Περιστασιακά, μπορούμε δούμε τον σκύλο μας να κουτσαίνει για μερικές στιγμές με το πίσω πόδι του και να επιστρέψουμε στο κανονικό περπάτημα μετά από λίγο. Άλλες φορές, αυτή η χωλότητα επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, με μεταβλητή ένταση και μπορεί να περιορίσει την κινητικότητα του σκύλου μας.
Είτε πρόκειται για την περίπτωση του σκύλου σας, είτε εάν έχετε δει έναν στο πάρκο να σηκώνει το πίσω πόδι του μετά από μερικά τρεξίματα στο γρασίδι, σας προσφέρουμε από τον ιστότοπό μας μερικές από τις πιθανές απαντήσεις σε η ερώτηση: Γιατί ο σκύλος σας κουτσαίνει στο ένα πίσω πόδι;
Ρήξη πρόσθιου χιαστού σε σκύλους
Ο λεγόμενος «τραυματισμός ποδοσφαιριστή» επηρεάζει και τους σκύλους μας. Είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές παθολογίες στην τραυματολογία του σκύλου, που κάνει τον σκύλο να κουτσαίνει στο ένα πίσω πόδι.
Τι είναι ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος;
Πρόκειται για μια ινώδη ταινία που εκτείνεται από το μηριαίο οστό μέχρι την κνήμη, αγκυρώνοντάς το έτσι ώστε να μην κινείται προς τα εμπρός ή προς τα μέσα όταν το γόνατο κινείται. Υπάρχει ένας άλλος χιαστός σύνδεσμος που σας υποστηρίζει σε αυτή την αποστολή, ο εσωτερικός χιαστός, αλλά ο πιο επιρρεπής σε σπάσιμο είναι ο πιο εξωτερικός. Αυτοί οι σύνδεσμοι, μαζί με τους μηνίσκους και άλλες δομές, ελέγχουν την κινητικότητα του γόνατος και των παρακείμενων δομών (μηριαίο οστό, κνήμη, επιγονατίδα…).
Υπάρχουν φυλές με προδιάθεση για ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου;
Μπορούμε να θεωρήσουμε, για να διευκολύνουμε την ενημέρωση, ότι επηρεάζει κυρίως δύο διαφορετικές ομάδες σκύλων:
- Μικρομεσαίου μεγέθους σκυλιά, ιδιαίτερα μεσήλικες σκύλοι με κοντά πόδια. Είναι αναπόφευκτο να σκεφτούμε το shih tzu ή το pug όταν αναφέρουμε αυτήν την ομάδα κινδύνου. Αυτές οι φυλές έχουν επίσης το μειονέκτημα ότι έχουν προδιάθεση για προβλήματα αποκολογονώσεως, εκφυλισμό του κολλαγόνου των αρθρώσεων που τις προδιαθέτει ακόμη περισσότερο σε αυτά τα προβλήματα.
- Μεγάλα-γίγαντα σκυλιά, όπως το Λαμπραντόρ, το Ροτβάιλερ ή το Ναπολιτάνικο Μαστίφ.
Ωστόσο, κάθε σκύλος μπορεί να υποφέρει από χωλότητα του πίσω ποδιού λόγω ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Πάνω από όλα, τα σκυλιά που κάνουν ξαφνική άσκηση χωρίς ζέσταμα, σε στεγνά άλματα για να ανέβουν στον καναπέ ή σε περιστροφή ενώ στέκονται όταν γυρίζουν για να πιάσουν μια απλή μπάλα.
