Η ασθένεια των αφρικανικών αλόγων είναι μια ασθένεια που μπορεί να γνωστοποιηθεί στα άλογα που μεταδίδεται έμμεσα από τα κουνούπια. Προκαλείται από έναν ιό που έχει εννέα διαφορετικούς ορότυπους που μπορεί να προκαλέσει τέσσερις κλινικές μορφές: πνευμονική, καρδιακή, μεικτή ή εμπύρετη, προκαλώντας διάφορα συμπτώματα, καταστροφικά σε ορισμένες περιπτώσεις με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας σε ευπαθή άλογα. Άλλα είδη ιπποειδών μπορεί να προσβληθούν, με τα γαϊδούρια και τις ζέβρες να είναι τα πιο ανθεκτικά στην ασθένεια και τα τελευταία να θεωρούνται οι δεξαμενές του ιού. Ο έλεγχος αυτής της νόσου γίνεται μέσω υγειονομικής προφύλαξης και εμβολιασμού.
Τι είναι η αφρικανική ασθένεια των αλόγων;
Η ασθένεια των αφρικανικών αλόγων είναι μια μη μεταδοτική μολυσματική ασθένεια ενδημική στην περιοχή προέλευσής της, την υποσαχάρια Αφρική, η οποία προκαλεί πυρετό, αναπνευστικά και αγγειακές αλλοιώσεις που μπορεί να συμβούν με υπεροξεία, οξεία, χρόνια ή μη εμφανή τρόπο. Προσβάλλει τα ιπποειδή, συγκεκριμένα τα άλογα είναι το πιο ευαίσθητο είδος στην ασθένεια και ακολουθούν τα μουλάρια και τα γαϊδούρια. σε ζέβρες η ασθένεια είναι συνήθως υποκλινική ή μη εμφανής, θεωρείται οι φυσικές δεξαμενές της νόσου Σκύλοι μπορεί να μολυνθεί πειραματικά ή αν τρώνε μολυσμένο κρέας αλόγου.
Η κύρια σημασία του έγκειται στο υψηλό κόστος του ελέγχου του, στην υψηλή θνησιμότητα (μεταξύ 50 και 95% σε άλογα) και στον περιορισμό η κίνηση των αλόγων.
Στην Ισπανία, η αφρικανική ασθένεια των αλόγων εμφανίστηκε δύο φορές: η πρώτη το 1966 στον τομέα του Γιβραλτάρ και η δεύτερη μεταξύ 1987 και 1993 στη Μαδρίτη λόγω της εισαγωγής ζέβρες από τη Ναμίμπια.
Ευτυχώς, η αφρικανική ασθένεια των αλόγων, αν και επικίνδυνη, δεν είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες στα άλογα.
Αιτίες της αφρικανικής ασθένειας των αλόγων
Η ασθένεια των αφρικανικών αλόγων μεταδίδεται από τα αρθρόποδα και συγκεκριμένα τα κουνούπια του γένους Culicoides, το Culicoides imícola είναι ο κύριος φορέας αυτής της ασθένειας, κατά μήκος με C. bolitinos. Άλλοι φορείς που επίσης πιθανώς εμπλέκονται είναι οι C. pulicaris και C. obsoletus.
Ο παράγοντας που προκαλεί την ασθένεια είναι ένας ιός της οικογένειας Reoviridae που ανήκει στο ίδιο γένος με αυτόν που προκαλεί την αιμορραγική νόσο των ελαφιών ή τον καταρροϊκό πυρετό του προβάτου, το γένος Orbivirus. Εννέα ορότυποι του ιού είναι γνωστοί. Η υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου συμπίπτει με την ευνοϊκή περίοδο για φορείς, το καλοκαίρι-φθινόπωρο, και στην Αφρική λόγω των υψηλών θερμοκρασιών της, που προκαλούν μεγάλες επιζωοτίες.
Συμπτώματα αφρικανικής ασθένειας αλόγων
Μετά το τσίμπημα του κουνουπιού, ο ιός φτάνει στα αιμοφόρα αγγεία του αλόγου, όπου πολλαπλασιάζεται προκαλώντας αγγειακή ευθραυστότητα και εξαγγείωση αίματος, που προκαλεί πνευμονικό οίδημα, μικρές αιμορραγίες και υποδόριο οίδημα, παράγοντας το κλινικές μορφές της νόσου , που μπορεί να είναι τεσσάρων τύπων:
Συμπτώματα της οξείας πνευμονικής μορφής
Αυτή είναι η κλινική μορφή με την πιο κεραυνοβόλο εξέλιξη, με εντυπωσιακά κλινικά σημεία όπου τα άλογα δεν μπορούν να αναπνεύσουν λόγω πνευμονικού οιδήματος και υγρών στο η θωρακική κοιλότητα (υδροθώρακας). Συνήθως πεθαίνουν το πολύ σε 4 ημέρες και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Υψηλός πυρετός 41 ºC.
- Ταχυκαρδία.
- Ταχύπνοια.
- Πολλή εφίδρωση.
