Η διάρροια σε ηλικιωμένους ή γηριατρικούς σκύλους είναι συχνός λόγος για διαβούλευση στην κλινική μικρών ζώων. Είναι ένα κλινικό σημάδι που μπορεί να εμφανιστεί σχετίζεται με πολλαπλές παθολογίες, όχι μόνο του πεπτικού, αλλά και που σχετίζονται με άλλα όργανα και συστήματα. Ο εντοπισμός της συγκεκριμένης αιτίας της διάρροιας θα είναι απαραίτητος για την καθιέρωση μιας συγκεκριμένης θεραπείας και τον έλεγχο της διαδικασίας.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάρροια σε ηλικιωμένους σκύλους, τις αιτίες και τι να κάνετε, σας συνιστούμε να συνεχίσετε να διαβάζετε τα παρακάτω άρθρο στον τόπο μας.
Τύποι διάρροιας σε ηλικιωμένους σκύλους
Πριν αντιμετωπίσουμε τις διάφορες αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν διάρροια σε ηλικιωμένους σκύλους, πρέπει να διαφοροποιήσουμε τους τύπους διάρροιας που υπάρχουν.
Ανάλογα με τη χρονιότητα της διαδικασίας, μιλάμε για:
- Οξεία διάρροια: αυτές που διαρκούν λιγότερο από 3 εβδομάδες. Έχουν γρήγορη και εντυπωσιακή ανάπτυξη και συνήθως συνοδεύονται από σήψη και κακή γενική κατάσταση του ζώου.
- Χρόνια διάρροια: αυτές που διαρκούν περισσότερο από 3 εβδομάδες. Σε αυτή την ομάδα περιλαμβάνεται και η διαλείπουσα διάρροια. Αναπτύσσονται αργά και η γενική κατάσταση του ζώου επιδεινώνεται πιο σταδιακά.
Επιπλέον, ανάλογα με το προσβεβλημένο εντερικό τμήμα, η διάρροια μπορεί επίσης να ταξινομηθεί ως:
- Διάρροια λεπτού εντέρου: έχουν ανοιχτό καφέ ή κιτρινωπό χρώμα, ο όγκος ανά κόπρανα είναι αυξημένος και μπορεί να περιέχουν άπεπτη τροφή, αφρό, πέψη αίματος (μελένα) ή λίπος (στεατόρροια).
- Διάρροια του παχέος εντέρου: έχουν συνήθως κανονικό χρώμα, βλέννα και/ή φρέσκο αίμα. Σε αυτή την περίπτωση ο όγκος ανά κόπρανα είναι φυσιολογικός αλλά η συχνότητα της αφόδευσης είναι αυξημένη.
Η γνώση της χρονιότητας της διάρροιας και του εντερικού τμήματος που επηρεάζεται θα είναι απαραίτητη για την καθοδήγηση της διάγνωσης σε αυτά τα ζώα.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τους τύπους διάρροιας σε σκύλους, μη διστάσετε να ρίξετε μια ματιά σε αυτό το άλλο άρθρο που σας προτείνουμε.
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου ή IBD
Το
ΙΦΝΕ είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες χρόνιας διάρροιας σε ενήλικους και ηλικιωμένους σκύλους. Περιλαμβάνει μια ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζονται από την ανάπτυξη μιας φλεγμονώδους απόκρισης στο επίπεδο του εντερικού βλεννογόνουΑυτή η φλεγμονώδης διαδικασία εμποδίζει την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών στο έντερο, γεγονός που αυξάνει την ωσμωτική πίεση στο επίπεδο του εντερικού αυλού, συγκρατώντας νερό και προκαλώντας χρόνια διάρροια.
Μέχρι σήμερα θεωρείται ιδιοπαθής νόσος, δηλαδή άγνωστης προέλευσης Πιστεύεται ότι είναι μια πολυπαραγοντική διαδικασία στην Μπορεί να παρέμβουν ανοσολογικοί, αλλεργικοί, διατροφικοί ή δυσβιοτικοί μηχανισμοί, αν και δεν είναι ακριβώς γνωστό. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι τα βακτήρια E. coli εμπλέκονται στην ιστιοκυτταρική-ελκώδη κολίτιδα σε Boxers.
