Η χρόνια ουλίτιδα αιλουροειδών γίνεται αντιληπτή μερικές φορές από τους φύλακες της γάτας επειδή παρατηρούν κακοσμία του στόματος, αιμορραγία των ούλων, ανορεξία ή κραυγές όταν προσπαθούν να φάνε τροφή, ειδικά τροφή λόγω της μεγαλύτερης σκληρότητάς της. Εσωτερικά, η γάτα θα παρουσιάσει βλάβες στο στόμα που κυμαίνονται από πέτρα, ουλίτιδα, οδοντικές αλλοιώσεις έως πολλαπλασιαστική στοματίτιδα και έλκη σε διάφορες θέσεις του στοματικού βλεννογόνου της γάτας που θα προκαλέσουν πολύ πόνο, υπερβολική σιελόρροια, απώλεια βάρους και αδυναμία. Η προέλευση αυτής της νόσου οφείλεται στο ανοσοποιητικό και ορισμένοι ιοί που είναι κοινοί στις γάτες και ορισμένες ανωμαλίες μπορούν να επιδεινώσουν τη διαδικασία.
Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την ουλοστοματίτιδα της γάτας, τις αιτίες, τα συμπτώματα και τη θεραπεία της.
Τι είναι η χρόνια ουλίτιδα της γάτας;
Η χρόνια ουλίτιδα αιλουροειδών είναι μια παθολογία που έχει συγκεκριμένη συχνότητα στις γάτες και αποτελείται από μια διάχυτη φλεγμονή στο στόμα της γάτας που διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες Συγκεκριμένα επηρεάζει τα ούλα και τον στοματικό βλεννογόνο, μερικές φορές μπορεί να επηρεάσει τη γλώσσα ή τον μαλακό ουρανίσκο. Είναι πιο συχνή σε ενήλικα δείγματα και δεν υπάρχει φυλετική προδιάθεση, αν και φαίνεται ότι οι Σιάμ, οι Πέρσες, οι Βιρμανοί και τα Ιμαλάια φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση.
Αυτή η ασθένεια μπορεί να είναι ήπια, μέτρια ή σοβαρή και συνήθως παρουσιάζει έλκη. Μία από τις καταστάσεις που χαρακτηρίζουν αυτή την παθολογία είναι η ουραία στοματίτιδα, μια φλεγμονή στο βαθύτερο μέρος του στόματος, μερικές φορές πολλαπλασιαστική, η οποία μπορεί να επηρεάσει και τη γλώσσα.
Έχει ονομαστεί με άλλους όρους όπως ελκώδης-πολλαπλασιαστική ουλίτιδα αιλουροειδών, χρόνια ουλίτιδα-στοματίτιδα-υπαρίτιδα, ουραία στοματίτιδα, πλασματοκυτταρική φαρυγγίτιδα στοματίτιδα, χρόνια ουλίτιδα-φαρυγγίτιδα, πλασματοκυτταρική λεμφοκυτταρική στοματίτιδα και χρόνια στοματίτιδα.
Αιτίες χρόνιας ουλίτιδας σε γάτες
Αυτή η ασθένεια έχει συσχετιστεί με μια χρόνια λοίμωξη από τον καλυκοϊό της γάτας, αν και σήμερα είναι γνωστό ότι περίπου το 70% των γατών με Η χρόνια ουλίτιδα είναι θετική για αυτόν τον ιό, αλλά όχι για όλους, και η μείωση της φλεγμονής ανταποκρίνεται σε θεραπείες που δεν μειώνουν το ιικό φορτίο. Θεωρείται ότι μπορεί να ευνοήσει την είσοδο άλλων παθογόνων παραγόντων καταστρέφοντας τις κυτταρικές μεμβράνες, γι' αυτό και είναι περισσότερο επιβαρυντικό παρά αιτία. Επίσης οι ρετροϊοί αιλουροειδώνs (ιός λευχαιμίας αιλουροειδών ή ιός ανοσοανεπάρκειας αιλουροειδών) μπορούν να αυξήσουν την προφλεγμονώδη απόκριση, προδιαθέτοντας σε αυτή τη νόσο.
