Τα σκυλιά έχουν φαντάζουν να κάνουν εμετό, επομένως δεν είναι ασυνήθιστο να παρατηρούμε ένα επεισόδιο εμετού σε αυτά. Αλλά, σε άλλες περιπτώσεις, μπορούμε να δούμε ότι ο σκύλος μας φιμώνεται που δεν χρειάζεται να προκαλέσει εμετό.
Η φίμωση διαφέρει από τον βήχα στο ότι, εκτός από τον δυνατό θόρυβο που παράγει, περιλαμβάνει την κίνηση της κοιλιάς, σε μια προσπάθεια αποβολής περιεχομένου που βρίσκεται κάπου στο πεπτικό σύστημα. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε διάκριση μεταξύ φίμωσης και βήχα. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα σχολιάσουμε τις διάφορες αιτίες που εξηγούν γιατί ο σκύλος μας φιμώνεται
Φίμωση σε σκύλους
Είναι σύνηθες για έναν σκύλο να φιμώνει όπως προηγούμενος εμετός, το οποίο μπορεί να υποδεικνύει εάν το επεισόδιο επαναλαμβάνεται ή αν βρούμε άλλα συμπτώματα, ότι πάσχει από κάποια πεπτική διαταραχή που πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας.
Πολλές φορές ένας σκύλος που έχει κάνει εμετό πολλές φορές φιμώνει χωρίς να κάνει εμετό όταν δεν έχει πλέον περιεχόμενο να αποβάλει στο στομάχι του. Αλλά, μερικές φορές, αυτά υποδηλώνουν άλλου τύπου πρόβλημα. Στις επόμενες ενότητες θα εξηγήσουμε τις πιο πιθανές αιτίες γιατί ο σκύλος μας φιμώνεται.
Η παρουσία ξένων σωμάτων
Ένας λόγος που μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας σκύλος φιμώνεται είναι ότι κατάπιε ένα ξένο σώμα και έχει κολλήσει στο στόμα, στο στο λαιμό ή στον οισοφάγο. Μιλάμε για αντικείμενα όπως θραύσματα οστών, θραύσματα, αγκάθια, κλωστές, βελόνες, γάντζους, ακίδες, μπάλες και άλλα παιχνίδια, σχοινιά κ.λπ.
Αν αυτά τα σώματα έχουν κόψιμο ή αιχμηρές άκρες μπορούν να περιπλέξουν την εικόνα δημιουργώντας διατρήσεις. Αν ο σκύλος μας αρχίσει να παρουσιάζει υπερσιελόρροια, ναυτία, φίμωση, τρίβει το στόμα του με τα πόδια του ή με αντικείμενα, το κρατά ανοιχτό, αναρροφά ή φαίνεται νευρικό, μπορούμε να σκεφτούμε την παρουσία ξένου σώματος. Αν αυτό βρεθεί στο στόμα, μερικές φορές κολλάει στη γλώσσα και είναι πιθανό να το εντοπίσουμε όταν το σηκώνουμε. Αν το δούμε πολύ καθαρά μπορούμε να προσπαθήσουμε να το εξαγάγουμε.
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα πρέπει να είναι ο κτηνίατρός μας που το κάνει και μάλλον θα χρειαστεί αναισθησία. Δεν πρέπει ποτέ να τραβάμε μια κλωστή αν μπορεί να φέρει μια βελόνα με κλωστή. Εάν το ξένο σώμα παραμείνει μέσα στο σκύλο μας για ώρες, ο κτηνίατρός μας θα συνταγογραφήσει τη χρήση αντιβιοτικών στον σκύλο για την πρόληψη λοιμώξεων. Τα αντικείμενα που φτάνουν στον οισοφάγο μπορούν να ανιχνευθούν με ακτινογραφία και να αφαιρεθούν μέσω ενδοσκοπίου ή χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά. Τέλος, πρέπει να ξέρετε ότι εάν το σώμα εγκατασταθεί στον λάρυγγα, ο σκύλος θα παρουσιάσει βήχα, πνιγμό και αναπνευστικά προβλήματα.
Χρόνια φαρυγγίτιδα και βρογχίτιδα
Η ύπαρξη οποιασδήποτε από αυτές τις καταστάσεις θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί ο σκύλος μας φιμώνεται. Η φαρυγγίτιδα στους σκύλους είναι φλεγμονή του φάρυγγα, όπως υποδηλώνει το όνομά της, και μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες. Παρουσιάζεται επίσης με φίμωση, πυρετό, βήχα, πόνο κατά την κατάποση και απώλεια όρεξης. Αν κοιτάξουμε τον λαιμό θα τον δούμε κοκκινισμένο και μπορούμε να δούμε ακόμη και πύον. Πρέπει να πάμε τον σκύλο μας στον κτηνίατρο για να εντοπίσει την αιτία της φλεγμονής και να χορηγήσει αντιβιοτικά. Μπορεί επίσης να χρειαστούν παυσίπονα.
