Η λεϊσμανίαση ή λεϊσμανίωση στις γάτες είναι μια χρόνια νόσος που προκαλείται από ένα πρωτόζωο που ονομάζεται Leishmania infantum. Είναι μια αναδυόμενη ασθένεια, που σημαίνει ότι επεκτείνεται Επιπλέον, είναι ζωονόσος, το οποίο, ως εκ τούτου, μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο, αν και διαγιγνώσκεται πιο συχνά σε σκύλους. Πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται από κτηνίατρο και, ακόμα κι έτσι, δυστυχώς, μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Δεδομένης της επέκτασής του και των ζωονοσογόνων του δυνατοτήτων, είναι σημαντικό να το αποτρέψετε. Για αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μεταδίδεται μέσω του τσιμπήματος των εντόμων του γένους Phlebotomus. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας μιλάμε για την λεϊσμανίαση στις γάτες, τα συμπτώματά της, τη μετάδοση και τη θεραπεία της
Τι είναι η λεϊσμανίαση στις γάτες;
Όπως έχουμε προχωρήσει, η λεϊσμανίαση είναι μια χρόνια παρασιτική νόσος που προκαλείται από ένα πρωτόζωο που εισέρχεται στο σώμα της γάτας από το δάγκωμα μιας αμμόμυγας έντομο μολυσμένο με λεϊσμανίες. Υπάρχουν διάφορες εκδηλώσεις της νόσου, με περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά κλινικά σημεία. Πολύ συχνή στους σκύλους, η λεϊσμανίαση θεωρούνταν πολύ σπάνια παθολογία στις γάτες, πιστευόταν ότι λόγω της φυσικής της αντίστασης και της αποτελεσματικής απόκρισης του ανοσοποιητικού της συστήματος, αλλά είναι επίσης πιθανό να υποδιαγνώστηκε απλώς.
Σήμερα, η συχνότητά του αυξάνεται με ανησυχητικό τρόπο, καθώς παράγοντες όπως η κλιματική αλλαγή ή η παγκοσμιοποίηση ευνοούν τις συνθήκες σε αυτές που πολλαπλασιάζουν τις αμμόμυγες που το μεταδίδουν. Επιπλέον, οι γάτες που υποφέρουν από ασθένειες που μειώνουν την αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού τους συστήματος, όπως η λευχαιμία των αιλουροειδών ή η ανοσοανεπάρκεια των αιλουροειδών, ή που λαμβάνουν θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, θεωρείται ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να την αναπτύξουν.
Πώς μεταδίδεται η λεϊσμανίαση στις γάτες;
Οι αμμόμυγες μπορούν να μολυνθούν από λεϊσμανίες όταν δαγκώσουν ένα ζώο άρρωστο με λεϊσμανίαση και, τη στιγμή που δαγκώνουν ένα άλλο, μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια. Η γάτα, όπως και ο σκύλος, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως δεξαμενή της ασθένειας. Η εξάπλωση της λεϊσμανίασης, λοιπόν, εμφανίζεται μόνο από τις αμμόμυγες, αν και υπάρχει κίνδυνος και στις μεταγγίσεις αίματος. Μια γάτα δεν μπορεί να μολύνει το απευθείας σε άλλο ζώο ή σε άτομο. Επομένως, όπως θα δούμε, η πρόληψη θα βασίζεται στο να αποτρέψουμε το δάγκωμα της γάτας μας από αμμόμυγες.
Συμπτώματα λεϊσμανίασης σε γάτες
Η λεϊσμανίωση στις γάτες είναι μια ασθένεια με μακρά περίοδο επώασης, δηλαδή, η αιλουροειδών μας μπορεί να πάρει πολύ χρόνο για να παρουσιάσει κλινικά σημεία και, μόλις αναπτυχθούν, είναι αρκετά μη ειδικά, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να είναι κοινό σε άλλες παθολογίες. Στις γάτες, η ασθένεια μπορεί να πάρει τρεις διαφορετικές μορφές:
- Δερματική μορφή Παρατηρούνται ανώδυνα υποδόρια οζίδια, ειδικά εντοπιζόμενα στο κεφάλι και το λαιμό. Επιπλέον, συνήθως συνοδεύονται από αύξηση του μεγέθους των γειτονικών λεμφαδένων, που μπορεί να ανοίξουν και να εξελκωθούν. Κλινικά σημεία του δέρματος, όπως η ελκώδης δερματίτιδα, μπορεί επίσης να παρατηρηθούν.
-
Σχήμα ματιών. Τα μάτια προσβάλλονται με επιπεφυκίτιδα, βλεφαρίτιδα, που είναι η φλεγμονή των βλεφάρων, ραγοειδίτιδα ή φλεγμονή του ραγοειδούς, περικογχική αλωπεκία κ.λπ.
- Συστημική ή γενικευμένη μορφή. Είναι το λιγότερο κοινό στις γάτες. Το κύριο κλινικό σημάδι είναι η αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων. Υπάρχουν επίσης πολύ μη ειδικά σημεία, όπως ανορεξία, προοδευτική απώλεια βάρους, απάθεια κ.λπ.
