Στην κτηνιατρική υπάρχουν πολλές παθολογίες για τις οποίες ο δάσκαλος δεν γνωρίζει γιατί δεν είναι πολύ συχνές ή πολύ χαρακτηριστικές. Η αγγειίτιδα στους σκύλους είναι μια πάθηση που, αν και είναι εύκολο να προσδιοριστεί, είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί και να ταξινομηθεί, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολο για τον κηδεμόνα των ζώων να την περιγράψει στον κτηνίατρο.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας, θα ταξινομήσουμε τους τύπους αγγειίτιδας σε σκύλους έτσι ώστε να μπορούμε να καθοδηγούμε όλους τους ανθρώπους που ζουν με σκύλους να υποψιάζονται αυτή την παθολογία σε περίπτωση που την παρουσιάσει ο καλύτερός τους φίλος.
Τι είναι η αγγειίτιδα στους σκύλους;
Όπως είπαμε στην εισαγωγή, η αγγειίτιδα είναι πολύ εύκολο να οριστεί και δεν είναι τίποτα άλλο από την φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων (τριχοειδή, φλεβίδια και αρτηρίδια μεσαίου και μεγάλου διαμετρήματος). Αυτή η παθολογία έχει ατελείωτες αιτίες, διεργασίες και συνέπειες, τις οποίες θα σχολιάσουμε σταδιακά σε αυτό το άρθρο. Η αγγειίτιδα μπορεί να εντοπίζεται στο δέρμα, μπορεί επίσης να αφορά διαφορετικά όργανα ή μπορεί να σχετίζεται με άλλες ασθένειες, είτε προκαλώντας τις είτε ως άμεση συνέπεια αυτών.
Οι αγγειίτιδα σε σκύλους είναι συνήθως σχετικά συχνές σε αυτά τα ζώα και δεν υπάρχει προδιάθεση για φυλή ή ηλικία. Ωστόσο, έχει αναφερθεί ότι τα Rottweillers, Shetland Sheepdogs, Jack Russell Terrier και Dachshunds μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα, αλλά αυτό δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο.
Τύποι αγγειίτιδας σε σκύλους
Στην ανθρώπινη ιατρική, αυτή η παθολογία είναι ευρέως μελετημένη και ταξινομείται με πολύ αποτελεσματικό τρόπο, ωστόσο, υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές που την εμποδίζουν να ταξινομηθεί ακριβώς η ίδια στην κτηνιατρική. Σε γενικές γραμμές, όσον αφορά τους κυνόδοντες, μπορούμε να χωρίσουμε αυτή την παθολογία σε τρεις μεγάλες ταξινομήσεις που δεν αλληλοαποκλείονται, δηλαδή μια αγγειίτιδα μπορεί να ανήκει σε μία, περισσότερες ή όλες τις ταξινομήσεις για να προσδιοριστεί σωστά.
Ταξινόμηση των αγγειίτιδας ανάλογα με τα αγγεία που επηρεάζουν
Μέσα σε αυτήν την ομάδα βρίσκουμε δερματική αγγειίτιδα και συστηματική αγγειίτιδα. Η δερματική αγγειίτιδα είναι χαρακτηριστική του δέρματος, επομένως όλα τα σημάδια θα αντανακλώνται στο εν λόγω όργανο. Συνήθως εμφανίζεται λόγω του πολλαπλασιασμού ορισμένων κυττάρων που καταλήγουν να προκαλούν τη φλεγμονή των αγγείων, με αποτέλεσμα τις χαρακτηριστικές δερματικές βλάβες. Μπορεί να ταξινομηθεί σε μικροσκοπικό επίπεδο ανάλογα με τα κύτταρα που προκαλούν την κλινική εικόνα:
- Ουδετεροφιλική αγγειίτιδα: οίδημα ενδοθηλιακών κυττάρων και άφθονα ουδετερόφιλα στο τοίχωμα του αγγείου μπορούν να φανούν σε μικροσκοπικό επίπεδο. Ορισμένες αγγειίτιδα που μπορεί να είναι ή να μην είναι ουδετερόφιλα είναι: δερματομυοσίτιδα, φαρμακευτικές αντιδράσεις (ιατρογενείς), αγγειίτιδα σκωτσέζικου τεριέ κ.λπ.
- Λεμφοκυτταρική αγγειίτιδα: εμφανίζονται σπάνια σε ζώα και μπορεί να καταλήξουν να είναι χρόνιες. Παράγονται από μια ανοσολογική αντίδραση που προκαλείται από λεμφοκύτταρα. Μερικά παραδείγματα λεμφοκυτταρικών αγγειίτιδας σε σκύλους θα μπορούσαν να είναι: η επαγόμενη από το εμβόλιο λύσσας πανικολίτιδα και η αγγειοπάθεια του γερμανικού ποιμενικού.
