Τα παράσιτα είναι οργανισμοί ικανοί να αποικίσουν έναν ξενιστή και να τραφούν εις βάρος του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των σκύλων, υπάρχουν πολλαπλοί παρασιτικοί παράγοντες ικανοί να προκαλέσουν ασθένεια. Τα συμπτώματα που σχετίζονται με την παρουσία παρασίτων στους σκύλους είναι πολύ μεταβλητά και εξαρτώνται κυρίως από τα προσβεβλημένα όργανα και ιστούς.
Τύποι παρασίτων σε σκύλους
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία παρασίτων που μπορούν να μολύνουν ή να προσβάλλουν σκύλους. Η ταξινόμηση αυτών των παρασιτικών παραγόντων μπορεί να γίνει με βάση πολλά κριτήρια, αν και το πιο συνηθισμένο είναι να ταξινομηθούν σε δύο ομάδες με βάση την τοποθεσία που καταλαμβάνουν στον ξενιστή:
- Εκτοπαράσιτα ή εξωτερικά παράσιτα: βρίσκονται έξω από το σώμα, δηλαδή στο δέρμα και τα μαλλιά των σκύλων.
- Ενδοπαράσιτα ή εσωτερικά παράσιτα: βρίσκονται μέσα στο σώμα, παρασιτοποιώντας τόσο τις σωματικές κοιλότητες όσο και διάφορα όργανα και ιστούς.
Στη συνέχεια, θα μιλήσουμε σε βάθος για τα πιο συχνά εξωπαράσιτα και ενδοπαράσιτα στα κυνοειδή.
Τύποι εξωτερικών παρασίτων σε σκύλους
Τα εξωπαράσιτα περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία παρασιτικών αρθρόποδων που ανήκουν στα:
- Η υποκατηγορία Acari: Αυτή η υποκατηγορία περιλαμβάνει κρότωνες και ακάρεα.
- Η κατηγορία Insecta: αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει ψύλλους, ψείρες, αμμόμυγες, κουνούπια και μύγες.
Η σημασία των εξωπαρασίτων στους σκύλους έγκειται στα ακόλουθα σημεία:
- Προκαλούν δερματικές βλάβες.
- Μπορούν να προκαλέσουν παθολογική ανοσολογική απόκριση, όπως συμβαίνει στην αλλεργική δερματίτιδα από τσίμπημα ψύλλων.
- Μπορούν να δράσουν ως φορείς διαφορετικών ασθενειών, αφού είναι ικανά να μεταδώσουν άλλα παθογόνα τσιμπώντας ή δαγκώνοντας τον ξενιστή τους.
- Μπορεί να είναι ζωονοσογόνα, δηλαδή να μεταδοθούν στους ανθρώπους.
Τύποι εσωτερικών παρασίτων σε σκύλους
Τα ενδοπαράσιτα που επηρεάζουν τους σκύλους μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο μεγάλες ομάδες:
- Πρωτόζωα: Πρόκειται για μικροσκοπικούς μονοκύτταρους οργανισμούς. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει μαστίγια (όπως Giardia) και κοκκίδια (όπως Cystoisospora, Cryptosporidium, Neospora, Hammondia, Sarcocystis και Babesia).
- Ελμινθοί: είναι πολυκύτταροι οργανισμοί που μπορούν γενικά να φανούν με γυμνό μάτι στην ενήλικη κατάσταση τους.
Μέσα στα ελμίνθια, υπάρχουν δύο καλά διαφοροποιημένες ομάδες:
- Στρογγυλά σκουλήκια: γνωστά ως nematodes (όπως Toxocara, Toxascaris, Ancylostoma, Uncinaria, Strongyloides, Trichuris, Dirofilaria and Thelazia)
- Worms ή flatworms: περιλαμβάνουν το cestodes (όπως π.χ. Taenia και Echinococcus) και τα trematodes (όπως Opisthorchis, Alaria alata και Paragonimus). Επί του παρόντος, τα φλοκίνια είναι πολύ σπάνια σε σκύλους.
Επίσης, τα εσωτερικά παράσιτα είναι σημαντικά επειδή:
- Μπορεί να προκαλέσουν διαφορετικές ασθένειες ανάλογα με το όργανο ή τα όργανα που επηρεάζουν.
