Μέσα στις Testudines βρίσκουμε τη χελώνα με σπιρούνι (Testudo graeca) του γένους Testudo. Αυτό το γένος μοιράζεται με άλλες 7 χελώνες, αποτελώντας συνολικά 8, μεταξύ των οποίων είναι μερικές όπως η ρωσική χελώνα ή η χελώνα της Μεσογείου. Κάτι που καθορίζει τις χελώνες γενικά είναι η ικανότητά τους να ζουν για περισσότερο από έναν αιώνα, φτάνοντας τα εκατό χρόνια με σχετική ευκολία. Θέλετε να μάθετε όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με αυτή τη ράτσα χελώνας που απλώνεται σε έως και 3 διαφορετικές ηπείρους; Λοιπόν, διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για τα χαρακτηριστικά, τη διατροφή και την κατάσταση διατήρησης της χελώνας με σπιρούνι
Χαρακτηριστικά της χελώνας με σπιρούνι
Οι χελώνες με σπιρούνι ή Testudo graeca είναι μεσαίου μεγέθους χελώνες, κάτι που είναι δύσκολο να καθοριστεί λόγω της τεράστιας μεταβλητότητας στο μέγεθος και βάρος μεταξύ των αντιγράφων. Αυτές οι αναλογίες εξαρτώνται θεμελιωδώς από τις περιβαλλοντικές συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται η ζωή κάθε ατόμου. Επιπλέον, εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα και την ποσότητα των διαθέσιμων τροφίμων.
Με αυτόν τον τρόπο, βρίσκουμε δείγματα της χελώνας με σπιρούνι που κυμαίνονται από 500-600 γραμμάρια, αυτό το μέγεθος είναι το πιο συχνό στην Ιβηρική Χερσόνησο. Ενώ στη Βουλγαρία είναι σύνηθες για αυτές τις χελώνες να φτάνουν σε μεγέθη 10 φορές μεγαλύτερα, καθώς έχουν βρεθεί περιπτώσεις χελωνών με σπιρούνι που ζυγίζουν περισσότερο από 7 κιλά Μια σήμανση είναι δεδομένου σεξουαλικού διμορφισμού, με τα θηλυκά να είναι σημαντικά μεγαλύτερα από τα αρσενικά.
Το κέλυφος των χελωνών με σπιρούνι έχει σχήμα κυρτό, είναι κιτρινωπό και πράσινο της ελιάς, μερικές φορές λίγο πιο σκούρο που φτάνει μέχρι το μαύρο. Αποτελείται από πλάκες με μαύρο περίγραμμα και μερικές φορές έχουν και κεντρικό σημείο αυτού του χρώματος. Κάτι ιδιαίτερο σχετικά με τη φυλή είναι ότι έχουν μια υπερουραία πλάκα στο ραχιαίο μέρος του κελύφους, η οποία, σε αντίθεση με άλλες ράτσες, δεν είναι χωρισμένη.
Το κεφάλι είναι κίτρινο με μαύρες κηλίδες, που διαφέρουν σε μέγεθος και σχήμα σε κάθε χελώνα. Τα μάτια τους μοιάζουν με αυτά των βατράχων και των φρύνων, είναι ιδιαίτερα διογκωμένα και μαύρα στο χρώμα.
Οικότοπος της χελώνας με σπιρούνι
Η χελώνα με σπιρούνι κατοικεί σε περισσότερες από 3 ηπείρους, αυτές είναι: Ευρώπη, Ασία και Αφρική Στην Αφρική απαντάται σε χώρες της βόρειας ακτής, όπως η Αλγερία ή το Μαρόκο, ενώ στην Ασία το κάνει κυρίως στο Ιράν, τη Συρία και το Ισραήλ. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο βρίσκουμε χελώνες με σπιρούνι στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία και διάφορες χώρες της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.
