Καταγόμενος από την Αφρική, ο γκρίζος παπαγάλος με κόκκινη ουρά, ή απλά γκρίζος παπαγάλος ή αφρικανικός παπαγάλος, είναι ένα απίστευτα όμορφο και έξυπνο πουλί, με αξιέπαινη ικανότητα απομνημόνευσης και αξιοσημείωτη μακροζωία, υπάρχοντα δείγματα που έχουν έρχονται να ζήσουν περισσότερα από 90 χρόνια. Σε αυτό το άρθρο θα ανακαλύψουμε όλα τα χαρακτηριστικά του Γκρίζου Παπαγάλου και την ιστορία του, στον ιστότοπό μας.
Προέλευση του γκρίζου παπαγάλου
Ο γκρίζος παπαγάλος βρίσκεται φυσικά σε όλη σχεδόν την Αφρική και δείγματα μπορούν να φανούν σε διάφορες χώρες, όπως η Κένυα ή η Νιγηρία, αλλά δεν είναι όλοι οι γκρίζοι παπαγάλοι ίδιοι, γιατί ανάλογα με την περιοχή θα είναι πιο συνηθισμένο να βλέπουμε ένα ή το άλλο από τα τρία υποείδη γκρίζου παπαγάλου που υπάρχουν: το ονομαστικό, το οποίο είναι το πιο συχνό καθώς και το πιο εκτιμώμενο ως ένα ζώο της παρέας, αυτό της ξυδόκολλας και αυτό των νησιών S. Tomé και Príncipe.
Ο βιότοπος του yaco αποτελείται από βάλτους μαγγρόβιων και φυλλώδη ισημερινά δάση, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που συνορεύουν με τα ποτάμια και τους βάλτους. Επί του παρόντος, λόγω της καταστροφής πολλών από αυτούς τους οικοτόπους, ο γκρίζος παπαγάλος με κόκκινη ουρά περιλαμβάνεται στη λίστα Απειλούμενων Ειδών Λίστα
Δεν υπάρχουν έγγραφα που να χρονολογούν την ύπαρξη του γκρίζου παπαγάλου με κόκκινη ουρά από μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας, αν και υπολογίζεται ότι υπήρχε ήδη περισσότερα από 4000 χρόνια πριν από, είναι ένα είδος πολύ απομακρυσμένης προέλευσης.
Κατά τον 14ο και τον 15ο αιώνα εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα ως κατοικίδια μεταξύ των Ευρωπαίων ευγενών, λέγεται ότι ακόμη και ο βασιλιάς Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας κράτησε έναν από αυτούς τους γκρίζους παπαγάλους ως κατοικίδιο στο Hampton Court. Γι' αυτό πιστεύεται ότι έφτασαν μαζικά στην Ευρώπη με εμπορικά πλοία, για πώληση αργότερα ως εξωτικά ζώα.
Χαρακτηριστικά του αφρικανικού γκρίζου παπαγάλου
Ο γκρίζος παπαγάλος με κόκκινη ουρά ανήκει στην κατηγορία μέτριος παπαγάλος, με μέσο βάρος μεταξύ 350 και 400 γραμμάρια , και μήκος, μετρημένο από το ράμφος έως το άκρο της ουράς, μεταξύ 27 και 33 εκατοστώνΕίναι ζώα με μεγάλο προσδόκιμο ζωής, το οποίο είναι συνήθως περίπου 50 χρόνια στη φύση και πάνω από 60 σε αιχμαλωσία
Συνεχίζοντας με τα χαρακτηριστικά του γκρίζου παπαγάλου, παρουσιάζει δύο χρώματα στο φτέρωμά του , γκρι στο σώμα, με διαφορετικές αποχρώσεις αυτό το χρώμα, ενώ η ουρά είναι, όπως λέει και το όνομά της, κόκκινη. Τα πόδια είναι σκούρα γκρι και το ράμφος είναι πάντα μαύρο.
