Η ερυθρή νόσος ή η ερυσίπελα των χοίρων είναι μια ειδοποιήσιμη ασθένεια που μπορεί να γίνει πολύ σοβαρή στους χοίρους. Η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό για αυτή την ασθένεια είναι οι κοκκινωπές δερματικές βλάβες γύρω από το δέρμα του χοίρου. Ωστόσο, το κόκκινο κακό μπορεί να προκαλέσει πολύ περισσότερα συμπτώματα, από σηψαιμικές μορφές έως αρθριτικές ή ενδοκαρδιακές μορφές με ξαφνικό θάνατο.
Ο έλεγχος αυτής της ασθένειας πρέπει να γίνεται μέσω εμβολιασμού, καθώς το βακτήριο είναι πολύ ανθεκτικό στο περιβάλλον και εξαιρετικά μεταδοτικό, επομένως η εκρίζωση είναι πραγματικά δύσκολη. Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε περισσότερα για το ερύθημα στους χοίρους, τα συμπτώματα και τη θεραπεία του
Τι είναι η κόκκινη ασθένεια στους χοίρους;
Το ερύθημα των χοίρων είναι μια μολυσματική και εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια που επηρεάζει τους χοίρους προκαλώντας οξείες δερματικές και σηπτικές παθήσεις, καθώς και χρόνιες με αρθρίτιδα, δερματίτιδα και ενδοκαρδίτιδα. Άλλα ζώα που μπορεί να προσβληθούν είναι αγριογούρουνα, γαλοπούλες, πρόβατα ή ψάρια. Οι άρρωστοι μπορούν επίσης να προσβληθούν, καθώς η κόκκινη ασθένεια είναι ζωονόσος, η οποία προκαλεί μια δερματική βλάβη που ονομάζεται Ερυψέλα του Ρόζενμπαχ.
Πρόκειται για πολυπαραγοντική νόσο, επομένως περιβαλλοντικοί παράγοντες εμπλέκονται στην ανάπτυξή της. Αυτοί οι παράγοντες είναι:
- Υψηλές θερμοκρασίες.
- Υψηλή υγρασία.
- Κλιματικές αλλαγές.
- Ομάδες γουρουνιών.
- Αλλαγές τροφίμων.
- Μεταφορά.
- Άλλες λοιμώξεις (μυκοτοξίνες, PRRS, παράσιτα…).
- Εμβολιασμοί.
- Συγγένεια αίματος.
- Διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τις πιο κοινές ασθένειες των βιετναμέζικων χοίρων.
Τι προκαλεί την κόκκινη ασθένεια στους χοίρους;
Η νόσος προκαλείται από Erysipelothrix rhusiupathiae, ένα βακτήριο με τη μορφή βάκιλλου, αερόβιου ή προαιρετικού αναερόβιου, ευαίσθητου σε pH κάτω από 7, 5.
Οι μολυσμένοι χοίροι απορρίπτουν την ερυψέλα των χοίρων στα κόπρανα, τα στοματορινικά εκκρίματα, τα ούρα και το σπέρμα. και μολύνονται από το στόμα με την κατανάλωση τροφής ή νερού μολυσμένου με τα βακτήρια ή από επαφή με μολυσμένο ζώο ή ζευγαρώματα. Οι χοίροι είναι πιο ευαίσθητοι μεταξύ 10 εβδομάδων και 10 μηνών
Το βακτήριο είναι πολύ ανθεκτικό στο περιβάλλον, παραμένει για μήνες στις εγκαταστάσεις, κρέας και αλεύρι. Αποβάλλεται με τεταρτοταγή απολυμαντικά αμμωνίου, σόδας, φορμαλδεΰδης και γλουταραλδεΰδων.
Επιπλέον, παρουσιάζει δύο οροπαραγωγές:
- Serovariant 1: πολύ λοιμογόνος, προκαλεί σηψαιμία.
- Serovariant 2: λιγότερο λοιμογόνο. Προκαλεί τη χρόνια και την υποξεία μορφή.
Κλινικές μορφές της κόκκινης νόσου στους χοίρους και τα συμπτώματά τους
Η περίοδος επώασης είναι σύντομη, με μέγιστο 7 ημέρες. Αυτή η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει σηψαιμικές μορφές (οξεία ή υποξεία), κνίδωση, ενδοκαρδιακή, αρθριτική και δερματική.