- Ηωσινοφιλική αγγειίτιδα: αυτός ο τύπος αγγειίτιδας προκαλείται από την ανοσοσφαιρίνη Ε. Τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα είναι: αντιδράσεις λόγω δαγκωμάτων εξωπαρασίτου και σύνθετα ηωσινοφιλικά κοκκίωμα.
- Κοκκιωματώδης αγγειίτιδα: Συνήθως δεν εμφανίζονται πρωταρχικά, αλλά μπορεί να είναι συνέπεια ουδετεροφιλικής αγγειίτιδας. Τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα είναι: στείρα ιδιοπαθή παννιδίτιδα και πάλι φαρμακευτικές αντιδράσεις.
συστηματική αγγειίτιδα ανταποκρίνεται σε μια φλεγμονή πολλών αγγείων σε όλο το σώμα, σε αντίθεση με τη δερματική αγγειίτιδα, αν και τα σημάδια μπορούν επίσης να παρατηρηθούν στο δέρμα. Συνήθως είναι πιο σοβαρή και καταφέρνει να επιδεινώσει πολύ περισσότερο την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Ταξινόμηση των αγγειίτιδας ανάλογα με την αιτία τους
Η τελευταία έρευνα αναζήτησε έναν τρόπο για να απλοποιήσει περαιτέρω την ταξινόμηση των τύπων αγγειίτιδας στους σκύλους, ένα ζήτημα που οδήγησε στο να μπορέσουμε να ομαδοποιήσουμε τις παθολογίες σε δύο μεγάλες ομάδες:
- Μολυσματική αγγειίτιδα: πολλές παθολογίες είναι ικανές να προκαλέσουν αγγειίτιδα σε σκύλους και αυτός ο τύπος αγγειίτιδας ονομάζεται λοιμώδης αγγειίτιδα. Μπορεί να μπουν ή όχι στην ταξινόμηση που έχουμε ήδη ονομάσει, φυσικά. Οι πιο συχνές λοιμώδεις αγγειίτιδα είναι αυτές που εμφανίζονται ως συνέπεια της ερλιχίωσης του σκύλου, του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου, της λεϊσμανίασης κ.λπ.
- Μη λοιμώδης αγγειίτιδα: αυτές οι παθολογίες δεν είναι αποτέλεσμα ασθένειας, επομένως δεν ταξινομούνται ως μολυσματικές. Πολλές φορές δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα πώς εμφανίζονται (πρόκειται για την περίπτωση της ιδιοπαθούς αγγειίτιδας). Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οφείλεται σε κακή χρήση φαρμάκων (όπως στην ιατρογενή αγγειίτιδα).
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τόσο οι μολυσματικές όσο και οι μη λοιμώδεις αγγειίτιδα μπορεί επίσης να είναι δερματικές ή συστηματικές, να θυμάστε ότι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι ταξινομήσεις δεν αλληλοαποκλείονται.
Στους σκύλους υπάρχουν πολλά αγγειίτιδα που μπορούμε να βρούμε, αλλά αφού κατανοήσουμε την ταξινόμηση, μπορούμε να αναφέρουμε τα πιο κοινά παρακάτω.
Κολπική αγγειίτιδα σε σκύλους
Αυτός ο τύπος αγγειίτιδας είναι συνήθως δερματική και μπορεί να είναι λοιμώδης και μη. Χαρακτηρίζεται από τριχόπτωση, αιμορραγία, σχηματισμό κρούστας και πάχυνση του πτερυγίου και της κορυφής του αυτιού, που καταλήγει να επηρεάζεται περισσότερο. Οι αιτίες της είναι τόσο ποικίλες που κάθε φυλή και οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να επηρεαστεί από τη συγκεκριμένη αγγειίτιδα. Εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να υπάρχει νέκρωση στο επίπεδο της κορυφής του αυτιού, μια κατάσταση που απαιτεί ωτοπλαστική (χειρουργική επέμβαση).
Η ενόχληση που υφίσταται ο σκύλος από αυτή την αγγειίτιδα οδηγεί σε συνεχές ξύσιμο, το οποίο συνήθως επιδεινώνει την κατάσταση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να σχηματίσει ωτοαιμάτωμα. Οι πιο συχνές αιτίες αυτής της αγγειίτιδας σε σκύλους μπορεί να είναι:
- Μανιτάρια
- Παρσιτικές ασθένειες
- Τσίμπημα αρθρόποδων
- Αυτοάνοσο νόσημα
- Ιατρογονικό
Νεκρωτική αγγειίτιδα σε σκύλους
Χαρακτηρίζεται από τον θάνατο του προσβεβλημένου ιστού, με αποτέλεσμα δευτερογενείς λοιμώξεις από ευκαιριακά βακτήρια. Σπάνια είναι πρωτοπαθής, τις περισσότερες φορές είναι συνέπεια άλλου τύπου αγγειίτιδας που, όταν γίνει χρόνια, καταλήγει να νεκρώνει τον ιστό λόγω της κακής οξυγόνωσης που λαμβάνει υπό αυτές τις συνθήκες.