Κάτι περίεργο είναι ότι δεν υπάρχουν διαφοροποιητικά φυσικά χαρακτηριστικά μεταξύ ανδρών και θηλυκών, το οποίο θα ονομαζόταν σεξουαλικός διμορφισμός, αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα θηλυκά έχουν ελαφρύτερο φτέρωμα ή ότι τα αρσενικά έχουν κάπως τετράγωνο κεφάλι και ελαφρώς μεγαλύτερο ράμφος. Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος τρόπος για ασφαλή σεξουαλική επαφή με έναν γκρίζο παπαγάλο είναι με ανάλυση DNA ή κτηνιατρικές τεχνικές όπως η ενδοσκόπηση.
χαρακτήρας γκρίζου παπαγάλου
Οι αφρικανικοί γκρίζοι παπαγάλοι είναι πολύ κοινωνικοί, αφού στην άγρια φύση είναι ζώα αγρίμια, δηλαδή ζουν σε τέλεια ιεραρχικά σμήνη που μπορούν να αποτελούνται από εκατοντάδες από αυτά τα πτηνά. Αξιοσημείωτο είναι ότι, όπως και οι συγγενείς του, ο γκρίζος παπαγάλος με την κόκκινη ουρά δημιουργεί συμπαγείς και σταθερούς δεσμούς ζευγαριού, οι οποίοι διατηρούνται εφ' όρου ζωής, όντας ένα από τα πιο πιστά ζώα στον σύντροφό του.
Αν το ζώο ζει σε αιχμαλωσία, χρειάζεται πολλή αφοσίωση, αφού λόγω της ευφυΐας και ευαισθησίας του, θα χρειαστεί προσοχή για να παραμείνει συναισθηματικά υγιής και σωματικά. Επιπλέον, ο γκρίζος παπαγάλος είναι απίστευτα οξυδερκής, καθώς μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματα και τις διαθέσεις των κηδεμόνων του. Είναι επίσης πολύ ομιλητικός, και με όχι πολύ εκπαίδευση θα μάθουν μια καταπληκτική γκάμα λέξεων, ακόμα και ολόκληρες φράσεις.
Δεν συνιστάται για οικογένειες με παιδιά, καθώς έχει ισχυρό ράμφος και πολύ κοφτερά νύχια που μπορεί να προκαλέσουν σημαντική ζημιά σε ανηλίκους εάν δεν τους χειριστεί σωστά.
Φροντίδα γκρίζου παπαγάλου με κόκκινη ουρά
Όταν υιοθετούμε έναν γκρίζο παπαγάλο με κόκκινη ουρά, πρέπει να σκεφτούμε ότι θα πρέπει να μιμηθούμε όσο το δυνατόν καλύτερα τις συνθήκες στις οποίες θα ζούσε αν ήταν ελεύθερος στον αρχικό του βιότοπο. Γι' αυτό, για παράδειγμα, η διατροφή τους πρέπει να βασίζεται σε φυτικές τροφές, φρούτα, λαχανικά, σπόρους και λαχανικά Συνιστάται να τους παρέχονται τροφές όπως π.χ. λάχανο, μαρούλι ή μαϊντανό, τα οποία θα πρέπει να είναι διαθέσιμα σε τακτική βάση. Άλλα τρόφιμα θα παρέχονται με πιο συμπληρωματικό τρόπο, όπως τα φρούτα. Οι σπόροι, από την άλλη, είναι θεμελιώδεις, αφού παρέχουν πολλά θρεπτικά οφέλη, αλλά πρέπει να προσέχουμε να μην ξεπερνούν το 10% της συνολικής πρόσληψης. Γνωρίζουμε ότι η τροφή είναι επαρκής και επαρκής εάν ο γκρίζος παπαγάλος μας έχει γυαλιστερό φτέρωμα και δεν πέφτει φτερό, κάτι που θα έδειχνε ανεπάρκεια βιταμινών ή μετάλλων. Επιπλέον, πρέπει πάντα να αφήνουμε καθαρό και γλυκό νερό, αποτρέποντας έτσι την αφυδάτωση του. Δείτε το άρθρο «Προτεινόμενα φρούτα και λαχανικά για παπαγάλους».
