Η
Η νόσος Gumboro είναι μια ιοική λοίμωξη που επηρεάζει κυρίως τους νεοσσούς μεταξύ των πρώτων 3 και 6 εβδομάδων της ζωής. Μπορεί επίσης να προσβάλει άλλα πτηνά όπως πάπιες και γαλοπούλες, γι' αυτό και είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες στα πουλερικά. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από προσβολή των λεμφικών οργάνων, με ιδιαίτερη σοβαρότητα στον θύλακα του Fabricius στα πτηνά, προκαλώντας ανοσοκαταστολή επηρεάζοντας την παραγωγή ανοσοκυττάρων. Επιπλέον, εμφανίζονται διεργασίες υπερευαισθησίας τύπου ΙΙΙ με βλάβη στα νεφρά ή στις αρτηρίες μικρού διαμετρήματος.
Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε ακριβώς τι είναι η νόσος Gumboro στα πτηνά, τα συμπτώματα και η θεραπεία της.
Τι είναι η νόσος Gumboro;
Η νόσος Gumboro είναι μια μολυσματική και μεταδοτική ασθένεια των πτηνών, που επηρεάζει κλινικά τη ζωή νεοσσών ηλικίας 3 έως 6 εβδομάδων, αν και μπορεί επίσης να επηρεάσει τις γαλοπούλες και τις πάπιες. Χαρακτηρίζεται κυρίως από ατροφία και νέκρωση του θυλάκου του Fabricius (πρωτογενές λεμφοειδές όργανο στα πτηνά που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή Β λεμφοκυττάρων), που προκαλεί ανοσοκαταστολή σε αυτά τα πτηνά.
Πρόκειται για μια ασθένεια μεγάλης υγειονομικής και οικονομικής σημασίας που επηρεάζει την πτηνοτροφία. Παρουσιάζει υψηλή νοσηρότητα, προσβάλλοντας μεταξύ 50 και 90% των πτηνών. Λόγω της μεγάλης ανοσοκατασταλτικής του δράσης, ευνοεί τις δευτερογενείς λοιμώξεις και διακυβεύει τον εμβολιασμό.
Η μόλυνση γίνεται με την επαφή με τα κόπρανα μολυσμένων κοτόπουλων ή με νερό, φωμίτες και τρόφιμα που έχουν μολυνθεί από αυτά.
Ποιος ιός προκαλεί τη νόσο Gumboro στα πτηνά;
Η
Η νόσος Gumboro προκαλείται από τον ιο ιό της λοιμώδους θυλακικής νόσου των πτηνών, που ανήκει στην οικογένεια Birnaviridae και στο γένος Avibirnavirus. Είναι ένας πολύ ανθεκτικός ιός στο μέσο, στη θερμοκρασία, στο pH μεταξύ 2 και 12 και στα απολυμαντικά.
Είναι ένας ιός RNA που έχει παθογόνο ορότυπο, ορότυπο Ι, και μη παθογόνο, ορότυπο ΙΙ. Ο ορότυπος Ι περιλαμβάνει τέσσερις παθότυπους:
- Κλασικά στελέχη.
- Ήπια και εμβολιακά στελέχη πεδίου.
- Αντιγονικές παραλλαγές.
- Υπερμολυσματικά στελέχη.
Παθογένεση της νόσου Gumboro σε πτηνά
Ο ιός εισέρχεται από το στόμα, φτάνει στο έντερο όπου αναπαράγεται στα μακροφάγα και στα Τ λεμφοκύτταρα του εντερικού βλεννογόνου. Στη συνέχεια, η πρώτη ιαιμία (ιός στο αίμα) ξεκινά 12 ώρες μετά τη μόλυνση. Περνά στο ήπαρ όπου αναπαράγεται σε ηπατικά μακροφάγα και ανώριμα Β λεμφοκύτταρα στον θώρακα του Fabricius.
Μετά την παραπάνω διαδικασία, εμφανίζεται η δεύτερη ιαιμία, στη συνέχεια αναπαράγεται στα λεμφοειδή όργανα του θόλου του Fabricius, του θύμου αδένα, της σπλήνας, σκληρότερους αδένες του ματιού και τις αμυγδαλές του τυφλού. Αυτό προκαλεί καταστροφή των λεμφικών κυττάρων, γεγονός που προκαλεί ανικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, η υπερευαισθησία τύπου 3 εμφανίζεται με εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων στο νεφρό και τις μικρές αρτηρίες, προκαλώντας νεφρομεγαλία και μικροθρόμβους, αιμορραγίες και οίδημα, αντίστοιχα.
Συμπτώματα της νόσου Gumboro σε πτηνά
Στα πτηνά μπορεί να εμφανιστούν δύο κλινικές μορφές της νόσου: υποκλινική και κλινική. Ανάλογα με την εμφάνιση, τα συμπτώματα της νόσου Gumboro μπορεί να διαφέρουν:
Υποκλινική μορφή της νόσου Gumboro σε πτηνά
Η υποκλινική μορφή εμφανίζεται σε κοτάκια ηλικίας μικρότερης των 3 εβδομάδων που έχουν χαμηλή μητρική ανοσία. Σε αυτά τα πτηνά υπάρχει χαμηλός συντελεστής μετατροπής και μέσο ημερήσιο κέρδος, δηλαδή, καθώς είναι πιο αδύναμα, πρέπει να τρώνε περισσότερο αλλά, ωστόσο, δεν παίρνουν περισσότερο βάρος. Ομοίως, υπάρχει αύξηση στην κατανάλωση νερού, ανοσοκαταστολή και ήπια διάρροια.
