Τα Lovebirds έχουν γίνει ένα από τα πιο συχνά που συναντάμε στα σπίτια μας. Το χρώμα τους, η ομορφιά τους και αυτό το παρατσούκλι του «αχώριστου» που τόσο μας αρέσει, τα κάνει τόσο εκτιμημένα όσο τα καναρίνια παλιά.
Αλλά η άφιξη οποιουδήποτε πουλιού, εξωτικού ή μη, μας βάζει μπροστά σε νέες καταστάσεις που μερικές φορές δεν έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε. Ο ιστότοπός μας θα προσπαθήσει να βοηθήσει στη διάκριση παθολογικών καταστάσεων από αυτές που δεν είναι και να διαχειριστούμε τον εαυτό μας σε περίπτωση που ο αγαπόρνης έχει διάρροια, στο παρακάτω άρθρο θα εξηγήστε τις πιθανές αιτίες που το προκαλούν
Δεν είναι πάντα διάρροια, ακόμα κι αν φαίνεται σαν αυτό
Μπορεί να παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν περισσότερα υγρά κόπρανα από ό,τι συνήθως στα αγαπημένα μας πτηνά στο πάτωμα του κλουβιού και να το αναγνωρίσουμε ως διάρροια, αν και δεν είναι.
Οι εκκενώσεις κλοακών στα πτηνά αποτελούνται από ένα πρασινωπό μέρος (μπορεί να διαφέρουν ως προς το χρώμα εάν πάρουν τροφή, είναι πραγματικά κόπρανα), ένα λευκό μέρος (ουρικά, μεταλλικά άλατα) και ένα υγρό μέρος (ούρα). Όλα βγαίνουν μέσα από την κλοάκα, το μέρος όπου το ουροποιητικό, το πεπτικό και το αναπαραγωγικό σύστημα συγκλίνουν.
Υπάρχουν πολλές κοινές καταστάσεις που μπορεί να ρευστοποιήσουν τα κόπρανα, δίνοντάς τους μια εμφάνιση παρόμοια με αυτή των διαρροϊκών κοπράνων, αλλά μερικές φορές οφείλονται σε μια απλή αιτία όπως η αυξημένη πρόσληψη νερού στη διατροφή. Έτσι, πριν δηλώσουμε ότι το πουλί μας έχει διάρροια, πρέπει να σκεφτούμε πιθανές αλλαγές στη ζωή του:
- Stress : μπορεί να προκληθεί από αλλαγή τοποθεσίας μέσα στο σπίτι ή, για παράδειγμα, χωρισμό από έναν σύντροφο (θάνατος ή άφιξη στο σπίτι ενός νέου ατόμου). Το πιο οξύ στρες μπορεί να εντοπιστεί κατά την επίσκεψη στον κτηνίατρο. Θα μας ζητήσουν να μην αφαιρέσουμε τις εφημερίδες από το κλουβί, ή τη βάση που έχουμε για να συγκρίνουμε τα κόπρανα πριν από τη συνεννόηση με αυτά που εκπέμπονται σε αυτό, γιατί εκεί σίγουρα θα είναι πάντα πρακτικά υγρά, μη φυσιολογικά, χωρίς υπάρχει κάποια πεπτική παθολογία..
- Περισσότερη πρόσληψη υγρών στη διατροφή: για παράδειγμα, περισσότερα φρούτα ή περισσότερα φυλλώδη τρόφιμα (ειδικά μαρούλι).
Αν το πτηνό μας έχει γενικά συμπτώματα ασθένειας (απάθεια, ανορεξία…) εκτός από φαινομενικά διαρροϊκά κόπρανα, ή βρούμε ίχνη περιττωμάτων γύρω από την κλοάκα, που λερώνουν τα φτερά, σίγουρα έχει γνήσια διάρροια, και θα είναι καιρός να ψάξουμε για τα αίτια, έχοντας κατά νου ότι ακόμη και η ήπια διάρροια μπορεί να αφυδατώσει γρήγορα ένα τόσο μικρό ζώο, και το ερωτόπουλό μας σίγουρα θα χρειαστεί να να νοσηλευτείτε για υποστήριξη θεραπείας (διατήρηση παροχής υγρού και θερμότητας) μέχρι να ελεγχθεί η διαδικασία.
Διάρροια παρασιτικής προέλευσης
Υπάρχουν πολλά παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν τα πουλιά μας, αλλά βασικά τρία που μπορούν να προκαλέσουν διάρροια:
- Giardias: Είναι μαστιγωμένα μονοκύτταρα παράσιτα (κινούνται μέσω μαστιγίου), τυπικά σε κοινότητες και που μπορεί να προκαλέσουν διάρροια χωρίς μεγάλη αλλοίωση της γενικής κατάστασης της αγαρπόρνης μας. Ο κτηνίατρός μας θα το διαγνώσει με άμεση παρατήρηση φρέσκων κοπράνων στο μικροσκόπιο και θα συνταγογραφήσει αλβενδαζόλη ή φενβενδαζόλη (αν και μερικοί επιλέγουν ένα αντιβιοτικό με δράση κατά της Giardia, τη μετρονιδαζόλη) για αρκετές ημέρες. Είναι απαραίτητο να παρακολουθούμε τα υπόλοιπα πουλάκια αν ζουν με περισσότερα, καθώς είναι αρκετά μεταδοτικό, και θα μας ζητήσουν να καθαρίσουμε καλά το κλουβί και να στεγνώσουμε προσεκτικά όλες τις επιφάνειες, καθώς τα giardia ευδοκιμούν σε υγρές περιοχές.