- Μπορούν να προκαλέσουν παθολογική ανοσολογική απόκριση, όπως σε ορισμένες περιπτώσεις διροφιλαρίωσης.
- Μπορεί να είναι ζωονοσογόνα, δηλαδή να μεταδοθούν στους ανθρώπους.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ μόλυνσης και μόλυνσης;
Τώρα που γνωρίζουμε τους διαφορετικούς τύπους παρασίτων που είναι πιο συνηθισμένοι στους σκύλους, αξίζει να διευκρινίσουμε πότε πρέπει να μιλάμε για «μόλυνση» και πότε για «προσβολή».
Αν και υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται πιο συχνά είναι:
- Μιλήστε για μόλυνση για εσωτερικά παράσιτα και προσβολή για εξωτερικά παράσιτα.
- Ή, μιλήστε για μόλυνση μόνο για μικροσκοπικά παράσιτα (π.χ. πρωτόζωα) και προσβολή για όλα τα άλλα.
Συμπτώματα παρασίτων σε σκύλους
Πώς θα καταλάβετε εάν ένας σκύλος έχει παράσιτα; Κάθε παρασιτικό είδος έχει διαφορετικό βιολογικό κύκλο που περιλαμβάνει τη μόλυνση διαφορετικών οργάνων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη μετανάστευση μέσω διαφόρων ιστών του σώματος. Επομένως, οι παρασιτικές ασθένειες μπορεί να συνοδεύονται από πολύ διαφορετικά κλινικά σημεία, ανάλογα με τους ιστούς του σώματος που επηρεάζονται.
Για την ανίχνευση μιας παρασιτικής νόσου είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ποια είναι τα συμπτώματα ενός σκύλου με παράσιτα. Τα πιο κοινά κλινικά σημεία που συνήθως παρατηρούνται σε παρασιτωμένους σκύλους είναι:
- Πεπτικά σημεία: διάρροια, έμετος, ανορεξία, φούσκωμα (συσσώρευση αερίων στο έντερο) κ.λπ.
- Καρδιοαναπνευστικά σημεία: βήχας, δύσπνοια, κόπωση, δυσανεξία στην άσκηση.
- Δερματολογικά σημάδια: κνησμός, αλωπεκία, απολέπιση, ερύθημα (κοκκίνισμα), βλατίδες, φλύκταινες, ψώρα κ.λπ.
- Απώλεια βάρους ή καθυστερημένη ανάπτυξη.
- Αφυδάτωση.
- Αναιμία.
- Πυρετός.
- Νευρολογικές διαταραχές.
Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι δεν συνοδεύονται όλες οι παρασιτικές λοιμώξεις από συμπτώματα, αλλά μερικές φορές οι σκύλοι μπορεί να παραμένουν ασυμπτωματικοίΑυτό είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, της γιαρδιάσης, στην οποία οι ενήλικες μπορεί να γίνουν ασυμπτωματικοί φορείς που αποτελούν πηγή μόλυνσης για νεότερα ζώα. Μην χάσετε αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τα παράσιτα στα κουτάβια.
Πώς μεταδίδονται τα παράσιτα στους σκύλους;
Οι οδοί μετάδοσης των παρασίτων στους σκύλους μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο μεγάλες ομάδες:
- Άμεση μετάδοση : με άμεση επαφή μεταξύ μολυσμένων ζώων, μέσω της στοματικής οδού (όταν τα κόπρανα μολυσμένων ζώων μολύνουν το περιβάλλον και νερό), με κατάποση μολυσμένων ιστών (ιδιαίτερα από μηρυκαστικά και τρωκτικά), με γαλακτογενή ή διαπλακουντιακή οδό.
- Έμμεση μετάδοση : μέσω φορέων όπως τσιμπούρια, αμμόμυγες και κουνούπια.
Για να συμβεί μια παρασιτική μόλυνση, οι σκύλοι πρέπει έρχονται σε επαφή με τη μολυσματική μορφή ενός παρασίτου Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά των προδιαθεσικών παραγόντων που ευνοούν την εγκατάσταση παρασιτικής λοίμωξης. Μερικοί από τους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου στα είδη σκύλων είναι:
- Ηλικία: τα νεαρά ζώα είναι πιο επιρρεπή σε παράσιτα λόγω της ανωριμότητας του ανοσοποιητικού τους.
