Τα έντομα μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο μεγάλες ομάδες. Το πρώτο στο οποίο τα φτερά δεν έχουν εμφανιστεί ως αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας (Απτεριγώτας). Το δεύτερο (Πτερυγώτες), αντιστοιχεί σε εκείνα στα οποία εμφανίστηκαν, αλλά οι προσαρμοστικές διαδικασίες οδήγησαν στην απώλειά τους, δημιουργώντας άτομα χωρίς φτερά. Η ομάδα των εντόμων των Πτερυγωτών είναι πολύ πιο άφθονη και ποικιλόμορφη από την άλλη.
Παρά τα όσα πιστεύουμε συνήθως, τα μυρμήγκια βρίσκονται μέσα στους Πτερυγώτες, δηλαδή είναι φτερωτά έντομα. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα του ρόλου τους και του είδους της εργασίας που κάνουν στο επίπεδο του εδάφους, έχουν χάσει τα φτερά τους, καθιστώντας τα είδη χωρίς φτερά. Ωστόσο, δεν έχουν όλα τα μέλη αυτών των κοινωνικών ομάδων έχουν εκποιηθεί από αυτές τις δομές, ορισμένα εξακολουθούν να τις έχουν. Για να συνεχίσετε να μαθαίνετε για τους τύπους ιπτάμενων μυρμηγκιών και τα χαρακτηριστικά τους, συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας.
Χαρακτηριστικά των ιπτάμενων μυρμηγκιών
Τα μυρμήγκια συγκαταλέγονται στα τα πιο κοινωνικά ζώα που υπάρχουν, με υψηλό βαθμό οργάνωσης και δομής όσον αφορά την κατανομή των λειτουργιών και ρόλος που παίζει κάθε άτομο εντός της αποικίας.
Οι αποικίες αυτών των Υμενοπτέρων μπορεί να είναι πολυμορφικές, υπάρχουν δηλαδή διαφορετικοί τύποι μελών. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν ενώσεις που αποτελούνται από μία ή περισσότερες βασίλισσες, οι οποίες είναι οι μόνες θηλυκές που μπορούν να εφοδιαστούν με φτερά. Οι εργάτες, που σε κάποιες περιπτώσεις διαφοροποιούνται και σε λειτουργίες και σε μορφολογία και μέγεθος, δεν έχουν φτερά. Τα αρσενικά, όπως και τα θηλυκά, έχουν φτερά.
Με αυτή την έννοια, τα ιπτάμενα μυρμήγκια χαρακτηρίζονται από βασίλισσες και αρσενικά, τα οποία επίσης συχνά αναφέρονται ως η αναπαραγωγική κάστα. Είναι τα μόνα μέλη που έχουν φτερά και έχουν την ευθύνη της αναπαραγωγής της οικογένειας.
Οι βασίλισσες είναι υπεύθυνες για την ωοτοκία, τα οποία αποφασίζουν πότε θα γονιμοποιηθούν, καθώς έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν το σπέρμα που συλλέγεται μετά το ζευγάρωμα. Από τα γονιμοποιημένα αυγά γεννιούνται περισσότερα θηλυκά, κυρίως στείρες εργάτριες, αλλά γεννιούνται και άλλες φτερωτές και γόνιμες βασίλισσες. Επιπλέον από τα μη γονιμοποιημένα ωάρια θα εμφανιστούν τα αρσενικά που θα είναι και γόνιμα.
Οι βασίλισσες είναι τα μεγαλύτερα θηλυκά της αποικίας, ενώ βρίσκονται μέσα στη φωλιά, βρίσκονται σε προστατευμένο χώρο που είναι δύσκολο να προσπελαστεί. Όταν φτάνει η στιγμή της αναπαραγωγής, που γενικά σχετίζεται με την εποχή με ευνοϊκότερες περιβαλλοντικές συνθήκες, βγαίνουν από τη φωλιά παρθένες βασίλισσες και αρσενικά, που πετούν σε κοινά μέρη για να αναπαραχθούν. Το αρσενικό βγαίνει πρώτο για να εντοπίσει οπτικά το σημείο, το οποίο στη συνέχεια σημαδεύει με φερομόνες για να προσελκύσει το θηλυκό.