Διάγνωση λεϊσμανίας σε γάτες
Αν ο κτηνίατρος υποψιαστεί ότι η γάτα μας μπορεί να έχει λεϊσμανίαση, θα πρέπει να κάνει εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Τα κλινικά σημεία που προκαλεί η νόσος, όντας μη ειδικά, δεν επιτρέπουν πάντα τη διάγνωση της νόσου μόνο με τη φροντίδα τους. Έτσι, ο κτηνίατρος θα πάρει δείγμα αίματος για να πραγματοποιήσει ειδικές εξετάσεις που μπορούν να προσδιορίσουν την παρουσία λεϊσμανίας. Υπάρχουν ορολογικές εξετάσεις που ποσοτικοποιούν τα αντισώματα που δημιουργούνται από το ζώο παρουσία του πρωτοζώου. Χρησιμοποιούνται επίσης μοριακές τεχνικές , όπως η PCR, και μπορεί να ληφθεί δείγμα από τις βλάβες για κυτταρολογική εξέταση ή βιοψία
Από την άλλη, δεδομένου ότι η λεϊσμανίαση εμφανίζεται συνήθως σε γάτες με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, είναι σύνηθες να γίνονται επίσης εξετάσεις όπως εξετάσεις αίματος και ούρωνγια να αναζητήσετε άλλες ασθένειες και να λάβετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη γενική κατάσταση της γάτας. Η νεφρική ανεπάρκεια ή η αναιμία είναι συχνές. Τέλος, είναι βολικό να τεστάρετε τη γάτα για να μάθετε αν έχει ανοσοανεπάρκεια αιλουροειδών ή λευχαιμία.
Θεραπεία για τη λεϊσμανίαση σε γάτες
Μόλις διαγνωστεί η λεϊσμανίαση της γάτας μας, ο κτηνίατρος είναι αυτός που, ανάλογα με την περίπτωσή του, θα πρέπει να συνταγογραφήσει την καταλληλότερη θεραπεία, η οποία θα στοχεύει στο καταπολέμηση του παρασίτου και επίλυση των συμπτωμάτων Στις γάτες, καθώς μέχρι στιγμής έχουν γίνει λιγότερες διαγνώσεις, δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη πρωτόκολλο όπως στην περίπτωση της λεϊσμανίασης του σκύλου. Προς το παρόν χρησιμοποιούνται φάρμακα όπως αλλοπουρινόλη και ν-μεθυλ-μεγλουμίνη Επιπλέον, το ζώο πρέπει να έχει συνεχή κτηνιατρική παρακολούθησηγια την παρακολούθηση της κατάστασης της παρασίτωσης και τυχόν ανεπιθύμητων ενεργειών του φαρμάκου.
Από την άλλη πλευρά, καθώς οι γάτες με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα φαίνεται να μπορούν να ελέγξουν το παράσιτο, συνιστάται να το ενισχύσετε φροντίζοντας τη διατροφή, μειώνοντας το άγχος, αποπαρασιτίζοντας και εμβολιάζοντας τακτικά, πηγαίνοντας στον κτηνίατρο με το παραμικρό σημάδι ασθένειας κ.λπ. Η πρόγνωση είναι καλή, εκτός εάν η γάτα έχει επιπλοκή όπως νεφρική νόσο.
Πώς να αποτρέψετε τη λεϊσμανίαση στις γάτες;
Δεδομένου ότι πρόκειται για μια ασθένεια που μεταδίδεται από το τσίμπημα των αμμόμυγων, το κύριο προληπτικό μέτρο είναι να μην έρθουν σε επαφή με τη γάτα μας. Για να το κάνουμε αυτό μπορούμε χρησιμοποιούμε φυσικά εμπόδια, όπως κουνουπιέρες σε πόρτες και παράθυρα, παγίδες υπεριώδους φωτός ή εντομοκτόνα Όσο για την ίδια τη γάτα, υπάρχουν αρκετές επιλογές στην αγορά για τα παρασιτοκτόνα, αλλά πρέπει να δίνεται προσοχή στη χρήση μόνο προϊόντων κατάλληλα για αυτό το είδος, καθώς αυτά για σκύλους μπορεί να είναι πολύ τοξικά για τις γάτες. Εάν έχετε οποιεσδήποτε αμφιβολίες, συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας πριν χορηγήσετε οποιαδήποτε.
Από την άλλη πλευρά, είναι πιο πιθανό να βρούμε αμμόμυγες το σούρουπο και την αυγή, οπότε ιδανικά κρατήστε τη γάτα σε εσωτερικό χώρογια να αποφύγετε την έκθεση ο ίδιος. Οι συσσωρεύσεις οργανικής ύλης αποτελούν καλό βιότοπο για τις αμμόμυγες, γι' αυτό θα είναι απαραίτητο να διατηρούμε καθαρό το περιβάλλον του σπιτιού Τέλος, υπάρχει πλέον ένα εμβόλιο κατά της λεϊσμανίασης σε σκύλους. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον αυτή η επιλογή θα είναι διαθέσιμη και για γάτες.
