Οι πιγκουίνοι είναι θαλασσοπούλια που έχουν χάσει την ικανότητα να πετούν, ωστόσο, τα φτερά τους είναι προσαρμοσμένα για υδρόβια ζωή και καταδύσεις χάρη στο πλήρως υδροδυναμικό τους σχήμα. Αν και στην ξηρά αυτά τα πουλιά μπορεί να φαίνονται αδέξια, στο νερό είναι εξαιρετικοί κολυμβητές και το σώμα τους έχει τόσο μορφολογικές όσο και φυσιολογικές προσαρμογές για την υδρόβια ζωή. Είναι οι μόνοι εκπρόσωποι της τάξης των Sphenisciformes, που σήμερα έχει περίπου 13 είδη που διανέμονται κυρίως στο νότιο ημισφαίριο, εκτός από τον πιγκουίνο των Γκαλαπάγκος (Spheniscus mendiculus), που προέρχεται από το, όπως υποδηλώνει το όνομά του, από τα νησιά Γκαλαπάγκος.
Αν θέλετε να συνεχίσετε να μαθαίνετε για αυτά τα υπέροχα πουλιά, συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας και θα σας πούμε για τους πιγκουίνους που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Τύποι πιγκουίνων που απειλούνται με εξαφάνιση
Όπως αναφέραμε προηγουμένως υπάρχουν 13 είδη πιγκουίνων σε όλο το νότιο ημισφαίριο και φωλιάζουν στις ακτές της Ανταρκτικής, Νέα Ζηλανδία, Νότια Αυστραλία, Νότια Αφρική, όλα τα νησιά της Ανταρκτικής, Νησιά Γκαλαπάγκος στον Ισημερινό, Περού, Χιλή και Αργεντινή Παταγονία. Περιστασιακά, όταν δεν είναι περίοδος αναπαραγωγής, τα άτομα μπορούν να βρεθούν λίγο πιο βόρεια.
Από τον συνολικό αριθμό των ειδών πιγκουίνων, όλα προστατεύονται με νομικά πλαίσια εντός της περιοχής εξάπλωσής τους και παρακάτω θα αναφέρουμε τα 9 είδη που κατηγοριοποιούνται στην κατηγορία μερικά κριτήρια Απειλή.
Αυτοκρατορικός πιγκουίνος (Aptenodytes forsteri)
Είναι ο μεγαλύτερος από τους πιγκουίνους, φθάνει σε μήκος τα 120 εκατοστά με βάρος μεγαλύτερο από 40 κιλά, το οποίο ποικίλλει ανάλογα με το φύλο. Είναι ενδημικό της Ανταρκτικής και επί του παρόντος κατηγοριοποιείται ως Σχεδόν Απειλούμενο, καθώς θεωρείται είδος Πολύ ευαίσθητο στην κλιματική αλλαγή που έχει προκαλέσει δραστικές αλλαγές στο περιβάλλον του, προκαλεί μείωση των πηγών τροφής του, υψηλότερες θερμοκρασίες, μείωση της κάλυψης πάγου.
Αυτό το είδος θεωρείται «εμβληματικό είδος», δηλαδή από τη διατήρησή του, ολόκληρο το οικοσύστημα όπου ζει, συμπεριλαμβανομένων άλλων ζώων είδος, διατηρείται.
Σε αυτό το άλλο άρθρο μιλάμε επίσης για την επώαση και το περιβάλλον του αυτοκρατορικού πιγκουίνου.
Πιγκουίνος Humboldt (Spheniscus humboldti)
Ένα άλλο ζώο που κινδυνεύει με εξαφάνιση είναι ο πιγκουίνος Humboldt. Είναι ένα μεσαίου μεγέθους είδος που έχει ύψος 50 έως 75 εκατοστά. Κατοικεί στον Ειρηνικό Ωκεανό, κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νότιας Αμερικής στο Περού και τη Χιλή, που διασχίζεται από το ρεύμα Humboldt, με την Χιλή να είναι η τοποθεσία με τη μεγαλύτερη αποικία αυτού του είδους.
