Στις αρχές του 19ου αιώνα μπορούσαμε να βρούμε άτομα αυτού του είδους σε όλη την Ευρώπη, από την Ισπανία μέχρι τη Ρουμανία, ακόμη και στον Αρκτικό Κύκλο. Σήμερα, οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί μινκ έχουν εξαφανιστεί σε περισσότερες από 20 χώρες και οι μόνοι τρεις εναπομείναντες πληθυσμοί χωρίζονται από περισσότερα από 2.000 χιλιόμετρα Γης. Αυτοί οι τρεις πληθυσμοί βρίσκονται στη Ρωσία, τη Ρουμανία και τη βόρεια και νότια Ισπανία και Γαλλία, αντίστοιχα.
Σε αυτό το αρχείο στον ιστότοπό μας θα μιλήσουμε για αυτή τη μικρή μουστέλιδα που είναι συνηθισμένη στην ημιυδρόβια ζωή, τη βιολογία, τον βιότοπό της, τα έθιμά της και πολλές ακόμη περιέργειες. Μάθετε όλα για το ευρωπαϊκό βιζόν παρακάτω:
Προέλευση του ευρωπαϊκού βιζόν
Το αρχείο απολιθωμάτων δείχνει ότι το Ευρωπαϊκό βιζόν (Mustela lutreola) προέρχεται από Ανατολική Ευρώπη, όπου κατέφυγε κατά την τελευταία μεγάλη εποχή των παγετώνων πριν από 110.000 χρόνια. Πριν από περίπου 12.000 χρόνια, όταν οι παγετώνες που καταλαμβάνουν τη Γαλλία υποχώρησαν, το ευρωπαϊκό βιζόν άρχισε να επεκτείνεται, με μερικά άτομα να έφτασαν στη Γαλλία τον 19ο αιώνα και αργότερα στην Ισπανία, δεν είναι γνωστό αν οφείλεται σε ανθρώπινη δραστηριότητα ή αποικισμό.
Υπάρχουν τουλάχιστον έξι ή επτά υποείδη, μερικά από αυτά έχουν ήδη εξαφανιστεί. Οι πληθυσμοί της Ισπανίας απειλούνται ιδιαίτερα, γι' αυτό και το πρόγραμμα LIFE του ευρωπαϊκού βιζόν ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια μαζί με άλλες ερευνητικές ομάδες από την Ανατολική Ευρώπη.
Τα υποείδη του ευρωπαϊκού βιζόν είναι:
- Mustela lutreola transsylvanica
- Mustela lutreola lutreola
- Mustela lutreola turovi
- Mustela lutreola biedermanni
- Mustela lutreola cylipena
- Mustela lutreola binominata
- Mustela lutreola novikovi
Ανακαλύψτε περισσότερα για την πανίδα της Ιβηρικής Χερσονήσου στον ιστότοπό μας.
Χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού βιζόν
Το ευρωπαϊκό βιζόν ανήκει στην οικογένεια των μουστέλιδων, επομένως τα φυσικά του χαρακτηριστικά είναι πολύ παρόμοια με εκείνα άλλων ζώων αυτού του συμπλέγματος. Το σώμα του είναι επίμηκες, τα πόδια του κοντά και στιβαρά και η ουρά του είναι μακριά, πιο φαρδιά στη βάση και μυτερή στο άκρο. Το τρίχωμα είναι πλούσιο και απαλό, καφέ σοκολάτα σε όλο το σώμα, εκτός από τα χείλη του, κάτω και πάνω, όπου έχει μια χαρακτηριστική λευκή κηλίδαΜε αυτόν τον τρόπο διακρίνεται εύκολα από μια άλλη μουστέλιδα, το αμερικανικό βιζόν, ένα είδος που εισήχθη στην Ισπανία μέσω εταιρειών γουναρικών που καταστρέφει το είδος και έχει μόνο μια μικρή λευκή κηλίδα στο πηγούνι του.
Τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά, ζυγίζουν 1, 1 κιλό, ενώ τα θηλυκά φτάνουν μόνο το 650 γραμμάρια.