- Κοκκίδια: άλλα μονοκύτταρα παράσιτα, και πολύ μεταδοτικά, αν και πιο τυπικά για άλλα πτηνά όπως τα καναρίνια ή οι καρδερίνες. Προκαλεί σχεδόν πάντα αιμορραγική διάρροια, που συνοδεύεται από γενικά σημάδια ασθένειας (ανορεξία, απόγνωση, αναστατωμένο και αντιαισθητικό φτέρωμα, απώλεια βάρους…). Η κοκκιδίωση μεταδίδεται μέσω της επαφής με τα κόπρανα άρρωστων ζώων, επομένως είναι απαραίτητο να διαχωριστούν και πάλι τα πτηνά εάν υπάρχουν περισσότερα από ένα, και να γίνει ενδελεχής απολύμανση. Η διάγνωση γίνεται επίσης με άμεση παρατήρηση στο μικροσκόπιο και ο κτηνίατρός μας μπορεί να συνταγογραφήσει διάφορα φάρμακα: σουλφαδιμεθοξίνη, σουλφακινοξαλίνη, μετρονιδαζόλη… Αν και αν τίποτα δεν λειτουργεί, μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε diclaruzil ή toltrazuril. Η θεραπεία θα διαρκέσει αρκετές ημέρες και μπορεί να χορηγηθεί σε πόσιμο νερό, αν και το πιο ασφαλές πράγμα είναι απευθείας στην αιχμή. Η υποστηρικτική θεραπεία είναι προφανώς απαραίτητη και πάλι σε αυτές τις περιπτώσεις.
- Νηματώδεις (σκουλήκια): τα λεγόμενα «μεταζώα» δεν είναι πολύ κοινά στα πτηνά συντροφιάς (είναι σε ελεύθερη ζωή πουλιά), αλλά ανάλογα με την προέλευσή τους, μπορούν να επηρεάσουν τα πτηνά μας. Εάν η προσβολή είναι πολύ έντονη, μπορεί να προκαλέσουν διάρροια, σχεδόν πάντα συνοδευόμενη από μη ειδικά σημεία όπως απώλεια βάρους, θαμπό φτέρωμα, αίμα στα κόπρανα… Ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία με αλβενδαζόλη ή φαινβενδαζόλη για αρκετές ημέρες, έχοντας το πλεονέκτημα δρουν για αρκετές ημέρες και καταφέρνουν να τα εξαλείψουν σιγά σιγά, ώστε να μην εμποδίζουν την εντερική διέλευση. Η διάγνωση γίνεται με τον εντοπισμό των αυγών τους στα κόπρανα μέσω παρατήρησης με μικροσκόπιο και ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας ζητήσει περιττώματα αρκετών ημερών.
Διάρροιες ιογενούς προέλευσης
Μερικές φορές τα αγαπημένα πτηνά μας υποφέρουν από μια διαδικασία πέρα από τη διάρροια, αλλά το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε ή παρατηρούμε σχετικά με αυτήν την ασθένεια είναι ακριβώς η εμφάνιση της διάρροιας. Υπάρχουν πολλαπλές ιογενείς λοιμώξεις που μπορούν να επηρεάσουν τα πουλιά μας, πολλές από αυτές με οξεία πορεία και οδηγούν σε θάνατο σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς να γίνουν πολλά.
Ανεξάρτητα από τον ιό που προκαλεί τη διάρροια, πρέπει να ξέρουμε ότι όταν ευθύνονται για αυτήν, διακυβεύεται η ζωή του πουλιού μας. για τραυματισμούς που ξεπερνούν τους εντερικούς.
Αυτοί που εμπλέκονται είναι συνήθως ρεοϊός, αδενοϊός, πολυοϊός… όλοι αυτοί συνήθως προκαλούν αιμορραγική διάρροια λόγω οξείας εντερίτιδας, που περιλαμβάνεται σε μια διαδικασία που μπορεί να προκαλέσουν αιφνίδιους θανάτους και που προκαλούν κατάθλιψη και ανορεξία. Η διάγνωση γίνεται μέσω ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων (PCR στα κόπρανα, για παράδειγμα), και μερικές φορές χάνονται πολλές ζωές μέχρι να επιτευχθεί.
Η θεραπεία όλων των ιών είναι συμπτωματική, που σημαίνει ότι περιοριζόμαστε στην παροχή υγρών και θρεπτικών συστατικών, διατήρηση της θερμότητας και αντιβιοτικά θεραπεία για την πρόληψη της δευτερογενούς βακτηριακής ανάπτυξης (τα αντιβιοτικά δεν σκοτώνουν τους ιούς, αλλά εμποδίζουν τα βακτήρια να ενωθούν).