Κατηγοριοποιείται ως ευάλωτα είδη και οι πληθυσμοί του απειλούνται από τη μείωση των πηγών τροφής τους, την καταστροφή του οικοτόπου τους, το κυνήγι και το παράνομο εμπόριο, όντας ένα είδος που συχνά παγιδεύεται για κατοικίδια.
Πιγκουίνος Γκαλαπάγκος (Spheniscus mendiculus)
Είναι το δεύτερο μικρότερο είδος πιγκουίνου, που φτάνει περίπου τα 45 εκατοστά σε μήκος. Ενδημικό στα νησιά Γκαλαπάγκος, επιβιώνει χάρη στις χαμηλές θερμοκρασίες που προέρχονται από το ρεύμα Humboldt και τα μεγάλα βάθη που φέρνει το ρεύμα Cromwell.
Ο πιγκουίνος των Γκαλαπάγκος κινδυνεύει με εξαφάνιση, καθώς οι πληθυσμοί του υφίστανται τις αλλαγές που επιφέρει το ρεύμα Ελ Νίνιο, το οποίο παράγει μείωση της διαθεσιμότητας των αγελάδων με τα οποία τρέφεται. Επίσης μόλυνση από υδρογονάνθρακες θα μπορούσε να προκαλέσει δραστική μείωση.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει Πώς γεννιούνται οι πιγκουίνοι;
Μαγγελανικός πιγκουίνος (Spheniscus magellanicus)
Ένας άλλος πιγκουίνος που κινδυνεύει με εξαφάνιση είναι ο πιγκουίνος του Μαγγελάνου. Είναι μέτριου μεγέθους είδος πιγκουίνου που έχει μήκος 30 έως 45 εκατοστά. Φωλιάζει στα νησιά Μαλβίνες και στις ακτές και τα νησιά της Παταγονίας στην Αργεντινή και τη Χιλή. Στη συνέχεια, μεταναστεύει βόρεια το χειμώνα, φτάνοντας στα νερά της Ουρουγουάης και της νοτιοανατολικής Βραζιλίας με πιο εύκρατα νερά.
Στο Punta Tombo, στην Αργεντινή, βρίσκονται οι μεγαλύτερες και πιο άφθονες αποικίες αυτού του είδους, και είναι η περιοχή όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες άτομα για να αναπαραχθούν. Αυτό το είδος καταγράφεται ως σχεδόν απειλούμενο και προστατευόμενο στα Φυσικά Αποθέματα της Αργεντινής και της Χιλής, ρυθμίζοντας την είσοδο τουριστών στις περιοχές φωλεοποίησης.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει Ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση στη Χιλή.
Αντιπόδειος πιγκουίνος (Eudyptes sclateri)
Μεταξύ των ειδών πιγκουίνων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση είναι ο αντιπόδιος πιγκουίνος, ένας μεσαίου μεγέθους πιγκουίνος με διαστάσεις 50 έως 70 cm. Κατοικεί Νέα Ζηλανδία, στα αρχιπέλαγα των νήσων των Αντιπόδων και των Νήσων Μπάουντι.
Βρίσκεται σε κίνδυνο εξαφάνισης, καθώς, καθώς έχει πολύ περιορισμένη περιοχή αναπαραγωγής, οι πληθυσμοί του είναι πολύ ευάλωτοι σε αλλαγές το περιβάλλον, οπότε αυτό προκαλεί τη μείωση του.
Μακαρόνια πιγκουίνος (Eudyptes chrysolophus)
Μεσαίος πιγκουίνος, μήκους περίπου 50 έως 70 εκατοστών, πολύ παρόμοιος με τον πιγκουίνο βράχου (Eudyptes chrysocome). Διανέμεται και αναπαράγεται στη νότια Χιλή, στα νησιά Μαλβίνες, στη Νότια Γεωργία και στα Νησιά Σάντουιτς, στα Νότια Όρκνεϊ και στα Νησιά Σέτλαντ στη Νότια Αφρική, στο νησί Μπουβέτ, Νήσοι Πρίγκηπα Εδουάρδου της Νότιας Αφρικής, Νήσοι Crozet, νησιά Kerguelen, νησιά Heard και McDonald και μερικές φορές στη χερσόνησο της Ανταρκτικής.