- Υγειονομικές ελλείψεις: Περιβάλλοντα με υπερβολική υγρασία και κακός καθαρισμός και αερισμός ευνοούν την επιβίωση των παρασίτων στο μέσο.
- Υπερπληθυσμός: κοινότητες (καταφύγια, κατοικίες, εκκολαπτήρια, rehalas, κ.λπ.) κακή διαχείριση και με ελάχιστο υγειονομικό έλεγχο ευνοούν τη μετάδοση αυτού του τύπου της ασθένειας.
- Άγχος και υποσιτισμός: και οι δύο παράγοντες προκαλούν ανοσοκαταστολή, πράγμα που σημαίνει ότι οι σκύλοι που υποσιτίζονται ή υπόκεινται συνεχώς σε στρεσογόνο περιβάλλον έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση για παρασιτικές λοιμώξεις.
- Κυνηγητικές συνήθειες: Το κρέας και τα παραπροϊόντα, ειδικά από μηρυκαστικά και τρωκτικά, μπορεί να αποτελέσουν πηγή μόλυνσης για κυνηγετικούς σκύλους ή με κυνηγετικό ένστικτο.
- Ζώα φάρμας: Τα τσοπανόσκυλα είναι πιο επιρρεπή σε αυτές τις λοιμώξεις λόγω πιθανής επαφής με χόρτο που έχει μολυνθεί από ζώα.
- Κατανάλωση ωμού κρέατος: Οι δίαιτες που βασίζονται στην κατανάλωση ωμού κρέατος και κρεάτων οργάνων ενέχουν διάφορους κινδύνους για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της μετάδοσης παρασιτικών ασθενειών.
Μεταδίδονται τα παράσιτα στους σκύλους στον άνθρωπο;
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπάρχουν κάποια παράσιτα που μπορούν να μεταδοθούν από τους σκύλους στους ανθρώπους. Μερικά παραδείγματα είναι τα Giardia, Cryptosporidium, Echinococcus, Toxocara (παράγει larva migrans) και Leishmania.
Οι παρασιτικές ζωονόσοι μπορούν να επηρεάσουν οποιονδήποτε, αν και υπάρχουν ορισμένες ομάδες πληθυσμού που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες, όπως:
- Παιδιά.
- Ανοσοκατεσταλμένα άτομα.
- Χειριστές σκύλων.
- Άτομα των οποίων η εργασιακή δραστηριότητα πραγματοποιείται με σκύλους.
Για την πρόληψη αυτών των παρασιτικών ζωονόσων, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πώς τα παράσιτα μεταδίδονται από τους σκύλους στους ανθρώπους. Η μετάδοση συνήθως εμφανίζεται:
- Με άμεση επαφή με παρασιτισμένα ζώα.
- Με κατανάλωση μολυσμένου νερού ή τροφής από μολυσμένα ζώα (στοματική-κοπράνων).
- Διανυσματικός: ένας φορέας (όπως ένα τσιμπούρι ή ένα κουνούπι) μπορεί να μεταδώσει τη μόλυνση από έναν παρασιτωμένο σκύλο σε ένα ευαίσθητο άτομο.
Πώς να εντοπίσετε παράσιτα σε σκύλους;
Με βάση τα συμπτώματα και την επιδημιολογική κατάσταση κάθε ζώου, είναι δυνατό να δημιουργηθεί ένας κατάλογος διαφορικών διαγνώσεων. Ωστόσο, για να επιτευχθεί η οριστική αιτιολογική διάγνωση, απαιτείται η διενέργεια συμπληρωματικών εξετάσεων:
- Ξύσεις δέρματος και τριχογράμματα: για τη διάγνωση εξωτερικών παρασίτων.
- Κοπρολογική ανάλυση: χρήση επιχρισμάτων, τεχνικών επίπλευσης ή τεχνικών καθίζησης, που επιτρέπουν την ανίχνευση παρασιτικών μορφών στα κόπρανα σκύλων.
