Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία στις αρθρώσεις που συνήθως προκαλεί χωλότητα σε ζώα που υποφέρουν από αυτήν. Υπάρχουν διάφοροι τύποι αρθρίτιδας στους σκύλους, αλλά ανεξάρτητα από τον τύπο, η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία θα είναι σημαντικές για τον έλεγχο της νόσου και την πρόληψη μη αναστρέψιμης βλάβης στην άρθρωση.
Τι είναι η αρθρίτιδα στους σκύλους;
Η
αρθρίτιδα ορίζεται ως φλεγμονή των αρθρώσεων, ειδικά του αρθρικού χόνδρου και αρθρικού υμένα.
Η βλάβη σε αυτά τα στοιχεία της άρθρωσης μπορεί να προκληθεί από μολυσματικό παράγοντα, φλεγμονώδεις μεσολαβητές ή πρωτεολυτικά ένζυμα που απελευθερώνονται από φλεγμονώδη κύτταρα και κύτταρα του αρθρικού χόνδρου και της αρθρικής μεμβράνης.
Τύποι αρθρίτιδας σε σκύλους
Η αρθρίτιδα σε σκύλους μπορεί να ταξινομηθεί σύμφωνα με διάφορα κριτήρια:
- Η αιτιολογία: μολυσματική ή μη. Με τη σειρά τους, τα μη μολυσματικά ταξινομούνται ως διαβρωτικά και μη διαβρωτικά.
- Ο τύπος του εξιδρώματος: ορώδης, ινώδης, πυώδης ή λεμφοπλασματοκυτταρικός.
- Η διάρκεια ή η χρονιότητα: οξεία, υποξεία ή χρόνια.
- Βαθμός φλεγμονής ή σοβαρότητας: ήπιος, μέτριος ή σοβαρός.
Όταν προσβάλλονται πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα μιλάμε για πολυαρθρίτιδα.
Αιτίες αρθρίτιδας σε σκύλους
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για μολυσματική ή μη λοιμώδη αρθρίτιδα, μπορούν με τη σειρά τους να ταξινομηθούν ανάλογα με τη χρονιότητα και τη σοβαρότητα της διαδικασίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι όταν η φλεγμονώδης διαδικασία γίνεται χρόνια, δημιουργείται μη αναστρέψιμη βλάβη στην άρθρωση που εξελίσσεται σε εκφύλιση των αρθρώσεων, που ονομάζεται οστεοαρθρίτιδα ή εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων.
Μολυσματική ή σηπτική αρθρίτιδα
Οι μολυσματικοί παράγοντες που εμπλέκονται είναι συνήθως βακτήρια ή μυκόπλασμα, αν και μπορεί επίσης να εμπλέκονται ιοί και μύκητες. Κανονικά τα παθογόνα φτάνουν στην άρθρωση μέσω του αίματος. Λιγότερο συχνά, παράγονται με άμεσο ενοφθαλμισμό του αιτιολογικού παράγοντα. Για παράδειγμα, λόγω παρακέντησης άρθρωσης χωρίς να τηρούνται οι συνθήκες στειρότητας ή λόγω εξάπλωσης μιας μολυσματικής διαδικασίας στον ιστό που περιβάλλει την άρθρωση.
Μη λοιμώδης αρθρίτιδα
Χαρακτηρίζονται από στείρες φλεγμονώδεις διεργασίες, δηλαδή δεν εμπλέκεται κανένας μολυσματικός παράγοντας. Με τη σειρά τους, ταξινομούνται σε δύο τύπους:
- Διαβρωτική: Όπως υποδηλώνει το όνομα, πρόκειται για αρθρίτιδα στην οποία εμφανίζεται διάβρωση του χόνδρου της άρθρωσης. Στον σκύλο, η κατ' εξοχήν διαβρωτική αρθρίτιδα είναι ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οποία συνήθως προσβάλλει τις αρθρώσεις του καρπού, του ταρσού και των μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων. Σε αυτή την παθολογία, σχηματίζονται ανοσοσυμπλέγματα (δεσμοί αντιγόνου-αντισώματος) που εναποτίθενται στην άρθρωση, ευνοώντας την εμφάνιση φλεγμονώδους απόκρισης και δημιουργώντας τραυματισμούς στις αρθρικές δομές.
