Η ψώρα είναι μία από τις πιο συχνές δερματοπάθειες στα ινδικά χοιρίδια Επομένως, σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα φτάσουμε στο γνωρίζουν σε βάθος τα χαρακτηριστικά των παραγόντων που προκαλούν αυτή την παρασιτική ασθένεια. Χάρη σε αυτά τα κλειδιά, θα είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε έγκαιρη ανίχνευση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ψώρα και, επομένως, μια επαρκή θεραπεία.
Αν υποψιάζεστε ότι ο μικρός σας φίλος μπορεί να πάσχει από αυτή την παθολογία, διαβάστε παρακάτω και μάθετε όλα για την ψώρα στα ινδικά χοιρίδια, τα συμπτώματα και η θεραπεία του.
Τι είναι η ψώρα;
Ο παράγοντας που προκαλεί την ψώρα είναι ένα μικροσκοπικό αρθρόποδο, το οποίο ζει κάτω από το δέρμα, το οποίο κινείται σκάβοντας σήραγγες μεταξύ του δέρματος και της κεράτινης στιβάδας, τα οποία είναι γνωστά ως λαγούμια και τα οποία μερικές φορές μπορεί να είναι ακόμη και ορατά. Η διανομή του είναι παγκόσμια και επηρεάζει όλους τους τύπους ινδικών χοιριδίων, ανεξαρτήτως του βαθμού υγιεινής. Αν και αξίζει να αναθεωρήσουμε τη βασική φροντίδα του ινδικού χοιριδίου για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής.
Το θηλυκό σκάβει κανάλι ή τούνελ και δεν θα ξαναβγεί. Καθώς προχωρά μέσα από αυτά τα κανάλια, γεννά αυγά. Αυτά τα αυγά μετατρέπονται σε προνύμφες που είτε σκάβουν ένα κανάλι κάθετο σε αυτό που έφτιαξε η μητέρα τους, είτε βγαίνουν έξω. Η προνύμφη θα μετατραπεί σε νύμφη: 1η νύμφη, 2η ενήλικη. Σε κάθε μια από αυτές τις αλλαγές θα σκάβει σήραγγες κάθετες σε αυτές που ιχνηλάτησε στο προηγούμενο στάδιο ή θα βγει έξω. Τα αρσενικά πάντα μπαίνουν και βγαίνουν από τον ξενιστή (μέσα σε αυτόν θα υπάρχει μόνο το 33% του συνόλου των αρσενικών), αλλά τα θηλυκά θα παραμείνουν σε αυτόν, γεννώντας μεταξύ 25 και 30 αυγά.
Είναι μεταδοτική η ψώρα των ινδικών χοιριδίων;
Μεταδίδεται με άμεση επαφή, επομένως πρέπει να λαμβάνουμε προληπτικά μέτρα εάν έχουμε άλλα ινδικά χοιρίδια. Μπορεί επίσης να προκαλέσει παροδικές προσβολές σε εμάς που προκαλούν δερματίτιδα, αλλά αυτές είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, καθώς τα ακάρεα που παράγουν ψώρα είναι ειδικά για το είδος και πρέπει να ολοκληρώσουν τον βιολογικό τους κύκλο σε έναν δεδομένο οικοδεσπότη. Τρέφεται με λεμφικά και επιθηλιακά κύτταρα και ο κύκλος του ολοκληρώνεται γύρω στις 4 ή 6 εβδομάδες.
Συμπτώματα ψώρας σε εμπλεκόμενα ινδικά χοιρίδια και εξωπαράσιτα
Οι πιο συχνοί παράγοντες ψώρας σε ινδικά χοιρίδια είναι:
- Chirodiscoides caviae. Συνήθως εντοπίζεται στα μαλλιά και η προσβολή είναι λιγότερο σοβαρή από αυτή που προκαλεί το Trixacarus. Συνήθως προκαλεί υποκλινικές προσβολές, δηλαδή, η παρουσία του ακάρεως προκαλεί κλινικά συμπτώματα μόνο όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του ινδικού χοιριδίου είναι σε κίνδυνο (κύηση) ή σε ανεπαρκείς συνθήκες χειρισμού (στρές, αλλαγές θερμοκρασίας κ.λπ.).
- Trixacarus scabei. Είναι το πιο επικίνδυνο, που προκαλεί έντονο κνησμό, απολέπιση, αυτοτραύμα, αλωπεκία, λέπτυνση δέρματος, ερύθημα, βλατίδες, κυστίδια, αδυναμία και αλλαγές συμπεριφοράς.
Οι βλάβες εντοπίζονται συνήθως στον αυχένα, τον κορμό, τους μηρούς ή την κοιλιά. Σε χρόνιες παθήσεις, οι πληγείσες περιοχές παρουσιάζουν υπερκεράτωση (πάχυνση του εξωτερικού στρώματος του δέρματος). Μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων επιληπτικών κρίσεων.
Οι λιγότερο συχνοί παράγοντες παραγωγής είναι οι Notoedres muris και Sarcoptes scabei. Ωστόσο, έχετε κατά νου ότι οι ψείρες και οι ψύλλοι προκαλούν παρόμοια συμπτώματα.
Διάγνωση και θεραπεία της ψώρας σε ινδικά χοιρίδια
Ο κτηνίατρος θα πρέπει να βασίζεται στα κλινικά σημεία και το εν τω βάθει απόξεση δέρματος για να γίνει σωστή διάγνωση της νόσου. Στην περίπτωση των Χειροδισκοειδών, όταν βρεθεί στα μαλλιά, θα γίνει τριχρωμόγραμμα ή κολλητική ταινία.
Τα ακάρεα θα παρατηρηθούν στο μικροσκόπιο και θα είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη θεραπεία, τόσο ιατρική όσο και διαχειριστική. Μερικές φορές είναι δύσκολο να βρεθούν τα ακάρεα, επομένως σε ύποπτα ζώα με συμβατά συμπτώματα δικαιολογείται η διενέργεια της θεραπείας και η παρατήρηση των αποτελεσμάτων.
Τα μέτρα χειρισμού που πρέπει να λάβουμε θα είναι απομόνωση του ινδικού χοιριδίουαπό τους συντρόφους του αν τα έχει και καθαρίστε σχολαστικά το κλουβί και αλλάξτε το υπόστρωμα παρά το γεγονός ότι ο παράγοντας δεν μπορεί να επιβιώσει για μεγάλες χρονικές περιόδους στο περιβάλλον.
Η πιο αποτελεσματική ιατρική θεραπεία αποτελείται από:
- Η υποδόρια ένεση Ivermectin επαναλαμβάνεται σε μεσοδιαστήματα 15 ημερών.
- Σελαμεκτίνη σε επίσημο διάλυμα επαναλαμβάνεται σε μεσοδιαστήματα 15 ημερών.
- Αντιμετώπιση δευτερογενών λοιμώξεων με το κατάλληλο αντιβιοτικό.
- Σαμπουοθεραπεία. Για να το πραγματοποιήσετε, μην χάσετε το άρθρο μας με θέμα "Πώς να κάνετε μπάνιο ένα ινδικό χοιρίδιο".
- Ελέγξτε και ελέγξτε όταν μας λέει ο κτηνίατρός μας.
