Είτε έχετε καναρίνια ως κατοικίδιο , είτε αν είστε λάτρης της εκτροφής αυτών των πουλιών, μπορεί να έχετε συναντήσει κάποια σημάδια που σε έκανε να υποψιαστείς την παρουσία κάποιου παρασίτου στα φτερά και το δέρμα του πιστού σου ξυπνητηριού με τις πρώτες ακτίνες του Ήλιου. Τα ακάρεα είναι ένα από τα πιο συχνά παράσιτα σε αυτά τα πουλιά και είναι ενδιαφέρον ως ιδιοκτήτης να τα αναγνωρίσεις έτσι ότι το κτηνιατρικό σας ινστιτούτο χορηγεί την καταλληλότερη θεραπεία το συντομότερο δυνατό.
Από τον ιστότοπό μας σας προτείνουμε να διαβάσετε αυτόν τον σύντομο οδηγό, ο οποίος ελπίζουμε να ξεκαθαρίσει μερικές από τις αμφιβολίες σας σχετικά με τα ακάρεα στα καναρίνια, τα συμπτώματα και τη θεραπεία τους.
Γνωρίζοντας τον εχθρό
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εξωτερικών παρασίτων που μπορεί να επηρεάσουν τα καναρίνια μας, αλλά χωρίς αμφιβολία, ένα από τα πιο κοινά είναι τα ακάρεα. Αυτά τα πανταχού παρόντα αραχνίδια μπορεί να είναι οτιδήποτε, από ένα περιστασιακό εύρημα μέχρι εκείνους που ευθύνονται για περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές ασθένειες.
ΤαΤα Passeriformes (ωδικά πτηνά όπως τα καναρίνια, τα διαμάντια…), καθώς και οι παπαγάλοι (psittaciformes), συχνά υποφέρουν από την ανεπιθύμητη παρουσία ακάρεων και παρόλο που ορισμένοι τύποι βλαβών μας προειδοποιούν για την ύπαρξή τους, άλλες περιπτώσεις μπορεί να περάσουν απαρατήρητες για μεγάλες χρονικές περιόδους, λόγω του ιδιαίτερου κύκλου ορισμένων ειδών.
Για να διευκολύνουμε την αναγνώριση των ακάρεων στα καναρίνια, θα τα χωρίσουμε σε τρεις ομάδες:
- Cnemidocoptes spp, το άκαρι που ευθύνεται για την cnemidocoptic ψώρα.
- Dermanyssus spp, κόκκινο άκαρι.
- Στερνόσωμα τραχείας, ακάρεα τραχείας.
Cnemidocoptes spp, υπεύθυνη για cnemidocoptic ψώρα
Πρόκειται για ένα είδος ακάρεων που απαντάται στα καναρίνια και το περνά ολόκληρο τον κύκλο ζωής του στο πουλί (νύμφη, νύμφη, ενήλικα), εισβάλλει στα επιδερμικά ωοθυλάκια, ένα μέρος όπου τρέφεται με την κερατίνη του επιθηλίου και μια επιλεγμένη θέση για τη φωλιά. Τα θηλυκά δεν γεννούν αυγά, είναι ζωοτόκο είδος που γεννά τις προνύμφες του στις στοές που σχηματίζονται αφού διεισδύσουν στον φραγμό του δέρματος, και ολοκληρώνει τον κύκλο σε περίπου 21-27 ημέρες.
Το καναρίνι μολύνεται μέσω άμεσης επαφής πατώντας πάνω σε μολυσμένα λέπια που έχει αφήσει ένα άλλο καναρίνι στις κούρνιες ή τις ράβδους των κλουβιών. Τα μόνα καλά νέα είναι ότι το άκαρι δεν ζει πολύ έξω από τον ξενιστή.
