Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι φύλακες σκύλων, καθώς το προσδόκιμο ζωής των ζώων μας θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, από την ταχύτητα με την οποία θα διαγνώσουμε την ασθένεια και θα ξεκινήσουμε τη θεραπεία. Επομένως, σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα σας δείξουμε ποιες είναι οι είναι οι πέντε πιο θανατηφόρες ασθένειες σε σκύλους και τα συμπτώματά τους
Σε αυτήν τη λίστα συμπεριλαμβάνουμε διαταραχές που εμφανίζονται με σχετική συχνότητα στην κλινική πρακτική και που μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή. Αφήνουμε στην άκρη άλλες ασθένειες με υψηλή θνησιμότητα αλλά χαμηλή συχνότητα. Εάν ζείτε με έναν σκύλο, αυτό το άρθρο είναι για εσάς.
1. Παρβοϊός
Ο
Ο παρβοϊός είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής νόσος με οξεία έναρξη, εξ ου και η συμπερίληψή του σε αυτή την κατάταξη των πέντε πιο θανατηφόρων ασθενειών στους σκύλους. Ο ιός που τον προκαλεί έχει ιδιαίτερη συγγένεια με κύτταρα που βρίσκονται σε συνεχή αναπαραγωγή, όπως αυτά του βλεννογόνου του πεπτικού συστήματος, τα οποία προσβάλλει, δημιουργώντας μια κλινική εικόνα που περιλαμβάνει τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Έμετος.
- Πυρετός, αν και όχι σε όλες τις περιπτώσεις.
- Ανορεξία, δηλαδή ο σκύλος σταματάει να τρώει.
- Έντονη διάρροια που μπορεί να παρουσιάσει βλέννα και/ή αίμα.
- Αφυδάτωση.
- Κατάθλιψη.
- Κοιλιακό άλγος.
Η μετάδοση προκαλείται από την επαφή με μολυσμένα κόπρανα. Ο άρρωστος σκύλος μπορεί να αποβάλλει τον ιό για εβδομάδες και ο ιός αδρανοποιείται μόνο με χλωρίνη. Επιπλέον, ο ιός μπορεί να μεταφερθεί σε πόδια, μαλλιά, παπούτσια κ.λπ. Αν και επηρεάζει σκύλους όλων των ηλικιών, είναι συχνότερο ηλικίας 6 έως 12 εβδομάδων.
Ο Ο παρβοϊός διαγιγνώσκεται στην κτηνιατρική κλινική χρησιμοποιώντας τεστ ταχείας ανίχνευσης, αν και μπορεί να προκύψουν ψευδώς αρνητικά. Η θεραπεία περιλαμβάνει νοσηλεία για να δοθούν στον σκύλο ενδοφλέβια υγρά και φάρμακα για την αναπλήρωση των απωλειών υγρών και ηλεκτρολυτών, καθώς και για τον έλεγχο του εμέτου και της διάρροιας. Αντιβιοτικά ευρέως φάσματος προστίθενται επίσης για τη θεραπεία δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων που θα εκμεταλλευτούν την αδυναμία του σκύλου. Όπως βλέπουμε, είναι μέτρα στήριξης γιατί δεν υπάρχει ειδική θεραπεία κατά του παρβοϊού.
Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από τη μολυσματικότητα του στελέχους, την ηλικία και την ανοσολογική κατάσταση του σκύλου ή την ταχύτητα με την οποία γίνεται η κτηνιατρική θεραπεία ξεκίνησε. Αν είχαμε σκύλο με παρβοϊό πρέπει να απολυμάνουμε το σπίτι και τα σκεύη με χλωρίνη. Ως πρόληψη, είναι σημαντικό να εμβολιάζονται τα κουτάβια και, ενώ δεν συμπληρώνουν το πρόγραμμα εμβολιασμού, πρέπει να αποφεύγουμε την επαφή με σκύλους των οποίων η ανοσολογική κατάσταση είναι άγνωστη.
δύο. Ασβέστωμα
Ο λοιμός του σκύλου είναι μια άλλη επίφοβη νόσος των σκύλων πολύ μεταδοτική και προκαλείται από έναν ιό Μπορεί να επηρεάσει κάθε σκύλο, γι’ αυτό και είναι Ανοσοποίηση είναι σημαντικό, καθώς υπάρχει εμβόλιο για αυτή την ασθένεια. Μεταδίδεται με εισπνοή και είναι πιο συχνή σε κουτάβια μεταξύ 6 και 12 εβδομάδων. Ο ιός επιτίθεται στα εγκεφαλικά κύτταρα, το δέρμα, τον επιπεφυκότα και τους βλεννογόνους της αναπνευστικής οδού και του γαστρεντερικού σωλήνα. Για το λόγο αυτό, τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά. Μερικά από τα κλινικά σημεία είναι:
- Πυρετός.
- Ανορεξία, ο σκύλος σταματά να τρώει.
- Απάθεια.
- Υδατική έκκριση από τα μάτια και τη μύτη που γίνεται παχύρρευστη, κολλώδης και κιτρινωπή σε λίγες μέρες.