- Μη διαβρωτική: στην περίπτωση αυτή, ο αρθρικός χόνδρος δεν επηρεάζεται. Συμβαίνουν επίσης με το σχηματισμό και εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων στην άρθρωση. Έχουν συσχετιστεί με ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό (όπως συστηματικός ερυθηματώδης λύκος), χρόνια φλεγμονή (ωτίτιδα, πυομήτρα), λεϊσμανίαση και νεοπλάσματα.
Κλινικά σημεία αρθρίτιδας σε σκύλους
Σε σκύλους που πάσχουν από αρθρίτιδα μπορούμε να παρατηρήσουμε διαφορετικά κλινικά σημεία:
- Χωλότητα ή χωλότητα: αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φλεγμονώδης διαδικασία στο επίπεδο της άρθρωσης προκαλεί πόνο και δυσλειτουργία. Κανονικά, η χωλότητα ξεκινά ήπια και διαλείπουσα, αλλά σταδιακά γίνεται πιο σοβαρή και συχνή. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η χωλότητα μπορεί να επιδεινωθεί με την άσκηση, μετά από παρατεταμένες περιόδους ανάπαυσης και από αλλαγές του καιρού (κυρίως κρύο).
- Μη φυσιολογικό βάδισμα: Μερικοί σκύλοι, αντί να δείχνουν εμφανή χωλότητα, εμφανίζουν δύσκαμπτο και περιορισμένο βάδισμα.
- Τροποποίηση της στάσης του καθίσματος: βασικά στην αρθρίτιδα που επηρεάζει το γόνατο ή την άρθρωση του αστραγάλου.
- Πύκνωση των προσβεβλημένων αρθρώσεων.
- Κατά την ψηλάφηση, μπορείτε να ανιχνεύσετε πρήξιμο, ζεστασιά και κρήπιο (θόρυβοι κλικ κατά την κινητοποίηση της άρθρωσης). Μπορεί ακόμη και να υπάρχει επώδυνη απόκριση στον χειρισμό.
- Το εύρος κίνησης της άρθρωσης (είτε κάμψη/έκταση, απαγωγή/προσαγωγή ή περιστροφή) μπορεί να είναιμειώθηκε λόγω ανάπτυξης ίνωσης.
Θεραπεία αρθρίτιδας σε σκύλους
Η θεραπεία θα είναι διαφορετική ανάλογα με τον συγκεκριμένο τύπο αρθρίτιδας. Σε γενικές γραμμές, η λοιμώδης αρθρίτιδα θα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και πλύσεις αρθρώσεων, ενώ η μη λοιμώδης αρθρίτιδα, ως διεργασίες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό, θα αντιμετωπίζεται μεανοσοκατασταλτικά φάρμακα Επιπλέον, εάν είναι γνωστή η κύρια αιτία της αρθρίτιδας που προκαλείται από το ανοσοποιητικό σύστημα (λεϊσμανίαση, νεοπλάσματα κ.λπ.), πρέπει να καθιερωθεί ειδική θεραπεία για την εν λόγω παθολογία.
Ειδική θεραπεία με αντιβιοτικά ή ανοσοκατασταλτικά μπορεί να συμπληρωθεί με επικουρικές θεραπείες (αναλγητικά, χονδροπροστατευτικά, διατροφικά ή φυσιοθεραπεία).
Φάρμακα για τη θεραπεία της αρθρίτιδας σε σκύλους
- Αντιβιοτικά: χορηγείται τόσο συστηματικά όσο και τοπικά (ενδοαρθρικά). Θα χρειαστεί να ληφθεί δείγμα αρθρικού υγρού, να πραγματοποιηθεί μικροβιακή καλλιέργεια και αντιβιόγραμμα για την επιλογή ενός αποτελεσματικού αντιβιοτικού κατά του μικροοργανισμού που ευθύνεται για την αρθρίτιδα. Συστηματική οδός θα χορηγούνται αντιβιοτικά με καλή αιμάτωση στο επίπεδο των αρθρώσεων (πενικιλλίνες, οξυτετρακυκλίνες, φθοριοκινολόνες, κεφαλοσπορίνες, χλωραμφενικόλη κ.λπ.) και ενδοαρθρική οδός θα χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά που δεν προκαλούν χημική αρθρίτιδα (πενικιλλίνη, ντοκυκλινυγεννυκίνη, κ.λπ.).
- Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα: πρεδνιζόνη, αζαθειοπρίνη, κυκλοφωσφαμίδη ή λεφλουνομίδη. Ο στόχος είναι να χορηγηθεί το φάρμακο στην ελάχιστη αποτελεσματική δόση για να μειωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας (γαστρεντερικές διαταραχές, αναιμία, λευκοπενία, θρομβοπενία, ηπατοτοξικότητα, νεφροτοξικότητα).
- Αντιφλεγμονώδη: Κυρίως Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα (ΜΣΑΦ) όπως η καρπροφαίνη, η μελοξικάμη ή η φιροκοξίμπη.
- Αληγητικά: όπως τραμαδόλη ή γκαμπαπεντίνη.
Πώς να βοηθήσετε έναν σκύλο με αρθρίτιδα;
Πέρα από την ιατρική θεραπεία που συνταγογραφεί ο κτηνίατρός σας, μπορείτε να λάβετε υπόψη μια σειρά από παράγοντες που θα βοηθήσουν στην ελαχιστοποίηση του πόνου στις αρθρώσεις στον σκύλο σας:
- Έλεγχος βάρους: Το υπερβολικό βάρος ασκεί επιπλέον πίεση στις αρθρώσεις σας που μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Επομένως, η διατήρηση του σκύλου σας στο ιδανικό του βάρος θα βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση της βλάβης στις αρθρώσεις.
- Φυσική Άσκηση: Η ελαφριά έως μέτρια άσκηση θα βοηθήσει στη διατήρηση του εύρους κίνησης και της ευλυγισίας των αρθρώσεων. Η κολύμβηση είναι μια δραστηριότητα χαμηλής έντασης που βοηθά στη βελτίωση της μυϊκής μάζας χωρίς υπερφόρτωση των αρθρώσεων, επομένως μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικό συμπλήρωμα κατά τη θεραπεία της αρθρίτιδας.
- Nutraceuticals: είναι ουσίες που αποτελούν μέρος των τροφίμων και παρέχουν οφέλη για την υγεία. Μερικά όπως η θειική χονδροϊτίνη, η θειική γλυκοζαμίνη, η υδροχλωρική γλυκοζαμίνη, τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα ή η βιταμίνη C συμβάλλουν στον περιορισμό της βλάβης των αρθρώσεων και στη μείωση των σημαδιών αρθρίτιδας στους σκύλους.
- Χονδροπροστατευτικά: έχουν αργή αντιφλεγμονώδη δράση και παρέχουν θρεπτικά συστατικά για τη μείωση του εκφυλισμού των αρθρώσεων.
- Φυσιοθεραπεία: μασάζ, διατάσεις ή ασκήσεις για τη διατήρηση του εύρους κίνησης.
Το προσδόκιμο ζωής ενός σκύλου με αρθρίτιδα
Η πρόγνωση ενός ατόμου με αρθρίτιδα μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με διάφορους παράγοντες:
- Ηλικία
- Η προσβεβλημένη άρθρωση
- Ο αριθμός των προσβεβλημένων αρθρώσεων
- Ο απομονωμένος μικροοργανισμός, στην περίπτωση της λοιμώδους αρθρίτιδας
- Η παρουσία άλλων συνοδών νοσημάτων
- Πόσο γρήγορα ξεκινά η θεραπεία
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η αρθρίτιδα, από μόνη της, δεν είναι μια θανατηφόρα ασθένεια. Ωστόσο, μπορεί να φαίνεται ότι σχετίζεται με άλλες σοβαρές παθολογίες που μπορεί να επιδεινώσουν την πρόγνωση του ζώου. Σε κάθε περίπτωση, η η έγκαιρη διάγνωση και η καθιέρωση της κατάλληλης θεραπείας θα είναι καθοριστική για τον έλεγχο της νόσου και την παράταση του προσδόκιμου ζωής ενός σκύλου με αρθρίτιδα.