Ο καθαρισμός, απολύμανση και απομόνωση των πτηνών που παρατηρούμε άρρωστα, είναι και πάλι απαραίτητος για τον έλεγχο αυτών των εστιών. Όπως σχεδόν όλες οι αιτίες της διάρροιας, είναι πολύ πιο συνηθισμένο να παρατηρούνται σε κοινότητες, για προφανείς λόγους.
Διάρροιες βακτηριακής προέλευσης
Τα βακτήρια μπορεί επίσης να ευθύνονται για τη διάρροια στα πουλιά μας. Μεταξύ αυτών, οι πιο συχνά εμπλεκόμενοι θα είναι:
- Clhamydia psittaci
- Escherichia coli
- Clostridium
- Σλαμονέλα
Η χλαμύδωση είναι ίσως η πιο αξιοσημείωτη, λόγω της ζωονόσωσής της κατάστασης (μπορεί να επηρεάσει τον ανοσοκατεσταλμένο άνθρωπο) και επειδή εκτός από της κατάθλιψης, της ανορεξίας και της διάρροιας στο πουλί, μπορεί να προκαλέσει λιγότερο γενικά σημεία, πιο εντοπισμένα στο αναπνευστικό σύστημα: επιπεφυκίτιδα, ιγμορίτιδα, πνευμονία…
Η διάγνωση μπορεί να γίνει με τη λήψη δειγμάτων από την κλοάκα με ένα στυλεό και την αναζήτηση του αιτιολογικού παράγοντα (Clhamydia psittaci) χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η ELISA ή η PCR, αλλά διαρκεί πολύ, επομένως μερικές φορές είναιεπιλεγμένο αναζήτηση αντισωμάτων εναντίον αυτού του βακτηρίου. Υπάρχουν διαθέσιμα γρήγορα κιτ, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν αντισώματα δείχνει μόνο ότι έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με αυτό το βακτήριο και μπορεί να το απώθησαν, οπότε να είστε ανοιχτοί σε άλλες δυνατότητες.
Η θεραπεία βασίζεται στα αντιβιοτικά, η επιλογή είναι δοξυκυκλίνη. Η επαρκής διατροφή, η θεραπεία υποστήριξης και η φροντίδα των μέτρων υγιεινής είναι και πάλι απαραίτητη.
Διάρροια μυκητιακής προέλευσης
Οι ζύμες είναι οι μύκητες που εμπλέκονται περισσότερο στη διάρροια στα πτηνά. Μεταξύ αυτών, δύο είναι ιδιαίτερα σημαντικά:
- Γαστρική μαγιά πτηνών: μια μεγάλη μαγιά, η οποία, όπως σχεδόν όλες, βρίσκεται φυσικά στο πεπτικό σύστημα των πουλιών μας και άλλα πουλιά. Σε καταστάσεις άγχους, ανοσοκαταστολής, γενικής ασθένειας, παρατεταμένης θεραπείας με αντιβιοτικά… κλπ, μπορεί να αναπτυχθούν δυσανάλογα, προκαλώντας διάρροια. Αναγνωρίζονται με χρώση των δειγμάτων που λαμβάνονται και η θεραπεία τους βασίζεται σε αντιμυκητιακά (ιτρακοναζόλη, φλουκοναζόλη ή νυστατίνη). Αλλά πρέπει να διορθώσουμε την υποκείμενη αιτία που προκαλεί τον αχαλίνωτο πολλαπλασιασμό αυτών των ζυμών.
- Candida: και πάλι φυσικά υπάρχει στο πεπτικό σύστημα και στον στοματικό βλεννογόνο. Η θεραπεία και ο έλεγχός του είναι πολύ παρόμοια με αυτή της γαστρικής μαγιάς πτηνών.
Άλλες αιτίες διάρροιας στα ερωτοπούλια
Λιγότερο συχνά, η διάρροια μπορεί να προκληθεί και από άλλους λόγους, εκτός από αυτούς που αναφέρθηκαν, τους οποίους θα αναφέρουμε εν συντομία:
- Κλοακόλιθοι: είναι συσσωρεύσεις ουρικών που σχηματίζουν ένα μικρό λιθαράκι στην κλοάκα. Μπορεί να οδηγήσουν σε κακοσχηματισμένα κόπρανα, επεισόδιο διάρροιας και στη συνέχεια το αντίθετο.
- Δυστοκία: κατακράτηση του ωαρίου στην κλοάκα, χωρίς πιθανότητα εξόδου (πολύ μεγάλο, για παράδειγμα). Προκαλεί το ίδιο αποτέλεσμα με ένα cloacolith.
- Ξένο σώμα στο έντερο: εάν το πουλί μας έχει καταπιεί ένα παιχνίδι ή κάποιο ξένο σώμα, μπορούμε να παρατηρήσουμε μια ελαφριά διάρροια, πριν της ολικής απουσίας κοπράνων λόγω απόφραξης του εντερικού αυλού.