- Άλλες εργαστηριακές εξετάσεις: όπως ανοσοδιάγνωση (ELISA, ανοσοφθορισμός κ.λπ.) και μοριακή διάγνωση (PCR).
Πώς να εξαλείψετε τα παράσιτα στους σκύλους; - Θεραπευτική αγωγή
Φυσικά, οι παρασιτικές ασθένειες στους σκύλους θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αντιπαρασιτικά φάρμακα Η θεραπευτική αγωγή θα πρέπει πάντα να συνταγογραφείται από επαγγελματία κτηνίατρο ανάλογα με την παρασιτικά είδη που ευθύνονται για τη μόλυνση. Επί του παρόντος, υπάρχει μεγάλη ποικιλία φαρμάκων για παράσιτα σε σκύλους, τα οποία μπορούν να χορηγηθούν με διαφορετικές οδούς (από του στόματος, παρεντερικά, τοπικά, ωτικά, οφθαλμικά κ.λπ.).
Η αιτιολογική θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί με μια υποστηρικτική θεραπεία όταν είναι απαραίτητο, για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την αποφυγή επιπλοκών. Αυτή η υποστηρικτική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
- Ρευστοθεραπεία.
- Διατροφική διαχείριση.
- Μεταγγίσεις.
- Αντιφλεγμονώδη φάρμακα κ.λπ.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ορισμένα παράσιτα ευνοούν την εμφάνιση δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων, όπως ο αγκυλόστομος ή η δεμοδήκωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό να καθιερωθεί μια συμπληρωματική αντιβιοτική θεραπεία.
Πώς να αποφύγετε τα παράσιτα σε σκύλους;
Στην προηγούμενη ενότητα μιλήσαμε για τη θεραπευτική αντιμετώπιση (δηλαδή θεραπευτική) των παρασιτικών λοιμώξεων. Ωστόσο, τα αντιπαρασιτικά φάρμακα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως προφυλακτική ή προληπτική θεραπεία Αξίζει να σημειωθεί ότι η προφυλακτική θεραπεία κατά των παρασίτων του σκύλου μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την επιδημιολογική κατάσταση της περιοχής στην οποία ζει το ζώο και τους ατομικούς κινδύνους του κάθε ατόμου (π.χ. κίνδυνοι που σχετίζονται με το κυνήγι ή τη διατροφή με βάση το ωμό κρέας). Για το λόγο αυτό, η προφυλακτική αποπαρασίτωση σκύλων πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε ζώο και πρέπει πάντα να συνταγογραφείται από επαγγελματία κτηνίατρο
Γενικά, η πρόληψη των παρασίτων στους σκύλους πρέπει να περιλαμβάνει:
- Προστασία από εξωτερικά παράσιτα: μέσω αντιπαρασιτικών κολάρων, πιπέτων, αντιπαρασιτικών λουτρών, σπρέι κ.λπ.
- Προστασία από εσωτερικά παράσιτα: μέσω φαρμάκων που γενικά χορηγούνται από το στόμα. Υπάρχουν μερικά από του στόματος φάρμακα που είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών παρασίτων.
Μην χάσετε αυτό το άλλο άρθρο στο οποίο περιγράφουμε λεπτομερώς Πώς να αποπαρασιτώσετε έναν σκύλο. Εκτός από τη φαρμακολογική προφύλαξη, είναι σημαντική η πρόληψη των παρασιτικών λοιμώξεων μέσω σωστή διαχείριση του περιβάλλοντος και των συνηθειών του σκύλου:
- Διατηρήστε το περιβάλλον του σκύλου καθαρό και στεγνό.
- Παρέχετε πάντα πόσιμο νερό.
- Προμηθεύστε ασφαλή τρόφιμα: μαγειρεμένα ή προηγουμένως κατεψυγμένα (στους -20ºC, τουλάχιστον 4 ημέρες).
- Αποφύγετε τις κυνηγετικές συνήθειες και την επαφή με νεκρά ζώα.
Τώρα που ξέρετε πώς είναι τα παράσιτα στους σκύλους, πώς να τα αντιμετωπίζετε και να τα προλαμβάνετε, δημιουργήστε ένα κατάλληλο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης και κρατήστε τον σκύλο σας απαλλαγμένο από αυτά.
