Όταν μιλάμε για πράξεις αγάπης, η υιοθεσία είναι μία από αυτές και όχι μόνο για το είδος μας. Μερικές φορές, χωρίς λόγια αλλά με μια ματιά, αρκεί να καταλάβουμε τι νιώθουν τα σκυλιά μας. Όταν πάμε σε ένα καταφύγιο ζώων και κοιτάμε τα προσωπάκια τους, ποιος τολμάει να πει ότι δεν λένε «υιοθέτησέ με»;! Ένα βλέμμα μπορεί να αντανακλά την ψυχή ενός ζώου και τις ανάγκες ή τα συναισθήματά του.
Από το site μας θέλουμε να περιγράψουμε μερικά από τα συναισθήματα που νομίζουμε ότι βλέπουμε από τα μάτια ενός σκύλου που θέλει να υιοθετηθεί. Αν και τα γράμματα δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου στις μέρες μας λόγω της εμφάνισης των email και των κοινωνικών δικτύων, είναι μια ωραία χειρονομία κάθε φορά που τα λαμβάνουμε και μας κάνουν να χαμογελάμε.
Για αυτόν τον λόγο θα περιγράψουμε με λόγια αυτό που πιστεύουμε ότι αισθάνεται ένα ζώο μετά την υιοθεσία. Ο Μικρός Πρίγκιπας το είπε ήδη στο βιβλίο του: «Δαμάστε με και θα είμαι το πιο ευτυχισμένο ον στο σύμπαν». Απολαύστε αυτό το όμορφο γράμμα ενός υιοθετημένου σκύλου προς τον ιδιοκτήτη του
Αγαπητέ ιδιοκτήτη,
Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε εκείνη τη μέρα που μπήκες στο καταφύγιο και τα βλέμματά μας συναντήθηκαν; Αν υπάρχει κάτι όπως αγάπη με την πρώτη ματιά, νομίζω ότι αυτό είχαμε. Έτρεξα να σε χαιρετήσω μαζί με άλλα 30 σκυλιά, και ανάμεσα σε γαβγίσματα, γρυλίσματα και χάδια Ήθελα να με διαλέξεις ανάμεσα σε όλα Συνέχισα να σε κοιτάζω, ούτε εσύ σε μένα, τα μάτια σου ήταν τόσο βαθιά και τρυφερά… Ωστόσο, σύντομα οι άλλοι σε έκαναν να πάρεις τα μάτια σου από πάνω μου, και αποθαρρύνθηκα όπως τόσες άλλες φορές. Ναι, θα νομίζεις ότι είμαι έτσι με όλους, μου αρέσει να ερωτεύομαι και να ερωτεύομαι, ξανά και ξανά. Αλλά νομίζω ότι αυτή τη φορά προκάλεσα κάτι σε σένα που δεν είχε ξαναγίνει. Ήρθες να με χαιρετήσεις κάτω από το δέντρο μου όπου κατέφευγα κάθε φορά που έβρεχε ή, μου ράγιζαν την καρδιά. Ενώ ο ιδιοκτήτης του καταφυγίου προσπαθούσε να σε κατευθύνει σε άλλα σκυλιά, εσύ περπατούσες σιωπηλός προς το μέρος μου, όπου η συντριβή ήταν οριστική. Ήθελα να είμαι ενδιαφέρουσα και να μην κουνώ την ουρά μου τόσο πολύ, ανακάλυψα ήδη ότι μερικές φορές αυτό τρομάζει τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες, αλλά δεν μπορούσα, δεν θα σταματούσε να γυρίζει σαν ελικόπτερο. Παίξατε μαζί μου 1 ή 2 ώρες, δεν θυμάμαι πια, αλλά ήμουν πολύ πολύ χαρούμενος.
