Μέσα στην τάξη των αμφιβίων, βρίσκουμε την τάξη Anura. Περιλαμβάνει περίπου 6.500 είδη που διανέμονται σε όλες τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική. Αν και έχουν διαφοροποιηθεί πολύ, τα περισσότερα από αυτά τα ζώα εξαρτώνται από την παρουσία νερού για την επιβίωσή τους, επομένως τείνουν να ζουν σε υγρά μέρη.
Παραδοσιακά, οι ανουράνοι χωρίζονται σε βατράχους και φρύνους, αν και δεν έχουν ταξινομική αξία. Τα ανουράνια με στιβαρή εμφάνιση, κονδυλώδη δέρμα και επίγεια συμπεριφορά ονομάζονται συχνά φρύνοι. Τα ζώα που είναι γνωστά ως βάτραχοι, ωστόσο, είναι συνήθως πιο ευκίνητα και επιδέξιοι άλτες. Επιπλέον, έχουν πιο υδρόβια ζωή ή δενδρόβια συμπεριφορά. Θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα αυτά τα αμφίβια; Μην χάσετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας σχετικά με τα χαρακτηριστικά των βατράχων
Κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων
Οι βάτραχοι αποτελούν μέρος της τάξης των Anura, του πιο διαφορετικού από όλους τους τύπους αμφιβίων. Όλα τα ανουράνια έχουν μια σειρά χαρακτηριστικών που τα διαφοροποιούν από τις σαλαμάνδρες, τους τρίτωνες και τους καισικλιανούς. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων:
- Tailless: Ο όρος anuro σημαίνει «χωρίς ουρά». Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τις σαλαμάνδρες και τους τρίτωνες, οι προνύμφες ή οι γυρίνοι τους χάνουν την ουρά τους κατά τη μεταμόρφωση. Επομένως, οι ενήλικες το λείπουν.
- Μακριά πίσω πόδια: Οι βάτραχοι έχουν μακρύτερα πίσω πόδια από τα μπροστινά τους πόδια.
- Κίνηση άλματος: χάρη στα δυνατά πίσω πόδια τους, κινούνται πηδώντας.
- Εξωτερική γονιμοποίηση: κατά το σεξουαλικό ζευγάρωμα, το θηλυκό γεννά σιγά σιγά τα αυγά του και, εν τω μεταξύ, το αρσενικό τα γονιμοποιεί. Σε αντίθεση με άλλα αμφίβια, το αρσενικό δεν εισάγει ένα συζευκτικό όργανο μέσα στο θηλυκό.
- Γαμήλιο τραγούδι: τα αρσενικά εκπέμπουν ένα τραγούδι χαρακτηριστικό του είδους τους. Αυτό το κάνουν κατά την περίοδο αναπαραγωγής για να προσελκύσουν τα θηλυκά.
Εκτός από αυτά τα χαρακτηριστικά, οι βάτραχοι μοιράζονται πολλές άλλες ομοιότητες με άλλα αμφίβια. Αν θέλετε να τα μάθετε, σας προτείνουμε αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τα χαρακτηριστικά των αμφιβίων.
Χαρακτηριστικά των βατράχων για παιδιά
Οι βάτραχοι είναι πολύ μικρά ζώα που συνήθως χωράνε στην παλάμη του χεριού σας. Περνούν τη μέρα κάνοντας ηλιοθεραπεία ακριβώς δίπλα στο νερό, όπου κατά καιρούς κολυμπούν. Πρέπει να βραχούν γιατί έχουν πολύ ευαίσθητο δέρμα και το χρησιμοποιούν για να αναπνέουν, αν και έχουν επίσης μύτη και πνεύμονες. Επιπλέον, έχουν πολύ διογκωμένα μάτια, αλλά δεν έχουν αυτιά.