Ευρωπαϊκό βιότοπο μινκ
Ο βιότοπος του ευρωπαϊκού μινκ είναι τα υδάτινα οικοσυστήματα πολύ διαφορετικών τύπων όπως ποτάμια, ρυάκια, έλη, έλη, ακόμη και παράκτια περιοχές. Στην Ισπανία βρίσκεται συνήθως στις μεσαίες και κατώτερες ροές των ποταμών, εκείνων που μεταφέρουν καθαρό και καθαρό νερό και των οποίων οι όχθες καλύπτονται από πυκνή βλάστηση, όπου μπορούν να βρουν τροφή σε αφθονία Ανάλογα με το μέρος, μπορούν να κατοικήσουν σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο ή ακόμα και να φτάσουν τα 1.300 μέτρα. Στην Ευρώπη δεν είναι φυσιολογικό να τα βρίσκουμε σε υψόμετρο πάνω από 200 μέτρα και δεν απομακρύνονται από το νερό πάνω από 100 μέτρα.
Οι συνθήκες ρύπανσης του ποταμού και η ποιότητα της βλάστησης που το περιβάλλει πρέπει να είναι τέλειες. Ένα βρώμικο ή μολυσμένο ποτάμι θα εγκαταλειφθεί από το βιζόν. Τα λαγούμια τους βρίσκονται στις όχθες, χρησιμοποιώντας φυσικές τρύπες σε βράχους ή βλάστηση. Κάθε άτομο έχει κατά μέσο όρο τέσσερα λαγούμια στην επικράτειά του.
Ταΐζοντας το ευρωπαϊκό βιζόν
Αυτή η μουστέλιδα είναι γενικός αρπακτικός, δηλαδή μπορεί να τρέφεται με μεγάλη ποικιλία θηραμάτων όπως ψάρια του ποταμού, μικρά θηλαστικά όπως αρουραίοι, ποντίκια ή βολίδες, υδρόβια πτηνά, αμφίβια ή ερπετά. Είναι εξαιρετικός κολυμβητής και δύτης, επομένως δεν δυσκολεύεται να πιάσει θήραμα στο νερό. Έξω είναι ζώο γρήγορο, ευκίνητο και δυνατό, σε αυτό το περιβάλλον τα μικρά θηλαστικά είναι η κύρια τροφή του.
Αναπαραγωγή ευρωπαϊκού βιζόν
Το ευρωπαϊκό μινκ είναι μοναχικό και εξαιρετικά εδαφικό είδοςΣτην ίδια πορεία του ποταμού, διατηρώντας καλά καθορισμένες περιοχές, πολλά άτομα διαφορετικού φύλου και ηλικίας μπορούν να ζήσουν μαζί. Η επικράτεια των αρσενικών φτάνει τα 10 ή 14 χιλιόμετρα, όπου βυθίζονται τα εδάφη πολλών θηλυκών, τα οποία είναι συνήθως μικρότερα, γύρω στα 2 ή 6 χιλιόμετρα.
Είναι ζώα νύχτα και κραυγαλέα, η δραστηριότητά τους αρχίζει όταν ο Ήλιος αρχίζει να κρύβεται και τελειώνει την αυγή, αν και τα θηλυκά μπορεί να είναι κάπως πιο ημερήσιο από τα αρσενικά.
Η αναπαραγωγική περίοδος του είδους ξεκινά με το ζευγάρωμα των θηλυκών μεταξύ των μηνών Φεβρουαρίου και Απριλίου. Μέσω των φερομονών έλκονται και τα δύο φύλα και το αρσενικό αρχίζει να κάνει μια σειρά από φωνές που ονομάζονται clucks, οι οποίες φαίνεται να είναι απαραίτητες για να πραγματοποιηθεί η σύζευξη. Αυτόν τον ήχο διδάσκουν οι μητέρες στα μικρά τους. Οι συνδυασμοί είναι πολύ επιθετικοί και μακροχρόνιες, διαρκούν αρκετές ώρες, όπου το αρσενικό συνήθως αρπάζει το θηλυκό από το δέρμα του λαιμού και το σέρνει κατά μήκος του εδάφους.
Η κύηση διαρκεί από 41 έως 43 ημέρες και ο τοκετός γίνεται τον Μάιο και τον Ιούνιο. Κάθε γέννα αποτελείται συνήθως από δύο και έξι νεογνά που γεννιούνται τυφλά, χωρίς δόντια και τρίχες. Στις 30 ημέρες από τη γέννηση, τα νεογνά είναι ήδη πιο ανεπτυγμένα, τα μάτια τους ανοιχτά, το σώμα τους καλυμμένο με τρίχες και όλα τα δόντια τους. Σε ηλικία τριών μηνών, τα μικρά θα έχουν ήδη το ενήλικο μέγεθος τους και θα ανεξαρτητοποιηθούν από τη μητέρα τους τον Σεπτέμβριο. Φτάνουν σεξουαλική ωριμότητα στους εννέα ή δέκα μήνες