Όλα τα ωραία τελειώνουν σύντομα λένε, στάθηκες όρθιος και περπάτησες προς το σπιτάκι από όπου προέρχονται τα τρόφιμα, τα εμβόλια και πολλά άλλα. Σε συνόδεψα εκεί πηδώντας και γλείφοντας τον αέρα αλλά μου έλεγες συνέχεια, ηρέμησε… Ηρέμησε; Πώς θα μπορούσα να είμαι ήρεμος; Σε είχα βρει ήδη. Πήρες λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο εκεί μέσα… Δεν ξέρω αν ήταν ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα, για μένα, μια αιωνιότητα. Επέστρεψα στο δέντρο μου όπου κρυβόμουν όταν ήμουν λυπημένος, αλλά αυτή τη φορά με το κεφάλι μου να κοιτάζει από την άλλη πλευρά που δεν ήταν η πόρτα από την οποία είχες εξαφανιστεί. Δεν ήθελα να δω ότι βγαίνεις και πηγαίνεις σπίτι χωρίς εμένα. Αποφάσισα να κοιμηθώ για να ξεχάσω, όχι για να παρακολουθήσω τη μαγική στιγμή που μόλις συνέβη.
Ξαφνικά άκουσα το όνομά μου, ήταν ο ιδιοκτήτης του καταφυγίου, τι θέλει; Δεν βλέπεις ότι είμαι λυπημένος και τώρα δεν έχω όρεξη να φάω ή να παίξω; Αλλά αφού είμαι υπάκουος, γύρισα και ήσουν σκυμμένος, μου χαμογελούσες, είχες ήδη αποφασίσει ότι θα πήγαινα σπίτι μαζί σου.
Φτάσαμε σπίτι, σπίτι μας. Φοβόμουν, δεν ήξερα τίποτα, δεν ήξερα πώς να φερθώ και αποφάσισα να σε ακολουθήσω όπου θες να με πας. Μου μίλησες τόσο γλυκά που ήταν δύσκολο να αντισταθείς στη γοητεία σου. Μου έδειξες πού θα κοιμάμαι, πού θα τρώω και πού θα κοιμάμαι. Είχα ό,τι χρειαζόμουν, ακόμα και παιχνίδια για να μην βαριέμαι, πώς νομίζεις ότι θα βαριόμουν; Είχα τόσα πολλά να ανακαλύψω και να μάθω!
Πέρασαν μέρες και μήνες και η στοργή σου μεγάλωνε μαζί με τη δική μου. Δεν θα εμβαθύνω σε συζητήσεις για το αν τα ζώα έχουν συναισθήματα ή όχι, απλά θα σας πω τι μου συμβαίνει. Σήμερα, μπορώ επιτέλους να σου πω ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου είσαι εσύ Όχι οι βόλτες, ούτε το φαγητό, ούτε καν αυτό το χαριτωμένο σκυλί που ζει στο διαμέρισμα κάτω. Είσαι εσύ, γιατί θα είμαι πάντα ευγνώμων που με διάλεξες από όλους.
Κάθε μέρα της ζωής μου μοιράζεται ανάμεσα στις στιγμές που είσαι μαζί μου και σε αυτές που λείπεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μέρες που έφτασες κουρασμένη από τη δουλειά και με χαμόγελο μου έλεγες: Πάμε μια βόλτα; ή Ποιος θέλει να φάει; Και εγω εγωιστης δεν ηθελα τιποτα απ'αυτα, για να ειμαι μαζι σου, το σχεδιο δεν ειχε σημασια.
Τώρα που νιώθω άσχημα για λίγο και κοιμάσαι δίπλα μου, ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να σου το γράψω για να το κουβαλάς μαζί σου όλη σου τη ζωή. Όπου κι αν πάω, δεν μπορώ ποτέ να σε ξεχάσω και θα είμαι πάντα ευγνώμων, γιατί είσαι το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη
Αλλά δεν θέλω να μείνεις λυπημένος, να ξαναβαδίσεις τον ίδιο δρόμο, να διαλέξεις μια νέα αγάπη και να του δώσεις όλα όσα μου έδωσες και δεν μπορεί να σε ξεχάσει ποτέ. Άλλοι αξίζουν έναν ιδιοκτήτη σαν αυτόν που είχα εγώ, ο καλύτερος!