Το άγχος μειώνοντας την ανοσία και σε σπίτια με πολλές γάτες ή σε αποικίες πολλών γατών που ευνοούν τη στενή επαφή μεταξύ των γατών αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιας ουλίτιδας, λόγω μεγαλύτερης μετάδοσης προδιαθεσικών ή επιβαρυντικών ιών αιλουροειδών.
Τώρα, η πιο ευρέως αποδεκτή αιτία σήμερα είναι ανοσολογικής προέλευσης, με υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος και αλλοίωση στην τοπική ανοσία από το σάλιο της γάτας. Αν και οι γάτες με χρόνια ουλίτιδα έχουν αυξημένες ανοσοσφαιρίνες ορού, τα επίπεδα IgA είναι χαμηλά στο σάλιο. Το IgA είναι υπεύθυνο για την παρεμβολή στη βακτηριακή προσκόλληση και εξουδετερώνει τα παθογόνα και τις τοξίνες που απελευθερώνονται από τα βακτήρια στη στοματική κοιλότητα.
Τα στοματικά αντιγόνα που σχετίζονται με την υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος είναι:
- Βακτήρια της πλάκας (η Pasteurella multocida είναι το πιο συχνά απομονωμένο).
- Περιοδοντική νόσος.
- Οδοντική απορρόφηση αιλουροειδών με δράση οδοντοκλαστών.
- Τροφικά αλλεργιογόνα.
Συμπτώματα χρόνιας ουλίτιδας αιλουροειδών
Τα κλινικά σημεία που παρουσιάζει μια γάτα με χρόνια ουλίτιδα δεν περιορίζονται μόνο στη στοματική κοιλότητα, αλλά ο πόνος που προκαλείται από τη διαδικασία την κάνει να μην τρώει ακόμα κι αν έχει όρεξη, με συνέπεια απώλεια βάρους; ή αν προσπαθήσουν έχουν προβλήματα κατάποσης (δυσφαγία). Ο πόνος στο στόμα τα κάνει δεν περιποιούνται προκαλώντας κακή εμφάνιση των μαλλιών.
Η χρόνια ουλίτιδα αιλουροειδών χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Πτυαλισμός.
- Δυσοσμία του στόματος.
- Αιμορραγία στο στόμα.
- Έλκη στο στοματικό βλεννογόνο.
- Στοματίτιδα χειλιών ή στόματος, στις οδοντικές κυψελίδες προς τον βλεννογόνο των ούλων (ουλίτιδα).
- Ουραία στοματίτιδα μερικές φορές με γλωσσοφαρυγγίτιδα και κοκκιώδη ιστό στον ουραίο στοματοφάρυγγα.
Διάγνωση χρόνιας ουλίτιδας αιλουροειδών
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν υπάρχουν σημεία ουλίτιδας, ελκώδους ή πολλαπλασιαστικής στοματίτιδας, ανορεξίας, στοματικού πόνου ή αιμορραγίας είναι να αποκλείσετε οποιαδήποτε αιτία που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτά τα συμπτώματα. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποκλειστούν οι ακόλουθες παθολογίες που μπορεί να επηρεάσουν τα αιλουροειδή:
- Σύμπλοκο ηωσινοφιλικού κοκκιώματος αιλουροειδών.
- Όγκοι του στόματος.
- Τραύμα.
- Ερεθισμός λόγω κατάποσης διαβρωτικών ουσιών.
- Περιοδοντική νόσος.
- Πέμφιγα.
- Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
- Ουραιμικά στοματικά έλκη λόγω νεφρικής ανεπάρκειας.
- Σακχαρώδης διαβήτης.
- Υπερβιταμίνωση Α.
- Λοίμωξη από ανοσοανεπάρκεια αιλουροειδών ή σοβαρή λευχαιμία των αιλουροειδών.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να εφαρμοστεί μια σειρά από διαγνωστικές εξετάσεις για τον εντοπισμό των αντιγονικών ερεθισμάτων που ευθύνονται για την ανοσολογική απόκριση, όπως καθώς και να αποκλειστούν οι προαναφερθείσες ασθένειες. Άρα πρέπει να γίνει:
- Calicivirus PCR και δοκιμή για τον αποκλεισμό λευχαιμίας και ανοσοανεπάρκειας αιλουροειδών.
- Οδοντιατρική ακτινογραφία για την αξιολόγηση της κατάστασης των δοντιών και την ανίχνευση περιοδοντικής νόσου ή απορρόφησης των δοντιών.