- Ξηρός βήχας.
- Έμετος και διάρροια που μπορεί να προκαλέσουν αφυδάτωση.
- Εγκεφαλίτιδα που εμφανίζεται με υπερσιελόρροια (ο σκύλος βγάζει σάλια), τρέμουλο κεφαλιού, κινήσεις μάσησης ήεπιληπτική -όπως επιληπτικές κρίσεις Χαρακτηριστικός είναι ο λεγόμενος «μυόκλωνος λοιμώξεων», που είναι μια διαταραχή που αποτελείται από την εμφάνιση ρυθμικών συσπάσεωντου μυϊκές ομάδες σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αν και το πιο συνηθισμένο είναι ότι επηρεάζουν το κεφάλι. Αρχίζει να εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης ή του ύπνου, αλλά καταλήγει να εμφανίζεται τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και τη νύχτα. Προκαλεί πόνο
- Ένα άλλο στέλεχος του ιού μπορεί να προκαλέσει σκλήρυνση της μύτης και σχηματισμό κάλων στα επιθέματα.
Η θεραπεία της δυσκολίας, δεδομένης της σοβαρότητάς της, εξ ου και η συμπερίληψή της σε αυτή τη λίστα με τις πέντε πιο θανατηφόρες ασθένειες σε σκύλους, θα απαιτήσει νοσηλεία. Όπως ο παρβοϊός, δεν υπάρχει άλλη θεραπεία εκτός από υποστήριξη, μέσω αντιβιοτικών για την πρόληψη ευκαιριακών βακτηριακών λοιμώξεων, ενδοφλέβια θεραπεία με υγρά κατά της αφυδάτωσης και φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο της διάρροιας, του εμέτου ή των επιληπτικών κρίσεων. Είναι απαραίτητο να πάτε στον κτηνίατρο για να ξεκινήσετε αμέσως τη θεραπεία.
Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από παράγοντες όπως η λοιμογόνος δύναμη του στελέχους, η ηλικία και η κατάσταση εμβολιασμού.
3. Στρέψη ή διαστολή στομάχου
Η συστροφή ή η διαστολή είναι μια κτηνιατρική έκτακτη ανάγκη που μπορεί να δώσει τέλος στη ζωή του σκύλου μας. Η υψηλή θνησιμότητα που παρουσιάζει μας κάνει να το συμπεριλάβουμε σε αυτή τη λίστα με τις πέντε πιο θανατηφόρες ασθένειες στους σκύλους. Όπως και στον παρβοϊό και στον παρβοϊό, είναι πολύ σημαντικό να καθιερωθεί αμέσως θεραπεία, καθώς είναι ένας από τους παράγοντες που θα συμβάλουν στην αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης.
Σε αυτή τη διαταραχή το στομάχι διαστέλλεται από την παρουσία αερίων και υγρών και περιστρέφεται στον διαμήκη άξονά του. Αυτή η κατάσταση, στην οποία το στομάχι είναι πρακτικά σφραγισμένο, αποτρέπει τη διαφυγή του αέρα και του συσσωρευμένου υγρού και επίσης παρεμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος. Αν και αυτή η διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε σκύλο, οι μεγαλόσωμες ράτσες είναι πιο επιρρεπείς σε αυτήν.
Συμπτώματα που πρέπει να προσέξετε περιλαμβάνουν:
- Ανησυχία και ταραχή, το σκυλί κινείται ανήσυχο.
- Σάλιωμα.
- Ναυτία, με ανεπιτυχείς προσπάθειες για εμετό.
- Κοιλιακή διάταση.
- Στις πιο σοβαρές καταστάσεις, ο σκύλος μπορεί να έχει χλωμά ούλα, γρήγορη αναπνοή, αδυναμία ή γρήγορο καρδιακό παλμό.
Ο κτηνίατρός σας θα είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τη διάγνωση με ακτινογραφία. Σε περιπτώσεις συστροφής ενδείκνυται χειρουργική επέμβαση, αλλά πρέπει πρώτα να σταθεροποιηθεί ο σκύλος με υγρά και ενδοφλέβια φαρμακευτική αγωγή. Για να αποτρέψουμε αυτή την πάθηση μπορούμε να χωρίσουμε την τροφή του σκύλου σε πολλές μερίδες την ημέρα, να τον αποτρέψουμε από το να πίνει ή να τρώει μεγάλες ποσότητες ταυτόχρονα και να αποφεύγουμε την άσκηση με γεμάτο στομάχι.
Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα θα πάμε στον κτηνίατρο.
4. Αιμολυτική αναιμία
Για να καταλάβουμε τι είναι η αναιμία στους σκύλους και συγκεκριμένα αιμολυτική αναιμία, πρέπει να γνωρίζουμε τη διαδικασία της αιμόλυσης, το σπάσιμο των ερυθρών αιμοσφαιρίων κύτταρα που διασπώνται για να σχηματίσουν χολή και αιμοσφαιρίνη. Αυτές οι ουσίες που συσσωρεύονται στο σώμα είναι η αιτία του ίκτερου (κιτρίνισμα των ματιών και των βλεννογόνων) και της αιμοσφαιρινουρίας (πορτοκαλί-καφέ ούρα).