Οι πιο συχνές αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν σε νεκρωτική αγγειίτιδα σε σκύλους είναι:
- Εκτοπαράσιτα
- Αυτοάνοσο νόσημα
- Ιατρογονικό
Ανοσο-μεσολαβούμενη αγγειίτιδα σε σκύλους
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, αυτές οι παθολογίες σχετίζονται με μια απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος ενάντια στον ίδιο τον οργανισμό. Η ταξινόμηση της αγγειίτιδας σύμφωνα με μικροσκοπικά ευρήματα ανταποκρίνεται σχεδόν πάντα σε ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό. Τις περισσότερες φορές αυτά τα αγγειίτιδα δεν έχουν γνωστή αιτία, επομένως τους δίνεται το επώνυμο ιδιοπαθής
Συμπτώματα αγγειίτιδας σε σκύλους
Τα σημεία και συμπτώματα της αγγειίτιδας στους σκύλους θα συσχετιστούν λογικά με την ταξινόμηση στην οποία εντοπίζεται. Ωστόσο, δεν πρέπει να το αναλύσουμε πολύ σε αυτή την περίπτωση, αφού τις περισσότερες φορές μοιάζουν πολύ. Οι εντοπισμένες αγγειίτιδα (όπως οι δερματικές) έχουν πολύ χαρακτηριστικά σημεία που μπορούν να τις διαφοροποιήσουν από τις συστηματικές αγγειίτιδα.
Συμπτώματα δερματικής αγγειίτιδας σε σκύλους
- Έλκη
- Νέκρωση
- Μωβ κηλίδες
- Φουσκάλες
- Κρούστες
- Αλωπεκίαση
- Κηλιδώδεις βλάβες στο στόμα, τη μύτη και την κορυφή του αυτιού
- Πυρετός
- Ανορεξία
- Κατάθλιψη
Συμπτώματα συστηματικής αγγειίτιδας σε σκύλους
- Δερματικές βλάβες
- Λήθαργος
- Πυρετός
- Πόνος
- Κατάθλιψη
- Ανορεξία
- Ραγοειδίτιδα
- Ανορεξία
Διάγνωση αγγειίτιδας σκύλων
Η σωστή αναμνησία που πρέπει πάντα να παίρνει ο κτηνίατρος θα του δώσει τον δρόμο για να καταλήξει σταδιακά στη διάγνωση. Η αποτελεσματική συσχέτιση των κλινικών σημείων με τα εργαστηριακά αποτελέσματα είναι το κλειδί για αυτήν και κάθε κλινική περίπτωση.
Όταν υπάρχει υποψία αγγειίτιδας, ο κτηνίατρος πρέπει να βρει την αιτία. Για να το κάνει αυτό, θα προχωρήσει στην αιμοληψία για να πραγματοποιήσει μια αιματολογία και μια χημεία αίματος, οι οποίες είναι εξετάσεις που ενδείκνυνται σε αυτές τις περιπτώσεις, αφού παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τον κτηνίατρο. Η εξάλειψη των αιμοπαρασίτων ενδείκνυται και σε αυτή την περίπτωση, αφού γνωρίζουμε ότι ορισμένοι αιμοτροπικοί παράγοντες είναι η αιτία της λοιμώδους αγγειίτιδας. Η διαγνωστική απεικόνιση είναι επίσης σημαντική, καθώς τα διροσκώληκα προκαλούν συστηματικές αγγειίτιδα και οι ενήλικες προνύμφες μπορεί να είναι αισθητές σε μια ακτινογραφία. Η χρήση της λάμπας Wood's δεν βλάπτει ποτέ όταν πρόκειται για δερματικές βλάβες, βοηθώντας μας στη διάγνωση των μυκήτων. Ωστόσο, σε αυτές τις πολύ περίπλοκες περιπτώσεις, ενδείκνυται και βιοψία δέρματος.
Πώς να θεραπεύσετε την αγγειίτιδα σε σκύλους; - Θεραπευτική αγωγή
Η θεραπεία της αγγειίτιδας σε σκύλους θα εξαρτηθεί επίσης από την αιτία. Οι δερματικές αγγειίτιδα που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό, φυσικά, θα αντιμετωπιστούν με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και με υποστηρικτική θεραπεία που σταθεροποιεί τον ασθενή εάν είναι απαραίτητο. Πολλές φορές ο ασθενής φτάνει χωρίς αντιστάθμιση για μέρες χωρίς να φάει φαγητό λόγω του πόνου και της δυσφορίας που δημιουργούν αυτές οι παθολογίες. Γενικά, τα γλυκοκορτικοειδή ενδείκνυνται και είναι πολύ βοηθητικά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Επιπλέον των παραπάνω, εάν η αγγειίτιδα του σκύλου προκαλείται από λοίμωξη, πρέπει να αντιμετωπιστεί προκειμένου να αντιστραφεί αποτελεσματικά το πρόβλημα. Η χρήση αντιβιοτικών και μη στεροειδών αναλγητικών ενδείκνυται ανάλογα με την περίπτωση.