Και πώς να ξεχωρίσεις αυτό το κουτσό από άλλα;
Συνήθως αυτή η χωλότητα του πίσω ποδιού λόγω ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου εμφανίζεται ξαφνικάΕίναι πολύ επώδυνο και ο σκύλος περπατά χωρίς να στηρίζει το πόδι του, ή το κάνει πολύ ελαφρά. Όταν είναι όρθιος, επεκτείνει το προσβεβλημένο πίσω πόδι εξωτερικά, δηλαδή το απομακρύνει από το σώμα για να μην φορτώσει το βάρος πάνω του και αν κάτσει συνήθως απλώνει το πόδι προς τα εμπρός ή προς τα έξω ως προς το το σώμα του. Είναι τρόποι για να ανακουφιστείτε από το άγχος στο γόνατο.
Μπορεί να εμφανιστεί πρήξιμο στο γόνατο, αλλά δεν φαίνεται πάντα. Όλα τα συμπτώματα θα είναι περισσότερο ή λιγότερο έντονα, ανάλογα με το αν ο σύνδεσμος έχει σχιστεί πλήρως ή μερικώς (σαν ξεφτισμένο σχοινί).
Πώς γίνεται η διάγνωση της ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου;
Οι τρόποι διάγνωσής του θα εξαρτηθούν από την περίπτωση, αλλά ο κτηνίατρός μας μπορεί να χρειαστεί να ναρκώσει τον σκύλο μας για να κάνει το λεγόμενο " τεστ συρταριού ", κατά την οποία γίνεται προσπάθεια να μετακινηθεί η κνήμη προς τα εμπρός ενώ διατηρείται το μηριαίο οστό στη θέση του. Εάν ο σύνδεσμος σχιστεί, η κνήμη θα κινηθεί με ασφάλεια πολύ μπροστά, καθώς δεν υπάρχει κανένας να το κρατήσει στη θέση του. Είναι απαραίτητο να ναρκωθεί το ζώο γιατί ο ξύπνιος σκύλος προσφέρει αντίσταση καθώς η κίνηση προκαλεί πόνο.
Η ακτινογραφία δεν επιβεβαιώνει τη ρήξη, αλλά αποκαλύπτει σημάδια οστεοαρθρίτιδας που εμφανίζονται τις πρώτες εβδομάδες μετά τη ρήξη του χιαστός σύνδεσμος προηγούμενος. Η άρθρωση του γόνατος αρχίζει να εκφυλίζεται, οι επιφάνειες των αρθρώσεων γίνονται ακανόνιστες και όλα συμβάλλουν στην επιδείνωση της πρόγνωσης, εξ ου και η σημασία να πάτε στον κτηνίατρο εάν παρατηρήσετε ότι ο σκύλος σας κουτσαίνει στο ένα πίσω πόδι, έστω και ελαφρά.
Σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις και σε καλά εξοπλισμένες κλινικές μπορούν να προτείνουν αρθροσκόπηση ή μαγνητική τομογραφία.
Υπάρχει θεραπεία για ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου;
Υπάρχουν δύο τύποι πιθανών θεραπειών:
- Η συντηρητική ιατρική θεραπεία, για περιπτώσεις στις οποίες δεν συνιστάται χειρουργική επέμβαση. Προτείνονται μέτρα αποκατάστασης με φυσικοθεραπεία, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν θεραπεία με λέιζερ ή κινήσεις στο νερό, μαζί με προϊόντα μείωσης του πόνου και προστασίας της άρθρωσης (προστατευτικό γόνατος) και, εάν ο σκύλος το ανέχεται, αντιφλεγμονώδη. Επιπλέον, καθιερώνεται ειδική δίαιτα ώστε να μην παχαίνουν και να ευνοείται η ανάπλαση του χόνδρου των αρθρώσεων ή να καθυστερεί όσο το δυνατόν περισσότερο την οστεοαρθρίτιδα. Θα υποδείξουν ορισμένους κανόνες για την καθημερινή άσκηση και θα τονίσουν τη σημασία της διατροφής και πόσο απαραίτητο είναι να αποφύγετε τα ολισθηρά δάπεδα (εάν έχετε παρκέ ή λεία δάπεδα στο στο σπίτι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λαστιχένιες μπότες), να κατεβείτε ράμπες ή να περπατήσετε στην κατηφόρα. Σε αυτά τα γόνατα υποφέρουν πολύ.
