Η
Ιβερμεκτίνη είναι μια μακροκυκλική λακτόνη που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία εξωτερικών παρασίτων σε πολλά θηλαστικά. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη η εξάλειψη των μικρών παρασίτων των ινδικών χοιριδίων, δηλαδή των ψύλλων, των ψειρών και των ακάρεων, ειδικά με τα τελευταία γιατί είναι τα πιο συχνά και με τα πιο εντυπωσιακά συμπτώματα. Μεταξύ όλων, πρέπει να τονιστεί το άκαρι Trixacarus scabei καθώς είναι αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη ζημιά στα προσβεβλημένα ινδικά χοιρίδια, προκαλώντας δερματικές βλάβες που μπορεί να μολυνθούν, αλωπεκία, ερυθρότητα, αδυναμία δέρματος, δευτερογενείς βλάβες, ακόμη και νευρολογικά σημεία όπως επιληπτικές κρίσεις. Εκτός του ότι είναι αποτελεσματικό, είναι αρκετά ασφαλές σε αυτά τα μικρά θηλαστικά, καθώς ο μηχανισμός δράσης στοχεύει συγκεκριμένα κανάλια που βρίσκονται στα μυϊκά και νευρικά κύτταρα των ασπόνδυλων, όχι στα θηλαστικά.
Συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις χρήσεις της ιβερμεκτίνης για τα ινδικά χοιρίδια, τη δοσολογία και τις παρενέργειές της.
Τι είναι η ιβερμεκτίνη;
Η
Η ιβερμεκτίνη είναι ένα ενδοκτοκτόνο, δηλαδή ένα φάρμακο που ενδείκνυται για τη θεραπεία και την πρόληψη εξωτερικών και εσωτερικών παρασίτων σε διάφορα ζωικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των ινδικά χοιρίδια. Αυτό το δραστικό συστατικό ανήκει στην ομάδα των μακροκυκλικών λακτόνων με μοναδικό μηχανισμό δράσης. Η ιβερμεκτίνη δεσμεύεται επιλεκτικά και με υψηλή συγγένεια με τα ενεργοποιημένα με γλουταμικό χλωριούχο κανάλια ιόντων στα νευρικά και μυϊκά κύτταρα των ασπόνδυλων. Το γλουταμινικό είναι ένας νευροδιαβιβαστής, θεωρείται ο κύριος διεγέρτης του κεντρικού νευρικού συστήματος και απελευθερώνεται από τα νευρογλοιακά κύτταρα.
Αυτή η ένωση προκαλεί αύξηση της διαπερατότητας της κυτταρικής μεμβράνης για ιόντα χλωρίου, η οποία οδηγεί σε υπερπόλωση των νευρικών ή μυϊκών κυττάρων που προκαλεί παράλυση και θάνατο του παρασίτου.
Σε τι χρησιμοποιείται η ιβερμεκτίνη στα ινδικά χοιρίδια;
Δεδομένου ότι τα εσωτερικά παράσιτα είναι εξαιρετικά σπάνια στα ινδικά χοιρίδια, η ιβερμεκτίνη σε αυτό το είδος χρησιμοποιείται για τη θεραπεία εξωτερικών παρασίτων ως ακάρεα, πούγκες και ψείρες. Από αυτά, τα πιο σημαντικά είναι τα ακάρεα, τα κυριότερα είναι τα ακόλουθα:
- Trixacarus scabei: προκαλεί πιο σοβαρά συμπτώματα, με κνησμό, αλωπεκία, αυτοτραύμα που μπορεί να προκαλέσει δευτερογενείς λοιμώξεις, κοκκίνισμα του δέρματος, βλατίδες, κυστίδια, απολέπιση, αδυναμία και αλλαγές συμπεριφοράς. Όταν η παρασίτωση είναι χρόνια, δημιουργεί εικόνα πάχυνσης του εξωτερικού στρώματος του δέρματος (υπερκεράτωση) και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πιο σοβαρές εικόνες με επιληπτικές κρίσεις.
