Το κουνέλι είναι ένα από τα ζώα που είχε την πιο στενή σχέση με τον άνθρωπο σε όλη την ιστορία. Αρχικά κυνηγήθηκε, αργότερα καλλιεργήθηκε για γούνα και κρέας, τώρα είναι ένα από τα πιο δημοφιλήκατοικίδια στα σπίτια.
Ένα από τα πιο αναφερόμενα προβλήματα από άτομα που ζουν με κουνέλια είναι η επιθετικότητα. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα μιλήσουμε για την επιθετικότητα μεταξύ κουνελιών, καταλαβαίνοντας, πρώτα απ’ όλα, πώς είναι η ηθολογία αυτού του είδους. Μάθετε γιατί το κουνέλι σας είναι επιθετικό προς άλλα κουνέλια παρακάτω:
Η φύση του αγριοκουνελιού
Το κουνέλι που έχουμε αυτή τη στιγμή ως κατοικίδιο είναι απόγονος του κοινού κουνελιού ή του Ευρωπαϊκού κουνελιού, Oryctolagus cuniculus, και δεν εξημερώθηκε μέχρι ο 20ος αιώνας XVI μ. Χ.
Τόσο η ανατομία όσο και η φυσιολογία του κουνελιού έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέπουν τη θήρευση, επειδή το κουνέλι βρίσκεται νωρίς στην τροφική αλυσίδα, μετά από πρωτογενείς παραγωγούς ή φυτά. Οι περιοχές του εγκεφάλου του που είναι αφιερωμένες στην αντίληψη των οσμών, των ήχων και των εικόνων είναι πολύ ανεπτυγμένες: και τα μάτια και τα αυτιά του είναι τοποθετημένα και στις δύο πλευρές του κεφαλιού του, για να είναι προσεκτικός στα πάντα γύρω του. τονενώ ασκεί άλλες συμπεριφορές, όπως το τάισμα.
Η όσφρησή τους είναι τόσο ανεπτυγμένη που ανταγωνίζεται αυτή του σκύλου και περνούν τον περισσότερο χρόνο τους μυρίζοντας τον αέρα για να ανιχνεύσουν τις οσμές. Ομοίως, έχουν ένα βομερονικό όργανο που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση των φερομονών και συνεπώς την ανίχνευση των ομοειδών και των συγγενών τους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό αν έχουμε δύο γέννες κουνέλια με διαφορετικές μητέρες, γιατί αν τα βάλουμε μαζί θα μπορούσε να προκαλέσει βρεφοκτονία, ένας πολύ κοινός τύπος θανατηφόρου επιθετικότητας μεταξύ κουνέλια.
Τα ισχυρά πόδια των κουνελιών είναι έτοιμα να τα βοηθήσουν να δραπετεύσουν γρήγορα αν χρειαστεί ή να πολεμήσουν και να δημιουργήσουν ιεραρχία μέσα στην ομάδα. Τα ενήλικα θηλυκά τείνουν να είναι πιο εδαφικά και επιθετικά προς τους συνομηλίκους τους.
Η επιθετική συμπεριφορά έχει μελετηθεί εκτενώς στα άγρια ευρωπαϊκά κουνέλια. Υπάρχει μια ιεραρχία κυριαρχίας μεταξύ των θηλυκών και, χωριστά, μεταξύ των ανδρών. Όταν εδραιωθεί η ιεραρχία της κυριαρχίας, ειδικά την άνοιξη στην αρχή της αναπαραγωγικής περιόδου, οι μάχες είναι πολύ έντονες. Ωστόσο, κατά την περίοδο της αναπαραγωγής ή του οίστρου η έντασή του μειώνεται. Μετά τη γέννα, μένουν κοντά στα λαγούμια τους και είναι δυσανεκτικά σε άλλα κουνέλια. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, η μέση απόσταση μεταξύ δύο άγριων κουνελιών σε ένα μεγάλο ημι-φυσικό περίβλημα είναι 20,7 μέτρα.
Τα κουνέλια που είναι καλά τοποθετημένα στην ιεραρχία της ομάδας τους είναι πιο γόνιμα, καθώς έχουν χαμηλότερα επίπεδα στρες. Το ανοσοποιητικό σύστημα των κουνελιών σχετίζεται στενά με την κοινωνική θέση.
Στην άγρια φύση, τα άγρια κουνέλια μπορεί να είναι μοναχικά ή κοινωνικά, συνεργάζονται ή όχι στην ομαδική αστυνόμευση, ζουν στην επιφάνεια ή κάτω από στο έδαφος, μπορούν επίσης να επιλέξουν μια ανοιχτή περιοχή για να ζήσουν ή πιο θαμνώδη. Επομένως, ένα άγριο κουνέλι μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά του ανάλογα με τον κίνδυνο θήρευσης και, αν το επιθυμεί, να επιλέξει νέο βιότοπο για να ζήσει.
