Ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα με παίρνετε για τρέλα ή ότι σκοπεύω να σας κάνω ένα αστείο. Αλλά όχι, δεν είναι έτσι. Είμαι μεγάλος παρατηρητής της ζωής, της πραγματικότητας, και κάτω από την καθημερινή πραγματικότητα υπάρχουν μυστήρια, ηχώ, λάμψεις άλλων πιο λεπτών πραγματικοτήτων, που δεν μπορούν να φτάσουν ευκατάστατες και επιφανειακές απόψεις.
Εγώ, χάρη στην ικανότητά μου για παρατήρηση και ανάλυση, ανέπτυξα αυτή τη θεωρία με τα χρόνια και στο τέλος η αλήθεια φάνηκε μπροστά στα αρχικά δύσπιστα μάτια μου. Ακόμα δεν τολμώ να χαρακτηρίσω αυτή την αποκάλυψη ως θεϊκή, αλλά σχεδόν, σχεδόν.
Χάρη στον ιστότοπό μας, παρόλο που δεν είστε πεπεισμένοι για το όραμά μου, θα μπορώ να υποστηρίξω διάφορα στοιχεία που υποστηρίζουν τη θεωρία μου για τις εξωγήινες γάτες, καρπός της μελέτης και εκτεταμένης συμβίωσης με αυτά τα όντα.
Η γάτα και ο πολιτισμός
Το πώς και πότε οι γάτες ήρθαν στη Γη εξακολουθεί να είναι ένα ανεξήγητο μυστήριο. Αυτό όμως που γνωρίζουμε σίγουρα είναι ο χρόνος και ο τόπος όπου ξεκίνησε η συνύπαρξη ανθρώπου και γάτας.
Στην αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ, ήταν ο χρόνος και ο τόπος όπου και τα δύο είδη συνέπλεξαν τις μοίρες τους για πάντα, ή έως ότου οι γάτες επιλέξουν να τερματίσουν την εισβολή τους και να αποφασίσουν τι θα κάνουν μαζί μας.
Επειδή αυτό που έχω πολύ ξεκάθαρο είναι ότι οι γάτες εισβάλλουν σε εξωγήινα όντα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι είναι πολύ άνετα και δεν τους αρέσει να βιάζονται. Αλλά το γεγονός ότι ήταν η Αίγυπτος, ένας έρημος τόπος, ο τόπος που επέλεξαν οι γάτες για να έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο, μας παρέχει μια πρώτη ένδειξη τόσο λεπτή όσο και σταθερή. Πού θα έβρισκαν οι γάτες περισσότερη άμμο από την ίδια την έρημο;
Η γάτα, τα δικαιώματα και η θεότητα
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στα οποία οι γάτες θεωρούνταν μέλη της αυλής, ακόμη και όντα συγγενικά με τους θεούς. Η ίδια η Αίγυπτος ή το Σιάμ ήταν αξιόπιστες αποδείξεις αυτού που βεβαιώνω.
Ωστόσο, οι γάτες σύντομα συνειδητοποίησαν ότι αυτή η κατάσταση ήταν δυνητικά επικίνδυνη για αυτές, αν συνδέονταν μόνο με μοναρχίες. Ο λόγος ήταν ότι αυτοί οι αρχαίοι βασιλιάδες έτειναν κυρίως να τυραννούν, να υποτάσσουν και να εκμεταλλεύονται τους υπηκόους τους. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τις σημερινές μοναρχίες, αφού όλες είναι βιώσιμες και δεν έχουν προνόμια.
Αλλά τότε ήταν μια άλλη στιγμή και οι γάτες, που δεν ήταν καθόλου χαζές, κατάλαβαν ότι ο συνεχής δεσποτισμός τελικά θα τελείωνε άσχημα για αυτούς που τον ασκούσαν και τους γύρω τους. Ως εκ τούτου, αποφάσισαν να προσαρμοστούν και να καταλάβουν όλες τις κοινωνικές κλίμακες για να αποφύγουν μελλοντικά προβλήματα.
