Οι δεινόσαυροι ήταν μεγάλα, καταπληκτικά ζώα που εμφανίστηκαν πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια, ωστόσο, εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια λόγω πολυάριθμες περιβαλλοντικές καταστροφές. Για το λόγο αυτό, τα ανθρώπινα όντα δεν μπόρεσαν ποτέ να τα γνωρίσουν και οι μόνες διαθέσιμες πληροφορίες σήμερα προέρχονται από τη μελέτη των απολιθωμάτων που βρέθηκαν και πολυάριθμες έρευνες.
Δεδομένου ότι αυτά τα απολιθώματα διατηρούν μόνο τα σκληρά μέρη του ζώου, όπως τα οστά, είναι αδύνατο να κατανοήσουμε πλήρως πώς ήταν ο τρόπος ζωής των δεινοσαύρων. Έτσι, ένα από τα μεγάλα άγνωστα είναι πώς αναπαράχθηκαν και γεννήθηκαν οι δεινόσαυροι Εάν ενδιαφέρεστε για την αναπαραγωγή δεινοσαύρων, μη διστάσετε να διαβάσετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας.
Τρόπος ζωής των δεινοσαύρων
Ορισμένες ομάδες δεινοσαύρων, όπως τα θηρόποδα, ήταν σαρκοφάγοι και τρέφονταν σε μικρότερους δεινόσαυρους ή άλλα υπάρχοντα είδη ζώων. Άλλοι δεινόσαυροι, όπως οι σαυροψίδες, ήταν φυτοφάγοι και τρέφονταν με τη χλωρίδα που βρήκαν στη στεριά Υπήρχαν επίσης είδη παμφάγων δεινοσαύρων, που τρέφονταν και με τα δύο είδη λαχανικών και άλλα μικρά ζώα.
Ήταν ωοτόκα ζώα, που σημαίνει ότι γεννούν αυγά, που επωάστηκε και προστάτευε κανονικά. Ωστόσο, ορισμένα είδη επέλεξαν να τα εγκαταλείψουν.
Ως αμυντική μέθοδος, χρησιμοποίησαν τα μεγάλα νύχια τους, τα κοφτερά τους δόντια και το στιβαρό σώμα τους με παχιά και σκληρά στρώματα που εμπόδιζαν την δάγκωμα άλλων δεινοσαύρων. Επιπλέον, θα μπορούσαν να παρουσιάσουν εκφοβιστικές δομές, όπως μεγάλες ουρές και κέρατα.
Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, θα μπορούσαν να φτάσουν περίπου 30 ετών, όντας σεξουαλικά ώριμοι στην ηλικία των 19 ετών.
Μερικά δείγματα ζούσαν σε αγέλες και φρόντιζαν όλα τα μικρά μαζί. Άλλοι, ωστόσο, προτιμούσαν μια πιο μοναχική ζωή.
Για να μάθετε λίγα περισσότερα για τους δεινόσαυρους, σας προτείνουμε να διαβάσετε Τύποι δεινοσαύρων που υπήρχαν – Χαρακτηριστικά, ονόματα και φωτογραφίες.
Αναπαραγωγή των δεινοσαύρων
Δεδομένου ότι τα θηρόποδα (ομάδα δεινοσαύρων) ήταν η προέλευση των σημερινών πτηνών, αυτά τα δύο ζώα έχουν κάποια κοινά πράγματα, όπως το πώς να παίζετε και φροντίζετε τα μωρά σας.
Οι δεινόσαυροι ήταν ωοτόκα ζώα και παρουσίασαν εσωτερική γονιμοποίηση, αλλά σήμερα δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς ήταν η σύζευξη μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού. Αυτό οφείλεται στην πολύπλοκη μορφολογία αυτών των ζώων και στην έλλειψη πληροφοριών στα απολιθωμένα κατάλοιπα, καθώς δεν έχουν παρατηρηθεί μαλακά μέρη, όπως τα όργανα σύζευξης. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την αναπαραγωγή των δεινοσαύρων, συμπεριλαμβανομένης της της ύπαρξης υπονόμων Πρόκειται για κοιλότητες, που υπάρχουν σε ζώα όπως τα ερπετά και τα πουλιά, μέσω των οποίων γίνεται η ούρηση εκτελούνται, τα απόβλητα του ζώου αποβάλλονται και πραγματοποιείται συσσώρευση. Προς το παρόν, διεξάγεται ακόμα έρευνα για το πώς οι δεινόσαυροι θα μπορούσαν να αναπαραχθούν, αν και όλα δείχνουν ότι μπορεί να οφείλεται στην ευθυγράμμιση αυτών των κλοάκων και στην ύπαρξη ενός ανασυρόμενο μέλος στο αρσενικό ικανό να εισάγει το σπέρμα.