- Τα επιφανειακά αναπνευστικά σημάδια γίνονται βαθιά.
- Επώδυνος, σπασμωδικός βήχας.
- Ισχυρό αφρώδες βλεννώδες εξίδρωμα.
- Αγωνία λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας (διασταλμένα ρουθούνια, ανήσυχα μάτια, ανοιχτό στόμα, πεσμένα αυτιά, διαχωρισμένα μπροστινά άκρα και εκτεταμένο κεφάλι και λαιμός).
Συχνά, ο θάνατος συμβαίνει σε φαινομενικά υγιή άλογα κατά την άσκηση. Τα ζώα εμφανίζονται με διεσταλμένα ρουθούνια, ανοιχτό στόμα, διαχωρισμένα μπροστινά άκρα και εκτεταμένο κεφάλι και λαιμό που υποδηλώνει αναπνευστική δυσχέρεια.
Συμπτώματα υποξείας καρδιακής μορφής
Αυτή η κλινική μορφή ξεκινά συνήθως με πυρετό 39,5-40 ºC που διαρκεί από 3 έως 5 ημέρες. Όταν ο πυρετός αρχίζει να υποχωρεί, εμφανίζεται οίδημα στο :
- Υπερκογχικοί και περικογχικοί βόθροι.
- Βλέφαρα.
- Κεφάλι.
- Λαιμός.
- Shoulders.
- Στήθος.
Στην τερματική φάση θα παρουσιάσουν μικρές αιμορραγίες (πετέχειες) στον επιπεφυκότα και κάτω από τη γλώσσα. Το άλογο θα είναι πολύ καταθλιπτικό και μπορεί κατά καιρούς να προσκυνήσει. Μπορεί επίσης να εκδηλώσει σημάδια κολικού και τελικά να πεθάνει κατάκοιτος λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Το ποσοστό θνησιμότητας αυτής της κλινικής μορφής κυμαίνεται μεταξύ 30 και 50 %
Συμπτώματα μεικτής μορφής
Σε αυτή τη μορφή, παρατηρούνται κλινικά σημεία της πνευμονικής και καρδιακής μορφής, η τελευταία είναι ως επί το πλείστον ασυμπτωματική ακολουθούμενη από αναπνευστική δυσχέρεια, με βήχας και αφρώδες εξίδρωμα. Άλλες φορές, τα ήπια αναπνευστικά σημεία ακολουθούνται από οίδημα και θάνατο από καρδιακή ανεπάρκεια.
Είναι η πιο συχνή κλινική μορφή της νόσου, η οποία έχει 70 % θνησιμότητακαι συνήθως διαγιγνώσκεται όταν το άλογο είναι νεκρό με νεκροψία.
Συμπτώματα πυρετικής μορφής
Είναι η πιο ήπια μορφή της νόσου και πιο αναρρώνει. Είναι πιο συχνό σε πιο ανθεκτικά άλογα, δηλαδή σε ζέβρες ή γαϊδούρια ή σε άλογα που έχουν κάποια ανοσία.
Τα κλινικά σημεία είναι ήπια, ο ο πυρετός είναι χαρακτηριστικός και διαρκεί το πολύ μία εβδομάδα, κατεβαίνει το πρωί και αυξάνεται στην πρωί, απόγευμα. Συνήθως συνοδεύεται από κλινικά σημεία όπως:
- Ανορεξία.
- Ήπια κατάθλιψη.
- Βλεννώδης συμφόρηση.
- Οίδημα υπερκογχικού βόθρου.
- Ταχυκαρδία.
Διάγνωση αφρικανικής ασθένειας αλόγων
Αυτή η σοβαρή ασθένεια είναι απαιτείται ειδοποίηση, καθώς ανήκει στη λίστα με τις γνωστοποιούμενες νόσους του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων (OIE). Η είσοδος σε μια μη ενδημική περιοχή είναι πολύ σοβαρή και μεγάλη ανησυχία, επομένως η σωστή διάγνωση είναι το κλειδί.
Αν και τα κλινικά σημεία υποδηλώνουν αυτή τη νόσο, πρέπει να επιβεβαιωθεί με δοκιμές στο εργαστήριο που έχει εγκριθεί για το σκοπό αυτό στη χώρα, μετά από η λήψη δειγμάτων από τον επίσημο κτηνίατρο.
Κλινική και διαφορική διάγνωση
Τα κλινικά σημεία που παρουσιάζει το άλογο μπορεί να υποδηλώνουν αυτή την ασθένεια, ειδικά εάν βρισκόμαστε σε ευνοϊκή περίοδο και σε ενδημική περιοχή και σε περίπτωση νεκροψίας, οι βλάβες μπορεί να υποδηλώνουν αυτή την ασθένεια ακόμη περισσότερο αρρώστια. Πρέπει πάντα να διαφοροποιείται από άλλες ασθένειες των ιπποειδών, όπως:
- Ιογενής αρτηρίτιδα των ιπποειδών.
- Εγκεφαλίτιδα των ιπποειδών.
- Αιμορραγική πορφύρα.
- Πιροπλάσμωση ιπποειδών.
