Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά ζωικά και φυτικά είδη που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Η ανθρώπινη πίεση στα φυσικά ενδιαιτήματα των ζώων προκαλεί σοβαρές συνέπειες.
Η αδιάκριτη υλοτόμηση των δασών, η μόλυνση των υδάτων και οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις κατακερματίζουν τις περιοχές εξάπλωσης των διαφόρων ειδών. Εμποδίζουμε την αναπαραγωγή τους απομονώνοντας τις κοινότητες και μειώνοντας το φυσικό τους κυνήγι.
Σε αυτό το άρθρο του AnimalWised θα μιλήσουμε για τα θηλαστικά που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Τα θηλαστικά είναι ζώα που γεννούν τα μικρά τους και τα θηλάζουν.
Κόκκινη λίστα με απειλούμενα θηλαστικά
Η UINC,Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, καταρτίζει περιοδικά την κόκκινη λίστα των απειλούμενων ειδών. Αυτή η λίστα περιλαμβάνει όλα τα ζωικά και φυτικά είδη που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν παγκοσμίως.
Με τα δεδομένα αυτής της λίστας μπορούμε να παρατηρήσουμε την απώλεια της βιοποικιλότητας που συμβαίνει παγκοσμίως. Τα θηλαστικά είναι μια από τις ομάδες με τα πιο απειλούμενα είδη. Το κυνήγι και η καταστροφή των βιοτόπων τους είναι οι κύριοι εχθροί τους.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες στην κόκκινη λίστα:
- Extinct (EX)
- Extinct in the Wild (EW)
- Κρίσιμος κίνδυνος (CR)
- Κίνδυνος εξαφάνισης (EN)
- Ευάλωτος (VU)
- Σχεδόν απειλούμενο (NT)
- Λαγότερη ανησυχία (LC)
Θηλαστικά του κόσμου
Αυτή τη στιγμή πολλά είδη βρίσκονται υπό ανθρώπινη πίεση. Η καταστροφή των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος, η μόλυνση των υδάτων και η φτωχοποίηση του εδάφους συμβάλλουν στο γεγονός ότι τα διάφορα είδη υφίστανται τις επιπτώσεις.
Τις τελευταίες δεκαετίες πολλά είδη έχουν εξαφανιστεί. Μερικά παραδείγματα είναι η μεξικάνικη αρκούδα, ο λύκος των Μαλβινών ή το λιοντάρι Κάβο. Το αδιάκριτο κυνήγι, είτε για αθλητισμό είτε για άλλους σκοπούς, εξαφάνισε πολλά είδη τον περασμένο αιώνα.
Για αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να γνωρίζετε την επίδραση που έχει η ανθρώπινη δράση σε όλα τα είδη του ζωικού κόσμου.
Παρακάτω θα συζητήσουμε αρκετά από τα θηλαστικά του κόσμου που απειλούνται με εξαφάνιση ή είναι ευάλωτα στην εξαφάνιση.
Γορίλας του βουνού (Gorilla beringei beringei)
Οι γορίλες χωρίζονται σήμερα σε δύο είδη και αυτά με τη σειρά τους σε δύο υποείδη. Είναι ο γορίλας της δυτικής πεδιάδας, ο ανατολικός γορίλας, ο γορίλας της δυτικής πεδιάδας και ο γορίλας του βουνού. Τα δύο τελευταία είναι κρίσιμα κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Ο γορίλας του βουνού έχει μόνο περίπου 700 άτομα που είναι κατανεμημένα κυρίως σε εθνικά πάρκα της κεντρικής Αφρικής. Ο πόλεμος και η αστάθεια στην περιοχή τους επηρεάζουν σοβαρά. Είναι θύματα λαθροθηρίας και προσβάλλονται από ανθρώπινες ασθένειες. Είναι πολύ έξυπνα και κοινωνικά ζώα, ένα ενήλικο αρσενικό συνήθως συνυπάρχει με πολλά θηλυκά. Μερικές φορές πολλά αρσενικά μπορούν να ζήσουν μαζί στην ίδια κοινότητα.
Τίγρη της Σουμάτρας
Η Τίγρης της Σουμάτρας (Panthera tigris sumatrae) είναι μια τίγρης που απειλείται με εξαφάνιση εξαφάνισης που κατοικεί στο νησί της Σουμάτρα, στο ινδονησιακό αρχιπέλαγος. Είναι η μικρότερη από τις τίγρεις, η γούνα της είναι πιο σκούρα και με τις πιο στενές γραμμές. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής και κυνηγός. Δύο άλλα είδη ινδονησιακών τίγρεων, η τίγρη της Ιάβας και η τίγρη του Μπαλί, εξαφανίστηκαν τον 20ο αιώνα.
Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός του είναι περίπου 500 δείγματα, απλωμένα σε διαφορετικά καταφύγια και πάρκα τόσο στην ελευθερία όσο και στην αιχμαλωσία. Δυστυχώς, η λαθροθηρία και το εμπόριο γούνας συνεχίζουν να αποτελούν πρόβλημα για αυτές τις τίγρεις. Επιπλέον, ο κατακερματισμός των πληθυσμών τους και η απώλεια του φυσικού τους οικοτόπου τους αναγκάζει να περιοριστούν σε μικρές περιοχές.
Μαύρος ρινόκερος
Ο Μαύρος Ρινόκερος (Diceros bicornis) κατοικεί στην αφρικανική σαβάνα. Διαφέρει από τον λευκό ρινόκερο στο χρώμα και το μικρότερο μέγεθος. Τρέφεται με θάμνους και μικρά δέντρα. Το στόμα του είναι επίσης διαφορετικό από αυτό του λευκού ρινόκερου, έχει το σχήμα ενός ράμφους που προσαρμόζεται στη διατροφή του.
Οι ρινόκεροι, και ιδιαίτερα ο μαύρος ρινόκερος, παρενοχλούνται και πιέζονται από κυνηγούς για τα κέρατά τους εδώ και δεκαετίες. Επί του παρόντος, αν και είναι προστατευόμενο είδος και το κυνήγι του απαγορεύεται, ο αριθμός του είναι πολύ μικρός. Μπορεί να έχουν μείνει μερικές χιλιάδες στην άγρια φύση.
Εκτός από τη λαθροθηρία, ένα άλλο πρόβλημα στο οποίο εκτίθενται είναι συγγένεια Λόγω του μικρού αριθμού δειγμάτων, τείνουν να εμφανίζονται διασταυρώσεις μεταξύ συγγενών ατόμων. Αυτό προκαλεί απώλεια γενετικής ποικιλότητας και είναι επιζήμιο για αυτό το είδος.
Πυγμαίος Ιπποπόταμος
Αυτός ο μικρός ιπποπόταμος (Choeropsis liberiensis) κατοικεί σε έλη και δάση στην Αφρική. Όπως ο κανονικός ιπποπόταμος, ο πυγμαίος είναι ημιυδρόβιος. Μένει κοντά στο νερό για να διατηρεί το δέρμα του υγρό.
Ενώ ο ιπποπόταμος ζει σε μια ομάδα, ο πυγμαίος ιπποπόταμος είναι πιο μοναχικός, συνήθως ζει μόνος ή με ένα ζευγάρι. Είναι φυτοφάγα ζώα και τη νύχτα πάνε στο δάσος για να αναζητήσουν τροφή.
Πιστεύεται ότι υπάρχουν λιγότερα από 3000 δείγματα στη φύση, αν και μπορούμε να τα βρούμε και σε ζωολογικούς κήπους. Σύμφωνα με το UINC είναι κινδυνεύει με εξαφάνιση Η κύρια απειλή που αντιμετωπίζουν είναι η καταστροφή του οικοτόπου τους. Άλλα είδη πυγμαίων ιπποπόταμων υπήρχαν στη Μεσόγειο κατά το Πλειστόκαινο. Στο νησί της Μάλτας ή στην Κύπρο για παράδειγμα.
Θηλαστικά στην Ισπανία
Στην Ισπανία υπάρχουν αρκετά είδη που κινδυνεύουν ή απειλούνται με εξαφάνιση. Ο μαύρος πελαργός ή ο γενειοφόρος γύπας είναι πουλιά της χερσονήσου που κινδυνεύουν.
Όσο για τα θηλαστικά, έχουμε αρκετά ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Στη συνέχεια θα μιλήσουμε για τα τρία πιο σημαντικά θηλαστικά της χερσονήσου. η καφέ αρκούδα, ο ιβηρικός λύγκας και ο ιβηρικός λύκος.
Είναι σημαντικό να προστατεύσουμε αυτά τα είδη αφού είναι τα μεγαλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά θηλαστικά της χερσονήσου.