Κλινική μορφή της νόσου Gumboro σε πτηνά
Αυτή η μορφή εμφανίζεται σε κοτόπουλα από 3 έως 6 εβδομάδων, που χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Πυρετός.
- Κατάθλιψη.
- Φτερά με βολάν.
- Τυπογραφική σειρά 12 στιγμές.
- Πρόπτωση της κλοάκας.
- Αφυδάτωση.
- Μικρές αιμορραγίες στους μύες.
- Διαστολή ουρητήρα.
Επιπλέον, υπάρχει αύξηση του μεγέθους του θυλάκου του Fabricius τις πρώτες 4 ημέρες, αργότερα εμφανίζεται συμφόρηση και αιμορραγίες από 4 έως 7 ημέρες και τελικά μειώνεται σε μέγεθος λόγω ατροφίας και εξάντλησης λεμφοειδές, που προκαλεί την ανοσοκαταστολή που χαρακτηρίζει τη νόσο.
Διάγνωση της νόσου Gumboro σε πτηνά
Η κλινική διάγνωση θα μας κάνει να υποψιαστούμε τη νόσο Gumboro, ή τη λοιμώδη θυλακίτιδα, παρουσία συμπτωμάτων παρόμοια με εκείνα που υποδεικνύονται σε νεοσσούς ηλικίας από 3 έως 6 εβδομάδων, κάνοντας ένα διαφορική διάγνωση με τις ακόλουθες ασθένειες των πουλερικών:
- Μολυσματική αναιμία πτηνών.
- Νόσος Marek.
- Λεμφοειδής λεύκωση.
- Γρίπη των πουλερικών.
- Νόσος του Newcastle.
- Μολυσματική βρογχίτιδα πτηνών.
- Κοκκιδίωση των πτηνών.
Η διάγνωση θα γίνει μετά την εξαγωγή δειγμάτων και την αποστολή τους στο εργαστήριο για τη διενέργεια άμεσων εργαστηριακών εξετάσεων για αναζήτηση του ιού και έμμεσων εξετάσεων για αναζήτηση αντισωμάτων. Οι άμεσες δοκιμές περιλαμβάνουν:
- Απομόνωση ιού.
- Ανοσοϊστοχημεία.
- ELISA σύλληψης αντιγόνου.
- RT-PCR.
Οι έμμεσες αποδείξεις αποτελούνται από:
- AGP.
- Οροεξουδετεροποίηση ιών.
- Έμμεση ELISA.
Θεραπεία για τη νόσο Gumboro σε πτηνά
Η θεραπεία για τη λοιμώδη θυλακίτιδα είναι περιορισμένη. Λόγω της βλάβης που συμβαίνει στα νεφρά, πολλά φάρμακα αντενδείκνυνται λόγω των παρενεργειών τους στο νεφρό. Επομένως, η χρήση προληπτικών αντιβιοτικών για δευτερογενείς λοιμώξεις δεν μπορεί πλέον να γίνει σήμερα.
Εξαιτίας όλων αυτών, Δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο Gumboro στα πτηνά και ο έλεγχος της νόσου πρέπει να γίνεται μέσω προληπτικά μέτρα και μέτρα βιοασφάλειας, όπως:
- Εμβολιασμός με ζωντανά εμβόλια σε αναπτυσσόμενα ζώα 3 ημέρες πριν την απώλεια της μητρικής ανοσίας, πριν αυτά τα αντισώματα πέσουν κάτω από 200. ή αδρανοποιημένο σε κτηνοτρόφους και όρνιθες ωοπαραγωγής για αύξηση της μητρικής ανοσίας για μελλοντικούς νεοσσούς. Έτσι, υπάρχει ένα εμβόλιο κατά της νόσου Gumboro, αλλά όχι για την καταπολέμηση της από τη στιγμή που έχει μολυνθεί ο νεοσσός, αλλά για την πρόληψη της ανάπτυξής της.
- Καθαρισμός και απολύμανση του αγροκτήματος ή του σπιτιού.
- Έλεγχος πρόσβασης στο αγρόκτημα.
- Έλεγχος εντόμων σε ζωοτροφές και κλινοσκεπάσματα που μπορούν να μεταφέρουν τον ιό.
- Πρόληψη άλλων εξουθενωτικών ασθενειών (λοιμώδης αναιμία, μώλη, διατροφικές ελλείψεις, στρες…)
- Μέτρηση all in-all out, η οποία αποτελείται από το διαχωρισμό των νεοσσών από διαφορετικά σημεία σε διαφορετικούς χώρους. Για παράδειγμα, εάν ένα καταφύγιο ζώων σώσει νεοσσούς από διαφορετικές φάρμες, είναι προτιμότερο να τους κρατήσετε χωριστά μέχρι να είναι όλοι υγιείς.
- ορολογική παρακολούθηση για την αξιολόγηση των ανταποκρίσεων στο εμβόλιο και της έκθεσης στον ιό πεδίου.