Μόλις εγκατασταθεί το άκαρι στο καναρίνι, η δραστηριότητά του και η απελευθέρωση μεταβολιτών στο ωοθυλάκιο προκαλεί χρόνιο ερεθισμό και παραγωγή στερεού εκκριμάτων που θα προκαλέσει υπερκεράτωση, δηλαδή, μη φυσιολογικός πολλαπλασιασμός του δέρματος, στα πόδια, το ράμφος, το σιτηρό και, μερικές φορές, στο πρόσωπο και/ή στα βλέφαρα. Αυτό μεταφράζεται σε μια κρούστα εμφάνιση των προσβεβλημένων περιοχών. Είναι μια αργή διαδικασία και οι ιδιοκτήτες αναφέρονται συνήθως στην εμφάνιση « λέπια στα πόδια», αν είμαστε στην αρχή της διαδικασίας, και σε κάποια ακόμη σοβαρές περιπτώσεις αναφέρουν ότι το καναρίνι του έχει μεγαλώσει «περισσότερα δάχτυλα». Δεν είναι ασυνήθιστο να βρίσκουμε πολλαπλασιασμούς δέρματος με τη μορφή επιμήκων, υπόλευκων μαζών γύρω από τα δάχτυλα των ποδιών του ζώου, που μπορεί να οδηγήσουν σε σύγχυση εάν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με το θέμα. Ως γεγονός που πρέπει να θυμάστε, αυτές οι βλάβες συνήθως δεν συνοδεύονται από φαγούρα στην αρχή, γεγονός που μπορεί να καθυστερήσει την επίσκεψη στον κτηνίατρο. Μπορούμε να βρούμε καναρίνια που ζουν με αυτό το πρόβλημα για μήνες, παρατηρώντας μόνο στα τελικά στάδια φαγούρα, χωλότητα ή φαγούρα στα άκρα (αυτοτραυματισμός λόγω ενόχλησης).
Η παρατήρηση αυτών των χαρακτηριστικών σχηματισμών στα πόδια ή/και στο ράμφος, μαζί με το κλινικό ιστορικό και την καλή ανταπόκριση στη θεραπεία, συνήθως οδηγεί στη διάγνωση. Η απόξεση των προσβεβλημένων περιοχών για μεταγενέστερη παρατήρηση στο μικροσκόπιο δεν δείχνει πάντα την παρουσία ακάρεων στα καναρίνια πολύ βαθιά, όπως μπορεί να συμβεί σε πιο γνωστά ακάρεα, όπως τα Sarcoptes στα κυνοειδή. Για το λόγο αυτό είναι πάντα απαραίτητο να γίνεται πλήρης εξέταση του ασθενούς, αφού σε πολλές περιπτώσεις η εμφάνιση παρασιτικών ασθενειών σχετίζεται με ανοσοκαταστολή (μείωση της άμυνας). Επιπλέον, είναι σημαντικό να προσδιοριστεί το ακριβές βάρος για να καθοριστεί η σωστή θεραπεία.
Τι περιλαμβάνει η θεραπεία;
Η θεραπεία κατά αυτού του ακάρεως στα καναρίνια βασίζεται στις συστημικές αβερμεκτίνες (ιβερμεκτίνη, μοξιδεκτίνη…), σε δόσεις που ποικίλλουν ανάλογα σχετικά με το βάρος, την ηλικία και τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε ατόμου, είναι απαραίτητο να επαναληφθεί μετά από περίπου 14-20 ημέρες (εκτιμώμενος χρόνος του κύκλου των ακάρεων). Δεν πρέπει να αποκλειστεί μια τρίτη δόση.
Τα σπρέι και τα σπρέι δεν είναι πολύ αποτελεσματικά καθώς είναι ακάρεα αραδόρ, η θέση τους είναι πολύ βαθιά για να έχουν αποτέλεσμα. Μερικές φορές, εάν το πουλί είναι πολύ αδύναμο, η θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί απευθείας στις πληγείσες περιοχές, μετά την αφαίρεση των κρουστών.
Σαν συμπληρωματικό μέτρο, επαρκής υγιεινή και απολύμανση κλουβιών, κουρνιών και ράβδων, ποιοτική τροφή και εφαρμογή στο έλαιο τεϊόδεντρου ή ακόμα και το ελαιόλαδο μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο. Το λάδι είναι μη τοξικό, μαλακώνει τις δερματικές βλάβες και μπορεί να διεισδύσει όταν υποχωρήσουν μέσα στο ωοθυλάκιο, «πνίγοντας» την επόμενη γενιά. Είναι, ωστόσο, μια βοήθεια, ποτέ μια μοναδική θεραπεία.
