Επί του παρόντος, το είδος Canis lupus είναι το πιο διαδεδομένο κυνοειδή στον κόσμο. Υπάρχουν πολλά υποείδη που διανέμονται σε όλη τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, την Ασία και την Ωκεανία. Ανάλογα με το υποείδος, ποικίλλουν ως προς το χρώμα και το μέγεθος της γούνας. Συγκεκριμένα, ο μεξικανικός λύκος (Canis lupus baileyi) είναι ένα από τα μικρότερα υποείδη γκρίζου λύκου που βρίσκεται στη Βόρεια Αμερική και το σχήμα και το μέγεθός του είναι παρόμοιο με το ενός μεσαίου μεγέθους σκύλου, που φτάνει περίπου τα 120 έως 180 cm σε μήκος από το ρύγχος μέχρι την ουρά, με το αρσενικό να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το θηλυκό.
Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας και θα μάθετε γιατί ο μεξικανικός λύκος κινδυνεύει με εξαφάνιση και τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Χαρακτηριστικά και κατανομή του μεξικανικού λύκου
Όπως αναφέραμε, ο μεξικανικός λύκος είναι μικρότερο είδος από τα υπόλοιπα συγγενικά του είδη, έχει ύψος περίπου 80 cm και έχει χρώμα κιτρινωπό-καφέ έως γκριζοκαφέ, το οποίο ποικίλλει κατά μήκος του σώματος. Όσον αφορά τη διατροφή του, η συνήθης λεία του είναι το ελάφι και, κατά μέσο όρο, μπορεί να καταναλώνει έως και σχεδόν 3 κιλά κρέατος την ημέρα, όντας σε θέση να τρώτε μεγάλες ποσότητες φαγητού σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μερικές φορές αυτές οι ποσότητες δεν είναι πάντα διαθέσιμες, επομένως οι άγριοι λύκοι είναι γνωστό ότι νηστεύουν για 2 εβδομάδες ή περισσότερο, ενώ συνεχίζουν να αναζητούν τροφή.
Ο λύκος είναι το μόνο μέλος των αμερικανικών κυνοειδών που έχει καθορισμένη κοινωνική συμπεριφορά , αφού σχηματίζουν αγέλες και κλειστούς οικογενειακούς πυρήνες με μια τέλεια εδραιωμένη ιεραρχία, όπου το άλφα αρσενικό είναι κυρίαρχο και υπεύθυνο για την υπεράσπιση ολόκληρης της ομάδας, ακολουθούμενο από ένα αρσενικό βήτα. Είναι πολύ εδαφικοί, υπερασπίζονται ενεργά την περιοχή της έδρας τους. Στην άγρια φύση μπορούν ζήσουν μεταξύ 7 και 8 ετών , ενώ στην αιχμαλωσία μπορούν να ζήσουν έως και 15, αναπαράγονται μόνο μία φορά το χρόνο.
Ιστορικά, αυτό το είδος διανεμήθηκε από την έρημο της Σονόρα, την Τσιουάουα και το κεντρικό Μεξικό, στο δυτικό Τέξας, το νότιο Νέο Μεξικό και την κεντρική Αριζόνα και κατοικούσε σε σχετικά υγρά περιβάλλοντα, κατά προτίμηση σε εύκρατα δάση και λιβάδια , όπου είχε πρόσβαση σε μεγαλύτερη διαθεσιμότητα θηραμάτων.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτά τα απίστευτα ζώα, μπορεί να σας ενδιαφέρει αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τους τύπους λύκων και τα χαρακτηριστικά τους.
