Το κυκλοφορικό σύστημα αποτελείται από το σύστημα αίματος και το λεμφικό σύστημα, τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για να εκτελούν κοινές λειτουργίες. Ενώ το σύστημα αίματος έχει μελετηθεί εκτενώς σε όλη την ιστορία, η έρευνα για το λεμφικό σύστημα πάντα υστερούσε. Ωστόσο, υπάρχουν πολυάριθμες ασθένειες που επηρεάζουν το λεμφικό σύστημα των σκύλων και άλλων κατοικίδιων ζώων, ένα από αυτά είναι το λεμφοίδημα.
Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για το λεμφοίδημα σε σκύλους, τις αιτίες και τη θεραπεία του, ελάτε μαζί μας στο επόμενο άρθρο στον ιστότοπό μας, όπου εξηγούμε τις πιο σημαντικές πτυχές αυτής της παθολογίας.
Τι είναι το λεμφοίδημα στους σκύλους;
Το λεμφοίδημα του σκύλου ορίζεται ως η συσσώρευση υγρού στον διάμεσο χώρο, ειδικά στο επίπεδο του υποδόριου ιστού, λόγω δυσλειτουργίας του λεμφικού συστήματος.
Το λεμφικό σύστημα αποτελείται από ένα δίκτυο κόμβων, λεμφικών αγγείων και λεμφικών οργάνων (όπως ο θύμος, ο σπλήνας ή ο μυελός των οστών) που συνεργάζονται για τη συλλογή και τη μεταφορά λέμφου μέσω των ιστών προς το αίμα. Όταν οι λεμφαδένες και/ή τα λεμφικά αγγεία αυτού του συστήματος δεν λειτουργούν σωστά, υπάρχει συσσώρευση λεμφικού υγρού στον υποδόριο ιστό που βρίσκεται κάτω από το δέρμα, το οποίο προκαλεί πρήξιμο του προσβεβλημένου ιστού
Ράτσες σκύλων με προδιάθεση για λεμφοίδημα
Στην περίπτωση των σκύλων, οι περιοχές που προσβάλλονται συχνότερα είναι τα πίσω άκρα. Προφανώς δεν υπάρχει προδιάθεση για το φύλο για την εμφάνιση της νόσου, αλλά υπάρχει προδιάθεση για τη φυλή. Μεταξύ των φυλών που επηρεάζονται περισσότερο από αυτή την παθολογική αλλοίωση είναι το μπουλντόγκ, ο Γερμανικός Ποιμενικός, ο Λαμπραντόρ ριτρίβερ, το Γερμανικό μπουλντόγκ και το Dachshund
Τύποι λεμφοιδήματος σε σκύλους
Το λεμφοίδημα του σκύλου μπορεί να ταξινομηθεί σε δύο ομάδες:
- Πρωτοπαθής: όταν προκαλείται από πρωτογενές ελάττωμα στο ίδιο το λεμφικό σύστημα, συγκεκριμένα στους κόμβους και/ή στα λεμφικά αγγεία.
- Δευτερογενής: όταν εμφανίζεται δευτεροπαθής σε άλλες παθολογικές διεργασίες ή χειρουργικές επεμβάσεις.
Αιτίες λεμφοιδήματος σε σκύλους
Μόλις μάθουμε τους δύο τύπους λεμφοιδήματος του σκύλου που υπάρχουν, θα εξηγήσουμε ποιες είναι οι αιτίες του καθενός:
- Πρωτοπαθές λεμφοίδημα: προκαλείται από συγγενείς ανωμαλίες. Συγκεκριμένα, το πρωτοπαθές λεμφοίδημα σε σκύλους μπορεί να προκληθεί από λεμφική υποπλασία ή από λεμφική υπερπλασία και διαστολή.
- Δευτεροπαθές λεμφοίδημα: Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα στους σκύλους μπορεί να προκληθεί από παθολογικές διεργασίες όπως νεοπλάσματα (πρωτοπαθή ή μεταστατικά), φλεγμονές, τραυματισμοί , επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, παρασιτικές λοιμώξεις ή νόσος που προκαλείται από το ανοσοποιητικό. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ως αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης.
