Για όσους ζουν με ζώα, τα παράσιτα είναι ένας πολύ γνωστός εχθρός. Παρόντες σε όλο τον κόσμο, προσβάλλουν συχνά και εύκολα όλα τα είδη ζώων, εξ ου και η σημασία της επαρκούς προληπτικής ιατρικής.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα επικεντρωθούμε στα εντερικά παράσιτα σε σκύλους, εξηγώντας ποια είναι τα πιο κοινά, οι επιπτώσεις και τα συμπτώματά τους που μπορούμε να ανιχνεύσουμε στον σκύλο μας, πώς να τα καταπολεμήσουμε και, πάνω απ' όλα, τη σημασία της καλής πρόληψης για να διατηρήσουμε τον σκύλο μας ασφαλή σε όλη του τη ζωή.
Τύποι παρασίτων σε σκύλους
Ο σκύλος μας μπορεί να προσβληθεί και εσωτερικά και εξωτερικά παράσιτα. Το πρώτο, για το οποίο θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο, είναι εκείνα που ζουν στο πεπτικό σύστημα αλλά μπορούν επίσης να φιλοξενηθούν σε όργανα όπως οι πνεύμονες ή η καρδιά.
Ανάμεσα στα εξωτερικά παράσιτα ξεχωρίζουν αυτά που ζουν στα μαλλιά ή το δέρμα του σκύλου, οι ψύλλοι και τα τσιμπούρια. Τόσο τα εντερικά παράσιτα στους σκύλους όσο και τα εξωτερικά παράσιτα ή αυτά που προσβάλλουν την καρδιά ή τους πνεύμονες, παράγουν βλάβη στο ζώο λόγω της δραστηριότητάς τους.
Οι βλάβες θα είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους και το επίπεδο προσβολής. Έτσι, τα παράσιτα μπορεί να είναι ασυμπτωματικά ή, αντί αυτού, να παράγουν διαφορετικές κλινικές εικόνες. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να προλαμβάνονται και να αντιμετωπίζονται, αφού υπάρχουν παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν και τον άνθρωπο.
Τύποι εντερικών παρασίτων σε σκύλους
Είναι ζωτικής σημασίας οι κηδεμόνες να γνωρίζουν για τα εντερικά παράσιτα στους σκύλους, επομένως, παρακάτω θα σας δείξουμε τα πιο κοινά:
- Ascaris: όπως το Toxocara canis και το Toxascaris leonina, που είναι πολύ κοινά. Ζουν στο στομάχι και τα έντερα και μπορούν να φτάσουν σε σημαντικό μέγεθος. Γεννούν αυγά που μπορούν να διαρκέσουν πολύ καιρό στο περιβάλλον. Τα κουτάβια μπορούν να μολυνθούν από τη μητέρα τους και οποιοσδήποτε σκύλος μπορεί να μολυνθεί μέσω του μέσου ή με την κατάποση ενός ενδιάμεσου ξενιστή, όπως ένα τρωκτικό.
- Αγκυλόστομα: Είναι γνωστά ως «αγκυλόστομα» επειδή συνδέονται μέσω του στόματος στον βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, απορροφώντας έτσι αίμα και υγρά. Αυτά τα σκουλήκια μπορούν να μολυνθούν μέσω της επαφής του κουταβιού με τη μητέρα του, με την κατάποση προνυμφών που υπάρχουν στο περιβάλλον, με άμεση διείσδυση μέσω του δέρματος, ειδικά στην περιοχή του μαξιλαριού, ή με την κατάποση ενός ενδιάμεσου ξενιστή.
- Tapeworms: πρόκειται για σκουλήκια που ζουν στο λεπτό έντερο και μπορούν να φτάσουν τα 2 μέτρα σε μήκος. Οι ψύλλοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το παράσιτο, καθώς μπορούν να καταπιούν αυγά ταινίας και να τα μεταδώσουν στους σκύλους εάν τα καταπιούν.