Μια άλλη θεμελιώδης πτυχή της φροντίδας του γκρίζου παπαγάλου είναι το κλουβί στο οποίο θα ζήσει Πρέπει να έχει σημαντικές διαστάσεις, που να του επιτρέπουν να κινείται και να περιέχει τον πότη και τον τροφοδότη του, καθώς και παιχνίδια και μία ή περισσότερες κούρνιες όπου μπορεί να κουρνιάσει. Θα ήταν ιδανικό αν είχε αφαιρούμενη πλάκα ή δίσκο, που διευκολύνει τον καθαρισμό και τη συντήρηση του κλουβιού σε βέλτιστες συνθήκες για τον παπαγάλο μας. Πρέπει να το το τοποθετούμε σε ένα ήσυχο μέρος, απαλλαγμένο από θόρυβο και άλλα ζώα, αλλά με αρκετό ηλιακό φως. Φυσικά, θα είναι απαραίτητο να αφήσετε τον γκρίζο παπαγάλο να απολαμβάνει ώρες ελευθερίας, έξω από το κλουβί, να ασκείται και να παραμένει συναισθηματικά ισορροπημένος. Ένα πουλί μόνιμα κλεισμένο σε ένα κλουβί δεν είναι ένα χαρούμενο πουλί.
Από την άλλη, όντας τόσο έξυπνο ζώο, μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να του διδάξουμε λόγια, κόλπα κ.λπ., τα οποία θα ευνοήσουν τον δεσμό μεταξύ του ζώου και του κηδεμόνα και του επιτρέπουν να ασκείται το μυαλό του.
Αναπαραγωγή του γκρίζου παπαγάλου με κόκκινη ουρά
Σχετικά με την αναπαραγωγή, θα κάνουμε διάκριση μεταξύ του τι συμβαίνει στην ελευθερία και της αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία. Όταν ο γκρίζος παπαγάλος είναι στη φύση το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι την περίοδο αναπαραγωγής, η οποία δεν έχει συγκεκριμένες ημερομηνίες γιατί καθορίζεται από την περιοχή και την κλίμα, θα είναι βρείτε ένα μέρος όπου θα φωλιάσει, είτε μόνο του με τον σύντροφό του είτε σε μια κοινότητα πολλών ζευγαριών. Θα το κάνουν στις τρύπες και τις κοιλότητες που βρίσκουν στους κορμούς των δέντρων. Μπορεί να αναπαράγεται ετησίως, μία ή δύο φορές το χρόνο, ή ακόμα και να μην αναπαράγεται εκείνη τη χρονιά. Ο Γκρίζος Παπαγάλος εκτιμάται ότι θα φτάσει σεξουαλική ωριμότητα περίπου σε ηλικία 3 ετών, λίγο αργότερα στην περίπτωση των αρσενικών. Γεννούν από 2 έως 5 αυγά και τα επωάζουν για τουλάχιστον 27 ημέρες και το πολύ 30. Όταν γεννηθούν οι παπαγάλοι, παραμένουν στη φωλιά μέχρι, μετά από 70-80 ημέρες, να την αφήσουν να ζήσει ανεξάρτητα.
Αν θέλουμε το εγχώριο yaco μας να έχει απογόνους, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να γνωρίζουμε με βεβαιότητα το φύλο του και να βρούμε έναν σύντροφο για αυτόν, με τον οποίο συνδέεται και είναι πιθανό να γεννήσει, έτσι είναι συνέστησε να έχουν ζήσει μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από την αναπαραγωγή. Έπειτα, θα φροντίσουμε να είναι αρκετά μεγάλο το κλουβί και θα τους παρέχουμε μια φωλιά, όπως ένα ξύλινο ή πλαστικό κουτί μέσα στο οποίο χωράνε χαλαρά και το γεμίζουμε με πριονίδι ή ρινίσματα χαρτιού. Ο αριθμός των αυγών και ο χρόνος επώασης και ωρίμανσης των νεοσσών δεν θα αλλάξει σε σχέση με την αναπαραγωγή στη φύση.