- Χειρουργική θεραπεία: η επανορθωτική χειρουργική με διάφορες τεχνικές απαιτεί πολλή αφοσίωση τις επόμενες μέρες και συνεχή παρακολούθηση του σκύλου μας για αποφυγή απότομων κινήσεων. Μπορείτε να πάτε σπίτι με έναν επίδεσμο που καλύπτει ολόκληρο το πίσω πόδι σας ή ένα σύστημα ακινητοποίησης γονάτων σκύλου και θα εναπόκειται σε εμάς να σας κρατήσουμε όσο το δυνατόν ξεκούραστες. Θα μας συστήσουν να ακολουθήσουμε τις ίδιες οδηγίες σχετικά με το φαγητό όπως στην περίπτωση της συντηρητικής θεραπείας (αν τρώνε και δεν κινούνται, παίρνουν βάρος και αυτό κάνει τα πάντα χειρότερα).
Όλα τα προϊόντα που αναφέρθηκαν για την ακινητοποίηση των προσβεβλημένων περιοχών και την ανακούφιση από τον πόνο μπορείτε να τα βρείτε στο Ortocanis Είναι απαραίτητο να επισημάνουμε ότι μερικές φορές η το άλλο πόδι πίσω έχει την ίδια μοίρα μετά από λίγους μήνες. Ας υποθέσουμε ότι ο σκύλος μας ήταν κουτσός στο πίσω πόδι για λίγο, αλλά δεν ήταν σταθερό και μπορούσε να κάνει μια κανονική ζωή. Δεν δίνουμε μεγαλύτερη σημασία μέχρι να φανεί, και πάμε στον κτηνίατρο. Μας κάνει τη διάγνωση και μας προειδοποιεί ότι το άλλο πόδι κουβαλούσε το βάρος αυτές τις εβδομάδες , και θα το κάνει στη διαδικασία αποκατάστασης-ανάρρωσης από το χειρουργείο. Δεν είναι λοιπόν ασυνήθιστο να βλέπεις τον άλλο πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο να σπάει, ένα είδος επαναφοράς.
Εξαρθρωμένη επιγονατίδα σε σκύλους
Η επιγονατίδα στεγάζεται μεταξύ των τροχιλιών του μηριαίου οστού, σε μια αυλάκωση που δημιουργήθηκε ειδικά για αυτήν. Για να το πούμε, είναι σαν μια φτερωτή καρέκλα: μπορείτε να κινηθείτε πάνω και κάτω πάνω της, αλλά όχι αριστερά ή δεξιά. Αν κοιτάξετε προσεκτικά, η κάμψη ή η επέκταση του γόνατος περιλαμβάνει ακριβώς αυτή την κίνηση, πάνω ή κάτω.
Αλλά μερικές φορές η επιγονατίδα εξαρθρώνεται και αρχίζει να κινείται πλευρικά ή μεσαία. Αυτό μπορεί να συμβεί για δύο λόγους, κυρίως:
- Συγγενής: από τη γέννηση, η φυσική προσαρμογή της επιγονατίδας είναι ελαττωματική και μπορεί να κινείται ελεύθερα. Επηρεάζει συνήθως ράτσες όπως τα κανίς-παιχνίδι, τα πεκινέζικα, τα Γιορκσάιρ… και πολλές φορές είναι μόνο ένα από τα πολλά συγγενή ελαττώματα που μπορεί να έχουν αυτές οι ράτσες στο επίπεδο των οστών, όπως π.χ. Θα παρατηρήσουμε ότι ο σκύλος μας πηδά, αφήνοντας το προσβεβλημένο πίσω πόδι στον αέρα όταν κατεβαίνει ή ανεβαίνει τις σκάλες, και μετά περπατά κανονικά μετά από μερικά βήματα. Συνήθως πιστεύουμε ότι είναι επειδή είναι κουτάβι, αλλά τότε πρέπει να το συμβουλευτείτε, ειδικά αν είναι από τις ράτσες που υποφέρουν περισσότερο από εξάρθρωση της επιγονατίδας.