Και υπάρχει ένα άλλο θεμελιώδες χαρακτηριστικό που υποδεικνύει και προδίδει την εξωγήινη προέλευση των γατών: πάντα αποφεύγουν και απεχθάνονται τα προβλήματα, σε αντίθεση με τους ανθρώπους και την άλλη γήινη πανίδα που χαίρονται να τα αναζητούν.
Στα ακόλουθα σημεία θα δείξουμε μερικά ξεκάθαρα παραδείγματα της βεβαίωσής μου.
Οι γάτες δεν τα παρατάς
Έχει δει κανείς ποτέ μια γάτα να διώχνεται από το σπίτι της; Εγώ δεν. Δυστυχώς, έχω δει πολλές φορές τις θλιβερές εικόνες οικογενειών που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Ομολογώ μάλιστα ότι εγώ ο ίδιος έχω υποστεί αυτή τη βάναυση, ταπεινωτική και κοροϊδευτική εμπειρία.
Περιστασιακά έχω δει εικόνες στις οποίες μερικές από αυτές τις άτυχες οικογένειες συνοδεύονταν από ένα κουτάβι, επίσης έξωση. Αλλά δεν έχω δει ποτέ γάτα σε αυτή την τρομερή θέση.
Ο λόγος, δεν έχω καμία αμφιβολία, είναι ότι οι γάτες κρύβονται κάτω από το κρεβάτι την ώρα της βίαιης έξωσης από τις αστυνομικές δυνάμεις που μας αναγκάζουν να συμμορφωθούμε με το νόμο. Και αυτό γιατί οι γάτες γνωρίζουν ότι το κρεβάτι είναι το μόνο άθικτο και ασύνδετο στοιχείο ενός σπιτιού. Εξάλλου, γιατί να συνοδεύεις την οικογένεια σε αυτή την επικίνδυνη και προβληματική κατάσταση, αν είσαι τόσο άνετα στο σπίτι;
Οι γάτες δεν κερδίζουν στις σφαγές
Η κινηματογραφική τέχνη αντικατοπτρίζει ρεαλιστικά τη ζωή όπως είναιΚαι είμαι σίγουρος ότι έχετε επίσης παρατηρήσει ότι σε αστυνομικές και εγκληματικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, μια γάτα δεν εμφανίζεται ποτέ δολοφονημένη. Ο σκύλος είναι πάντα ο πρώτος που πεθαίνει όταν προσπαθεί να υπερασπιστεί την οικογένεια από την εισβολή ενός απαίσιου κατά συρροή δολοφόνου στο σπίτι.
Ωστόσο, αν υπάρχει γάτα στη σκηνή, θα βγει κρυφά από το παράθυρο ή θα κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι. Οι γάτες μισούν τον κόπο, γι' αυτό επιστρέφουν όταν οι μπάτσοι βρίσκονται στα σπίτια των σφαγών και κάνουν το χρέος τους. Κάτι που δεν αποτελεί εμπόδιο για να παρατηρήσετε ότι εκείνη τη στιγμή το σπίτι είναι ήδη ασφαλές για το αιλουροειδές. Επίσης συνήθως εμφανίζονται, ποτέ πριν, όταν το κορίτσι σώζεται αφού ο εγκληματίας σκοτωθεί με κάποιο τρόπο.
Είναι οι γάτες κατοικίδια;
Το ερώτημα είναι: Μας συνοδεύουν οι γάτες ή είμαστε εμείς που τις συνοδεύουμε;
Αν ένας σκύλος μας δει λυπημένους, έρχεται αμέσως να μας παρηγορήσει με γλειψίματα, γκρίνια και λυπάται για τη λύπη μας. Μια γάτα θα έρθει αν το θέλει, αλλά μάλλον για να ξύσουμε την πλάτη ή την κοιλιά της, αλλιώς νιώθει λίγο κρύο και απαιτεί τη θερμότητα του σώματός μας για να αισθάνεται απόλυτα άνετα.
Τα κοινά ζώα μάς εξυπηρετούν με κάποιο τρόπο: μας υπερασπίζονται ή τρέφουν τα κοπάδια μας, μας ταΐζουν με το κρέας τους, το γάλα τους ή τα αυγά τους. πειραματιζόμαστε ακόμη και με μερικούς όπως με αρουραίους. Ωστόσο, οι γάτες είναι πάνω από τέτοιες δουλειές. Πηγαίνουν για τις δουλειές τους.
