Οι όγκοι μαστοκυττάρων στις γάτες μπορεί να εμφανιστούν με δύο διαφορετικές μορφές: δερματικό και σπλαχνικό. Ο δερματικός όγκος των μαστοκυττάρων είναι ο πιο κοινός και ο δεύτερος πιο διαδεδομένος τύπος κακοήθους καρκίνου στις γάτες. Το σπλαχνικό μαστοκύτωμα εμφανίζεται κυρίως στον σπλήνα, αν και μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλες θέσεις όπως το έντερο.
Η διάγνωση γίνεται με κυτταρολογία ή βιοψία, σε περιπτώσεις δερματικού μαστοκυτώματος, και με κυτταρολογική εξέταση, εξετάσεις αίματος και διαγνωστική απεικόνιση στο σπλαχνικό μαστοκύτωμα. Η θεραπεία γίνεται με χειρουργική επέμβαση και στις δύο περιπτώσεις, αν και σε ορισμένους τύπους σπλαχνικού μαστοκυτώματος δεν ενδείκνυται, χρησιμοποιώντας χημειοθεραπεία και υποστηρικτικά φάρμακα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της γάτας με μαστοκύτωμα. Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε περισσότερα για το μαστοκύτωμα σε γάτες, τα συμπτώματά του, τη θεραπεία και την πρόγνωσή του.
Τι είναι το μαστοκύτωμα στις γάτες;
Ο όγκος των μαστοκυττάρων είναι ένας όγκος που αποτελείται από έναν υπερβολικό πολλαπλασιασμό των μαστοκυττάρων Τα μαστοκύτταρα είναι κύτταρα που προέρχονται από τον μυελό των οστών από αιμοποιητικές πρόδρομες ουσίες και μπορούν να βρεθούν στο δέρμα, τον συνδετικό ιστό, τη γαστρεντερική οδό και την αναπνευστική οδό.
Είναι μερικά αμυντικά κύτταρα της πρώτης γραμμής κατά των μολυσματικών παραγόντων και οι κόκκοι τους περιέχουν ουσίες που προκαλούν αλλεργικές και φλεγμονώδεις αντιδράσεις, όπως π.χ. ισταμίνη, TNF-α, IL-6, πρωτεάσες κ.λπ.
Όταν εμφανίζεται ένας όγκος αυτών των κυττάρων, οι ουσίες που περιέχονται στους κόκκους τους απελευθερώνονται υπερβολικά, προκαλώντας τοπικές ή συστηματικές επιδράσεις που μπορούν να προκαλούν πολλά διαφορετικά κλινικά σημεία, ανάλογα με τη θέση τους.
Τύποι μαστοκυτώματος σε γάτες
Στις γάτες, το μαστοκύτωμα μπορεί να είναι δερματικό, όταν εντοπίζεται στο δέρμα. ή σπλαχνικό, όταν βρίσκεται στα έσω σπλάχνα.
Δερματικό μαστοκύτωμα
Είναι ο δεύτερος πιο συχνός κακοήθης όγκος στις γάτες και ο τέταρτος μεταξύ όλων των όγκων της γάτας. Οι σιαμαίες γάτες φαίνονται πιο προδιατεθειμένες σε δερματικούς όγκους μαστοκυττάρων. Υπάρχουν δύο μορφές όγκων δερματικών μαστοκυττάρων σύμφωνα με τα ιστολογικά τους χαρακτηριστικά:
- Μαστοκύτταρο: εμφανίζεται ιδιαίτερα σε γάτες ηλικίας άνω των 9 ετών και διαιρείται συμπαγώς (η πιο συχνή και καλοήθης, έως και 90 % των περιπτώσεις) και διάχυτη μορφή (πιο κακοήθη, διεισδύει και προκαλεί μετάσταση).
- Ιστοκυτταρικό: Αυτό συμβαίνει μεταξύ 2 και 10 ετών.
Σπλαχνικό μαστοκύτωμα
Αυτά τα ιστιοκύτταρα μπορούν να βρεθούν στα παρεγχυματικά όργανα όπως:
- Σπλήνας (πιο συχνή).
- Το λεπτό έντερο.
- Μεσοθωρακικοί λεμφαδένες.
- Μεσεντερικοί λεμφαδένες.
Επηρεάζουν ιδιαίτερα τις μεγαλύτερες γάτες μεταξύ 9 και 13 ετών ηλικίας.