Ιβηρικός λύγκας
Ο Ιβηρικός λύγκας (Linx pardinus) είναι σημάδι της γης μας. Είναι ένα από τα πιο απειλούμενα αιλουροειδή στη γη και ένα από τα πιο όμορφα. Αυτή τη στιγμή είναι παρόν στην ελευθερία στη Doñana, τη Sierra Morena και το Montes de Toledo. Παλαιότερα και ακόμη και στη δεκαετία του 1980 η διανομή του ήταν πολύ μεγαλύτερη. Σύμφωνα με το UINC είναι σε κίνδυνο με εξαφάνιση.
Είναι πολύ ευκίνητο αιλουροειδές, τα αυτιά του καταλήγουν σε μια βούρτσα από μαύρα μαλλιά, που του δίνει τη χαρακτηριστική του εμφάνιση. Είναι ένα μικρό αιλουροειδές, το ενήλικο αρσενικό μπορεί να ζυγίζει περίπου 12 κιλά. Επί του παρόντος, υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους είναι λιγότερο από 300 άτομα στη φύση παρά τα σχέδια προστασίας και διατήρησης.
Τα μπόμπατ αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα:
- Ξεχειλίζω.
- Καταστροφή του οικοτόπου τους.
- Απομόνωση των κοινοτήτων με ανθρώπινη δράση.
- Έλλειψη θηράματος.
- Ανθρώπινο κυνήγι δειγμάτων.
Η σίτιση του λύγκα σχετίζεται στενά με τον πληθυσμό των κουνελιών, επομένως η πτώση του τον επηρεάζει πολύ.
Ψαρός
Η καφέ αρκούδα (Ursus arctos) υπάρχει στα Πυρηναία και στα Κανταβρικά Όρη. Και στα δύο μέρη υπάρχουν δύο πληθυσμοί που συνήθως δεν έρχονται σε επαφή. Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ο αριθμός των καφέ αρκούδων που υπάρχουν στη χερσόνησο. Ο σημερινός αριθμός τους υπολογίζεται ότι είναι περίπου 200-250 αρκούδες στη φύση.
Είναι το μεγαλύτερο ζώο σε ολόκληρη τη χερσόνησο και όμως είναι μικρά σε σύγκριση με άλλες αρκούδες. Είναι σε κατάσταση μικρής ανησυχίας δεδομένου ότι υπάρχει σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, ωστόσο ο αριθμός του στην Ισπανία είναι τόσο χαμηλός που πρέπει να γίνουν εργασίες για τη διατήρησή του για να μην εξαφανιστεί από τη χερσόνησο.
Η διατροφή αυτής της αρκούδας εξαρτάται από τους καρπούς και τους νεαρούς βλαστούς, τα μικρά ζώα και τα ψάρια. Καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους υφίσταται σημαντικές διακυμάνσεις βάρους ανάλογα με τη διαθεσιμότητα της τροφής και τους χρόνους λήθαργου.
Η κατασκευή χιονοδρομικών κέντρων, η εξόρυξη και η καταστροφή των δασών γενικότερα, είναι η κύρια απειλή για την καφέ αρκούδα.
Ιβηρικός λύκος
Ο
El Ιβηρικός λύκος (Canis lupus signatus) διανεμόταν παλαιότερα σε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο. Επί του παρόντος, η παρουσία του χωρίζεται σε δύο πόλεις: βόρεια του Duero και νότια του Duero. Ο νότιος πληθυσμός είναι πολύ μικρότερος και είναι απομονωμένος από τον άλλο λόγω της ανθρώπινης δράσης. Υπολογίζεται ότι ο συνολικός πληθυσμός του είναι περίπου 2000 δείγματα.
Ο ιβηρικός λύκος καταγράφεται ως είδος ευάλωτος στο κόκκινο βιβλίο, ωστόσο το κυνήγι του επιτρέπεται στα βόρεια της Ισπανίας. Ο πληθυσμός στα νότια του Duero, αν και προστατεύεται προς το παρόν, κινδυνεύει να αλλάξει το καθεστώς προστασίας του λόγω των αιτημάτων προς την Ευρώπη για να γίνει το κυνήγι νόμιμο.
Μεταξύ 1950 και 1970 ο λύκος κυνηγήθηκε αδιακρίτως, εξαλείφοντας τον από πολλές περιοχές της χώρας. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να πραγματοποιηθούν τα σχέδια διατήρησης και η προστασία του λύκου να είναι πραγματικό γεγονός τόσο στα νότια όσο και στα βόρεια του Duero.
Τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ιβηρικός λύκος είναι το κυνήγι, η δηλητηρίαση, ο κατακερματισμός του οικοτόπου του και η ανθρώπινη πίεση τόσο στον λύκο όσο και στο είδος με το οποίο τρέφεται.