Για αυτόν τον λόγο προσποιούνται ότι μας κάνουν παρέα, ειδικά οι παππούδες, που στα πόδια τους περνούν ώρες βλέποντας τηλεόραση, κλέβοντας ζέστη και ελπίζοντας να κληρονομήσουν μια καλή πρέζα νωρίτερα παρά αργότερα.
Η υγιεινή προδίδει τη διαστρική καταγωγή της
Οι γάτες, ναι, είναι πολύ καθαρές. Και αυτή η ιδιότητα τους διαφοροποιεί ξεκάθαρα και ιστορικά από τους διαφορετικούς γηγενείς κατοίκους του πλανήτη μας. Συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων.
Ένα αξιόπιστο παράδειγμα είναι το Παλάτι των Βερσαλλιών, ένα κτήριο μαμούθ που την εποχή της κατασκευής του στερούνταν τουαλέτες. Ωστόσο, χιλιάδες χρόνια πριν, οι γάτες έφτιαχναν τα κόπρανα τους στην άσηπτη άμμο της ερήμου. Ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο πράγμα στο αμμώδες οικόπεδο των συνηθισμένων σπιτιών μας, όπου πληρώνουμε το στεγαστικό δάνειο, ανανεώνουμε την άμμο τους και ταΐζουμε και πίνουμε. Όσο ζουν και κοιμούνται όπως θέλουν, δωρεάν.
Οι συνεργοί των γατών
Μια ζωή τόσο προικισμένη όσο αυτή που απολαμβάνουν οι γάτες θα ήταν αδύνατη χωρίς τη συναίνεση και τη χρηματοδότηση ισχυρών οικονομικών οντοτήτων που ζουν χάρη σε αυτές. Το πιο προφανές παράδειγμα είναι αυτό των ύπουλων κατασκευαστών καναπέδων.
Γιατί δεν χρησιμοποιείτε υλικά για την κατασκευή των επίπλων σας που είναι ανθεκτικά στα νύχια της γάτας; Η ανθρώπινη τεχνολογία έχει ανακαλύψει εδώ και καιρό υλικά που αντιστέκονται στις γρατσουνιές, όπως αλυσιδωτή αλληλογραφία, Kevlar ή ανθρακονήματα. Γιατί αυτή η τρελή επιμονή να χρησιμοποιείτε μαλακά, σπογγώδη υλικά για την κάλυψη των πλαισίων τέτοιων επίπλων;
Υπάρχει ίσως μια άγραφη συμφωνία μεταξύ των κατασκευαστών και των γατών, ώστε οι γάτες να βλάπτουν και να ξεφτίζουν αλύπητα τις άκρες των κάτω δομών αυτού του επίπλου τέσσερις ημέρες μετά την αγορά ενός ακριβού νέου καναπέ;
Ξέρω ότι αυτό και πολλά άλλα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και ότι θα υπάρχουν διχασμένες απόψεις σχετικά με την κοσμική προέλευση ή όχι των γατών.
Χρειάζεται πολύ περισσότερη έρευνα για αυτό το θέμα, και για όσους από εμάς υποψιαζόμαστε το ίδιο να παρέχουμε ο ένας στον άλλο πληροφορίες και υποστήριξη.
Οι επτά ζωές της γάτας
Αυτή είναι μια δημοφιλής φράση, αλλά την έχω δει με τα μάτια μου.
Το έτος 2001 είχα μια νεαρή σιαμέζα γάτα, που ονομαζόταν Μιμή. Μια μέρα ανέβηκε στο μπαλκόνι του σκοινιού και έπεσε από τέσσερις ορόφους σε μια εσωτερική αυλή. Αντιληφθήκαμε αμέσως το γεγονός και κατέβηκα για να αναζητήσω τη γάτα με τη βεβαιότητα ότι θα την πάρω νεκρή. Ήταν ακόμα ζωντανός, αλλά βαριά τραυματισμένος. Την πήγαμε αμέσως στον κτηνίατρο, ο οποίος μας είπε ότι πιθανότατα θα πέθαινε γιατί είχε σπάσει το ισχίο της σε πολλά σημεία και πολύ πιθανόν να είχε σοβαρά εσωτερικά τραύματα. Δεν συνταγογραφούσε τίποτα ούτε χορηγούσε παυσίπονα.