Συμπτώματα μαστοκυτώματος σε γάτες
Ανάλογα με τον τύπο του όγκου των μαστοκυττάρων στις γάτες, τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν, όπως θα δούμε παρακάτω.
Συμπτώματα δερματικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Οι όγκοι των δερματικών μαστοκυττάρων στις γάτες μπορεί να είναι μονές ή πολλαπλές μάζες (20% των περιπτώσεων). Μπορούν να βρεθούν στο κεφάλι, το λαιμό, το στήθος ή τα άκρα, μεταξύ άλλων.
Αποτελείται από οζίδια που συνήθως είναι:
- Ορίζεται.
- 0, διάμετρος 5-3 cm.
- Χωρίς χρωματισμό ή ροζ.
Άλλα κλινικά σημεία που μπορεί να εμφανιστούν στην περιοχή του όγκου είναι:
- Ερύθημα.
- Επιφανειακό έλκος.
- Διαλείπουσα φαγούρα.
- Αυτοτραύμα.
- Φλεγμονή.
- Υποδόριο οίδημα.
- Αναφυλακτική αντίδραση.
Οζίδια ιστιοκυτταρικών μαστοκυττάρων συνήθως εξαφανίζονται αυθόρμητα.
Συμπτώματα σπλαχνικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Γάτες με όγκους σπλαχνικών μαστοκυττάρων παρουσιάζουν σημεία συστηματικής νόσου όπως:
- Έμετος.
- Κατάθλιψη.
- Ανορεξία.
- Απώλεια βάρους.
- Διάρροια.
- Υπορεξία.
- Αναπνευστική δυσκολία εάν υπάρχει υπεζωκοτική συλλογή.
- Σπλήνομεγαλία (μεγέθυνση σπλήνας).
- Ασκίτης.
- Ηπατομεγαλία (μεγαλωμένο ήπαρ).
- Αναιμία (14-70%).
- Μαστοκύττωση (31-100%).
Όταν μια γάτα παρουσιάζει αλλαγές στον σπλήνα, όπως αύξηση στο μέγεθος, οζίδια ή γενική προσβολή του οργάνου, στο Το πρώτο μέρος που πρέπει να σκεφτείτε είναι ένας όγκος μαστοκυττάρων.
Διάγνωση μαστοκυτώματος σε γάτες
Η διάγνωση θα εξαρτηθεί από τον τύπο του όγκου των μαστοκυττάρων που ο κτηνίατρος υποπτεύεται ότι μπορεί να έχει το αιλουροειδές.
Διάγνωση δερματικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Δερματικό μαστοκύτωμα σε γάτες υπάρχει υποψία όταν εμφανιστεί ένα οζίδιο με τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται παραπάνω, επιβεβαιωμένο με κυτταρολογία ή βιοψία.
Ο ιστιστικός όγκος των μαστοκυττάρων είναι ο πιο δύσκολος να διαγνωστεί κυτταρολογικά λόγω των κυτταρικών χαρακτηριστικών, της αόριστης κοκκοποίησης και της παρουσίας λεμφοειδών κυττάρων.
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα μαστοκύτταρα μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε ηωσινοφιλικό κοκκίωμα αιλουροειδών, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη διάγνωση.
Διάγνωση σπλαχνικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Η διαφορική διάγνωση του σπλαχνικού μαστοκυτώματος της γάτας, ιδιαίτερα του σπλήνας, περιλαμβάνει τις ακόλουθες διεργασίες:
- Σπληνίτιδα.
- Αξεσουάρ σπλήνα.
- Αιμαγγειοσάρκωμα.
- Οζώδης υπερπλασία.
- Λέμφωμα.
- Μυελοπολλαπλασιαστική νόσος.
CBC, βιοχημείες και απεικονιστικές εξετάσεις είναι βασικές για τη διάγνωση του όγκου των σπλαχνικών μαστοκυττάρων:
- Δοκιμασία αίματος: στην εξέταση αίματος, η μαστοκυτταραιμία και η αναιμία μπορεί να εγείρουν υποψίες. Ιδιαίτερα η παρουσία μαστοκυτταραιμίας, που είναι χαρακτηριστική αυτής της διαδικασίας στις γάτες.