- Whipworms: Είναι γνωστά ως "whipworms" λόγω της εμφάνισής τους σαν κλωστή, αλλά με πιο χοντρό άκρο. Αυτά τα σκουλήκια προσκολλώνται στα τοιχώματα του παχέος εντέρου και, αν και γεννούν λιγότερα αυγά από άλλα παράσιτα, μπορούν να επιβιώσουν για χρόνια στο περιβάλλον.
Συμπτώματα εντερικών παρασίτων σε σκύλους
Αν και, όπως είπαμε, η παρουσία εσωτερικών παρασίτων στους σκύλους δεν δημιουργεί πάντα κλινική εικόνα, παρακάτω θα παρουσιάσουμε τα συνηθέστερα συμπτώματα που μπορούμε να αντιληφθούμε όταν η προσβολή είναι σημαντική ή ο σκύλος παρουσιάζει περισσότερους κινδύνους λόγω ελλιπούς ανοσοποιητικού συστήματος, όπως συμβαίνει σε κουτάβια, λόγω ανωριμότητας ή σε ηλικιωμένους ή ευάλωτους σκύλους επειδή υποφέρουν από ασθένειες ή πηγαίνουν μέσω αγχωτικών καταστάσεων όπως χειρουργικές επεμβάσεις ή μετακομίσεις.
Τα συμπτώματα των εντερικών παρασίτων σε σκύλους είναι:
- Διάρροια.
- Έμετος.
- Απώλεια βάρους ή καθυστερημένη ανάπτυξη σε κουτάβια.
- Κοιλιακό πρήξιμο ή, επίσης, συμπτώματα που σχετίζονται με πόνο.
- Αναιμία, παρατηρήσιμη στον ωχρό χρωματισμό των βλεννογόνων.
- Αδυναμία.
- Αίμα στα κόπρανα.
- Μια μάζα σαν μπάλα μεγάλου αριθμού σκουληκιών θα μπορούσε να οδηγήσει σε εντερική απόφραξη.
- Μερικά εντερικά παράσιτα μπορεί επίσης να ευθύνονται για συμπτώματα του αναπνευστικού.
Παράσιτα σκύλων που μπορούν να μεταδοθούν στον άνθρωπο
Μερικά από τα εντερικά παράσιτα σε σκύλους που συζητήσαμε είναι ευαίσθητα στο μεταδίδονται στον άνθρωπο και το αντίστροφο Για παράδειγμα, τα στρογγυλά σκουλήκια είναι ικανό να προκαλέσει στους ανθρώπους μια ασθένεια που ονομάζεται "σπλαχνική προνύμφη μεταναστών", η οποία εμφανίζεται μετά την κατάποση των αυγών τους.
Τα μικρά παιδιά αποτελούν ομάδα κινδύνου, καθώς είναι πιο πιθανό να τρώνε βρωμιά και να εμφανίζουν φτωχότερες συνήθειες υγιεινής. Τα συμπτώματα, που εμφανίζονται σε μεγάλες προσβολές εσωτερικών παρασίτων σε σκύλους, περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος ή βήχα, καθώς και επιπλοκές που θα εξαρτηθούν από το όργανο στο οποίο φτάνουν οι προνύμφες.
Μερικά αγκυλόστομα ευθύνονται για την ασθένεια που είναι γνωστή ως «δερματική προνύμφη μεταναστευτική», η οποία προκαλεί φαγούρα λόγω της διείσδυσης των προνυμφών τους στο δέρμα. Δεδομένου ότι μπορούμε να μοιραζόμαστε παράσιτα και έτσι ώστε οι σκύλοι να μην γίνονται πηγή μετάδοσης και αντίστροφα, είναι απαραίτητο να καθιερωθεί ένα σωστό πρόγραμμα αποπαρασίτωσης.