Σηπταιμικές μορφές ερυθήματος των χοίρων
Μετά τη μόλυνση, τα βακτήρια ταξιδεύουν στις αμυγδαλές ή στα έμπλαστρα Peyer, που είναι λεμφικές δομές. Τότε το θα εντοπιστεί στο αίμα, καταστρέφοντας το ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων χάρη στη νευραμινιδάση, η οποία επίσης μειώνει τη βιωσιμότητα των αιμοσφαιρίων. Αυτό απελευθερώνει ινώδες και προκαλεί ισχαιμική νέκρωση των περιαγγειακών ιστών, υαλικούς θρόμβους, οίδημα, συσσώρευση μονοκυττάρων στο αγγειακό τοίχωμα, αναιμία, αιμόλυση, ανοσοκαταστολή, πηκτικές παθήσεις και θρομβοπενία.
Η οξεία μορφή χαρακτηρίζεται από:
- Πυρετός.
- Απάθεια.
- Ανορεξία.
- Επώδυνη αρθρίτιδα.
- Μεγαλύτερη σπλήνα.
- Βλεφαροεπιπεφυκίτιδα.
- Φθορά.
- Λήθαργος.
- Δερματικά ερυθήματα, αποτελούμενα από κοκκινωπό-ροζ δερματικές βλάβες, με διάχυτες και ακανόνιστες άκρες και επίπεδη επιφάνεια στα αυτιά, στην πλάτη και περιοχές μειώνεται.
Η υποξεία μορφή εμφανίζεται όταν ο χοίρος έχει κάποια ανοσία. Δεν έχουν σχεδόν συμπτώματα και μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, αναπνευστικά σημεία, καθυστέρηση της ανάπτυξης και αποβολές.
Κνιδώδης μορφή ερυθήματος των χοίρων
Παράγεται συνήθως από τον ορό 2 σε ανοσοποιημένα ζώα. Τα βακτήρια σε αυτή την περίπτωση πηγαίνουν στο δέρμα, όπου προκαλούν βλάβες στα δερματικά τριχοειδή αγγεία και χαρακτηρίζονται από:
- Μέτριος πυρετός.
- Κακή γενική κατάσταση.
- Ανησυχία.
- Ανορεξία.
- Βαθύ κόκκινο βλατίδες δέρματος, πολυεδρικές, με ανυψωμένη επιφάνεια, ζεστές και μη επώδυνες στην εξωτερική όψη των οπίσθιων άκρων, περιοχή πλάτη-οσφυϊκή, αυτιά και πλάτη. Αυτές οι βλάβες εξελίσσονται σε κυστίδια, σκουρόχρωμες αλλοιώσεις στο κέντρο και ψώρα που πέφτουν.
Ενδοκαρδιακή μορφή νόσου των ερυθροκυττάρων χοίρων
Παράγεται με εξέλιξη σηψαιμικής μορφής. Μια πολλαπλασιαστική βαλβιδική ενδοκαρδίτιδα αναπτύσσεται στη μιτροειδή βαλβίδα, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από στένωση της αορτής. Αυτό παράγει:
- Ενδοθηλιακή εκφύλιση.
- Θρόμβωση.
- Δύσπνοια.
- Ταχύπνοια.
- Κυάνωσις.
- Ξαφνικός θάνατος από κατάρρευση.
- Καχεκτική ανάπτυξη.
Αρθριτική μορφή ερυθήματος των χοίρων
Προκαλείται επίσης από την εξέλιξη μιας σηψαιμικής μορφής. Η Α οξεία αρθρίτιδα εμφανίζεται αρχικά κατά την οποία συσσωρεύεται αρθρικό υγρό πλούσιο σε βακτήρια, καθιστώντας την άρθρωση ζεστή, επώδυνη και πρησμένη. Το γουρούνι θα παρουσιάσει:
- Περπάτημα στην άκρη του ποδιού.
- Πόνος.
- Χαλαρός.
- Καχεκτική ανάπτυξη.
- Αγγύλωση.
- Λόρδος.
Δερματική μορφή ερυθήματος των χοίρων
Παράγεται από την εξέλιξη μιας κνίδωσης, εμφανίζεται μόνο σε μέρη με πολύ κακές συνθήκες. Εμφανίζεται δερματίτιδα με κρύο, ξηρό και μη ευαίσθητο δέρμα που ξεφλουδίζει σαν χαρτί ή χαρτόνι.