- Λόγω τραύματος: Αυτό το εξάρθρημα μπορεί να εμφανιστεί μετά από κάταγμα, όπως αυτό που προκαλείται μετά από τρέξιμο ή μετά από ισχυρό χτύπημα στο γόνατο.
Οι βαθμοί εξάρθρωσης ποικίλλουν και μπορούν να λυθούν με περιορισμό της άσκησης και άλλων φυσιοθεραπευτικών μέτρων. Οι μεγαλόσωμες ράτσες δεν είναι απαλλαγμένες από αυτό και μπορεί να εμφανιστεί πλευρική εξάρθρωση σε γιγάντιες ράτσες, οπότε ο κτηνίατρός μας θα κάνει μια πλήρη εξέταση για να το αποκλείσει.
Τι εξετάσεις μπορούν να γίνουν;
Οι εξετάσεις για την ανίχνευση της εξάρθρωσης της επιγονατίδας και τον προσδιορισμό του γιατί ο σκύλος κουτσαίνει στο ένα πίσω πόδι είναι συνήθως:
- Βασική εξέταση: το γόνατο «τσακίζει» κατά τον χειρισμό.
- Ακτινογραφίες για την ανίχνευση σημείων οστεοαρθρίτιδας ή θραύσης των τροχιλιών του μηριαίου οστού μετά από χτύπημα.
- Αρθροσκόπηση ή μαγνητική τομογραφία.
Αν και ο κτηνίατρος έχει ήδη τη διάγνωση, είναι απαραίτητο να γνωρίζει πόσο επηρεάζεται το γόνατο, καθώς το συνεχές τρίψιμο της επιγονατίδας στις επιφάνειες του μηριαίου οστού οδηγεί σε φθορά και ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας στους σκύλους που είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε για να δώσουμε μια πρόγνωση.
Υπάρχουν πολλές χειρουργικές τεχνικές που κυμαίνονται από μια σχετικά απλή, όπως η δημιουργία της αύλακας μεταξύ των τροχιλιών του βαθύτερου μηριαίου οστού, σε άλλα που είναι πολύ πιο περίπλοκα που περιλαμβάνουν την επανατοποθέτηση ενός κομματιού του πρόσθιου τμήματος της κνήμης για την ανακούφιση της έντασης στην επιγονατίδα. Κάθε τεχνική θα ποικίλλει ανάλογα με την περίπτωση και ανάλογα με το βαθμό εξάρθρωσης (που κυμαίνεται από l έως lV). Επίσης πόσο καιρό έχει με αυτό το πρόβλημα ή αν υπάρχουν περισσότερα προβλήματα στα οστά όπως παθολογίες στους γοφούς ή στο κεφάλι του μηριαίου οστού.
Δυσπλασία ισχίου σε σκύλους
η δυσπλασία ισχίου είναι μια παθολογία στην οποία συμβάλλουν πολλαπλά αίτια (διαχείριση, περιβαλλοντικά, τρόφιμα…), αλλά έχει γενετική βάση. Συνοπτικά, η κεφαλή του μηριαίου οστού δεν εφαρμόζει σωστά στη συγκεκριμένη οπή για αυτό στη λεκάνη, και παρόλο που η ενεργοποίησή του είναι πολυπαραγοντική, ο σκύλος που εκδηλώνεται έχει έναν «γενετικό προγραμματισμό» για να το υποφέρει. Ως εκ τούτου, η διάθεση σκύλων με αυτή τη συγγενή παθολογία στην αναπαραγωγή είναι απολύτως καταδικαστέα.