Η βρογχίτιδα στους σκύλους, ειδικά όταν αναφερόμαστε στη βρογχίτιδα χρόνια, εν τω μεταξύ, είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από την παρουσίαβήχας που δεν υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου. Προσβάλλει περισσότερους μεσήλικες σκύλους και συνίσταται σε φλεγμονή των βρόγχων και των βρογχιολίων. Οι βρόγχοι είναι οι σωλήνες στους οποίους χωρίζεται η τραχεία καθώς εισέρχεται στους πνεύμονες και, με τη σειρά της, χωρίζεται σε βρογχιόλια. Σε αυτήν την περίπτωση, ο βήχας που προκαλεί αυτή τη φλεγμονή εκδηλώνεται με κρίσεις, που γενικά πυροδοτούνται μετά από άσκηση ή ενθουσιασμό , που καταλήγουν σε τσίμπημα και ακόμη και απόχρεμψη, που μπορεί να προκαλέσει σύγχυση σε φροντιστές που θα νομίζουν ότι ο σκύλος τους φιμώνει και κάνει εμετό λευκό αφρό ή σάλιο που είναι στην πραγματικότητα πτύελα.
Έτσι, είναι σύνηθες για τον φροντιστή να αναφέρει ότι ο σκύλος φιμώνει και βήχει ως τα κύρια συμπτώματα της χρόνιας βρογχίτιδας. Απαιτείται κτηνιατρική θεραπεία για την πρόληψη μεγάλων και μη αναστρέψιμων βλαβών και αυτή θα αποτελείται από συνδυασμό φαρμάκων και μια σειρά μέτρων που στοχεύουν στην πρόληψη της πρόκλησης κρίσεων βήχα.
Τραχειοβρογχίτιδα
Αφιερώνουμε, λόγω της συχνότητάς του, μια ξεχωριστή ενότητα σε μια άλλη ασθένεια που μπορεί να εξηγήσει γιατί φιμώνεται ο σκύλος μας: η τραχειοβρογχίτιδα, πιο γνωστή ως βήχας ρείθρων, λοιπόν, όπως είναι πολύ μεταδοτικό , εξαπλώνεται γρήγορα σε κοινότητες σκύλων, όπως τα προαναφερθέντα ρείθρα, καταφύγια ή κατοικίες σκύλων.
Μεταδίδεται μέσω του βήχα και φτερνίσματος που παράγει, αλλά μπορεί επίσης να μεταδοθεί με αξεσουάρ ή ρούχα. Με τον βήχα ρείθρων μπορούμε να δούμε ότι ο σκύλος μας έχει φίμωση και μύξα, εκτός από τον χαρακτηριστικό βήχα. Στην πραγματικότητα, αυτό πρόκειται να είναι το κύριο σύμπτωμα και, όπως συνέβη με τη χρόνια βρογχίτιδα, οι ισχυρές προσβολές της είναι αυτές που θα καταλήξουν σε οπισθοδρόμηση. Με τον ίδιο μηχανισμό μπορεί να εμφανιστεί απόχρεμψη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, υποδεικνύοντας τις πιο ήπιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, απώλεια όρεξης και λήθαργος. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις θα υπάρχουν βλεννοπυώδεις ρινικές και οφθαλμικές εκκρίσεις, φτέρνισμα, αλλοιωμένη αναπνοή και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πνευμονία
Τα περισσότερα σκυλιά, από την άλλη, διατηρούν τη συνηθισμένη τους διάθεση και όρεξη, δεν έχουν πυρετό και το μόνο σύμπτωμα της νόσου είναι ο βήχας. Απαιτεί κτηνιατρική θεραπεία αν και, όπως πάντα, η πρόληψη είναι η καλύτερη. Εάν ο σκύλος μας βρίσκεται σε επαφή με πολλούς άλλους, όπως σε ένα πολυσύχναστο πάρκο, ή πρόκειται να τον αφήσουμε σε ρείθρο, συνιστάται να ακολουθούμε σωστά το πρόγραμμα εμβολιασμού του σκύλου. Και σε περίπτωση που το ζώο είναι άρρωστο, πρέπει να μένει απομονωμένο.