ΙΦΝΕ μπορεί να επηρεάσει το λεπτό έντερο (SI), το παχύ έντερο (GI) ή ακόμα και τα δύο μέρη:
- IBD Λεπτό Έντερο: Χρόνια διάρροια ID (με μουσταρδί, υδαρή κόπρανα), χολικοί έμετοι με στομάχι μπορεί να παρατηρηθούν κενότητα, βάρος απώλεια και χρόνιο κοιλιακό άλγος. Ο κοιλιακός πόνος μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή ανταλγικών θέσεων (θέση προσευχής) ή με τη μορφή κρίσεων (μπορεί να συγχέονται με επιληπτικές κρίσεις)
- ΙΦΝΕ παχύ εντέρου: Ασθενείς παρουσιάζουν χρόνια διάρροια IG (με άφθονη βλέννα και φρέσκο αίμα), τενεσμούς (επιθυμία για συνεχή αφόδευση) και αυξημένες κινήσεις του εντέρου, αλλά συνήθως δεν συμβαίνουν έμετοι και απώλεια βάρους σε αυτή την περίπτωση.
Για την οριστική διάγνωση της IBD είναι απαραίτητο:
- Πραγματοποιήστε ενδοσκόπηση του προσβεβλημένου εντερικού τμήματος.
- Λάβετε βιοψία του προσβεβλημένου εντερικού βλεννογόνου για να πραγματοποιήσετε ιστοπαθολογική ανάλυση.
Η Θεραπευτική αντιμετώπιση της IBD του σκύλου βασίζεται σε δύο πυλώνες:
- Διαιτητική θεραπεία: πρέπει να χορηγείται δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά και χαμηλή σε φυτικές ίνες, με υδρολυμένες πρωτεΐνες και με αναλογία 1:5 ή 1:10 ωμέγα-3 λιπαρών οξέων: Ωμέγα-6.
- Φαρμακολογική θεραπεία: βασίζεται στη χρήση ανοσοκατασταλτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Η θεραπεία εκλογής και για τους δύο τύπους ΙΦΝΕ είναι η πρεδνιζόνη. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα φάρμακα όπως η κυκλοσπορίνη, η αζαθειοπρίνη, η μετρονιδαζόλη ή η σουλφασαλαζίνη, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο μόνα τους όσο και σε συνδυασμό για τη θεραπεία της ΙΦΝΕ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της ιστιοκυτταρικής ελκώδους κολίτιδας boxer, η θεραπεία εκλογής είναι το αντιβιοτικό ενροφλοξασίνη, αφού το E. coli εμπλέκεται στην παθογένειά της.
Όγκοι του εντέρου
Οι όγκοι του εντέρου είναι μια άλλη αιτία χρόνιας διάρροιας σε ενήλικους και ηλικιωμένους σκύλους.
Όπως και με το IBD, οι όγκοι ταξινομούνται επίσης ανάλογα με το τμήμα του εντέρου που επηρεάζουν. Έτσι, βρίσκουμε:
- Όγκοι λεπτού εντέρου: κυρίως καρκινώματα και λεμφοσαρκώματα. Και τα δύο προκαλούν χρόνια διάρροια, έμετο, διαταραχή της όρεξης, απώλεια βάρους και κοιλιακό άλγος. Πώς να φροντίσετε έναν σκύλο με λέμφωμα; Ανακαλύψτε την απάντηση στο παρακάτω άρθρο που προτείνουμε.
- Όγκοι παχέος εντέρου: Αυτοί μπορεί να είναι αδενώματα, καρκινώματα, λεμφοσαρκώματα, λειομυώματα, λειομυοσαρκώματα ή στρωματικοί όγκοι. Σε αυτούς τους όγκους, βλέννα και φρέσκο αίμα μπορεί να παρατηρηθεί στα κόπρανα, δυσχεσία (πόνος κατά την αφόδευση) και τενεσμούς (συνεχής ανάγκη για αφόδευση).
Η οριστική διάγνωση γίνεται με βιοψία και ιστοπαθολογική ανάλυση, αφού είναι ο μόνος τρόπος να γνωρίζουμε ακριβώς το είδος του όγκου που παρουσιάζει το ζώο. Το δείγμα της βιοψίας μπορεί να ληφθεί με ενδοσκόπηση ή διερευνητική λαπαροτομία.
Η θεραπείαεξαρτάται από τον συγκεκριμένο όγκο του εντέρου, αν και γενικά συνοψίζεται σε δύο στρατηγικές:
- Χειρουργική εκτομή: Για αδενώματα και καρκινώματα. Η πρόγνωση είναι καλή μετά την επέμβαση.