Πώς να εξαλείψετε τα εντερικά παράσιτα στους σκύλους; - Αποτελεσματική θεραπεία
Αν ανακαλύψουμε κάποιο από τα συμπτώματα που περιγράφονται στον σκύλο μας και ακόμη φτάσουμε στο παρατηρούμε σκουλήκια στα κόπρανα ή τον εμετό, πρέπει να πάμε, χωρίς καθυστέρηση, στον κτηνίατρο. Αλλά περισσότερο από τη θεραπεία των παρασιτώσεων, πρέπει να τις προλάβουμε. Έτσι, θα προστατεύσουμε τον σκύλο μας και όλη την οικογένεια. Για αυτό, η πρόληψη είναι βασική, η οποία θα αποτελείται από τη δημιουργία ενός πλήρους προγράμματος αποπαρασίτωσης με τον κτηνίατρό μας Ο επαγγελματίας θα αξιολογήσει την ηλικία του σκύλου, τον βιότοπό του, την ασφάλειά του του προϊόντος και οδός χορήγησης.
Φάρμακα για εντερικά παράσιτα σε σκύλους
Έτσι, στην αγορά θα βρούμε σιρόπια, πάστες ή, πιο βολικά, χάπια για την εξάλειψη των εντερικών παρασίτων στους σκύλους. Φυσικά, θα χρησιμοποιούμε πάντα προϊόντα που συνταγογραφούνται από τον κτηνίατρό μας, καθώς, διαφορετικά, θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε δηλητηρίαση στον σκύλο και ακόμη και να επιδεινώσουμε το πρόβλημα εάν υπάρχουν συμπτώματα που δεν δημιουργούνται από εσωτερικά παράσιτα σε σκύλους.
Η σύσταση είναι να ακολουθήσετε ένα πρόγραμμα μηνιαίας αποπαρασίτωσης που θα πρέπει να ξεκινά από την ηλικία των δύο εβδομάδων και να διατηρείται σε όλη τη ζωή του. Επειδή τα αγαπάμε, τα προστατεύουμε, αποπαρασιτώστε το κατοικίδιο σας.
Περιβαλλοντικός έλεγχος των εντερικών παρασίτων σε σκύλους
Εκτός από την εσωτερική αποπαρασίτωση, για να εξαλείψουμε αυτά τα παράσιτα από το περιβάλλον όσο το δυνατόν περισσότερο και έτσι να αποτρέψουμε την εκ νέου προσβολή, πρέπει να συμπεριλάβουμε μέτρα όπως τα ακόλουθα:
- Εγκαταστήστε καλές συνήθειες υγιεινής, ειδικά στα παιδιά.
- Αποφύγετε να παίζετε σε πάρκα όπου συχνάζουν σκύλοι ή σε ακάλυπτες αμμοθήκες.
- Αν ο σκύλος μας απολαμβάνει έναν εξωτερικό χώρο, το δάπεδο πρέπει να είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο ή χαλίκι, το οποίο μπορεί να απολυμανθεί, αφού η γη είναι καλό υπόστρωμα για παράσιτα. Αν έχετε υπόστεγο, καλό είναι να το καθαρίζετε καθημερινά με λάστιχο.
- Πρέπει να αφαιρέσουμε αμέσως τα κόπρανα του σκύλου μας αν αφοδεύσει στο σπίτι.
- Δεν συνιστάται να τα αφήνουμε να κυνηγούν, να τρώνε υπολείμματα τροφών από τα σκουπίδια ή ωμό κρέας.
- Πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας για πρόσθετα μέτρα λαμβάνοντας υπόψη τον κύκλο ζωής του παρασίτου.
- Φυσικά, είναι απαραίτητο να διατηρούμε τον σκύλο μας αποπαρασιτωμένο, για την υγεία του και όλης της οικογένειας.
Σπιτικές θεραπείες για εντερικά παράσιτα σε σκύλους
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν φυσικές θεραπείες για εσωτερικά παράσιτα σε σκύλους, ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι αυτό το είδος θεραπείας πρέπει επίσης να συνταγογραφείται από κτηνίατρο, ο οποίος θα επιβλέπει τη διαδικασία, και ότι σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά τη φαρμακολογική θεραπεία Η χρήση του μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισής του, αλλά, μόλις εμφανιστεί η προσβολή, δεν την εξαφανίζει εντελώς.
Επομένως, εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε κάποιες σπιτικές θεραπείες για εντερικά παράσιτα σε σκύλους, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον έμπιστο ειδικό σας και μην παραμελήσετε τη συνταγογραφούμενη κτηνιατρική θεραπεία.