Γιατί ο μεξικανικός λύκος κινδυνεύει με εξαφάνιση;
Ο μεξικανικός λύκος κηρύχθηκε σε κίνδυνο εξαφάνισης στα τέλη της δεκαετίας του 70 και εκείνη την εποχή υπολογιζόταν ότι ο πληθυσμός του ήταν πολύ μικρός, με μόλις πενήντα άτομα. Σήμερα αυτό το είδος προστατεύεται, αποκαθίσταται και συντηρείται στο βόρειο Μεξικό και στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μείωση της λείας τους, όπως τα ελάφια, έκανε τους λύκους να αρχίσουν να επιτίθενται στα ζώα, με αποτέλεσμα το κυνήγι τους, καθώς και παγίδευση και δηλητηρίαση ζώων και η χρήση φυτοφαρμάκων (όπως μονοφθοροξικό νάτριο), που προκάλεσε τη μείωση του. Αυτό οδήγησε στην εξάλειψη του μεξικανικού λύκου στη φύση τη δεκαετία του 1950, για να χαρακτηριστεί απειλούμενο είδος το 1976, ένα καθεστώς που παραμένει μέχρι σήμερα.
Επειδή οι λύκοι λείαζαν τα ζώα, η οικονομική απώλεια για τους κτηνοτρόφους ήταν το πιο σημαντικό επιχείρημα για την εξάλειψή τους. Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει μια έντονη στάση απόρριψης εκ μέρους τους για την επανεισαγωγή λύκων και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικά τα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και διαχείρισης ειδών, καθώς και η θέσπιση ασφάλισης των ζώων κατά της ληστείας..
Προς το παρόν, η κύρια απειλή για τον μεξικανικό λύκο είναι η απώλεια του οικοτόπου του (εύκρατα δάση και λιβάδια), καθώς κάθε χρόνο αποψιλώνουν και κατακερματίζουν εκατοντάδες εκτάρια εύκρατων δασών στην περιοχή εξάπλωσής τους λόγω γεωργικών δραστηριοτήτων.
Σε αυτό το άλλο άρθρο μιλάμε για άλλα 24 ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση στο Μεξικό.
Στρατηγικές για τη διατήρηση του μεξικανικού λύκου
Από τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, ξεκίνησαν εκστρατείες για την ανάκτηση πληθυσμών μεξικανικού λύκου από τα τελευταία δείγματα που αιχμαλωτίστηκαν στο Μεξικό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιουργήθηκε το Σχέδιο για την επιβίωση του Μεξικανικού λύκου (AZA Mexican Wolf SSP) και τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο Μεξικό, ένα πρόγραμμα αποκατάστασης ξεκίνησε στην αιχμαλωσία που είχε ως στόχο της την αναπαραγωγή δειγμάτων και στη συνέχεια την απελευθέρωση των νέων. Στη συνέχεια, στα τέλη του 2012, υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον 75 λύκοι και τέσσερα ζευγάρια αναπαραγωγής ζούσαν στις περιοχές ανάκτησης. Ήδη το 2014 καταγράφηκε η πρώτη γέννηση ενός μεξικανικού λύκου σε άγριο περιβάλλον μετά την επανεισαγωγή του.
Μια αμερικανική μελέτη του 2015 έδειξε πληθυσμό τουλάχιστον 109 λύκων στο νοτιοδυτικό Νέο Μεξικό και τη νοτιοανατολική Αριζόνα, που σημαίνει αύξηση αύξηση 31% από το 2013Αργότερα, το 2016, έγινε η τελευταία επίσημη καταμέτρηση του είδους, όπου καταγράφηκαν 21 μεξικανικοί λύκοι να ζουν στη φύση στο Μεξικό, συμπεριλαμβανομένων 3 διαδοχικών γέννων που ανέρχονται συνολικά15 κουτάβια που γεννήθηκαν στη φύση , που είναι επιτυχία για το είδος.
Προς το παρόν, η ανάκτηση του λύκου μπορεί να συσχετιστεί με ένα οικονομικό όφελος το οποίο, σε ορισμένα σημεία, υπερβαίνει το σχετικό κόστος για την επανεισαγωγή. Η εν λόγω οικονομική ανακούφιση προέρχεται ουσιαστικά από την ανάπτυξη τουριστικών προγραμμάτων και τη λειτουργία εκπαιδευτικών κέντρων για τους λύκους, τα οποία με τη σειρά τους δημιουργούν θέσεις εργασίας.