Υπάρχουν ράτσες που επηρεάζονται πολύ, όπως το Λαμπραντόρ, το Ισπανικό Μαστίφ ή το Ντόγκ ντε Μπορντό, για παράδειγμα. Αλλά υπάρχουν διάφοροι βαθμοί δυσπλασίας και οι ήπιοι μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι από τους ιδιοκτήτες στην αρχή. Ωστόσο, σε μέτριες ή σοβαρές περιπτώσεις, θα παρατηρήσουμε σημάδια σε ηλικία 5-6 μηνών. Ο σκύλος μας θα περπατάει με τους γοφούς να «κουνιούνται» με χαρακτηριστικό τρόπο και με την πάροδο του χρόνου η κεφαλή του μηριαίου οστού θα τρίβεται στην κοτύλη στην οποία δεν χωράει αρκετά και θα προκαλεί αρθρίτιδα και οστεοαρθρίτιδα. Εξ ου και η συχνά οξεία limp, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί στο ένα ή και στα δύο πίσω πόδια Εάν το ο σύνδεσμος που ενώνει την κεφαλή του μηριαίου οστού με την κοτύλη είναι εντελώς σχισμένος, η κατάσταση είναι συνήθως ακόμη πιο σοβαρή.
Συμπτώματα δυσπλασίας ισχίου
Τα συμπτώματα, εκτός από το τυπικό λίκνισμα που εντοπίζουμε στην αρχή, μπορεί να είναι:
- Δυσκολία στην έναρξη του περπατήματος μετά από μια περίοδο ανάπαυσης.
- Μυϊκή δυσκαμψία.
- Αντίσταση στην κίνηση, ειδικά κατεβαίνοντας και ανεβαίνοντας σκάλες.
- Τέλος, όταν οι εκφυλιστικές αλλαγές της άρθρωσης του ισχίου είναι σοβαρές, οξεία χωλότητα που καθιστά αδύνατη τη βάδιση.
Τι είναι η θεραπεία της δυσπλασίας ισχίου;
Η θεραπεία είναι περίπλοκη και μπορείτε να δοκιμάσετε αποκατάσταση με φυσιοθεραπεία σε πιο ήπιους βαθμούς, παρέχοντας επίσης μια ποιοτική δίαιτα σχεδιασμένη για παθολογίες των αρθρώσεων και των οστών, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή να μην παρέχεται περίσσεια ασβεστίου, ένα λάθος που έγινε με τις ταχέως αναπτυσσόμενες ράτσες γιγάντων. Τα αντιφλεγμονώδη και τα προστατευτικά του χόνδρου όπως το υαλουρονικό οξύ και η θειική χονδροϊτίνη ενδείκνυνται για να σταματήσουν την εξέλιξη και να βελτιώσουν τα μακροχρόνια συμπτώματα.
Σε πιο σοβαρούς βαθμούς, η δυσπλασία πρέπει να διορθωθεί με ορθοπεδική χειρουργική, συνήθως περίπλοκη. Υπάρχουν πολλές τεχνικές, από την εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού (αρθροπλαστική) εάν ο σκύλος είναι μικρόσωμος ή μεσαίος και δεν χρειάζεται να σηκώσει μεγάλο βάρος, μέχρι την τριπλή πυελική οστεοτομία, μια επιθετική παρέμβαση που μερικές φορές είναι η μόνη λύση για μας. σκύλος να επιστρέψει για να περπατήσει. Οι προθέσεις τιτανίου για την αντικατάσταση της κεφαλής του μηριαίου οστού χρησιμοποιούνται εδώ και μερικά χρόνια με μεγάλη επιτυχία, αλλά το κόστος τους είναι υψηλό και προορίζονται για περιπτώσεις που δεν αναμένεται να ανταποκριθούν σε καμία άλλη χειρουργική επέμβαση.