Επιπλέον, η διασπορά ή η εγκατάλειψη της ομάδας από τα νεογέννητα άτομα είναι ένα φυσικό γεγονός σε ομάδες κουνελιών. Τα μισά κιτ θα εγκαταλείψουν την ομάδα όταν συμπληρώσουν την ηλικία των πέντε μηνών.
Πώς να παρουσιάσετε δύο κουνέλια;
Ιδανικά, είναι καλύτερο να εισάγετε δύο κουνέλια που δεν έχουν φτάσει ακόμη σε σεξουαλική ωριμότητα, καθώς τα περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς που σχετίζονται με την επιθετικότητα εμφανίζονται απλώς μετά την εφηβεία.
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να εισάγετε δύο κουνέλια για πρώτη φορά. Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε την ασφαλέστερη και λιγότερο αγχωτική μέθοδο για τα κουνέλια και τους ανθρώπους που βιώνουν την κατάσταση.
Θα ξεκινήσουμε αυτή τη διαδικασία σε ένα ουδέτερο δωμάτιο, όπου τα κουνέλια δεν έχουν ξαναπάει, θα τοποθετήσουμε τα δύο κλουβιά, ένα δίπλα στην άλλη. Με αυτό τον τρόπο σιγά σιγά τα κουνέλια γνωρίζουν τα αντίστοιχα olores Μετά από λίγες μέρες θα αρχίσουμε να ανταλλάσσουμε τα κουνέλια στα κλουβιά τους, ώστε ο καθένας αφήνει το άρωμά του στο κλουβί του άλλου.
Όταν το έχουμε κάνει πολλές φορές και δεν εμφανίζονται συμπτώματα στρες, θα αρχίσουμε να αφήνουμε τα κουνέλια από τα κλουβιά τους με τη σειράπρώτα το ένα και μετά το άλλο. Μετά από αρκετές ημέρες, μπορούμε να ανοίξουμε και τα δύο κλουβιά και να αφήσουμε τα κουνέλια να αλληλεπιδράσουν ελεύθερα. Είναι σημαντικό να λάβετε υπόψη το μέγεθος του δωματίου ή του περιβλήματος, γιατί αν δεν είναι αρκετά μεγάλο, τα ζώα μπορεί να αγχωθούν καθώς δεν έχουν οδό διαφυγής.
Επίσης, σε αυτό το σημείο, πρέπει να διαχωρίσουμε τα κλουβιά και να έχουμε το καθένα σε ένα μέρος του δωματίου. Εάν κάθε κλουβί έχει δύο τρύπες, μία για είσοδο και μία για έξοδο, θα εμποδίσουμε το ένα κουνέλι να στρίψει το άλλο. Παρόλο που και τα δύο κουνέλια είναι αρσενικά, μια από τις συμπεριφορές που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι μοντάρονται, παρόλο που δεν είναι ακόμη ενήλικα. Αυτό χρησιμοποιείται για να επισημάνετε την ιεραρχία, να εξασκηθείτε σε συμπεριφορές ενηλίκων ή να παίξετε.
Πρέπει προσεκτικά να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά και των δύο κουνελιών και να τα αφήσουμε να λύσουν την ιεραρχία μεταξύ τους, σταματώντας τη διαδικασία αν ένα από τα δύο γίνεται υπερβολικά επιθετικό και το ένα από τα κουνέλια δαγκώνει και επιτίθεται στο άλλο.
Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι όλες οι διαδικασίες παρουσίασης των ζώων πρέπει να εκτελούνται σταδιακά, πάντα χωρίς να πιέζονται τα ζώα και γνωρίζοντας ότι χρειάζονται πολύ χρόνο.
Δεν συνιστάται να κρατάτε κουνέλια σε ζευγάρια, του ίδιου ή αντίθετου φύλου, στο ίδιο κλουβί. Εάν τα κουνέλια είναι μη αποστειρωμένα ενήλικα, πρέπει να αναβάλουμε την παρουσίαση για ένα μήνα μετά τη στείρωση και των δύο ατόμων. Εάν δεν λάβουμε αυτό το γεγονός υπόψη, θα είναι πολύ δύσκολο ή αδύνατο να τα συγκεντρώσουμε αργότερα, ειδικά αν θέλουμε να έχουμε αρσενικά κουνέλια μαζί.