Στρέψη/διαστολή του στομάχου
Αυτή είναι ίσως η πιο επείγουσα αιτία, λόγω του κίνδυνου θανάτου που εγκυμονεί, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας σκύλος φιμώνεται. Η έγκαιρη ανίχνευση μπορεί να σώσει τη ζωή σας. Η συστροφή/διαστολή του στομάχου περιλαμβάνει δύο διαδικασίες, οι οποίες είναι οι ακόλουθες:
- Γαστρική διάταση: σε αυτή τη διαδικασία το στομάχι διαστέλλεται λόγω αερίων και υγρών.
- Γαστρική συστροφή: σε αυτή τη φάση, το διατεταμένο στομάχι περιστρέφεται στον διαμήκη άξονά του, γεγονός που εμποδίζει την κένωση. Το περιεχόμενο του στομάχου αρχίζει να ζυμώνεται, αυξάνοντας έτσι τη διάταση. Η κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή επηρεάζεται επίσης και μπορεί να εμφανιστεί νέκρωση του τοιχώματος του στομάχου και διάτρηση, προκαλώντας σοκ και θάνατο.
Αν και αυτή η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε σκύλο, οι μεγαλόσωμες ράτσες, λόγω της ανατομικής τους διαμόρφωσης, είναι πιο επιρρεπείς σε αυτήν. Η πρόσληψη γρήγορου φαγητού ή μεγάλες ποσότητες νερού, καθώς και η έντονη άσκηση πριν ή μετά από ένα γεύμα, μπορεί να το προκαλέσουν.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν νευρικότητα, ανησυχία, υπερσιελόρροια, φίμωση και ναυτία, εκτός από την κοιλιακή διάταση. Ο σκύλος μπορεί να πονέσει αν αγγίξουμε την κοιλιά του και υιοθετήσει μη φυσιολογικές στάσεις. Πρέπει να αναζητήσουμε επείγουσα κτηνιατρική βοήθεια Μια ακτινογραφία μπορεί να μας δώσει τις πληροφορίες για να διαφοροποιήσουμε τη διαστολή από τη στρέψη. Στην τελευταία περίπτωση θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
Ναυτία
Η ναυτία της κίνησης ή ασθένεια κίνησης, είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο ένας σκύλος μπορεί να φιμώσει. Αυτή η διαταραχή είναι σχετικά συχνή και μπορούμε να τη δούμε όταν ταξιδεύουμε με τον σκύλο μας στο αυτοκίνητο, για παράδειγμα. Θα παρατηρήσουμε ανησυχία, νευρικότητα, υπερσιελόρροια, ναυτία, τσούξιμο ακόμα και εμετό.
Πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας καθώς μπορεί να διορθωθεί και, επίσης, να χορηγήσουμε φάρμακο για να αποφύγουμε τη ζάλη. Εν τω μεταξύ, αν πρέπει να πάρουμε τον σκύλο μας με το αυτοκίνητο, μπορούμε να μαζέψουμε νερό και φαγητό από αυτό λίγες ώρες πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι. Η ναυτία της κίνησης είναι αρκετά συχνή στα κουτάβια και συνήθως εξαφανίζεται με την ηλικία.
Άλλες αιτίες τραβήγματος σε σκύλους
Τέλος, μπορούμε να δούμε ότι ο σκύλος μας φιμώνεται αν φάει χόρτο ή οποιοδήποτε γρασίδι. Οι λόγοι για τους οποίους ο σκύλος καταπίνει γρασίδι δεν είναι ξεκάθαροι, αυτό που είναι γνωστό είναι ότι δρα ως ερεθιστικό στο στομάχι, εξηγώντας έτσι γιατί ο σκύλος φιμώνει και κάνει εμετό. Αν βλέπουμε ότι αυτή η συμπεριφορά εμφανίζεται συχνά, θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας.
Από την άλλη πλευρά, η κατάποση γρασιδιού ή χώματος μπορεί να προκαλέσει τον σκύλο μας να μολυνθεί από αυγά νηματώδη, τα οποία είναι τα πιο κοινά σκουλήκια κοινά που μπορούν να βρεθούν σε σκύλους. Είναι σαν «μακαρόνια» και μερικές φορές μπορεί να βρεθούν στον εμετό ή στα κόπρανα του μολυσμένου σκύλου. Στα μικρότερα κουτάβια, οι προνύμφες αυτών των παρασίτων καταλήγουν στους πνεύμονες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει βήχα, ναυτία και τραβήξιμο. Θα είναι ο κτηνίατρός μας που θα προτείνει το πιο κατάλληλο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης.