Dermanyssus spp ή κόκκινο άκαρι
Αυτό το είδος ακάρεων στα καναρίνια είναι γνωστό ως κόκκινο ακάρεα, λόγω του χρώματός του. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο να τα βλέπουμε στα καναρίνια που διατηρούμε ως κατοικίδιο πουλί σε εσωτερικούς χώρους, αλλά συναντώνται σε κοινότητες πουλιών, όπως εκκολαπτήρια, πτηνοτροφεία κ.λπ. Είναι ιδιαίτερα συχνό σε κοτέτσια, αλλά παρασιτοποιεί κάθε πουλί. Προσβάλλει κυρίως νέους και έχει νυχτερινές συνήθειες, ώστε κατά τη διάρκεια της ημέρας να ελέγχουμε εξονυχιστικά το ζώο και να μην το βρίσκουμε. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφήνει το καταφύγιό του (ρωγμές, γωνίες…) για να τραφεί.
Ως συμπτώματα αυτού του ακάρεως στα καναρίνια, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τα πουλιά μας που κρατάμε σε εξωτερικούς χώρους ή σε πτήση είναι νευρικά, με θαμπό φτέρωμα και ακόμη και αδύναμα εάν ο βαθμός παρασιτισμού είναι ακραίος και κλέβουν πάρα πολύ αίμα. Μερικές φορές μπορούμε να ανιχνεύσουμε το ορατό ακάρεα σε ελαφριές επιφάνειες.
Σε αυτή την περίπτωση, τα σπρέι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα , που εφαρμόζονται κάθε τόσο στο ζώο (ανάλογα με την υπολειπόμενη δραστηριότητά του) και σε το περιβάλλον (πολύ σημαντικό, είναι το μέρος όπου ζει το ακάρεα), αν και η θεραπεία με συστηματικές αβερμεκτίνες μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη.
Ο κύκλος ζωής αυτού του τύπου ακάρεων στα καναρίνια είναι γρήγορος, αφού μπορεί να ολοκληρωθεί σε 7 ημέρες υπό κατάλληλες συνθήκες. Αυτές οι πληροφορίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να εφαρμόζονται τα κατάλληλα προϊόντα κάθε εβδομάδα στα προσβεβλημένα ζώα και στο περιβάλλον και να μην αφήνεται χρόνος για την έναρξη ενός νέου κύκλου.
Το σπρέι Fipronil ή πιπερονίλ για πτηνά είναι συνήθως αποτελεσματικό και ασφαλές, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι τα τα πουλιά είναι πολύ πιο ευαίσθητα από οποιοδήποτε άλλο οικόσιτο ζώο σε αερολύματα, σπρέι, αναθυμιάσεις κ.λπ., επομένως οι σωστές συμβουλές σχετικά με τη συγκέντρωση, τη συχνότητα εφαρμογής και την απολύμανση του περιβάλλοντος είναι απαραίτητες για να διασφαλιστεί ότι η διαδικασία διεξάγεται με ασφάλεια.
Στερνόσωμα τραχείας ή ακάρεως τραχείας
Με σειρά από τα περισσότερα προς τα λιγότερο συχνά, έχουμε το Στερνόσωμα, γνωστό ως ακάρεα της τραχείας, τελευταίο σε αυτόν τον σύντομο οδηγό για τα ακάρεα στα καναρίνια. Στην πραγματικότητα, επηρεάζει τους αερόσακους. πνεύμονες (τόπος όπου αναπαράγεται). τραχεία και σύριγγα Έχει γρήγορο κύκλο ζωής όπως το Dermanyssus, υπολογίζεται ότι ολοκληρώνεται σε περίπου 7-9 ημέρες.
Είναι μια παρασιτική ασθένεια που ίσως υπερδιαγιγνώσκεται από ορισμένους κτηνοτρόφους και χομπίστες, καθώς τα συμπτώματά της μοιάζουν πολύ με εκείνα άλλων παθολογιών, όπως μυκοπλάσμωση, χλαμύδια (αναπνευστικά νοσήματα που τείνουν επίσης να επηρεάσουν πολλά δείγματα μιας κοινότητας). Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις πιο κοινές ασθένειες στα καναρίνια, μην χάσετε το άρθρο μας.