Κοινωνιοποίηση σε κουνέλια για την κατανόηση της φυσικής συμπεριφοράς
Η σωστή κοινωνικοποίηση στα οικόσιτα κουνέλια θα εξαρτηθεί από την ικανότητά μας να κατανοούμε τη φυσική τους συμπεριφορά και που κληρονόμησε από τους άγριους προγόνους τους. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το γεγονός, θα αποτρέψουμε την εμφάνιση προβλημάτων συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της επιθετικότητας, είτε προς τους συνομηλίκους τους, άλλα κατοικίδια ζώα ή ανθρώπους. Για να το κάνετε αυτό, σας δείχνουμε πολλές συμβουλές:
- Το κλουβί πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο .
- Τα κουνέλια πρέπει να στειρώνουν πριν φτάσουν σε σεξουαλική ωριμότητα, αυτό θα μειώσει την πιθανότητα ένα κουνέλι να δαγκώσει ένα άλλο. Επιπλέον, θα τους εμποδίσουμε να σημαδέψουν την περιοχή, άλλα κατοικίδια ή εμάς με ούρα.
- Πρέπει να δώσουμε σε κάθε κουνέλι ένα κενό αρκετά μεγάλο ώστε να εκτελεί όλες τις φυσικές του συμπεριφορές και να ασκείται αρκετές ώρες την ημέρα για να διατηρείται υγιές.
- Είναι ιδανικό να έχετε περισσότερα από ένα κουνέλια και να μπορούν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, έχοντας πάντα μια σωστή εισαγωγή.
- Όλα τα δωμάτια στο σπίτι όπου το κουνέλι μπορεί να περιπλανηθεί ελεύθερα θα πρέπει να είναι εποπτευόμενα και να προετοιμάζονται έτσι ώστε το κουνέλι να είναι ασφαλές. Για παράδειγμα, μην αφήνετε τα καλώδια κοντά τους και μπορεί να υποστούν ηλεκτροπληξία.
- Δώστε στα κουνέλια μας παιχνίδια για να μπορούν να gnaw και ένα μέρος για.
- Όλοι στο νοικοκυριό πρέπει να μάθουν πώς να κρατούν ένα κουνέλι, γιατί αν το κάνουν λάθος, το κουνέλι μπορεί να σπάσει τη σπονδυλική του στήλη. Δεν πρέπει ποτέ να κρατιούνται από τα αυτιά.
- Ο καθημερινός χειρισμός είναι σημαντικός εάν θέλουμε τα κουνέλια μας να είναι άνετα μαζί μας, πάντα θετική και ανταποδοτική καλή συμπεριφορά.
- Χρησιμοποιείτε πάντα θετική ενίσχυση, ποτέ μην χτυπάτε ή τιμωρείτε το κουνέλι.
Επιθετικότητα σε νοικοκυριά με πολλά κουνέλια
Η
Η επιθετικότητα των κουνελιών δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται, πολύ περισσότερο αν εμφανιστεί ξαφνικά. Έτσι, εάν παρατηρήσουμε ότι το κουνέλι μας είναι επιθετικό προς άλλα κουνέλια, πρέπει να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά τους και να αναλύσουμε εάν τους προσφέρουμε την απαραίτητη φροντίδα για την ευημερία τους.
Οποιαδήποτε αλλαγή συμπεριφοράς στα κατοικίδια μας μπορεί να είναι σύμπτωμα άγχους ή πόνου. Εάν δύο κουνέλια που πάντα τα πήγαιναν καλά αρχίσουν να επιτίθενται το ένα στο άλλο, ήρθε η ώρα να επισκεφτείτε τον κτηνίατρο, αυτός είναι που μπορεί να σας βοηθήσει καλύτερα να ανακαλύψετε το πρόβλημα.
Όπως πάντα, πρέπει να λάβουμε υπόψη τη φύση του είδους. Για παράδειγμα, το γίνεται επιθετικό όταν έρθει η ώρα της αναπαραγωγής, καθώς στην άγρια φύση πρέπει να συναγωνιστούν με άλλα θηλυκά για το καλύτερο σημείο φωλιάς.
Αν δεν στειρώσουμε τα κατοικίδια κουνέλια μας, το πιθανότερο είναι να εμφανιστεί επιθετική συμπεριφορά και, τελικά, να πρέπει να χωρίσουμε δραστικά τα κουνέλια. Το καλύτερο είναι ότι πριν υιοθετήσεις ένα κουνέλι, ενημερώνεσαι δεόντως για την ηθολογία και τις σωματικές του ανάγκες, με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγεις μελλοντικά προβλήματα.