Όσον αφορά τον τόπο, τη διάρκεια, τις περιόδους κύησης και άλλους παράγοντες, δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα πώς έγιναν. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι το συνουσία έλαβε χώρα σε υδάτινα περιβάλλοντα (βάλτοι), αφού οι δεινόσαυροι ζύγιζαν πολύ και αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στη συνουσία στη Γη. Άλλες μελέτες επιβεβαιώνουν επίσης ότι η περίοδος επώασης ενός μωρού δεινοσαύρου θα μπορούσε φθάνει τους 6 μήνες, αν και αυτό θα εξαρτηθεί από το είδος του δεινοσαύρου και θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε λιγότερο χρόνο
Αυγά δεινοσαύρων
Οι δεινόσαυροι μπορούσαν να γεννήσουν μεταξύ 20 και 40 αυγών, τα οποία είχαν μήκος από 30 έως 60 εκατοστά και τα εναποθέτησαν σε φωλιές που έσκαψαν στο έδαφος. Αργότερα, θάφτηκαν με τη βοήθεια άμμου, φύλλων ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου ικανού να προστατεύσει τα μικρά τους από άλλους δεινόσαυρους που ήθελαν να τα κλέψουν ή να τα φάνε. Μερικές φορές αυτές οι ανασκαφές ήταν ανοιχτές, οπότε οι δεινόσαυροι επένδυαν ενέργεια ώστε τα κελύφη των αυγών να χρωματίζονται και να καμουφλάρονται στο περιβάλλον. Κατέστη δυνατό να επαληθευτεί η ύπαρξη πολυάριθμων φωλιών δεινοσαύρων στο ίδιο μέρος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι ενήλικες έλαβαν συνεργατικά μέτρα για να ελέγξουν ταυτόχρονα όλα τα αυγά στο κοπάδι και προστατέψτε τα.
Ανάλογα με τη δομή και τη σύνθεση, θα μπορούσε κανείς να διακρίνει τρεις τύπους αυγών:
- Ορνιθοειδή αυγά: στο κάτω μέρος του κελύφους διακρίνονταν ένας διαχωρισμός. Στο υπόλοιπο αυγό παρατηρήθηκε μια σπογγώδης, κρυσταλλική δομή. Αυτά τα αυγά ήταν τυπικά των θεροπόδων.
- Σφαρολιτικά αυγά: τα κελύφη τους είχαν εντελώς σφαιρική κρυσταλλική δομή. Ήταν τυπικά των σαυροπόδων.
- Πρισματικά Αυγά: Η κρυσταλλική δομή σε σχήμα σφαίρας εμφανίστηκε μόνο στην κάτω περιοχή του αυγού, εν τω μεταξύ, στο πάνω μέρος αναπτύχθηκαν με τη μορφή πρισμάτων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους δεινόσαυρους, μπορεί να σας ενδιαφέρει Γιατί εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι;
Φροντίδα μωρών δεινοσαύρων
Μετά την εκκόλαψη από τα αυγά, οι δεινόσαυροι είχαν μήκος λιγότερο από ένα μέτρο κανονικά, αφού οι περισσότεροι δεν ήταν πλήρως αναπτυγμένοι και ικανοί να εκκολαφθούν στον κόσμο. Γι' αυτό το λόγο οι μητέρες τους ήταν επιφορτισμένες να βγουν έξω για να ψάξουν για φαγητό και να το φέρνουν στις φωλιές, όπου κρατούσαν τα μωρά τους κρυμμένα. Αυτό αποτελούσε κίνδυνο σε πολλές περιπτώσεις, αφού, εκείνη την εποχή, άλλοι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι βρήκαν την ευκαιρία να τραφούν με αυτά τα αβοήθητα μικρά αν δεν υπήρχε ενήλικας υπεύθυνος γι' αυτά.
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, τα μωρά θα μπορούσαν να πεθάνουν από την πείνα όταν η μητέρα τους πέθανε και δεν μπορούσε να τα ταΐσει. Αν όλα πήγαιναν καλά, οι μικροί δεινόσαυροι θα μεγάλωναν γρήγορα και θα ήταν ανεξάρτητοι.
Πιστεύεται επίσης ότι υπήρχαν είδη δεινοσαύρων των οποίων τα μωρά εκκολάφθηκαν από το αυγό πλήρως αναπτυγμένα και μπορούσαν να αρχίσουν να αναζητούν τη δική τους τροφή απευθείας χωρίς τη βοήθεια των γονιών τους.