- Υπερηχογράφημα κοιλίας: Το υπερηχογράφημα κοιλίας μπορεί να ανιχνεύσει σπληνομεγαλία ή εντερική μάζα και να αναζητήσει μεταστάσεις σε μεσεντέριους λεμφαδένες ή άλλα όργανα, όπως το συκώτι. Επιτρέπει επίσης την εμφάνιση αλλοιώσεων στο παρέγχυμα της σπλήνας ή των οζιδίων.
- Ακτινογραφία θώρακος: Η ακτινογραφία θώρακος επιτρέπει την παρακολούθηση της κατάστασης των πνευμόνων, αναζητώντας μεταστάσεις, υπεζωκοτική συλλογή ή αλλοιώσεις στο κρανιακό μεσοθωράκιο
- Κυτταρολογία: Η κυτταρολογική αναρρόφηση με λεπτή βελόνα του σπλήνα ή του εντέρου μπορεί να διαφοροποιήσει έναν όγκο μαστοκυττάρων από άλλες διεργασίες που περιγράφονται στη διαφορική διάγνωση. Εάν εκτελεστεί σε υπεζωκοτικό ή περιτοναϊκό υγρό, μπορεί να παρατηρηθούν μαστοκύτταρα και ηωσινόφιλα.
Θεραπεία του μαστοκυτώματος σε γάτες
Η θεραπεία που θα ακολουθηθεί θα παρουσιάζει επίσης ορισμένες παραλλαγές ανάλογα με τον τύπο του όγκου των μαστοκυττάρων που θα αντιμετωπιστεί.
Θεραπεία δερματικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Η θεραπεία των δερματικών όγκων μαστοκυττάρων πραγματοποιείται με χειρουργική αφαίρεση , ακόμη και σε περιπτώσεις ιστιοκυτταρικών μορφών, οι οποίες τείνουν να υποχωρούν από αυθόρμητα.
Η χειρουργική επέμβαση είναι θεραπευτική και πρέπει να γίνεται με τοπική εκτομή, σε περιπτώσεις μαστοκυττάρων, και με πιο επιθετικά περιθώρια σε διάχυτες περιπτώσεις. Γενικά, Τοπική εκτομήμε περιθώρια μεταξύ 0,5 και 1 cm προτείνεται για οποιονδήποτε δερματικό όγκο μαστοκυττάρων που διαγιγνώσκεται με κυτταρολογία ή βιοψία.
Οι υποτροπές σε όγκους δερματικών μαστοκυττάρων είναι πολύ σπάνιες, ακόμη και σε ημιτελείς εκτομές.
Θεραπεία του σπλαχνικού μαστοκυτώματος σε γάτες
Χειρουργική αφαίρεση του σπλαχνικού μαστοκυτώματος πραγματοποιείται σε γάτες με μάζα εντέρου ή σπλήνας χωρίς μεταστάσεις αλλού. Πριν από την αφαίρεση, η χρήση αντιισταμινικών όπως η σιμετιδίνη ή η χλωρφεραμίνη συνιστάται για τη μείωση του κινδύνου αποκοκκίωσης των μαστοκυττάρων, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα όπως γαστρεντερικά έλκη, ανωμαλίες πήξη και υπόταση.
Ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης μετά την σπληνεκτομή είναι μεταξύ 12 έως 19 μηνών, αλλά αρνητικοί προγνωστικοί παράγοντες εντοπίζονται σε γάτες με ανορεξία, με σημαντική απώλεια βάρους, με αναιμία, μαστοκυτταραιμία και μετάσταση.
Μετά από χειρουργική επέμβαση, συνήθως χορηγείται επικουρική χημειοθεραπείαμε πρεδνιζολόνη, βινβλαστίνη ή λομουστίνη.
Σε περιπτώσεις μετάστασης ή συστηματικής προσβολής, η πρεδνιζολόνη από το στόμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δόσεις 4-8 mg/kg κάθε 24-48 ώρες. Εάν απαιτείται πρόσθετος χημειοθεραπευτικός παράγοντας, η χλωραμβουκίλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το στόμα σε δόση 20 mg/m2 κάθε δύο εβδομάδες.
Για τη βελτίωση των συμπτωμάτων ορισμένων γατών, τα αντιισταμινικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της υπερβολικής γαστρικής οξύτητας, της ναυτίας και του κινδύνου γαστρεντερικού έλκος, αντιεμετικά, διεγερτικά της όρεξης ή αναλγητικά.