- Chirodiscoides caviae: βρίσκεται στα μαλλιά και είναι συνήθως ασυμπτωματική, επομένως δεν προκαλεί κλινικά σημεία ή βλάβες στο ινδικό χοιρίδιο εάν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι καλά και δεν είναι ανοσοκατασταλμένο, όπως στις περιπτώσεις των εγκύων γυναικών, στρες ή κακές συνθήκες περιβάλλοντος και χειρισμού.
- Psoroptes cuniculi: παράγει μεγάλες κρούστες στον ακουστικό πόρο που μπορεί να το φράξει εντελώς.
- Cheyletiella parasitivorax ή «περπάτημα πιτυρίδας»: προκαλεί εκτεταμένο ξεφλούδισμα, ειδικά στο πίσω μέρος του ινδικού χοιριδίου.
Άλλα ακάρεα που μπορούν να επηρεάσουν αυτά τα ζώα σε μικρότερο βαθμό είναι το άκαρι του αυτιού, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ψώρα του ινδικού χοιριδίου (Notoedres muris) και η σαρκοπτική ψώρα (Sarcoptes scabei). Σε αυτό το άλλο άρθρο μιλάμε σε βάθος για την ψώρα στα ινδικά χοιρίδια.
Εκτός από την ιβερμεκτίνη, η σελαμεκτίνη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για αυτά τα παράσιτα και, εάν είναι ανθεκτικά στη θεραπεία, η ντοραμεκτίνη μέχρι να μην βρεθούν παράσιτα σε 3 ξύσεις δέρματος.
Δόση ιβερμεκτίνης για ινδικά χοιρίδια
Η δόση της ιβερμεκτίνης για τα ινδικά χοιρίδια εξαρτάται από το παράσιτο που πρόκειται να αντιμετωπιστεί. Σε γενικές γραμμές, η δόση της ιβερμεκτίνης θα είναι η εξής:
- Για τη θεραπεία του ακάρεου Trixacarus scabei: 0,2 ml ιβερμεκτίνης υποδορίως σε ενήλικα ινδικά χοιρίδια και 0,1 ml σε νεαρά ινδικά χοιρίδια.
- Για τη θεραπεία του ακάρεως Chirodiscoides caviae: τοπική ιβερμεκτίνη (σε μορφή κρέμας σε δόση 0,5 mg/kg).
- Για τη θεραπεία του ακάρεως Psoroptes cuniculi: μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο τοπικά όσο και υποδόρια σε δόση 200 mcgs/kg, όπως και για άλλα ακάρεα, ψείρες και ψύλλους.
Αντενδείξεις ιβερμεκτίνης σε ινδικά χοιρίδια
Η
Ιβερμεκτίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ινδικά χοιρίδια αλλεργικά σε αυτό το δραστικό συστατικό, σε άτομα με προσβολή του νευρικού συστήματος ή σε ινδικά χοιρίδια λίγων ημερών λόγω έλλειψης πλήρους ανάπτυξης. Ομοίως, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εάν χρησιμοποιούνται και άλλα φάρμακα με δράση στο νευρικό σύστημα.
Παρενέργειες της ιβερμεκτίνης σε ινδικά χοιρίδια
Αν και σε πολύ υψηλές δόσεις μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη του κεντρικού νευρικού συστήματος από το ινδικό χοιρίδιο, το οποίο μπορεί να είναι θανατηφόρο, αυτή η ένωση είναι ασφαλής επειδή, σε αντίθεση με τα παράσιτα, τα θηλαστικά δεν διαθέτουν τα κανάλια χλωρίου που ενεργοποιούνται από το γλουταμικό. Επειδή οι μακροκυκλικές λακτόνες όπως η ιβερμεκτίνη έχουν χαμηλή συγγένεια με άλλα κανάλια χλωρίου που ενεργοποιούνται από νευροδιαβιβαστές και δεν διασχίζουν εύκολα τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, έχουν υψηλό περιθώριο ασφάλειας στα ινδικά χοιρίδια.
Αν ζείτε με ένα από αυτά τα αξιολάτρευτα ζώα, μη διστάσετε να συμβουλευτείτε αυτό το άλλο άρθρο για τη φροντίδα των ινδικών χοιριδίων για να τους προσφέρετε την καλύτερη ποιότητα ζωής.