Στην Ισπανία υπάρχουν μόνο 3 καταγεγραμμένοι πληθυσμοί αυτής της χελώνας και είναι καταγεγραμμένοι, αφού όπως θα δούμε στη συνέχεια είναι είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Αυτοί οι πληθυσμοί είναι:
- Doñana
- Η περιοχή της Μούρθια και της Αλμερίας
- Calviá
Γενικά, ο βιότοπος της χελώνας με σπιρούνι χαρακτηρίζεται από το ότι είναι ένα μεσογειακό οικοσύστημα, με πυκνά δάση και θαμνώδη δάση, χαμηλές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες. Δηλαδή ένα άνυδρο ή τουλάχιστον ημίξηρο περιβάλλον.
Αναπαραγωγή της χελώνας με σπιρούνι
Οι χελώνες με σπιρούνι φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα όταν είναι 8-10 ετών, τα αρσενικά ωριμάζουν νωρίτερα. Από αυτή την ηλικία παράγονται 3-4 συμπλέκτες, μεταξύ των μηνών Μαΐου και Ιουνίου. Αυτοί οι συμπλέκτες γίνονται σε τρύπες που έχουν σκάψει προηγουμένως τα θηλυκά.
Όπως και με άλλες χελώνες, όπως η μεσογειακή χελώνα, το φύλο των νεογνών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Ένα υψηλότερο ποσοστό θηλυκών εμφανίζεται όταν οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τους 31, 5 βαθμούς, ενώ κάτω από αυτό τείνουν να κυριαρχούν τα αρσενικά. Εάν η θερμοκρασία είναι εκτός του εύρους των 26 έως 33 βαθμών,πιθανότατα τα έμβρυα δεν θα γεννηθούν ή θα το κάνουν με δυσπλασίες και σοβαρά προβλήματα που δυσκολεύουν ή αποτρέψτε τη σωστή ανάπτυξη.
Τροφή της χελώνας με σπιρούνι
Οι χελώνες με σπιρούνι είναι κυρίως φυτοφάγα, αφού η διατροφή τους βασίζεται στην κατανάλωση τροφής από φυτική προέλευση Συγκεκριμένα, τρέφονται με άγρια φυτά στο περιβάλλον τους, οπότε η διατροφή τους ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή και την υπάρχουσα βλάστηση. Μερικά από τα φυτά που τείνουν να καταναλώνουν πιο συχνά είναι το γαϊδουράγκαθο, η πικραλίδα, η μηδική ή το δεντρολίβανο.
Μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να δει κανείς τη χελώνα με σπιρούνι να καταναλώνει μη φυτικές τροφές, όπως έντομα ή ακόμα και μικρά νεκρά ζώα ή πτώματα. Αυτό είναι πιο συχνό στην περίπτωση των θηλυκών, είναι σπάνιο να το κάνει ένα αρσενικό.
Όπως και άλλες χελώνες, όπως η μεσογειακή χελώνα, η χελώνα με σπιρούνι πέφτει σε χειμερία νάρκη. Αυτό τους βοηθά να επιβιώσουν στον σκληρό χειμώνα, οπότε δεν θα είχαν τόσους πολλούς πόρους για να τραφούν. Για να πέσουν σε χειμερία νάρκη, αυτές οι χελώνες προετοιμάζουν μια τρύπα βάθους περίπου 20 εκατοστών, χρησιμοποιούν επίσης αυτόν τον τύπο τρύπας για να ξεφύγουν από την υπερβολική ζέστη.
Κατάσταση διατήρησης της χελώνας με σπιρούνι
Αυτή τη στιγμή, η χελώνα με σπιρούνι βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης Μία από τις αιτίες έγκειται στο έθιμο της αιχμαλωσίας τους με τη σειρά να τα κρατήσει σαν κατοικίδιο. Αυτή η λεηλασία ήταν τόσο ανεξέλεγκτη και υπερβολική που πολλοί πληθυσμοί της χελώνας με σπιρούνι έχουν πληγεί και έχουν μειωθεί ή ακόμα και εξαφανιστεί εντελώς.
Για να σταματήσει αυτό, έπρεπε να ληφθούν δραστικά μέτρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα, η κατοχή μιας χελώνας με σπιρούνι απαγορεύεται και μπορεί να τιμωρηθεί νομικά. Δεν πρέπει να εκληφθεί ως αστείο, καθώς οι ποινές μπορεί να είναι ακόμη και φυλάκιση.