Συμπτώματα λεμφοιδήματος σε σκύλους
Το κύριο κλινικό σημάδι που σχετίζεται με το λεμφοίδημα του σκύλου είναι πρήξιμο της πληγείσας περιοχής Όπως έχουμε εξηγήσει, το λεμφοίδημα στους σκύλους είναι πιο συχνό σε τα άκρα, ειδικά στα οπίσθια. Ωστόσο, μπορεί να προσβληθούν και τα μπροστινά άκρα, η κοιλιά, η περιοχή των γεννητικών οργάνων και τα αυτιά. Επιπλέον, μπορεί να είναι μονόπλευρη εάν επηρεάζεται μόνο η μία πλευρά του σώματος ή αμφοτερόπλευρη εάν επηρεάζονται και οι δύο πλευρές ταυτόχρονα.
Παρακάτω, συλλέγουμε μερικά από τα χαρακτηριστικά που μπορούν να παρατηρηθούν στην πληγείσα περιοχή:
- Όταν προσβάλλει τα άκρα, το οίδημα αρχίζει συνήθως στην άπω περιοχή του άκρου (δηλαδή στην πιο απομακρυσμένη περιοχή από τον κορμό του ζώου) και, καθώς προχωρά, εξαπλώνεται προς το εγγύς (η περιοχή που βρίσκεται πιο κοντά στον κορμό του ζώου).
- Πιέζοντας σταθερά τον προσβεβλημένο ιστό με το δάχτυλό σας προκαλεί βύθιση (γνωστό ως διάτρηση) που επιμένει για λίγα δευτερόλεπτα μετά την αφαίρεση του δακτύλου.
- Το δέρμα της πληγείσας περιοχής είναι συνήθως πιο λεπτό και με σπογγώδη όψη.
- Συνήθως ανώδυνα εκτός εάν υπάρχει μαζικό οίδημα ή συνοδεύεται από κυτταρίτιδα.
- Η περιοχή συνήθως δεν είναι ούτε πιο ζεστή ούτε πιο κρύα από το κανονικό.
- Οι περιφερειακοί λεμφαδένες μπορεί να μην είναι ψηλαφητοί.
- Ο ασθενής μπορεί να είναι λιγότερο δραστήριος από το συνηθισμένο, λόγω του πρόσθετου βάρους του άκρου.
Μερικά από αυτά τα κλινικά σημεία είναι κοινά με οίδημα που προκαλείται από ανωμαλίες του φλεβικού συστήματος (όπως φλεβική στάση), καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική ανεπάρκεια, κίρρωση ή υποπρωτεϊναιμία, επομένως θα είναι σημαντικό να διαφοροποιηθούν και οι δύο αλλοιώσεις κατά τη διαγνωστική διαδικασία.
Διάγνωση λεμφοιδήματος σε σκύλους
Η διάγνωση του λεμφοιδήματος του σκύλου βασίζεται στα ακόλουθα σημεία:
- Κλινικό ιστορικό και γενική εξέταση: τα κλινικά σημεία που περιγράφονται στην προηγούμενη ενότητα καθοδηγούν τη διάγνωση του λεμφοιδήματος του σκύλου.
- Εργαστηριακές εξετάσεις: συμπεριλαμβανομένων των εξετάσεων αίματος, της ανάλυσης ούρων και άλλων συμπληρωματικών εξετάσεων. Είναι απαραίτητες, αφενός, για τη διάκριση μεταξύ οιδήματος και λεμφοιδήματος και, αφετέρου, για την προσπάθεια εντοπισμού της αιτίας του δευτερογενούς λεμφοιδήματος.