Όταν μπαίνει η άνοιξη, το αρσενικό και το θηλυκό συναντιούνται. Μαζί γεννούν τα αυγά τους στο νερό. Όπως και με τους νεοσσούς, τα αυγά εκκολάπτονται με την πάροδο του χρόνου. Από αυτά βγαίνουν πολλές προνύμφες, που ονομάζονται γυρίνοι. Δεν μοιάζουν πολύ με τους γονείς τους, αλλά μάλλον είναι πολύ μικρότερα και δεν έχουν πόδια. Έχουν πολύ μεγάλο κεφάλι και ουρά παρόμοια με αυτή του ψαριού Το χρησιμοποιούν για να κολυμπήσουν, αφού περνούν όλη μέρα στο νερό.
Οι γυρίνοι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους τρώγοντας έτσι ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν πολύ γρήγορα. Καθώς αυξάνεται το μέγεθός τους, τα πόδια τους μεγαλώνουν. Πρώτα βγαίνουν αυτά που είναι πίσω, που είναι τα πιο μακριά. Αργότερα, αρχίζουν να σχηματίζονται τα μπροστινά, λίγο πιο κοντά. Χάρη στα νέα τους πόδια αρχίζουν να πηδούν και μπορούν να βγουν από το νερό. Τελικά, οι ουρές τους εξαφανίζονται και ενηλικιώνονται, όπως οι γονείς τους. Αυτή η μεταμόρφωση ονομάζεται μεταμόρφωση και μοιάζει πολύ με αυτό που συμβαίνει στις πεταλούδες.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτή τη μεταμόρφωση, παρακάτω δείχνουμε τον κύκλο ζωής των βατράχων.
Πού ζουν οι βάτραχοι;
Όπως συμβαίνει σε όλα τα αμφίβια, ο κύκλος ζωής των βατράχων εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το υδάτινο περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει γιατί τα αυγά τους δεν είναι απομονωμένα από το περιβάλλον, όπως συμβαίνει στα αμνιακά ζώα. Επιπλέον, οι προνύμφες τους είναι υδρόβιες και αναπνέουν από τα βράγχια, όπως τα ψάρια. Για το λόγο αυτό, αυτά τα ζώα ζουν κοντά σε πηγές νερού Είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων, αν και δεν είναι πάντα αλήθεια.
Οι περισσότεροι βάτραχοι ζουν σε μέρη με στάσιμα νερά ή αργά ρεύματα. Μεταξύ των οικοτόπων του συναντάμε τα ποτάμια και κάθε είδους υγροτόπους, συμπεριλαμβανομένων λιμνοθαλασσών, δεξαμενών ή προσωρινών λακκούβων. Ωστόσο, πολλά είδη βατράχων δεν ζουν κοντά στο νερό όταν είναι ενήλικα, αλλά έρχονται σε αυτό μόνο για να αναπαραχθούν. Ακόμα κι έτσι, ζουν πάντα σε υγρά μέρη, αφού οι ενήλικες συνήθως έχουν δερματική αναπνοή, επομένως πρέπει να έχουν το δέρμα τους πάντα υγρό.
Πολλοί χερσαίοι βάτραχοι ζουν σε τροπικά δάση με υψηλή υγρασία. Αυτή είναι η περίπτωση των δεντροβατράχων. Άλλοι επιλέγουν να ζουν στα απορρίμματα που συσσωρεύονται στο δάσος των φυλλοβόλων δασών ή παραμένουν θαμμένοι στη λάσπη κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου. Μερικοί βάτραχοι και φρύνοι έχουν επίσης πνεύμονες, γεγονός που τους διευκολύνει να επιβιώσουν σε ξηρά μέρη. Ωστόσο, οι βάτραχοι είναι πολύ περισσότερο άφθονα στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές, αφού χρειάζονται μέτριες θερμοκρασίες λόγω της πολύ λεπτής και ευαίσθητης επιδερμίδας τους.