Μόλις συμβεί η λεγόμενη γαμήλια πτήση των μυρμηγκιών, αυτά αναπαράγονται και η βασίλισσα θα ρίξει τα φτερά της, τα οποία συνήθως αφήνουν ένα διακριτικό σημάδι πάνω τους. Στη συνέχεια, αυτό το μυρμήγκι μητέρα θα ψάξει στο έδαφος για ένα χώρο για να ξεκινήσει τη δική του φωλιά, για να γεννήσει τα γονιμοποιημένα αυγά που θα γεννήσουν τους πρώτους εργάτες. Μια βασίλισσα μπορεί να είναι με ένα ή περισσότερα αρσενικά, αλλά σε κάθε περίπτωση, θα μπορεί να αποθηκεύει σπέρμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τύποι ιπτάμενων μυρμηγκιών
Όπως έχουμε αναφέρει, τόσο οι βασίλισσες όσο και τα αρσενικά έχουν φτερά, μόνο που είναι τα λιγότερο πολυάριθμα άτομα στις αποικίες και αυτά τα θηλυκά χάνουν αυτές τις δομές μετά το ζευγάρωμα, δεν παρατηρούμε συχνά αυτό το χαρακτηριστικό.
Μπορούμε να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα όπου είναι σύνηθες να βλέπουμε ιπτάμενα μυρμήγκια. Το ένα αντιστοιχεί στο γένος Lasius, όπου συναντάμε αρκετά μονόμορφα είδη. Μεταξύ αυτών, το Lasius niger ένα αρκετά διαδεδομένο είδος σε κήπους στην Αμερική, την Ασία και την Ευρώπη. Είναι σύνηθες ότι στην αναπαραγωγική περίοδο του είδους, που συμπίπτει με το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο ανάλογα με την περιοχή, παρατηρούνται πολλά από αυτά τα άτομα να κάνουν τη γαμήλια πτήση.
Ένα άλλο παράδειγμα ιπτάμενων μυρμηγκιών που μπορούμε να αναφέρουμε είναι το γένος Messor, χαρακτηριστικό της Ασίας και της Ευρώπης. Αποτελείται από μεγάλο αριθμό ειδών, μεταξύ των οποίων μπορούμε να αναφέρουμε το Messor barbarus, που τρέφεται με σπόρους.
Από την πλευρά του, το γένος Atta έχει ευρύ φάσμα εξάπλωσης στην Αμερική και τα είδη του χαρακτηρίζονται από τα μυρμήγκια φυλλοβόλων, αφού πολλά καλλιεργούν μύκητες με τους οποίους τρέφονται. Έχουν διαφορετικά ονόματα ανάλογα με την περιοχή, που συνδέονται σε πολλές περιπτώσεις με το μεγάλο μέγεθος των εργαζομένων τους. Ένα από τα είδη του είναι το Atta laevigata, όπου η τελευταία αναφερόμενη πτυχή είναι ξεκάθαρα εμφανής.
Μέσα στο γένος μυρμηγκιά βρίσκουμε το είδος Formica neogagados, αυτό είναι ένα μυρμήγκι που φιλοξενεί άλλα είδη σκλάβων, καθώς και μύκητα παθογόνο.
Τσιμπάνε τα ιπτάμενα μυρμήγκια;
Μέσα στα μυρμήγκια, βρίσκουμε μια μεγάλη ποικιλία συμπεριφορών, και αυτό είναι λογικό καθώς υπάρχουν τόσα πολλά είδη αυτών των ζώων. Υπό αυτή την έννοια, αν υπάρχουν ιπτάμενα μυρμήγκια που τσιμπούν, πολλές φορές επειδή αναδύονται σε ομάδες για να πραγματοποιήσουν τη γαμήλια πτήση και να αναπαραχθούν, τελικά είναι ενοχλητικά για μερικούς ανθρώπους που επιδιώκουν να τους διαλύσουν, τσιμπούνται από αυτά τα μυρμήγκια.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι εργάτριες είναι οι κύριοι προστάτες της βασίλισσας και της φωλιάς, επομένως η κύρια ευθύνη για την άμυνα πέφτει πάνω τους. Πολλά είδη μυρμηγκιών είναι πολύ επιθετικά,που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και σοβαρές βλάβες σε κυρίως ευαίσθητα ή αλλεργικά άτομα. Αλλά από την άλλη, υπάρχουν μάλλον δειλά είδη ιπτάμενων μυρμηγκιών, τα οποία δεν προκαλούν κανενός είδους ζημιά ή τσίμπημα.
Δεν είναι λίγα τα είδη ιπτάμενων μυρμηγκιών, αφού η συντριπτική τους πλειονότητα έχει φύλα με φτερά. Όπως είδαμε, είναι υπεύθυνα για την αναπαραγωγή για να δημιουργήσουν απογόνους και νέες φωλιές, που τελικά έχει ως αποτέλεσμα τον αποικισμό νέων χώρων από αυτά τα έντομα, τα οποία αναμφίβολα έχουν αναπτύξει εξαιρετικά αποτελεσματικές στρατηγικές για την επιβίωσή τους.
