Αυτά τα περίεργα ζώα είναι ευκίνητοι κυνηγοί, ικανοί ακόμη και να αντιμετωπίσουν δηλητηριώδη φίδια. Όλες οι μαγκούστες ομαδοποιούνται στην ίδια οικογένεια, η οποία έχει μεγάλη ποικιλία γενών. Ωστόσο, αν και γενικά ονομάζονται σουρικάτες, υπάρχει μια ομάδα που είναι συνήθως γνωστή ως σουρικάτες, που είναι ένα γένος της ίδιας οικογένειας.
Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας και ελάτε μαζί μας για να μάθετε ενδιαφέροντα γεγονότα για τις μαγγούστες, τι είναι, τους τύπους και τα κύρια χαρακτηριστικά της ομάδας.
Τι είναι η μαγκούστα;
Μογγούστες είναι σαρκοφάγα θηλαστικά, που χαρακτηρίζονται από την ιδιόμορφη ευκινησία και τις κυνηγετικές τους ικανότητες. Γενικά είναι μικρό είδος (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Η μαγκούστα είναι κυρίως χερσαία και παρόλο που συνήθως δρα μόνη της, μπορεί να ομαδοποιηθεί για να βελτιστοποιήσει τις κυνηγετικές στιγμές, γεγονός που υποδηλώνει την ιδιαιτερότητα και την επιτυχία της ως κυνηγετικό ζώο.
Ταξινομική ταξινόμηση
Οι μαγκούλες χωρίζονται σε σημαντικό αριθμό γενών, 14 συνολικά, με 33 είδη, σύμφωνα με την αναφορά για τα είδη θηλαστικών του κόσμος [1].
Με αυτή την έννοια, η ταξινομική ταξινόμηση της μαγκούστας έχει ως εξής:
- Ζωικό βασίλειο
- Phylum: χορδή
- Τάξη: θηλαστικό
- Παραγγελία: σαρκοφάγος
- Οικογένεια: herpestidae
Όπως αναφέραμε, όλα τα είδη ονομάζονται συνήθως μαγκούστα. Ωστόσο, υπάρχει μια ομάδα της ίδιας οικογένειας γνωστή ως suricatas, που αντιστοιχεί στο γένος Suricata, εντός του οποίου υπάρχει μόνο ένα είδος.
Η ομάδα των μαγκούστας σχετίζεται ταξινομικά μέχρι το επίπεδο της υποκατηγορίας με τις βιβερρίδες.
Χαρακτηριστικά των μαγκούστες
Αυτά τα ζώα, γενικά, είναι μικρά, τα μήκη τους συνήθως κυμαίνονται από 23 έως 75 cm και το βάρος από 1 έως 6 κιλά Όσον αφορά τον χρωματισμό, είναι γκρι ή καφέμε διάφορες εντάσεις και κατ' εξαίρεση ορισμένα είδη μπορεί να έχουν ρίγες. Έχουν κοντή γούνα που καλύπτει ολόκληρο το σώμα, συμπεριλαμβανομένης της ουράς, αλλά τείνει να λεπταίνει γύρω από τα μάτια, τη μύτη και το στόμα.
Το κεφάλι είναι μικρό, όπως και το μυτερό ρύγχος. Η μύτη και τα αυτιά είναι επίσης μικρότερα σε μέγεθος, τα τελευταία δεν είναι ιδιαίτερα όρθια. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η παρουσία πρωκτικών αδένων, που εκκρίνουν μια μάλλον δυσάρεστη οσμή, όπως συμβαίνει στα viverrids, αν και στα τελευταία οφείλεται σε περιπρωκτικούς αδένες. Έχουν επίσης νύχια που δεν ανασύρονται.
Τύποι μαγκούστας
Ανάλογα με τα διάφορα γένη που απαρτίζουν την οικογένεια των Herpestidae, μπορούμε να αναφέρουμε μερικούς τύπους μαγκούστας:
- Bdeogale: Αυτό είναι ένα γένος που αποτελείται από τρία είδη, που χαρακτηρίζονται από τη μακρύτερη γούνα τους σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, καθώς και για την ιδιόμορφη γούνινη ουρά του. Πρόκειται για τη μαγκούστα με τρίχες ουρά (Bdeogale crassicauda), τη μαγκούστα Τζάκσον (Bdeogale jacksoni) και τη μαγκούστα με τα μαύρα πόδια (Bdeogale nigripes).
- Crossarchus: εδώ είναι τα ζώα που είναι γνωστά και ως cusimanses, όπως η μακρυμύτη μαγκούστα (Crossarchus obscurus), που είναι ένα μικρό ζώο.
- Galerella: είναι κοινώς γνωστές ως λεπτές μαγκούστες και εδώ συναντάμε, μεταξύ άλλων ειδών, τη μικρή γκρίζα μαγκούστα (Galerella pulverulenta).
- Έρπης: Τα μέλη αυτού του γένους είναι γνωστά ως μαγκούστα, που αποτελούνται από μια μεγάλη ποικιλία ειδών. Μερικά παραδείγματα είναι η ινδική γκρίζα μαγκούστα (Herpestes edwardsii) και η κοινή ή αιγυπτιακή μαγκούστα (Herpestes ichneumon).
- Suricata: εδώ βρίσκουμε μια από τις μικρότερες μαγκούστες, κοινώς γνωστές ως σουρικάτες και όπου βρίσκεται ένα μεμονωμένο είδος Suricata suricatta.
