Αν έχετε για συντροφιά ένα ιπποειδές, εκτός από την επίγνωση της μεγάλης ευθύνης που αυτό συνεπάγεται καθώς απαιτεί πολύ περισσότερο φαγητό, χώρο, άσκηση κ.λπ. από οποιοδήποτε άλλο πιο κοινό κατοικίδιο, θα θέλετε να είστε καλά ενημερωμένοι για όλες τις ασθένειες και τα προβλήματα που μπορεί να έχει.
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να σας υπενθυμίσουμε από τον ιστότοπό μας είναι ότι δίνετε σημασία στην ανάγκη για κτηνιατρικές επισκέψεις και παρακολούθηση για να εξασφαλίσετε την καλή υγεία του γρήγορου συντρόφου σας.
Σε αυτό το νέο άρθρο θα συζητήσουμε τη μολυσματική αναιμία των ιπποειδών (ΕΙΑ). Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για την αιτία αυτής της ιογενούς ασθένειας που είναι επίσης γνωστή ως ελώδης πυρετός, τη μετάδοσή της, τα συμπτώματά της και πολλά άλλα.
Τι είναι η λοιμώδης αναιμία των ιπποειδών;
ΕΙΑ ή ελώδης πυρετός είναι ιογενούς προέλευσης και είναι χρόνιος Συγκεκριμένα, προκαλείται από φακοϊό της οικογένειας Rtroviridae i που It επηρεάζει μόνο τα ιπποειδή (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, ζέβρες…). Αυτή η ασθένεια είναι παρούσα σε όλο τον κόσμο. Εκεί που έχει εντοπιστεί αυτός ο ιός πιο συχνά είναι στις ΗΠΑ και στον Καναδά, ωστόσο υπάρχουν ορισμένες χώρες που αποτελούν εξαίρεση και στις οποίες ο ιός δεν έχει βρεθεί ποτέ και δεν έχουν υπάρξει κρούσματα, όπως η Ιαπωνία και η Ισλανδία.
Μπορεί να εμφανιστεί οξεία ή χρόνια. Σε χρόνιες περιπτώσεις, η ασθένεια αυτή αναπηρει αρκετά το ζώο και παραμένει ως φορέας του ιού για πάντα. Αντίθετα, όταν εμφανίζεται η οξεία μορφή, η οποία τείνει να εμφανίζεται πιο συχνά σε άλογα που έρχονται σε επαφή με τον ιό για πρώτη φορά, τα προσβεβλημένα ζώα συχνά αναρρώνουνκαι παραμένουν ως φορείς, αλλά στο 30% των περιπτώσεων η οξεία ιαιμία εξελίσσεται μοιραία.
Μετάδοση λοιμώδους αναιμίας ιπποειδών
Μολυσματική αναιμία των ιπποειδών μεταδίδεται με την επαφή του αίματος ενός μολυσμένου ιπποειδούς με αυτό ενός υγιούς. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους το αίμα ενός ζώου έρχεται σε επαφή με αυτό ενός άλλου, αλλά ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι μέσω φορέων, στην περίπτωση αυτή οι πιο συνηθισμένοι είναι οι αλογόμυγες και οι στάβλες, οι οποίες τρέφονται με ένα μολυσμένο ζώο και παίρνουν τον ιό μαζί τους και όταν πάνε να τραφούν με άλλον που δεν είναι άρρωστος, εμβολιάζουν τον ιό.
Αλλά, στην πραγματικότητα, κάθε αιχμηρό ή αιχμηρό αντικείμενο που έχει μολυσμένο αίμα μπορεί, τραυματίζοντας έναν υγιή, να μεταδώσει την ασθένεια. Επιπλέον, υπάρχει η μορφή μετάδοσης από τη μητέρα στον απόγονο Αυτό μπορεί να συμβεί όταν το πουλάρι είναι ακόμα στη μήτρα ή κατά τη στιγμή του τοκετού ή του θηλασμού.
Πολύ περισσότερη μετάδοση εμφανίζεται σε περιοχές όπου υπάρχει υψηλή ιαιμία, όπου τα άλογα έχουν μικρό χώρο μεταξύ τους. Όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, ένα άλογο ή άλλο ιππίδιο που καταφέρνει να επιβιώσει από μια οξεία μορφή ΕΙΑ ή ένα που το αποκτά σε πιο ήπια αλλά άμεσα χρόνια μορφή παραμένει φορέας του ιού για πάντα, επομένως είναι σημαντικό να το κρατήσετε μακριά από άλλους του είδους τους ή τουλάχιστον να κρατήσουν αυτούς που γνωρίζουμε ότι είναι θετικοί σε αυτή την ασθένεια μαζί και τουλάχιστον 48 μέτρα μακριά από αυτούς που είναι υγιείς. Λοιπόν, αν υπάρχει απόσταση τουλάχιστον 48 μέτρων, οι αλογόμυγες προτιμούν να δαγκώσουν το ίδιο ζώο πολλές φορές αντί να πάνε να ψάξουν για άλλο.