Τάισμα βατράχου
Οι βάτραχοι τρέφονται με έντομα, σαρανταποδαρούσες, αράχνες, γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια κ.λπ. Για να γίνει αυτό, παραμένουν ήσυχα κοντά σε λιμνάζοντα νερά ή σε περιοχές με υψηλή υγρασία, όπου τα ονομαζόμενα ζώα είναι πολύ άφθονα. Όταν ένα ασπόνδυλο πλησιάζει, ο βάτραχος ανιχνεύει την κίνησή του και βγάζει γρήγορα την επεκτεινόμενη γλώσσα του. Εάν πετύχει, το ασπόνδυλο κολλάει στη γλώσσα, η οποία είναι επικαλυμμένη με μια γλοιώδη ουσία. Στη συνέχεια, ξανακολλάει τη γλώσσα του στο στόμα του και καταπίνει τη λεία του.
Μερικοί βάτραχοι έχουν πολύ μικρά δόντια στις άνω γνάθους τους για να μην ξεφύγει η λεία. Μόνο ένα είδος, ο μαρσιποφόρος δεντροβάτραχος (Gastrotheca guentheri), έχει δόντια στην κάτω γνάθο του. Τα escuerzos (Ceratophrydae) έχουν επίσης ένα είδος κυνόδοντες ή ακίδες στην κάτω γνάθο, αν και δεν θεωρούνται αληθινά δόντια. Είναι από τους λίγους βατράχους που χρησιμοποιούν τα «δόντια» τους για να πιάσουν τη λεία τους. Στην πραγματικότητα, μπορούν να καταναλώσουν μικρά ερπετά, αμφίβια ακόμη και θηλαστικά.
Όσο για τους γυρίνους ή προνύμφες, τα περισσότερα είναι φυτοφάγακαι τρέφονται με φύκια. Για να ξύσουν και να μασήσουν αυτά τα φύκια, έχουν δομές που μοιάζουν με δόντια, γνωστές ως κεράτινες σιαγόνες. Καθώς προχωρά η μεταμόρφωση, οι γυρίνοι αρχίζουν να εισάγουν κάποια ζωική ύλη στη διατροφή τους, όπως προνύμφες δίπτερων ή μύγες. Με αυτόν τον τρόπο σταδιακά γίνονται σαρκοφάγα.
Πώς αναπαράγονται οι βάτραχοι;
Η αναπαραγωγή βατράχου ξεκινά με τα αρσενικά να φλερτάρουν με τα θηλυκά. Για να τραβήξουν την προσοχή των θηλυκών, τα αρσενικά βατράχια ασχολούνται με κρυξίματα ή τραγούδια κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου Όταν ένα αρσενικό πετυχαίνει τον στόχο του, ανεβαίνει πάνω από το θηλυκό και την κρατά με τα μπροστινά του πόδια. Ανάλογα με τη στάση που υιοθετούν, αυτή η σύζευξη ή το άμπλεξ μπορεί να είναι διαφορετικών τύπων και εξαρτάται από το είδος.
Το άμπλεξ μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως αρκετές ημέρες. Κατά τη διάρκειά της δεν γίνεται σύζευξη, αλλά το θηλυκό απελευθερώνει σταδιακά τα ωάρια ενώ το αρσενικό τα γονιμοποιεί. Ως εκ τούτου, Η γονιμοποίηση συμβαίνει έξω από το θηλυκό Σε πολλά είδη, τα αυγά γεννιούνται σε μεγάλες επιπλέουσες μάζες ή συνδέονται με τη βλάστηση. Σε άλλους βατράχους, τα αρσενικά μεταφέρουν και προστατεύουν τα αυγά μέχρι να εκκολαφθούν.
