξη
Συμπτώματα εξωκρινούς παγκρεατικής ανεπάρκειας
Κλινικά σημεία εμφανίζονται όταν έχει υπάρξει ζημία μεγαλύτερη από 90% του εξωκρινούς παγκρεατικού ιστού και τα πιο συχνά εντοπίζονται σε περιπτώσεις Η εξωκρινής παγκρεατική ανεπάρκεια σε σκύλους είναι:
- Συχνές ογκώδεις κενώσεις.
- Διάρροια.
- Φούσκωμα.
- Στεατόρροια (λιπαρά κόπρανα).
- Περισσότερη όρεξη (πολυφαγία) αλλά απώλεια βάρους.
- Έμετος.
- Κακή εμφάνιση μαλλιών.
- Κοπροφαγία (κατάποση κοπράνων).
Κατά την ψηλάφηση μπορείτε να νιώσετε τους διασταλμένους βρόχους του εντέρου, με βορβόρυγμα.
Αιτίες εξωκρινής παγκρεατικής ανεπάρκειας σε σκύλους
Η πιο συχνή αιτία εξωκρινούς παγκρεατικής ανεπάρκειας σε σκύλους είναι η χρόνια ατροφία της κυψέλης, ακολουθούμενη από χρόνια παγκρεατίτιδα. Στην περίπτωση των γατών, το τελευταίο είναι πιο συνηθισμένο. Άλλες αιτίες εξωκρινούς παγκρεατικής ανεπάρκειας σε σκύλους είναι όγκοι του παγκρέατος ή έξω από το πάγκρεας που προκαλούν απόφραξη στον παγκρεατικό πόρο.
Γενετική προδιάθεση της νόσου
Αυτή η ασθένεια είναι κληρονομική στις ακόλουθες ράτσες σκύλων:
- Γερμανικός Ποιμενικός.
- Μακρυμάλλης κόλεϊ.
Αντίθετα, είναι πιο συχνή σε:
- Chow chow.
- Αγγλικό Σέττερ.
Η ηλικία του μεγαλύτερου κινδύνου για αυτό είναι μεταξύ 1 και 3 ετών, ενώ ειδικά στα αγγλικά σέτερ είναι 5 μήνες.
Διάγνωση εξωκρινούς παγκρεατικής ανεπάρκειας
Στη διάγνωση, εκτός από τη συνεκτίμηση των συμπτωμάτων του σκύλου, πρέπει να γίνονται μη ειδικές ή γενικές εξετάσεις και άλλες πιο ειδικές.
General Analytics
Μέσα στις γενικές αναλύσεις θα πραγματοποιηθούν τα ακόλουθα:
- Αιματολογικές εξετάσεις και βιοχημεία: γενικά δεν θα εμφανιστούν σημαντικές αλλαγές και εάν εμφανιστούν είναι ήπια αναιμία, χοληστερόλη και χαμηλή πρωτεΐνη.
- Κοπρολογική εξέταση: πρέπει να γίνεται σειριακά και με φρέσκα κόπρανα για να ανιχνευθεί η παρουσία λίπους, άπεπτων κόκκων αμύλου και μυϊκών ινών.
Ειδικά τεστ
Οι ειδικές δοκιμές περιλαμβάνουν:
- Μέτρηση της ανοσοαντιδραστικής θρυψίνης ορού (TLI): η οποία μετρά το τρυψινογόνο και τη θρυψίνη που εισέρχονται στην κυκλοφορία απευθείας από το πάγκρεας. Με αυτόν τον τρόπο αξιολογείται έμμεσα ο εξωκρινής παγκρεατικός ιστός που είναι λειτουργικός. Χρησιμοποιούνται ειδικές δοκιμές για σκύλους. Τιμές μικρότερες από 2,5 ng/mL είναι διαγνωστικές για την εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια σε σκύλους.
- Απορρόφηση λίπους: θα γίνει με μέτρηση της λιπαιμίας (λίπος στο αίμα) πριν και για τρεις ώρες μετά τη χορήγηση φυτικού ελαίου. Εάν δεν εμφανιστεί λιπαιμία, η εξέταση επαναλαμβάνεται αλλά επωάζεται το έλαιο με παγκρεατικό ένζυμο για έως και μία ώρα. Εάν εμφανιστεί λιπαιμία, υποδηλώνει κακή πέψη, και αν όχι δυσαπορρόφηση.
- Απορρόφηση της βιταμίνης Α: θα πραγματοποιηθεί με τη χορήγηση 200000 IU αυτής της βιταμίνης και μετράται στο αίμα μεταξύ 6 και 8 ωρών μετά. Εάν υπάρχει απορρόφηση μικρότερη από την τριπλάσια της κανονικής τιμής αυτής της βιταμίνης, υποδηλώνει δυσαπορρόφηση ή κακή πέψη.
Όποτε υπάρχει υποψία για αυτήν την ασθένεια, θα πρέπει να μετράτε τη βιταμίνη Β12 και το φυλλικό οξύ. Τα υψηλά επίπεδα φυλλικού οξέος και τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης Β12 επιβεβαιώνουν την υπερανάπτυξη βακτηρίων στο λεπτό έντερο που πιθανώς σχετίζεται με αυτήν την ασθένεια.
Θεραπεία της εξωκρινούς παγκρεατικής ανεπάρκειας
Η θεραπεία της εξωκρινής παγκρεατικής ανεπάρκειας αποτελείται από χορήγηση πεπτικών ενζύμων καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου. Αυτά μπορεί να διατεθούν σε σκόνη, κάψουλες ή δισκία. Ωστόσο, μόλις βελτιωθούν, η δόση μπορεί να μειωθεί.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρά τη χορήγηση αυτών των ενζύμων, η απορρόφηση των λιπών δεν γίνεται σωστά λόγω του pH του στομάχου, το οποίο τα καταστρέφει πριν δράσει. Εάν συμβεί αυτό, θα πρέπει να χορηγείται ένα προστατευτικό στομάχου όπως η ομεπραζόλη μία φορά την ημέρα.
Αν υπάρχει ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, θα πρέπει να συμπληρωθεί κατάλληλα ανάλογα με το βάρος του σκύλου. Ενώ σε έναν σκύλο κάτω των 10 κιλών θα χρειαστείτε έως και 400 mcg. Εάν ζυγίζετε μεταξύ 40 και 50, η δόση θα ανέλθει σε 1200 mcg βιταμίνης Β12.
Παλιότερα, συστήνονταν μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, πολύ εύπεπτη, χαμηλή σε φυτικές ίνες, αλλά σήμερα αρκεί να είναι μια εύπεπτη δίαιτα Χαμηλά λιπαρά θα συνιστώνται μόνο εάν τα ένζυμα δεν επαρκούν. Το ρύζι, ως πηγή εύπεπτου αμύλου, είναι το δημητριακό εκλογής σε σκύλους με εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια.