- Βιοψία δέρματος και ιστοπαθολογία: επιτρέπει την απεικόνιση των μικροσκοπικών βλαβών που σχετίζονται με το λεμφοίδημα. Επιπλέον, στην περίπτωση του πρωτοπαθούς λεμφοιδήματος, θα επιτρέψει την ανίχνευση του συγκεκριμένου τύπου συγγενούς αλλοίωσης (υποπλασία ή υπερπλασία) που προκαλεί το λεμφοίδημα. Διαφορετικοί βαθμοί δερματικού ή υποδερμικού οιδήματος παρατηρούνται συνήθως, με διεσταλμένα ή υπερπλαστικά λεμφικά αγγεία. Σε χρόνιες περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται από ίνωση των ιστών.
- Άμεση λεμφαγγειογραφία: αποτελείται από ακτινογραφία σκιαγραφικού των λεμφαδένων και των αγγείων. Για να ληφθεί η ακτινογραφική εικόνα, το σκιαγραφικό με βάση το νερό πρέπει να εγχυθεί σε ένα λεμφικό αγγείο.
- Μαγνητικός συντονισμός: μπορεί να πραγματοποιηθεί ως προηγμένη απεικονιστική εξέταση, καθώς μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε τις δομικές αλλαγές που προκαλούνται από το λεμφοίδημα και παρέχει πληροφορίες σχετικές με την παρουσία, την αρχιτεκτονική και το μέγεθος των λεμφαδένων.
Θεραπεία του λεμφοιδήματος σε σκύλους
Η επιτυχία της θεραπείας του λεμφοιδήματος του σκύλου εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τη χρονιότητα του. Τα αρχικά στάδια είναι γενικά αναστρέψιμα και υποχωρούν αυθόρμητα ή με υποστηρικτική θεραπεία. Ωστόσο, όταν η διαδικασία γίνεται χρόνια, συνήθως εμφανίζεται ίνωση των ιστών, η οποία περιπλέκει τη θεραπεία.
Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει θεραπευτική θεραπεία για το λεμφοίδημα σε σκύλους. Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές επιλογές, τόσο ιατρικές όσο και χειρουργικές, οι οποίες, αν και δεν είναι πάντα επιτυχημένες, μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της διαδικασίας. Παρακάτω, συλλέγουμε τις κύριες θεραπευτικές εναλλακτικές για το λεμφοίδημα του σκύλου:
- Σπιεστικός επίδεσμος τύπου Robert Jones: είναι ιδιαίτερα χρήσιμος στα αρχικά στάδια του λεμφοιδήματος, καθώς βοηθά στη μείωση του οιδήματος και ανακουφίζει το υπομονετικος.
- Άκαμπτοι επίδεσμοι: με νάρθηκες ή/και γύψο.
- Φαρμακολογική θεραπεία: αν και υπάρχουν λίγες μελέτες σχετικά με αυτό, η νικοτινική τοκοφερόλη και το ένυδρο σουλφονικό νάτριο φαίνεται να είναι αποτελεσματικά στον έλεγχο των κλινικών σημείων. Η μακροχρόνια θεραπεία με διουρητικά (όπως η φουροσεμίδη) αντενδείκνυται.
- Χειρουργική θεραπεία: Όταν η συντηρητική θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική, είναι απαραίτητη η χειρουργική θεραπεία. Οι επιλογές περιλαμβάνουν αφαίρεση οιδηματώδους ιστού, επανορθωτική χειρουργική επέμβαση και, σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, ακρωτηριασμό του προσβεβλημένου άκρου.
Επιπλέον, σε περιπτώσεις δευτεροπαθούς λεμφοιδήματος στις οποίες είναι γνωστή η πρωτοπαθής νόσος που το προκαλεί, είναι επίσης απαραίτητο να καθιερωθεί ειδική θεραπεία για την πρωτογενή αιτία.
Λόγω όλων των παραπάνω, είναι απαραίτητο να πάτε σε κτηνιατρικό κέντρο όταν παρατηρηθούν τα πρώτα συμπτώματα, καθώς είναι σημαντικό να βρεθεί η αιτία για την αντιμετώπιση του λεμφοιδήματος.