Καθώς ο Γκρίζος Παπαγάλος είναι ένα απειλούμενο ζώο, δεν συνιστάται η εκτροφή του σε αιχμαλωσία και είναι καλύτερο να αφήσετε αυτό το έργο στα κέντρα ανάκτησης άγριας ζωής και διατήρησης ειδών. Ομοίως, πρέπει να σημειωθεί ότι η εμπορευματοποίηση αυτών των ζώων είναι παράνομη σε ορισμένες χώρες.
Υγεία γκρίζου παπαγάλου με κόκκινη ουρά
Πρέπει να λάβουμε υπόψη διάφορες πτυχές που πρέπει να προσέξουμε για να διατηρήσουμε το κατοικίδιό μας υγιές και απαλλαγμένο από ασθένειες. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες θα είναι η σίτιση, καθώς μια από τις πιο συχνές παθολογίες στους γκρίζους παπαγάλους θα είναι η έλλειψη ασβεστίου στη διατροφή, η οποία ονομάζεται υπασβεστιαιμία, που θα προκαλούσε μυϊκή αδυναμία, τρόμο και σπασμούς, καθώς και αδυναμία παραγωγής αυγών με σκληρό κέλυφος, προκαλώντας κατακράτηση ωαρίων. Επιπλέον, πρέπει να προσέχουμε το κλουβί τους να είναι πάντα καθαρό, διαφορετικά μπορεί να πάθουν ασπεργίλλωση , που προκαλείται από μύκητα που πολλαπλασιάζεται σε ανθυγιεινές συνθήκες.
Λόγω της ευφυΐας τους, τα γκρίζα λιοντάρια μπορούν να εμφανίσουν διαταραχές συμπεριφοράς όπως το ράμφισμα, το οποίο συνίσταται στο ράμφισμα, ακόμη και στο μάδημα των φτερών τους, με τη ζημιά που προκαλεί αυτό. Για την αποφυγή τους συνιστάται κατάλληλο περιβάλλον, με φροντίδα και στοργή, φαγητό και νερό, καθώς και κατάλληλα παιχνίδια ή ψυχαγωγία.
Είναι ευαίσθητα στην υγρασία και το κρύο, και μπορεί να εμφανίσουν κρυολόγημα. Για να τα αντιμετωπίσετε, πρέπει να τα μεταφέρετε σε ένα πιο ζεστό και στεγνό μέρος του σπιτιού και να τα πάτε στον κτηνίατρο, ο οποίος θα καθορίσει εάν χρειάζονται φαρμακολογική θεραπεία.
Όπως πολλά πουλιά, οι γκρίζοι παπαγάλοι μπορεί να υποφέρουν από ορνίθωση ή ψιττάκωση, μια βακτηριακή λοίμωξη που θα προκαλέσει λοιμώξεις του αναπνευστικού, επιπεφυκίτιδα, ιγμορίτιδα ή το φτάρνισμα, η κτηνιατρική φροντίδα είναι απαραίτητη, αφού είναι και ζωονοσογόνος νόσος, μπορεί δηλαδή να μεταδοθεί στον άνθρωπο.
Όπως συμβαίνει με άλλα κατοικίδια, για να διατηρήσουμε την υγεία του γκρίζου παπαγάλου, πρέπει να δώσουμε προσοχή στην αποπαρασίτωσητόσο εσωτερική όσο και εξωτερική, καθώς και εμβόλια, τα οποία θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε επικίνδυνες ασθένειες όπως ο ιός πολυομάτου ή η νόσος του Pacheco.