Αν και είναι είδος με πολύ μεγάλους πληθυσμούς, το κατηγοριοποιείται ως ευάλωτο, αποτελώντας την κύρια απειλή, καθώς και για τα περισσότερα είδη στις Νότιες Θάλασσες, οι επιπτώσεις της βιομηχανικής αλιείας και της ρύπανσης από πετρέλαιο.
Northern Rockhopper Penguin (Eudyptes moseleyi)
Συνεχίζουμε αυτόν τον κατάλογο των τύπων πιγκουίνων που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν με τον πιγκουίνο του βόρειου βράχου, ένα είδος του οποίου ο πληθυσμός φωλιάζει στο Αρχιπέλαγος Τριστάν ντα Κούνια και στο νησί Γκοφ, στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Κατηγοριοποιείται ως απειλούμενος, καθώς ο τρέχων πληθυσμός του έχει μειωθεί κατά 90% από πρόσφατα δεκαετίες, πιθανώς λόγω της κλιματικής αλλαγής, που προκαλεί αλλαγές στο θαλάσσιο οικοσύστημα και υπερεκμετάλλευση της εμπορικής αλιείας.
Από την άλλη πλευρά, άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αυτό το είδος είναι η ρύπανση (πετρελαιοκηλίδες), η ενόχληση από τον οικοτουρισμό, η συλλογή αυγών, θήραμα ποντικών και θήραμα και ανταγωνισμός της υποανταρκτικής γούνας φώκιας.
Σε αυτό το άλλο άρθρο εξηγούμε Πού ζουν οι πιγκουίνοι;
Rockhopper Penguin (Eudyptes chrysocome)
Αυτός είναι ο μικρότερος από τους πιγκουίνους με λοφιοφόρο και έχει μήκος περίπου 50 cm. Υπάρχουν δύο υποείδη που διανέμονται σε διαφορετικές περιοχές: το υποείδος Eudyptes chrysocome chrysocome κατοικεί στη νότια Χιλή, στα νησιά Μαλβίνες, στο Isla de los Estados και σε άλλα νησιά στη νότια Χιλή Αργεντινή. από την άλλη πλευρά, το υποείδος Eudyptes chrysocome filholi αναπαράγεται στα νησιά του Πρίγκηπα Εδουάρδου, στα νησιά Crozet, στα νησιά Kerguelen, στο νησί Heard, στο νησί Macquarie, στα νησιά Campbell, στη Νέα Ζηλανδία και στα νησιά των Αντίποδων.
κατηγοριοποιείται ως ευάλωτο λόγω παραγόντων παρόμοιων με τα υπόλοιπα απειλούμενα είδη και ότι είναι πολύ ευαίσθητα στις αλλαγές της θερμοκρασίας των νερών του ωκεανού.
Snares Penguin (Eudyptes robustus)
Τέλος, ένα άλλο από τα είδη πιγκουίνων που κινδυνεύει με εξαφάνιση είναι ο πιγκουίνος Snares. Είναι πολύ παρόμοιο είδος με το προηγούμενο. Έχει μέγεθος 50 έως 70 εκατοστά και είναι εγγενής στη Νέα Ζηλανδία, αν και μπορεί περιστασιακά να τα δει κανείς στις ακτές της Τασμανίας, της Νότιας Αυστραλίας, των Νήσων Τσάταμ και του Στιούαρτ Νησί.
Κατηγοριοποιείται ως ευάλωτο επειδή το φάσμα αναπαραγωγής του περιορίζεται σε μια μικρή ομάδα νησιών. Άλλες πιθανές απειλές περιλαμβάνουν την εισαγωγή νέων αρπακτικών, την υπεραλίευση που οδηγεί σε μείωση των πηγών τροφής τους, την υπερθέρμανση του πλανήτη και τη ρύπανση.