- Χημειοθεραπεία: σε λεμφοσαρκώματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, παρά τη θεραπεία, η πρόγνωση είναι επιφυλακτική. Σας λέμε περισσότερα για τη χημειοθεραπεία σε σκύλους: παρενέργειες και φάρμακα σε αυτήν την ανάρτηση στον ιστότοπό μας.
Πολύποδες του εντέρου
Οι πολύποδες του εντέρου είναι υπερπλαστικές αναπτύξεις μη ογκικής προέλευσης που εμφανίζονται συνήθως στον βλεννογόνο του παχέος εντέρου ή του ορθού και, περιστασιακά, σε το λεπτό έντερο. Είναι μίσχους μάζες, μεμονωμένες ή πολλαπλές, οι οποίες συνήθως παρουσιάζουν εξέλκωση του εντερικού βλεννογόνου.
Αυτοί οι πολύποδες εμφανίζονται πιο συχνά σε μεσήλικες σκύλους και μπορεί να προκαλέσουν τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Χρόνια διάρροια.
- Τένεσμος: συνεχής ανάγκη για αφόδευση. Σας αφήνουμε το παρακάτω άρθρο για το γιατί ο σκύλος μου κάνει πολύ κακά: αιτίες και λύσεις, παρακάτω.
- Αιματοχησία: αιμορραγία από το ορθό.
- Μελένα: σκούρα κόπρανα λόγω της παρουσίας αφομοιωμένου αίματος.
- Έμετος.
Η διάγνωσή σας απαιτεί τη διενέργεια ενδοσκόπησης, βιοψίας και ιστοπαθολογίας για να επιβεβαιώσετε ότι πρόκειται για αλλοίωση χωρίς όγκο.
Η θεραπεία των πολυπόδων του εντέρου είναι χειρουργική και συνίσταται σε η εκτομή του προσβεβλημένου τμήματος του εντέρου.
Χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ)
Η
ΧΝΝ είναι μια παθολογία που χαρακτηρίζεται από την προοδευτική και μη αναστρέψιμη απώλεια της νεφρικής λειτουργίας. Είναι μια από τις πιο σημαντικές ασθένειες σε γηριατρικούς σκύλους. Τόσο πολύ, που είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου σε αυτά τα ζώα.
Παρόλο που είναι μια παθολογία που επηρεάζει τα νεφρά, παράγει μια πολύ ποικίλη συμπτωματολογία που μπορεί να επηρεάσει πολλές συσκευές και συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του πεπτικού. Μεταξύ άλλων, σε σκύλους με ΧΝΝ υπάρχει συσσώρευση ουρίας και κρεατινίνης στο αίμα (αζωταιμία), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διάρροια.
Αν και είναι ανίατη ασθένεια, θα πρέπει να εφαρμοστεί νεφροπροστατευτική θεραπεία για την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου, καθώς και συμπτωματική θεραπεία για την ανακούφιση των κλινικών συμπτωμάτων του ζώου (συμπεριλαμβανομένης της διάρροιας). Συγκεκριμένα, η θεραπευτική αντιμετώπιση της ΧΝΝ περιλαμβάνει:
- Ιατρική θεραπεία: Η ισορροπία υδροηλεκτρολυτών και οξέος-βάσης πρέπει να αποκατασταθεί μέσω της θεραπείας με υγρά, καθώς και με τη θεραπεία της υπέρτασης με αγγειοδιασταλτικά.
- Διατροφική θεραπεία : θα πρέπει να παρέχεται μια «νεφρική δίαιτα» που να περιέχει υψηλά επίπεδα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, αντιοξειδωτικά και διαλυτές φυτικές ίνες. καθώς και μειωμένα επίπεδα νατρίου, φωσφόρου και πρωτεΐνης.
ΗΠΑΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Τα χολικά άλατα είναι απαραίτητα για το σχηματισμό μικκυλίων και την απορρόφηση των λιπών σε εντερικό επίπεδο. Όταν υπάρχει μια ηπατική παθολογία που μειώνει την παραγωγή χολικών αλάτων ή εμποδίζει τη χολή να φτάσει στο έντερο (χολόσταση), δεν υπάρχει σωστή πέψη των λιπών και εικόνα του λεπτού εντέρου εμφανίζεται διάρροια.