Ένας τρόπος για να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής του σκύλου, αποφεύγοντας τις παρενέργειες που προκαλούνται από τα αντιφλεγμονώδη, είναι τα βοηθήματα Ortocanis, ιδανικά για αυτές τις περιπτώσεις. Για έναν σκύλο με ήπια έως μέτρια δυσπλασία ισχίου, χρησιμοποιείται το υποστήριξη ισχίου, το οποίο προσφέρει ελαφρά πίεση στη μυϊκή ομάδα και θερμαίνει την άρθρωση, μειώνει τον πόνο και βελτιώνει την απόδοση, που θα αποτρέψει τη μυϊκή ατροφία και τη συνακόλουθη αύξηση της αστάθειας των αρθρώσεων. Εάν ο σκύλος χρειάζεται βοήθεια για να περπατήσει, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πίσω λουρί στήριξης ή τη ζώνη βοήθειας. Για πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να καταφύγετε στο αναπηρικό καροτσάκι, το οποίο αποκαθιστά την κινητικότητα στο ζώο και του επιτρέπει να έχει την απαραίτητη σωματική δραστηριότητα για να διατηρήσει την κατάστασή του της γενικής υγείας.
Στο άρθρο μας σχετικά με τη δυσπλασία ισχίου σε σκύλους, μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν την πιθανή αιτία χωλότητας του πίσω ποδιού.
Αυξητική πανοστείτιδα σε σκύλους
Ο όρος πανοστέιτις αναφέρεται στη «φλεγμονή ολόκληρου του οστού ή όλων των οστών», κυριολεκτικά. Ο πόνος σε αυτή την περίπτωση οφείλεται σε μια φλεγμονή του εξωτερικού στρώματος που καλύπτει το οστό (περιόστεο), και παρόλο που μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, αυτή που μας αφορά εδώ, είναι αυξητική πανοστείτιδα.
Είναι πολύ πιο συχνή σε ταχέως αναπτυσσόμενους και σημαδεμένους σκύλους, δηλαδή μεγαλόσωμες και γιγάντιες ράτσες στους μήνες ανάπτυξης (μεταξύ 5-14 μηνών, γενικά). Συνήθως προσβάλλουν τα μακριά οστά, όπως το μηριαίο οστό, γι' αυτό μπορεί να προκαλέσουν χωλότητα στο πίσω πόδι.
Μερικές φορές εμφανίζεται οξεία και άλλες φορές πιο ήπια. Η χρήση αντιφλεγμονωδών, η προσεκτική διατροφή, το μοτίβο ήπιων ασκήσεων και κυρίως ο χρόνος το εξαφανίζει.
Αγγειακή νέκρωση της μηριαίας κεφαλής
Η νόσος του Legg-Calvé-Perthes ή η αναγγειακή νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου είναι μια άλλη αιτία χωλότητας του πίσω ποδιού σε σκύλους. Συνήθως επηρεάζει αναπτυσσόμενες ράτσες μίνι ή παιχνιδιών, όπως το mini pinscher, το παιχνίδι κανίς ή το Yorkshire, και μερικές φορές συγχέεται με δυσπλασία ισχίου.
Συμπτώματα ααγγειακής νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής
Η κεφαλή του μηριαίου οστού σταματά να λαμβάνει ροή αίματος σε κρίσιμο στάδιο (γι' αυτό γίνεται νεκρωτική) και μεταξύ 4-9 μηνών μπορούμε να δούμε τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Σημείωσε χωλότητα.
- Μυική ατροφία.
- Βράχυνση του προσβεβλημένου ποδιού (λόγω μυϊκής ατροφίας).
- Κρυφές κατά το χειρισμό και έκδηλος πόνος.
Είναι κληρονομικό;
Μέχρι πριν λίγο καιρό γινόταν αποδεκτό ότι ήταν η μόνη εξήγηση. Τώρα όμως πιστεύεται ότι τα μικροκατάγματα στην περιοχή προκαλούν δραστική μείωση της παροχής αίματος και, ως εκ τούτου, θάνατο ή νέκρωση του αυχένα και του κεφαλιού του μηριαίου. Σίγουρα το μικρό μέγεθος των προσβεβλημένων φυλών τις προδιαθέτει να υποστούν αυτά τα μικρά συνεχόμενα τραύματα στην περιοχή, τα οποία καταλήγουν σε αυτή την ασθένεια.