Τελωνείο Μαγκούστα
Μερικές μαγκούστες τείνουν να έχουν μοναχικές συνήθειες. Από την άλλη πλευρά, ορισμένα είδη ομαδοποιούνται δημιουργώντας πολυάριθμες αποικίες έως και 50 ατόμων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σύνηθες να σχηματίζουν πολύπλοκα συστήματα λαγούμιας. Μια άλλη πτυχή που σχετίζεται με τα έθιμά τους είναι ότι μερικοί μπορεί να έχουν συνήθειες δέντρων
Είναι κυρίως ημερήσια και επίγεια, αν και όταν ζουν κοντά σε υδάτινα σώματα μπορούν να κολυμπήσουν για να βρουν τροφή. Ορισμένα είδη που είναι πιο ευαίσθητα στη θηρευτή, αναπτύσσουν συστήματα επιτήρησης, όπου τα μέλη της ομάδας φρουρούν την περιοχή και προειδοποιούν σε περίπτωση παρουσίας οποιουδήποτε κινδύνου.
Πού μένει η μαγκούστα;
Το magosta είναι ζώο ιθαγενές στην Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη, επομένως έχει ένα ευρύ φάσμα εξάπλωσης σε αυτές τις περιοχές, ανάλογα με τα διάφορα είδη που αποτελούν την ομάδα.
Ο βιότοπος της μαγκούστας μπορεί να ποικίλλει, αναπτύσσεται σε διάφορα οικοσυστήματα, όπως τροπικά δάση, σαβάνες, ερήμους, λιβάδια, βαλτώδεις περιοχές, όχθες ποταμών και λίμνες.
Τι τρώει η μαγκούστα;
Η μαγκούστα είναι ένα σαρκοφάγο αρπακτικό, έχοντας μια αρκετά ευρεία διατροφή με αυτή την έννοια. Με αυτόν τον τρόπο τρέφεται με μικρά θηλαστικά, πτηνά, αυγά, ερπετά, ψάρια, καβούρια, μια μεγάλη ποικιλία από έντομα και ορισμένα είδη μπορεί να καταναλώνουν φρούτα
Αυτό το περίεργο ζώο είναι συνήθως γνωστό για την ικανότητά του να σκοτώνει και να καταβροχθίζει ορισμένα είδη δηλητηριωδών φιδιών, ακόμη και να μην έχει τραυματιστεί από την επίθεση που δέχεται σε αυτές τις αντιπαραθέσεις. Όσον αφορά την πιθανή ανοσία του έναντι του δηλητηρίου αυτών των ερπετών, υπάρχουν δύο τρόποι εξήγησης.
Το πρώτο δείχνει ότι μπορεί να επηρεαστούν από αυτή την τοξική ουσία, αλλά απελευθερώνονται από αυτήν χάρη στις γρήγορες και ευκίνητες κινήσεις τους, καταφέρνοντας έτσι στην πραγματικότητα να αποφύγουν το δάγκωμα.
Ο δεύτερος τρόπος υποστηρίζεται από ορισμένες μελέτες [2] που έχουν δείξει την παρουσία ενός συγκεκριμένου τύπου μορίου σε κύτταρα μυών του μαγκούστες, οι οποίες εμποδίζουν τη στερέωση ορισμένων δηλητηρίων σε αυτές, αποφεύγοντας έτσι την παράλυση του μυός που συνήθως προηγείται του θανάτου σε αυτό το είδος τραύματος.
Αναπαραγωγή μαγκούστα
Δεν είναι επακριβώς γνωστές όλες οι αναπαραγωγικές πτυχές διαφόρων ειδών μαγκούστας. Γενικά, αυτά τα ζώα έχουν μια περίοδο κύησης που μπορεί να κυμαίνεται από 42 έως 105 ημέρες περίπου. Οι γέννες τείνουν να είναι δύο κουτάβια αλλά υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να είναι μεγαλύτερες, έως και πέντε.
Μερικοί τύποι μαγκούστας δείχνουν επιθετικότητα αρσενικού-αρσενικού όταν ένα θηλυκό είναι έτοιμο να αναπαραχθεί. Από την άλλη, μέλη ορισμένων ομάδων αναπτύσσουν επίσης μια ερωτοτροπία, στην οποία η γυναίκα κάνει κινήσεις και τρέχει μπροστά από το αρσενικό για να τον προσελκύσει.
Η σεξουαλική ωριμότητα ποικίλλει, σε ορισμένους επιτυγχάνεται σχετικά γρήγορα στους 9 μήνες, ενώ σε άλλους μπορεί να διαρκέσει έως και δύο χρόνια.
Κατάσταση διατήρησης μαγκούστα
Οι μαγκούστες γενικά δεν βρίσκονται σε κατηγορίες ειδοποιήσεων στην κόκκινη λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.
Ωστόσο, υπάρχουν επί του παρόντος ορισμένα είδη που είναι σημαντικό να παρακολουθούνται επειδή παρουσιάζουν ορισμένους κινδύνους, όπως το Bdeogale jacksoni και το Bdeogale crassicauda, τα οποία ανήκουν στις κατηγορίες σχεδόν απειλούμενων και ευάλωτων, αντίστοιχα, πτυχές που σχετίζονται με την αλλοίωση του οικοτόπου αυτών των ζώων.