Διάγνωση της κόκκινης νόσου στους χοίρους
Υποπτεύεται η νόσος των χοίρων εάν τα συμπτώματα εμφανιστούν σε χοίρους ηλικίας μεταξύ 10 εβδομάδων και 10 μηνών, υπό ευνοϊκές περιβαλλοντικές και κτηνοτροφικές συνθήκες ή εάν υπήρξε κάποια ανεπάρκεια στο σχέδιο εμβολιασμού. Η διαφορική διάγνωση της κόκκινης νόσου στους χοίρους περιλαμβάνει τις ακόλουθες ασθένειες των χοίρων:
- Κλασική πανώλη των χοίρων.
- Αφρικανική πανώλη των χοίρων.
- Σαλμονέλωση χοίρων.
- Pasteurella multocida ορότυπος Β.
- Κλωστριδίωση.
Μετά τη λήψη των δειγμάτων (αίματος, σπλήνας, καρδιάς, ήπαρ και πνεύμονας), θα πραγματοποιηθούν άμεσες ή έμμεσες εργαστηριακές εξετάσεις. Ενδείκνυται η άμεση εργαστηριακή διάγνωση, στην οποία αναζητείται το βακτήριο, μέσω:
- Καλλιέργεια και απομόνωση σε μέσα αιμοσφαιρίνης.
- PCR.
- Ανοσοϊστοχημεία.
- Βακτηριοσκόπηση (προβολή των βακτηρίων στο μικροσκόπιο).
Η έμμεση εργαστηριακή διάγνωση αναζητά αντισώματα στο κόκκινο κακό, μέσω:
Έμμεση ELISA: Αν και δεν είναι πολύ χρήσιμο, λόγω εμβολιασμού και φορέων. Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του επιπέδου των αντισωμάτων κατά της νόσου.
Θεραπεία της κόκκινης νόσου στους χοίρους
Η εκρίζωση της νόσου δεν λαμβάνεται υπόψη, λόγω της υψηλής μονιμότητας στο περιβάλλον και του μεγάλου αριθμού φορέων της λοίμωξης. Σε περίπτωση εκδήλωσης ερυθρού ασθένειας σε μια κοινότητα χοίρων, κάντε τα ακόλουθα:
- Απομόνωση υπόπτων.
- Αντιβιοθεραπεία με αντιβιοτικά βήτα-λακτάμης όπως πενικιλλίνες ή αμοξικιλλίνη.
- Υπεράνοσοι οροί, αν και δεν χρησιμοποιούνται πλέον.
- Χωρίστε τους άρρωστους.
- Καθαρισμός και απολύμανση.
Εμβόλιο κατά της νόσου των χοίρων
Η πρόληψη γίνεται με εμβολιασμό. Χρησιμοποιούνται αδρανοποιημένα ή μονοσθενή εμβόλια ορότυπου 2 ή πολυδύναμα. Το πρόγραμμα εμβολιασμού είναι το εξής:
- Γουρουνάκια στους 3 μήνες η πρώτη δόση, επανεμβολιασμός στις 3 εβδομάδες. Στους ιβηρικούς χοίρους επανεμβολιασμός κάθε 3 μήνες λόγω της μακράς ανάπτυξής τους.
- Στις χοιρομητέρες πρώτης ισοτιμίας, δύο δόσεις (κόκκινο κακό + παρβοϊός) 2-3 εβδομάδες πριν το ζευγάρωμα.
- Σε χοιρομητέρες αναπαραγωγής εμβολιασμένες με Mal Rojo + παρβοϊό 10 ημέρες μετά τον τοκετό.
- Οι ενήλικοι αρσενικοί χοίροι θα πρέπει να επανεμβολιάζονται κάθε 6 μήνες.
Αν και αυτή είναι μια κατάσταση που συμβαίνει συνήθως ειδικά σε φάρμες, σας υπενθυμίζουμε ότι στον ιστότοπό μας είμαστε κατά της εκμετάλλευσης των ζώων, επομένως η σύστασή μας είναι ότι εάν έχετε ένα γουρούνι ως εταιρεία εκτροφής ζώων, κρατήστε ένας καλός κτηνιατρικός έλεγχος για να έχει μια μακρά και ευτυχισμένη ζωή.