Η αντιμετώπισή του είναι χειρουργική, με εκτομή της προσβεβλημένης μηριαίας κεφαλής (μπορεί να είναι και τα δύο), και το γεγονός ότι οι προσβεβλημένοι σκύλοι τείνουν να έχει πολύ μικρό μέγεθος, διευκολύνοντας τη χειρουργική επέμβαση και την ανάρρωση.
Περισσότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες για τη νόσο Legg-Calvé-Perthes στο άρθρο στον ιστότοπό μας εξ ολοκλήρου αφιερωμένο σε αυτήν, ελέγξτε το!
Άλλες αιτίες χωλότητας του πίσω ποδιού σε σκύλους
Υπάρχουν δεκάδες πιθανές αιτίες που μπορεί να κάνουν τον σκύλο μας να κουτσαίνει στο πίσω πόδι, εκτός από αυτές που αναφέρθηκαν. Αν ακόμα δεν έχετε βρει απάντηση στην ερώτηση "γιατί ο σκύλος σας κουτσαίνοντας στο πίσω πόδι;", μπορεί να βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα που σας παρουσιάζουμε παρακάτω:
- Οστεοσάρκωμα: είναι ο πιο κοινός πρωτοπαθής όγκος των οστών στους σκύλους και ένας από τους πιο κακοήθεις. Γενικά επηρεάζει περισσότερο τη μεσαία-μεγάλη ράτσα και τα νεαρά σκυλιά, αν και μπορεί να παρατηρηθεί σε οποιοδήποτε μέγεθος και ηλικία. Στο οπίσθιο πόδι, η πιο χαρακτηριστική του θέση είναι κοντά στο γόνατο, στο άπω τμήμα του μηριαίου οστού ή στο εγγύς τμήμα της κνήμης. Είναι πολύ επώδυνο, ταχέως εξελισσόμενο και επεμβατικό. Αφού διαγνωστεί με πλάκες και ιστοπαθολογία, ο ακρωτηριασμός του άκρου είναι υποχρεωτικός και ο σκύλος θα χρειαστεί χημειοθεραπεία, αφού κάνει πολύ εύκολα μεταστάσεις. Οι προσβεβλημένοι σκύλοι έχουν μερικούς μήνες επιβίωσης, αλλά μπορεί να παραταθεί με κατάλληλο πρωτόκολλο χημειοθεραπείας.
- Κατάγματα σε μετατάρσια και φάλαγγες: τα δάχτυλα και οι φάλαγγες είναι επιρρεπείς σε «ατυχήματα», ειδικά σε κουτάβια που παίζουν άγρια. Μερικές φορές είναι μια απλή σχισμή, και σε άλλες περιπτώσεις ένα κάταγμα που χρειάζεται τη χρήση νάρθηκας για να μειωθεί. Σε κατάγματα μεταταρσίου ή φαλαγγικών, η χειρουργική επέμβαση τείνει να αποφεύγεται, χρησιμοποιώντας μέσα συγκράτησης όπως νάρθηκες ή επίδεσμους, εκτός από αντιφλεγμονώδη και ανάπαυση.
- Τραυματισμοί στο πέλμα: Είναι σαφές ότι ένας τραυματισμός στα πέλματα μπορεί να προκαλέσει χωλότητα, όπως κόψιμο, εκδορές, ερεθισμούς… Επομένως, η ενδελεχής αναθεώρησή τους είναι συνήθως το πρώτο βήμα που θα κάνει ο κτηνίατρός μας στην εξέταση όταν ο σκύλος μας έρθει σε συνεννόηση με χωλότητα στο πίσω πόδι.