Αφωνία (απώλεια τραγουδιού) ή αλλαγές στον φωνισμό (βραχτό τραγούδι), η παρουσία φτερνίσματος, ξηρός βήχας και η εμφάνιση αναπνευστικών ήχων όπως σφυρίχτρες, είναι τα πιο συχνά συμπτώματα αυτού του ακάρεως στα καναρίνια και, ως εκ τούτου, τα σημάδια που μπορούν να εκτιμήσουν οι ιδιοκτήτες. Σε αντίθεση με άλλες ασθένειες που παρουσιάζουν τα ίδια σημάδια, το ζώο έχει συνήθως καλή κατάσταση σώματος, διατηρεί την όρεξη και το μοτίβο περιποίησης στην αρχή, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό. Μερικά δείγματα ξύνουν το ράμφος και τα ρουθούνια τους ή τρίβονται στις κούρνιες λόγω του κνησμού που προκαλούν αυτοί οι μικροί εισβολείς.
Πώς γίνεται η διάγνωση και ποια είναι η αντιμετώπισή του;
Για να διαγνώσουμε την παρουσία αυτών των ακάρεων στα καναρίνια μπορούμε να επιλέξουμε την άμεση παρατήρηση εάν έχουμε καλή όραση και φωτισμό, αλλά μερικές φορές πρέπει να καταφύγουμε στη λήψη δειγμάτων με επιχρίσματα και την παρατήρηση στο μικροσκόπιο.
Μόλις γίνει η διάγνωση, η αποβολή είναι σχετικά εύκολη με συστημικές αβερμεκτίνες κάθε 14 ημέρες, τουλάχιστον δύο φορές. Η τοπική ενστάλαξη είναι μια άλλη επιλογή, αλλά η περιοχή είναι δύσκολο να προσπελαστεί με μια σταγόνα του προϊόντος που πρόκειται να εφαρμοστεί.
Ο υπερβολικός πολλαπλασιασμός αυτού του παρασίτου μπορεί να προκαλέσει θάνατο λόγω απόφραξης της αναπνευστικής οδού, αν και αυτός ο τύπος ακραίων περιπτώσεων συνήθως εμφανίζεται μόνο σε ζώα χωρίς επίβλεψη, όπως άγρια πτηνά ή σε πολύ εκτεθειμένα ζώα. Ωστόσο, η παρουσία του δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί τελείως παρά τα όσα ειπώθηκαν, αφού αν και είμαστε σίγουροι ότι το καναρίνι προέρχεται από έναν ειδικό και μεθοδικό εκτροφέα, πολλοί από τους φτερωτούς φίλους μας δέχονται καθημερινές επισκέψεις από δωρεάν πουλιά τις ώρες που συμβαίνουν η ταράτσα, και δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστεί αυτό το παράσιτο τους πρώτους μήνες της ζωής, όταν συνήθως φέρνουμε καναρίνια στο σπίτι μας.
Ευτυχώς, απευθείας επαφή μεταξύ των πτηνών είναι απαραίτητη για τη μετάδοσή του (φτέρνισμα, βήχας και πάνω απ' όλα, η χρήση κοινόχρηστων βρυσών), επομένως μια σύντομη επαφή με άλλα πουλιά στις στιγμές αναψυχής τους δεν ενέχει συνήθως υψηλό κίνδυνο σε αυτή την περίπτωση.
Η επαρκής απολύμανση όλων των στοιχείων των κλουβιών είναι και πάλι απαραίτητη για την αντιμετώπιση του προβλήματος όταν παρουσιαστεί, καθώς και η θεραπεία όλων των προσβεβλημένων καναρινιών και η στενή παρακολούθηση εκείνων που δεν έχουν ακόμη εμφανίσει συμπτώματα αλλά έχουν κοινό βιότοπο με τους άρρωστους.
Να θυμάστε ότι ο ιστότοπός μας κάνει ό,τι είναι δυνατό για να σας κρατά ενήμερους, αλλά ο κτηνίατρος θα είναι αυτός που θα καθορίσει την καλύτερη επιλογή για τη θεραπεία του καναρίνι σας, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περίπτωσης.