Η γέννηση των βατράχων
Όταν τα αυγά εκκολάπτονται, εκκολάπτονται σε προνύμφες που είναι γνωστές ως γυρίνοι Αυτά τα πρωτάνια αποτελούνται από ένα ξεχωριστό κεφάλι, ένα μικρό σώμα και μια ουρά κολύμβησης. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, είναι υδρόβια ζώα που αναπνέουν από τα βράγχια. Σιγά σιγά αυτοί οι γυρίνοι μεγαλώνουν και αποκτούν τα χαρακτηριστικά των ενήλικων βατράχων. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, γνωστής ως μεταμόρφωσης, τα πόδια εμφανίζονται και η ουρά εξαφανίζεται.
Σε μερικούς βατράχους δεν υπάρχει προνυμφικό στάδιο, αλλά έχουν άμεση ανάπτυξη. Αυτή είναι η περίπτωση του είδους του γένους Eleutherodactylus, ορισμένων αμερικανικών βατράχων που ζευγαρώνουν και γεννούν αυγά στη στεριά. Όταν αυτά εκκολάπτονται, πολύ μικρά και ανεξάρτητα βατράχια βγαίνουν απευθείας από τις μάζες του νερού.
Τύποι βατράχων
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων είναι η τεράστια ποικιλομορφία τους. Αυτά τα μικρά ζώα έχουν προσαρμοστεί για να ζουν σε πολύ διαφορετικά οικοσυστήματα, συμπεριλαμβανομένων νησιών και πολύ απομακρυσμένων τοποθεσιών. Για το λόγο αυτό, υπάρχουν πολλοί τύποι βατράχων, επομένως θα εστιάσουμε σε μερικές από τις πιο άφθονες ή γνωστές οικογένειες στον ισπανόφωνο κόσμο.
Τυπικοί βάτραχοι (Ranidae)
Η οικογένεια Ranidae είναι η πιο γνωστή ομάδα όλων των τύπων βατράχων, τόσο πολύ που είναι γνωστοί ως «αληθινοί βάτραχοι». Οφείλεται στην αφθονία του και στην τεράστια κατανομή του, που περιλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη την υδρόγειο. Ωστόσο, υπάρχουν μόνο περίπου 350 είδη. Όλα ανταποκρίνονται απόλυτα στα τυπικά χαρακτηριστικά των βατράχων. Για παράδειγμα, παρουσιάζουν πράσινα ή καφέ χρώματα (με ορισμένες εξαιρέσεις), που τους βοηθά να καμουφλάρονται πολύ αποτελεσματικά.
Μερικά παραδείγματα τυπικών βατράχων είναι:
- Ιβηρικός πράσινος βάτραχος (Pelophylax perezi).
- Εξοχικός βάτραχος (Rana arvalis).
- Λεοπάρ Βάτραχος (Lithobates berlandieri).
Στην παρακάτω εικόνα, μπορούμε να δούμε ένα παράδειγμα του Ιβηρικός πράσινος βάτραχος.
Βάτραχοι (Hylidae)
Η οικογένεια βατράχων είναι η πιο ποικιλόμορφη ομάδα στα Anurans, με περίπου 1.000 γνωστά είδη. Διανέμονται κυρίως στην τροπική περιοχή της Αμερικής, αν και απαντώνται επίσης στην Ασία και την Ευρώπη. Αυτά τα ανουράνια μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και χαρακτηρίζονται από το μικρό μέγεθος, λείο δέρμα και φαρδιά δάχτυλα. Μερικοί κολλώδεις δίσκοι εμφανίζονται σε αυτούς, γεγονός που τους δίνει μεγάλη ικανότητα αναρρίχησης.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά είδη αυτού του τύπου βατράχου βρίσκουμε τα ακόλουθα:
- Ευρωπαίος Βάτραχος Αγίου Άντον (Hyla arborea).
- Γκρις δεντροβάτραχος (Hyla versicolor).
- Boana boans (Hypsiboas boa ns).
Στην παρακάτω εικόνα μπορούμε να δούμε ένα παράδειγμα του Ευρωπαϊκού Αγίου Αντωνίου Βάτραχου.