Με πολύ λύπη πήραμε τη Μιμή, πεπεισμένοι για το επικείμενο τέλος της. Ωστόσο, πριν βγει από την πόρτα, ο κτηνίατρος είπε: "Ποτέ δεν ξέρεις με τις γάτες, καθώς προσγειώνονται πάντα στα πόδια τους…"
Ήδη στο σπίτι, έβαλα το σιαμαίο μου σε μια μεγάλη λεκάνη γεμάτη πριονίδι και τοποθέτησα μια θερμάστρα υπέρυθρης ακτινοβολίας πολύ κοντά της για να είναι όσο το δυνατόν πιο άνετη μέσα στην κατάστασή της. Πέρασα τρεις μέρες και νύχτες με τη Μιμή, παρέχοντάς της φαγητό και νερό. Δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου, και το καημένο ζώο παρέμεινε σε εκείνο το δοχείο χωρίς να κινηθεί καθόλου. Άλλαζα όλο το πριονίδι κάθε φορά που λερώνω το λιγότερο. Μετά από τρεις μέρες βγήκε μόνη της από τη λεκάνη και πήγε στο δοχείο με τα απορρίμματα γατούλα της.
Επτά μέρες αργότερα περπάτησε αργά στο δωμάτιο. Επτά μέρες αργότερα ήταν φυσιολογικός. Πέρασαν άλλες δεκαπέντε μέρες και η Μιμή έτρεξε και πήδηξε σαν να μην της είχε συμβεί τίποτα.
Σήμερα, 2016, η Μιμή μένει με την κόρη μου. Όποτε τη βλέπω, έρχεται να μου τρίψει στοργικά. Εννοώ τη γάτα, όχι την κόρη μου.
Είναι δυνατόν αυτό το είδος αναγεννητικής υπερδύναμης να συμβαίνει με οποιοδήποτε άλλο ον γήινης προέλευσης; Αναρωτιέμαι.
Ένας φόβος και μια προσευχή
Το ότι οι γάτες μας αποίκησαν είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ακόμα κι αν είναι στιγμιαία ήρεμες. Ωστόσο, συμβαίνει κάτι που με γεμίζει φόβο: για μερικές δεκαετίες, και μετά από χιλιάδες προηγούμενα χρόνια συμβίωσης χωρίς προβλήματα, οι γάτες σήμερα στειρώνονται με ανθρώπινη απόφαση.
Θα αναγκάσει αυτό οι γάτες, σε νόμιμη άμυνα, να περάσουν απότομα από τη φάση του σιωπηλού αποικισμού στην οριστική εισβολή; Θα μας στειρώσουν αν συμβεί αυτό; Δεν θα ήταν έκπληξη, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ κανένα ον στον γαλαξία που θα ενθουσιαζόταν με αυτό το είδος χειρουργικής επέμβασης και θα συγχωρούσε την πράξη.
Τέλος, ένα αίτημα… Παρακαλώ, αναγνώστες που συμφωνούν με τη θεωρία μου, στείλτε μου τα σχόλια, τις εμπειρίες και την υποστήριξή σας.
Από την άλλη, πρέπει να είμαστε δίκαιοι, οι άνθρωποι που διαφωνούν με τη θεωρία μου για την κοσμική γάτα μου δίνουν λόγους για το αντίθετο και μου δείχνουν τα αδύνατα σημεία των επιχειρημάτων μου. Αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος και ότι οι γάτες, όπως πιστεύουν οι συνομήλικοί μου στον ιστότοπό μας, είναι αγαπησιάρικα και υπέροχα κατοικίδια, όλα χωρίς πρόθεση να κληρονομήσουν τα περιουσιακά μας στοιχεία και να κλέψουν τη θερμότητα του σώματός μας.