Ο σκύλος θα είναι αδύναμος, χλωμός και μπορεί να έχει διευρυμένο σπλήνα, συκώτι και λεμφαδένες. Διάφορες ασθένειες μπορεί να προκαλέσουν αυτή την αναιμία, όπως ο λύκος, η λεϊσμανία, η λεπτοσπείρωση, η ερλιχία ή η μπαμπέσια. Παράγει υψηλή θνησιμότητα, εξ ου και η συμπερίληψη σε αυτόν τον κατάλογο των πέντε πιο θανατηφόρων ασθενειών στους σκύλους.
Θα πάρουμε την μπαμπέζωση ως παράδειγμα όλης αυτής της ομάδας διαταραχών. Η μπαμπέζωση είναι μια ασθένεια που προκαλείται από ένα πρωτόζωο που καταστρέφει τα ερυθρά αιμοσφαίρια προκαλώντας αιμολυτική αναιμία. Η Babesia φτάνει στον σκύλο μέσω του δαγκώματος ενός μολυσμένου τσιμπουριού, εξ ου και η σημασία του να διατηρούμε τον σκύλο μας αποπαρασιτωμένο καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Μπορεί επίσης να συσπαστεί απευθείας, χωρίς την παρουσία τσιμπουριών. Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι τα ακόλουθα:
- Πυρετός.
- Κίτρινα μάτια και βλεννογόνοι, λόγω ίκτερου, λόγω αυξημένης χολερυθρίνης.
- Πορτοκαλί ούρα ως αποτέλεσμα ρήξης ερυθρών αιμοσφαιρίων.
- Έμετος.
- Η αιμολυτική αναιμία θα ανιχνευθεί στην εξέταση αίματος.
Είναι δυνατό να παρατηρήσετε το παράσιτο στο μικροσκόπιο. Η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει αμέσως και περιλαμβάνει την εξάλειψη του παρασίτου και τον έλεγχο της αναιμίας. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν μεταγγίσεις αίματος.
Η επιβίωση θα εξαρτηθεί από την ανοσολογική κατάσταση του σκύλου, την ανίχνευση των συμπτωμάτων και την ταχύτητα με την οποία πηγαίνουμε στον κτηνίατρο.
5. Καρκίνος
Ο καρκίνος είναι μια μη φυσιολογική υπερανάπτυξη κυττάρων που τελικά εισβάλλει στον περιβάλλοντα ιστό και συνεχίζει να αναπτύσσεται με ανεξέλεγκτο τρόπο. Όταν τα καρκινικά κύτταρα μετακινούνται από μια πρώτη θέση σε άλλο μέρος του σώματος, αντιμετωπίζουμε μετάσταση Εάν ένα όργανο εισβληθεί, αυτά τα κακοήθη κύτταρα δεν θα είναι σε θέση να συμμορφωθούν με τη λειτουργία που είχαν τα φυσιολογικά κύτταρα.
Το προσδόκιμο ζωής ενός σκύλου με καρκίνο θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, όπως η μολυσματικότητα του καρκίνου, η ηλικία του σκύλος ή το όργανο που έχει προσβληθεί. Είναι απαραίτητο να τεθεί η διάγνωση και, ως εκ τούτου, η έγκαιρη θεραπεία. Η αφαίρεση του όγκου και του περιβάλλοντος ιστού συνιστάται όποτε είναι δυνατόν. Οι περισσότεροι καρκίνοι σε σκύλους πρόκειται να ανιχνευθούν μέσω μιας απλής φυσικής εξέτασης, γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να προγραμματίζουμε εξετάσεις κάθε 12 ή 6 μήνες στην κτηνιατρική κλινική αναφοράς μας, καθώς και να πηγαίνουμε σε μια διαβούλευση εάν εντοπίσουμε οποιοδήποτε ογκίδιο, πρησμένο άκρο ή ανωμαλία στον σύντροφό μας.
Ο καρκίνος που επηρεάζει εσωτερικά όργανα όπως ο σπλήνας ή το συκώτι μπορεί να χρειαστεί χρόνο για να εμφανιστούν συμπτώματα και αυτό θα είναι μη ειδικό με σημεία όπως π.χ. απώλεια βάρους, έμετος, διάρροια ή δυσκοιλιότητα. Ο καρκίνος επηρεάζει περισσότερους μεσήλικες και γηριατρικούς σκύλους. Καθώς τα σκυλιά μας ζουν περισσότερο επειδή απολαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής, είναι πιθανό η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου να αυξηθεί σε αυτά. Για το λόγο αυτό και λόγω της υψηλής θνησιμότητας ορισμένων τύπων καρκίνου, συμπεριλαμβάνουμε αυτή την πάθηση στη λίστα με τις πέντε πιο θανατηφόρες ασθένειες στους σκύλους, ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες[1] [2]