Βάτραχοι με αιχμή βέλους (Dendrobatidae)
Η οικογένεια των βατράχων με αιχμή βέλους περιλαμβάνει μερικά από τα πιο δηλητηριώδη είδη βατράχων που υπάρχουν Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν εντυπωσιακά χρώματα, τα οποία εξυπηρετούν για να ενημερώσουν τα πιθανά αρπακτικά τους για το πόσο επικίνδυνο θα ήταν να τα φάνε. Άλλοι, ωστόσο, έχουν σιωπηλά χρώματα που συνδυάζονται με το περιβάλλον. Αυτά τα χαρακτηριστικά τους δίνουν ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, γι' αυτό και είναι σχετικά άφθονα στη Νεοτροπική ή τροπική ζώνη της Αμερικής.
Μεταξύ των δενδροβατίδων μπορούμε να βρούμε περισσότερα από 200 είδη. Τα πιο γνωστά είναι:
- Χρυσός βάτραχος βελών (Phyllobates terribilis).
- Βάτραχος με κόκκινο και μπλε βέλος (Oophaga pumilio).
- Φύνος ορυχείων (Dendrobates leucomelas).
Παρακάτω είναι ένα παράδειγμα χρυσός βάτραχος βελών.
Pacman Frogs (Ceratophryidae)
Οι escuerzos είναι μια οικογένεια βατράχων που περιέχει μόνο περίπου 12 είδη της Νότιας Αμερικής. Ωστόσο, είναι πολύ ενδιαφέροντα αμφίβια. Τα κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων Pacman είναι το στιβαρό σώμα και το μεγάλο και δυνατό σαγόνι Επιπλέον, έχουν μερικά ιδιαίτερα διογκωμένα μάτια, που φτάνουν στο μέγιστο στο escuerzo de agua (Lepidobatrachus laevis).
Ένας άλλος πολύ γνωστός βάτραχος Pacman είναι ο κοινός βάτραχος σκορπιός (Ceratophrys ornata), που ζει στην Αργεντινή. Αυτό το είδος και τα παρόμοια του ξεχωρίζουν για την ύπαρξη προεξοχών στην κορυφή του κεφαλιού τους. Βρίσκονται ακριβώς πάνω από τα μάτια, όπως τα φρύδια. Αυτή η δυνατότητα τους επιτρέπει να κρατούν τα μάτια τους μακριά από τη λάσπη στην οποία παραμένουν θαμμένα περιμένοντας το θήραμά τους.
Στην παρακάτω εικόνα μπορούμε να δούμε ένα escuerzo de agua.
Βάτραχοι με νύχια ή σωλήνα (Pipidae)
Η οικογένεια Pipidae περιλαμβάνει μόνο περίπου 40 είδη βατράχων Τα περισσότερα διανέμονται στην υποσαχάρια Αφρική, όπου είναι γνωστοί ως βάτραχοι νυχιών. Άλλα είδη ζουν στην τροπική περιοχή της Νότιας Αμερικής, όπου ονομάζονται πίπας ή φρύνοι του Σουρινάμ.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των βατράχων με νύχια είναι η απουσία γλώσσας και η ραχιαία θέση των ματιών. Επιπλέον, έχουν ένα πολύ πεπλατυσμένο σώμα, το οποίο φτάνει στο μέγιστο στον βάτραχο του Σουρινάμ (Pipa pipa). Είναι πολύ γενικά ζώα που μπορούν να προσαρμοστούν πολύ καλά σε οποιοδήποτε υδάτινο περιβάλλον. Λόγω της χρήσης τους ως κατοικίδια και πειραματόζωα, μερικά από αυτά έχουν γίνει χωροκατακτητικά είδη σε πολλά μέρη του κόσμου. Αυτή είναι η περίπτωση του αφρικανικού βατράχου με νύχια (Xenopus laevis).
Στην παρακάτω εικόνα μπορούμε να δούμε ένα παράδειγμα Αφρικανικός βάτραχος με νύχια.