Συγκεκριμένα, η διάρροια εμφανίζεται συνήθως συνοδευόμενη από άλλα μη ειδικά κλινικά σημεία (όπως έμετος, πολυουρία και πολυδιψία ή απώλεια βάρους) στο πρώτο στάδιο της νόσου, πριν εμφανιστούν συμπτώματα που υποδηλώνουν ηπατική νόσο (όπως ίκτερος, ασκίτης ή ηπατική εγκεφαλοπάθεια).
Η θεραπευτική αντιμετώπιση σε αυτή την περίπτωση θα στοχεύει στην καθιέρωση ειδικής θεραπείας της ηπατικής ή χοληφόρου παθολογίας που προκαλεί τη διάρροια, και μπορεί να περιλαμβάνει:
- Φαρμακολογική ή/και χειρουργική θεραπεία.
- Προστατευτικά ήπατος: όπως ουρσοδεοξυχολικό οξύ, σιλυμαρίνη κ.λπ.
- Διατροφική διαχείριση: πρέπει να σχεδιάζεται μια ειδική δίαιτα για κάθε ασθενή, αν και γενικά θα είναι μια δίαιτα υψηλής εύπεπτης, πλούσιας σε υδατάνθρακες άνθρακας εύκολης αφομοίωσης και μέτριας σε λίπος.
Εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια
Μία αιτιολογία που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε σε σκύλους με διάρροια είναι η εξωκρινής παγκρεατική ανεπάρκεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της νόσου, υπάρχει έλλειμμα στη σύνθεση και έκκριση των παγκρεατικών ενζύμων , τα οποία είναι απαραίτητα για την πέψη υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λιπών.
Η απουσία αυτών των ενζύμων εμποδίζει την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών, προκαλώντας ένα σύνδρομο δυσπεψίας – δυσαπορρόφηση. Ως αποτέλεσμα, μπορούν να παρατηρηθούν τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Χρόνια διάρροια λεπτού εντέρου.
- Απώλεια βάρους Σημειώθηκε.
- Αδηφάγος όρεξη: αυτή είναι η συχνότητα της πολυφαγίας, της κοπροφαγίας και της συμπεριφοράς pica.
Θεραπευτική αντιμετώπιση αποτελείται από τη χορήγηση παγκρεατικών ενζύμων μικτά με φαγητό. Είναι μια θεραπεία δια βίου, αν και η πρόγνωση είναι καλή και τα ζώα συνήθως βελτιώνονται πολύ μετά την έναρξη της χορήγησης ενζύμων.
Μπορείτε να διαβάσετε το ακόλουθο άρθρο σχετικά με την Εξωκρινή παγκρεατική ανεπάρκεια σε σκύλους: συμπτώματα και θεραπεία για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα.
Άλλες αιτίες
Σε όλο αυτό το άρθρο, έχουμε περιγράψει τις κύριες αιτίες της διάρροιας σε ηλικιωμένους σκύλους. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες αιτιολογίες που μπορούν επίσης να προκαλέσουν αυτό το κλινικό σημάδι σε σκύλους, ανεξάρτητα από την ηλικία τους:
- Ξαφνικές αλλαγές στη διατροφή: Οι σκύλοι έχουν ένα πεπτικό σύστημα που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις αλλαγές στη διατροφή. Για το λόγο αυτό, κάθε φορά που κάνουμε αλλαγή από τη μια τροφή στην άλλη, είναι σημαντικό να ανακατεύουμε τη νέα τροφή με την προηγούμενη και να αυξάνουμε την ποσότητα της νέας τροφής καθώς το ζώο την ανέχεται. Στην περίπτωση των σπιτικών μερίδων, κάθε φορά που εισάγεται ένα νέο φαγητό θα πρέπει να γίνεται σε μικρές ποσότητες
- Ακατάλληλη διατροφή: Οι διαρροϊκές διεργασίες συμβαίνουν συχνά όταν οι φροντιστές μοιράζονται φαγητό με τα κατοικίδια ζώα τους. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται η συνεισφορά οποιασδήποτε τροφής που δεν αποτελεί μέρος της συνήθους διατροφής των σκύλων, για να αποφευχθεί η εμφάνιση πεπτικών αλλοιώσεων.
- Λοιμώδης γαστρεντερίτιδα: τόσο βακτηριακή (όπως σαλμονέλωση) όσο και ιογενής (όπως λοιμώδης φλεβίτιδα).
- Εντερικά παράσιτα: λόγω πρωτόζωων, νηματωδών ή κεστωδών, σε εκείνα τα ζώα που δεν είναι σωστά αποπαρασιτωμένα.
