Οι Μανάγιες είναι μια ομάδα τριών ειδών σειρηνίδων, που αντιστοιχούν αποκλειστικά σε υδρόβια θηλαστικά. Σε αυτήν την καρτέλα του ιστοτόπου μας, θέλουμε να σας παρουσιάσουμε συγκεκριμένες πληροφορίες για το είδος που είναι κοινώς γνωστό ως Αμαζονιάτικη μανάτη ή Αμαζονική μανάτη, που έχει την επιστημονική ονομασία Trichechus inunguis και παρουσιάζει μοναδικά χαρακτηριστικά που το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα.
Σας προσκαλούμε να συνεχίσετε να διαβάζετε και να μάθετε για τα χαρακτηριστικά του μανάτου του Αμαζονίου: πού ζει, την αναπαραγωγή του και την κατάσταση διατήρησής του, μεταξύ άλλων πολλών.
Χαρακτηριστικά του μανάτου του Αμαζονίου
Το μανάτο του Αμαζονίου είναι το μικρότερο από τα τρία είδη των σειρηνίδων, ωστόσο, είναι επίσης εύρωστο στην εμφάνιση, αλλά με πιο κυλινδρικό και ατρακτοειδούς σχήματος. Φτάνει περίπου τα 2,8 μέτρα σε μήκος και φτάνει σε βάρος κοντά στα 500 kg Το δέρμα είναι λείο, με λίγες διάσπαρτες τρίχες και γκρι χρώμα. Σε ορισμένα αιχμαλώματα του Αμαζονίου αυτός ο χρωματισμός μπορεί να είναι σχεδόν μαύρος. Εμφανίζει επίσης ορισμένα ελαφρύτερα σημεία στην κοιλιά που μερικές φορές είναι ακόμη και υπόλευκες.
Το κεφάλι είναι μεγάλο, με ρουθούνια που κλείνουν όταν βυθίζονται και μικρές τρύπες στο αυτί. Στο στόμα υπάρχουν σχετικά μακριές και άφθονες τρίχες. Περίπου 7 ή 8 δόντια κατανέμονται σε κάθε μισή γνάθο όταν είναι ενήλικες, με την ιδιαιτερότητα ότι μπορούν να αντικατασταθούν καθώς φθείρονται. Σημειωτέον ότι έχει δύο θωρακικά πτερύγια, με μασχαλιαίους μαστούς στην περίπτωση των θηλυκών και ένα μονό πίσω πτερύγιο. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της μανάτης του Αμαζονίου είναι ότι δεν έχει καρφιά στα μπροστινά βατραχοπέδιλα
Οικότοπος του Αμαζονίου Manatee
Το μανάτο του Αμαζονίου είναι ενδημικό της λεκάνης του Αμαζονίου, γι' αυτό και διανέμεται σε όλη τη Βραζιλία, την Κολομβία, το Περού και τον Ισημερινό. Υπό αυτή την έννοια, ένα άλλο από τα αποκλειστικά χαρακτηριστικά του είδους είναι ότι κατοικεί μόνο σε γλυκά νερά, έχοντας ακανόνιστη παρουσία σε ποτάμια και λιμναία συστήματα σε περίπου επτά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα αυτής της μεγάλης λεκάνης.
Ο βιότοπος του μανάτου του Αμαζονίου σχηματίζεται από νερά τροπικού τύπου, κάτω από 300 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται σε περιοχές με άφθονη παρουσία υδρόβιων και ημιυδάτινων φυτών. Αναζητά επίσης περιοχές με ήρεμες και ρηχές διαδρομές, κατά προτίμηση μακριά από ανθρώπινους οικισμούς, αν και έχει επίσης προσωρινή παρουσία σε βαθιές περιοχές.
Η θερμοκρασία του νερού πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 23 oC και, αν και έχει προτίμηση στα καθαρά νερά, συναντάται και σε θολά νερά. Μολονότι δεν έχουν μόνιμη παρουσία στη Γουιάνα, μερικά μανάτα καταφέρνουν να διεισδύσουν στην κοντινή περιοχή που συνορεύει με τη Βραζιλία.
Τελωνεία του Αμαζονίου Manatee
Το μανάτο του Αμαζονίου έχει και ημερήσιες και νυχτερινές συνήθειες Όταν ο πληθυσμός του ήταν πιο άφθονος, μαζεύονταν μαζικά. Ωστόσο, αυτό έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου λόγω του αδιάκριτου κυνηγιού αυτού του ζώου, έτσι τώρα σχηματίζει ομάδες περίπου 4 έως 8 ατόμων.
Πρόκειται για μια γοργόνα που περνά μεγάλο μέρος του χρόνου της βυθισμένη αν και, όπως όλα τα υδρόβια θηλαστικά, χρειάζεται να βγει στην επιφάνεια για να αναπνεύσει, αλλά βγάζει μόνο τα ρουθούνια της για αυτό. Οι μορφές επικοινωνίας είναι κυρίως φυσικές ή απτικές και χημικές. Είναι ένα ντροπαλό ζώο, το οποίο αποφεύγει την επαφή με ανθρώπους και δεν αντιπροσωπεύει κανέναν κίνδυνο για αυτούς.