- Βιοψίες προσβεβλημένου ιστού για ιστοπαθολογική ανάλυση, η οποία θα προσδιορίσει έναν ελκωμένο βλεννογόνο ιστό με πυκνή διήθηση φλεγμονώδους τύπου στον υποβλεννογόνο με υπεροχή των πλασματοκυττάρων, των λεμφοκυττάρων, των ιστιοκυττάρων και των ουδετερόφιλων. Χρησιμοποιούνται κυρίως για τον αποκλεισμό όγκων όπως το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του στόματος.
- Βακτηριακή καλλιέργεια για τον προσδιορισμό της κυρίαρχης βακτηριακής χλωρίδας και αντιβιόγραμμα.
Στην περίπτωση της ουλίτιδας αιλουροειδών, η εξέταση αίματος και η βιοχημεία θα δείξει αυξημένες ανοσοσφαιρίνες, ήπια αναιμία, αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια με ουδετεροφιλία (αυξημένα ουδετερόφιλα) ή ηωσινοφιλία (αύξηση ηωσινοφίλων), ενώ σε άλλες λεμφοπενία (μειωμένος αριθμός λεμφοκυττάρων) παρατηρείται. Περίπου το 10% των γατών με χρόνια ουλίτιδα έχουν ταυτόχρονη νεφρική νόσο, με αλλοιωμένες παραμέτρους των νεφρών.
Πώς να θεραπεύσετε τη χρόνια ουλίτιδα των αιλουροειδών; - Θεραπευτική αγωγή
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η χρόνια ουλίτιδα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί και οι θεραπείες στοχεύουν στη μείωση της συσσώρευσης βακτηριακής πλάκας, θεραπεία της οδοντικής νόσου και έλεγχος της φλεγμονής.
Η θεραπεία που θα εφαρμοστεί θα αποτελείται από:
- Αναλγησία χρησιμοποιώντας οπιούχα όπως η βουπρενορφίνη και ΜΣΑΦ όπως η μελοξικάμη.
- Αφαιρέστε την πλάκα καθημερινά με βούρτσισμα και χλωρεξιδίνη, αλλά αρχικά δεν είναι εφικτό λόγω του πόνου που παρουσιάζει η γάτα.
- Κλινδαμυκίνη ως αντιβιοτικό για την ουλίτιδα σε γάτες είναι συνήθως αποτελεσματικό, ωστόσο, αυτό που λέει η καλλιέργεια και το αντιβιόγραμμα θα είναι ιδανικό.
- Καθαρισμός στόματος.
- Ξέπλυμα σε νερό με χλωρεξιδίνη ή εφαρμόστε συγκολλητικά τζελ με αυτό το δραστικό συστατικό.
- Η τροφή για γάτες με ουλίτιδα πρέπει να είναι υποαλλεργική ή μια νέα δίαιτα.
Τα κορτικοστεροειδή, παρόλο που είναι χρήσιμα για τη μείωση της φλεγμονής, δεν είναι αποτελεσματικά επειδή αυξάνουν το ιικό φορτίο προκαλώντας ανοσοκαταστολή και χρειάζονται σε ολοένα και μεγαλύτερες δόσεις.
Σε ήπιες ή μέτριες περιπτώσεις, μια εξαγωγή προσβεβλημένων δοντιών μπορεί να πραγματοποιηθεί λόγω περιοδοντικής νόσου ή οδοντικής απορρόφησης της γάτας, αλλά σε περισσότερες σοβαρές περιπτώσεις χρόνιας γυναικοστοματίτιδας ή στις οποίες δεν υπάρχει βελτίωση μετά από λίγους μήνες από τα παραπάνω, θα πρέπει να γίνει εξαγωγή όλων των γομφίων και προγομφίων δοντιών. Αυτή η εξαγωγή θεωρείται η καλύτερη θεραπεία για αυτήν την ασθένεια, θεραπεύει το 50-60% των γατών, μερικές γάτες δεν θεραπεύονται πλήρως αλλά ο πόνος και η φλεγμονή τους μειώνονται και τρώνε. Σε πολύ χαμηλό ποσοστό θα παραμείνουν ίδια, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα ή ωμέγα ιντερφερόνη, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά για τον καλυκοϊό της γάτας, δίνοντας γενικά καλά αποτελέσματα.