Εργαστηριακή διάγνωση
Δείγματα ολικού αίματος και ορούπρέπει να λαμβάνονται κατά τη φάση του πυρετού στο ζωντανό ζώο ή του πνεύμονα, της σπλήνας και των λεμφαδένων κατά τη νεκροψία.
Οι εξετάσεις θα είναι για την ανίχνευση αντισωμάτων όπως η έμμεση ELISA ή η στερέωση του συμπληρώματος ή η ανίχνευση του ιού όπως η RT-PCR ή η άμεση ELISA ή η εξουδετέρωση ιού.
Ο ιός μπορεί επίσης να απομονωθεί σε κυτταρική καλλιέργεια (σε κυτταρικές σειρές BHK-21, MS και VERO).
Θεραπεία για την ασθένεια των αφρικανικών αλόγων
Όντας μια καταστροφική ασθένεια που απαιτεί ειδοποίηση στις αρχές, θεραπεία δεν εφαρμόζεται, αλλά πρέπει να ληφθούν μια σειρά μέτρων για τον έλεγχο πιθανά κρούσματα και εξάπλωση της νόσου, μέσω υγειονομικών μέτρων και εμβολιασμού.
Υγειονομικά μέτρα για την αφρικανική ασθένεια των αλόγων
Σε ενδημικές περιοχές της νόσου, όταν αναφέρονται κρούσματα, ο έλεγχος των φορέων θα πρέπει να γίνεται μέσω απολύμανσης με εντομοκτόνα και προνυμφοκτόνα, μαζί με τον εμβολιασμό των ζώων.
Σε περιοχές απαλλαγμένες από ασθένειες, τα ιπποειδή που προέρχονται από ενδημικές περιοχές πρέπει να διατηρούνται σε καραντίνα για τουλάχιστον 60 ημέρες, συν ορολογική επιτήρηση και έλεγχος κουνουπιών στη μεταφορά ζώων.
Αν εμφανιστούν περιπτώσεις, κάντε τα εξής:
- Περιορίστε τις κινήσεις του αλόγου και των ιπποειδών που είχαν επαφή μαζί του.
- Ειδοποίηση ύποπτων και διαγνωσμένων περιπτώσεων.
- Δημιουργία ζώνης προστασίας 100 χιλιομέτρων και περιοχής επιτήρησης 50 χιλιομέτρων γύρω από την περιοχή που εντοπίστηκε η υπόθεση.
- Σταθεροποίηση των ζώων κατά τις ώρες της μεγαλύτερης δραστηριότητας κουνουπιών.
- Μέτρα απολύμανσης και απώθησης κατά των κουνουπιών στη μεταφορά και στην πληγείσα περιοχή.
- Εφαρμογή προγραμμάτων ορολογικής, εντομολογικής, επιδημιολογικής και κλινικής επιτήρησης γύρω από τις εστίες για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου.
- Εμβολιασμός όλων των ιπποειδών που ανήκουν στις περιοχές που περιλαμβάνονται στη ζώνη προστασίας.
Εμβολιασμός κατά της ασθένειας των αφρικανικών αλόγων
Ο εμβολιασμός είναι το πιο αποτελεσματικό μέτρο για τον έλεγχο μιας ασθένειας, διακόπτοντας τον κύκλο μεταξύ του μολυσμένου αλόγου και του κουνουπιού για να επιτευχθεί η εκρίζωση της νόσου. Τα εμβόλια για την αφρικανική ασθένεια των αλόγων αποτελούνται από:
- Ζωντανά εξασθενημένα εμβόλια: έχουν τον ιό ζωντανό αλλά εξασθενημένο. Αυτά τα εμβόλια χρησιμοποιούνται μόνο σε ενδημικές περιοχές ή όταν η ασθένεια έχει εμφανιστεί σε μη ενδημική περιοχή με εμβολιασμό για τον εν λόγω ορότυπο. Αυτά τα εμβόλια μπορεί να είναι μονοσθενή για έναν μόνο ορότυπο ή πολυσθενή, συγκεκριμένα έναν τρισθενή (ορότυποι 1, 3 και 4) και έναν άλλο τετραδύναμο (ορότυποι 1, 6, 7 και 8). οι ορότυποι 9 και 5 δεν περιλαμβάνονται επειδή είναι διασταυρούμενοι προστατευτικοί με τους ορότυπους 6 και 8, αντίστοιχα.
- Ανενεργοποιημένο εμβόλιο κατά του ορότυπου 4: Αναπτύχθηκε και χρησιμοποιήθηκε, ωστόσο δεν είναι προς το παρόν διαθέσιμο.
- εμβόλιο ανασυνδυασμένης υπομονάδας: περιέχει τις ιικές πρωτεΐνες VP2, VP5 και VP7, ωστόσο είναι ακόμη υπό μελέτη.
Εκτός από το εμβόλιο κατά της αφρικανικής ασθένειας των αλόγων, ανάλογα με την ενδημική περιοχή, είναι σημαντικό να γνωρίζετε αυτά τα άλλα Εμβόλια για άλογα.