Από την άλλη πλευρά, τείνει να κάνει εποχιακές κινήσεις. Για παράδειγμα, την περίοδο των βροχών μετακινείται στις πλημμυρισμένες περιοχές, ενώ την ξηρή σε πιο βαθιά νερά, όπως λιμνοθάλασσες, που του παρέχουν προστασία.
Αμαζονική τροφοδοσία μανάτου
Αυτό το μανάτι τρώει μια αποκλειστικά φυτοφάγα δίαιτα, καταναλώνοντας φυτά όπως χόρτα, πλωτούς φοίνικες, μαρούλια και φυτά νερού. Καταναλώνει μεγάλες ποσότητες φαγητού την ημέρα, περίπου το 8% του βάρους του. Την εποχή των βροχών, όταν υπάρχει μεγαλύτερη αφθονία φυτών, το μανάτο του Αμαζονίου εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να καταναλώνει περισσότερη τροφή και έτσι μπορεί να δημιουργεί επαρκή αποθέματα στο σώμα του, αφού την ξηρή περίοδο παρατηρείται μείωση της διαθεσιμότητας τροφής.
Αναπαραγωγή μανάτης της Αμαζόνας
Σε αντίθεση με το μανάτο της Καραϊβικής, ορισμένες συγκεκριμένες πτυχές της αναπαραγωγής του είδους του Αμαζονίου δεν είναι γνωστές. Αν και μπορούν να αναπαραχθούν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, υπάρχουν αναπαραγωγικές αιχμές όταν η βλάστηση για διατροφή είναι πιο άφθονη, η οποία συμπίπτει με την περίοδο των βροχών. Έχει εύρος ωρίμανσης που κυμαίνεται από 6 έως 10 ετών.
Η περίοδος κύησης είναι μεγάλη, διαρκεί από 12 έως 14 μήνες, μετά την οποία γεννιέται ένα μόνο μοσχάρι Αυτό το μοσχάρι δημιουργεί διαρκείς δεσμούς με τη μητέρα, όντας δίπλα της για περίπου 2 χρόνια. Το νεογέννητο συνηθίζει να είναι με τη μητέρα του, ή να κολυμπάει στο πλάι, ενώ εκείνη το αγκαλιάζει. Το διάστημα τοκετού είναι μεταξύ 2 και 3 ετών περίπου.
Το προσδόκιμο ζωής της αιχμαλώτου του Αμαζονίου είναι περίπου 12 χρόνια, ενώ στην άγρια φύση φτάνει τα 30 χρόνια ζωής.
Κατάσταση διατήρησης του μανάτου του Αμαζονίου
Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης έχει ταξινομήσει το μανάτο του Αμαζονίου ως ευάλωτο Σε γενικές γραμμές, ο πληθυσμός αυτού του ζώου είχε μια καθοδική τάση. Μάλιστα, οι συγκρίσεις με το παρελθόν υποδεικνύουν σημαντική μείωση, κυρίως λόγω του εμπορικού κυνηγιού του ζώου για να χρησιμοποιήσει το κρέας, το δέρμα, το λίπος, ακόμη και τα κόκαλά του.
Προς το παρόν, οι κυριότερες αιτίες επιπτώσεων για το είδος είναι η άμεση σφαγή για κατανάλωση, η σύλληψη σε δίχτυα αλιείας και η αλλαγή του οικοτόπου τους. Αν και η εμπορευματοποίησή του έχει μειωθεί, σε χώρες όπως η Βραζιλία και ο Ισημερινός υπάρχουν αγορές όπου πωλείται φρέσκο ή κονσερβοποιημένο κρέας μανάτης. Από την άλλη, όταν οι μητέρες κυνηγούνται και τα μοσχάρια μένουν ζωντανά, πωλούνται στην παράνομη αγορά για να χρησιμοποιηθούν ως κατοικίδια.
Η μόλυνση του νερού από τον υδράργυρο που χρησιμοποιείται για την εξόρυξη χρυσού, τα φυτοφάρμακα και τα βαρέα μέταλλα, καθώς και οι πετρελαιοκηλίδες επηρεάζουν επίσης την ποιότητα του νερού και, ως εκ τούτου, το μανάτο. Η αποψίλωση των δασών είναι μια άλλη αιτία που αλλάζει τον βιότοπο του ζώου. Ομοίως, ο θόρυβος που προκαλείται από την υπερβολική χρήση σκαφών στους παραπόταμους ενοχλεί το είδος, αφού είναι πολύ επιρρεπές σε αυτούς τους ήχους. Η κλιματική αλλαγή είναι επίσης μια άλλη απειλή για αυτό το θηλαστικό, καθώς, λόγω της ξηρασίας και του λιγότερου νερού σε ορισμένες περιοχές, είναι εκτεθειμένο και πιο ευάλωτο στο κυνήγι.
Σε όλες τις χώρες που αναφέρονται στις οποίες είναι ιθαγενές το μανάτο του Αμαζονίου, έχουν θεσπιστεί εθνικοί νόμοι για την προστασία του. Επιπλέον, περιλαμβάνεται στο Παράρτημα I της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών.