Συμπτώματα λοιμώδους αναιμίας ιπποειδών
Η περίοδος επώασης για αυτήν την ασθένεια είναι μία εβδομάδα έως 45 ημέρες Μπορεί να υπάρχουν ζώα που είναι ασυμπτωματικά ή μη εμφανή, δηλαδή που είναι άρρωστοι αλλά δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και είναι φορείς χωρίς να το καταλάβουμε. Σε περιπτώσεις όπου εμφανίζονται συμπτώματα, τα πιο κοινά συμπτώματα, τα οποία μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς ανάλογα με το αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια περίπτωση, είναι:
- Λήθαργος
- Αδυναμία
- Κατάθλιψη
- Ανορεξία
- Επαναλαμβανόμενος πυρετός
- Ικτερός
- Ταχύπνοια
- Ταχυκαρδία
- Αναιμία
- Θρομβοπενία
- Αιματηρά κόπρανα
- Γρήγορη απώλεια βάρους
- Οίδημα ποδιών
- Πετέχειες στους βλεννογόνους
Επιπλέον, πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν περιπτώσεις οξείας ΕΠΕ, όπου το άρρωστο ιπποειδές μπορεί να αναρρώσει σε λίγες μέρες, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που εξελίσσονται σοβαρά και θανατηφόρα.
Διάγνωση λοιμώδους αναιμίας ιπποειδών
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι η λοιμώδης αναιμία των ιπποειδών συγκαταλέγεται στις ασθένειες των ιπποειδών που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως διαφορικές, δηλαδή όταν Το άλογο έχει ορισμένα συμπτώματα (απώλεια βάρους, πυρετός, οίδημα, αδυναμία κ.λπ.), αυτή είναι μια από τις ασθένειες που πρέπει να αποκλειστεί ή να επιβεβαιωθεί σύμφωνα με τις διαφορικές εξετάσεις που πραγματοποιεί ο ειδικός κτηνίατρος.
Κανονικά αυτή η ασθένεια επιβεβαιώνεται με ορολογικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται στο εργαστήριο. Σε ένα κατάλληλο εργαστήριο, ο αξιόπιστος κτηνίατρός μας θα μπορεί να πραγματοποιήσει τις δύο ορολογικές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται περισσότερο για τη διάγνωση της ΕΙΑ:
- Το τεστ ανοσοδιάχυσης γέλης άγαρ (AGID ή Coggins).
- Ανοσοροφητικές δοκιμές συνδεδεμένες με ένζυμα (ELISA).
Θεραπεία της λοιμώδους αναιμίας των ιπποειδών
Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία κατά του ιού που προκαλεί τη λοιμώδη αναιμία των ιπποειδών, για το λόγο αυτό, κτηνίατροι συνήθως συνιστούν ευθανασία μολυσμένων ζώων, για να αποφευχθεί η μετάδοση σε άλλα ιπποειδή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πρόληψη γίνεται τόσο σημαντική. Παρακάτω θα μιλήσουμε για αυτό και μερικά μέτρα που μπορείτε να εφαρμόσετε.
Πρόληψη της λοιμώδους αναιμίας των ιπποειδών
Η λοιμώδης αναιμία των ιπποειδών είναι μια ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει προληπτικό εμβόλιο, ούτε βέλτιστη θεραπείαπου έχει ως αποτέλεσμα τη θεραπεία του προβλήματος.
Ακριβώς λόγω των παραπάνω, η πρόληψη αυτής της νόσου είναι ζωτικής σημασίας. Τα πιο αποτελεσματικά βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε τη μετάδοση και εξάπλωση αυτής της ανίατης ασθένειας για τα ιπποειδή είναι:
- Πρώτον, πρέπει να κάνουμε τακτικά την πιο βασική μορφή πρόληψης, που είναι να διατηρούμε τους κοινόχρηστους χώρους και τα υλικά (τόσο τις ζώνες όσο και το χειρουργικό υλικό ή άλλα εργαλεία) πολύ καθαρά και αποστειρωμένα για να αποφύγουμε τον ιό. Ο σωστός καθαρισμός και απολύμανση θα κρατήσει επίσης μακριά τους φορείς ασθενειών.
- Δεύτερον, είναι απαραίτητο ο έμπιστος ειδικός κτηνίατρός μας να κάνει αναλύσεις ρουτίνας κατά καιρούς, συνιστάται μερικές φορές έτος, σε όλα τα ιπποειδή μας. Αυτές οι αναλύσεις πρέπει να περιλαμβάνουν τις σχετικές ορολογικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό αυτής της ασθένειας.
- Τρίτον, αν γνωρίζουμε ότι έχουμε ένα άρρωστο ζώο, πρέπει να το κρατάμε απομονωμένο από τα άλλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τους άλλους, αλλά και για αυτό. Επιπλέον, πρέπει να αποτρέψουμε την είσοδο νέων ζώων που μπορεί να είναι ήδη άρρωστα.
- Τέλος, και δυστυχώς, πολλές φορές η μόνη μορφή πρόληψης είναι η σφαγή άρρωστων ζώων. Αυτό το μέτρο όχι μόνο μπορεί να ληφθεί ως πρόληψη που υποδεικνύει ο κτηνίατρος, αλλά σε πολλές περιπτώσεις γίνεται ευθανασία. Αυτό είναι δυνατό αφού το ζώο μπορεί, σε ένα ορισμένο σημείο της διαδικασίας, να υποφέρει πάρα πολύ. Αλλά αυτός ο παράγοντας θα καθορίζεται και θα πραγματοποιείται πάντα από έναν κτηνίατρο εξειδικευμένο στα άλογα.
