Η οικογένεια των ελαφιών αποτελείται από διαφορετικά ζώα, και ένα από αυτά είναι η άλκες. Οι άλκες είναι από τις πιο αντιπροσωπευτικές της ομάδας, αφενός λόγω των μεγεθών που μπορούν να φτάσουν και, αφετέρου, χάρη στην παρουσία των μεγάλων δικτυωτών κέρατων που αναπτύχθηκαν από τα αρσενικά, τα οποία είναι προεκτάσεις του εγκέφαλος.
Η ταξινόμηση αυτών των τραχήλων ήταν αμφιλεγόμενη όσον αφορά τον αριθμό των ειδών που υπάρχουν. Εάν θέλετε να μάθετε για αυτήν την πτυχή και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία για τα χαρακτηριστικά της άλκης, συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας.
Ταξινόμηση αλκών
Όπως αναφέραμε, η ταξινόμηση της άλκης υπήρξε αμφιλεγόμενη, ειδικά σε σχέση με τον αριθμό των ειδών που υπάρχουν. Ενημερώστε μας παρακάτω τους δύο τρόπους με τους οποίους έχουν ταξινομηθεί αυτά τα ζώα.
Σύμφωνα με τη Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) [1]:
- Animalia Kingdom
- Filo: Χορδάτα
- Τάξη: Mammalia
- Παραγγελία: Cetartiodactyla
- Οικογένεια: Cervidae
- Είδος: Άλκες
- Είδη: Άλκες
- Υποείδος: Alces alces alces; Αμερικάνικη άλκη αλκών? άλκες alces andersoni? Alces alces buturlini; Άλκες άλκες καμηλοειδείς; Άλκες alces gigas; Άλκες alces pfizenmayeri; και Moose alces shirasi.
Σύμφωνα με τον Wilson, ο D. και Reeder, D. εκδότες του Mammal Species of the World [2]:
- Animalia Kingdom
- Filo: Χορδάτα
- Τάξη: Mammalia
- Παραγγελία: Αρτιοδάκτυλα
- Οικογένεια: Cervidae
- Είδος: Άλκες
- Είδη: Άλκες
- Υποείδος: Alces alces alces και Alces alces caucasicus.
- Είδη: Alces americanus
- Υποείδος: Alces americanus americanus και Alces americanus cameloides.
Χαρακτηριστικά άλκης
Ας γνωρίσουμε τα κύρια χαρακτηριστικά της άλκης:
- Τα ελάφια είναι τα μεγαλύτερα μέλη της ομάδας, επομένως έχουν εύρος βάρους μεταξύ 270 και 770 kg. Όσο για τις διαστάσεις, κυμαίνονται από 2,3 έως 3,1 μέτρα σε μήκος.
- Έχουν ένα χαρακτηριστικό ογκώδες σώμα, το οποίο υποστηρίζεται από μακριά, αλλά λεπτά πόδια.
- Ο λαιμός είναι κοντός και χοντρός ταυτόχρονα.
- Το κεφάλι είναι μεγάλο, με πλατύ και προεξέχον ρύγχος, το οποίο είναι επίσης αναμφίβολα ιδιόμορφο για το είδος.
- Τα μάτια είναι μικρά σε σχέση με το κεφάλι, το πάνω χείλος προεξέχει πάνω από το κάτω χείλος και υπάρχει μια περιοχή χωρίς γούνα στη μύτη.
- Κάτω από το λαιμό υπάρχει το καμπάνα, ένα πτερύγιο δέρματος που μερικές φορές υπάρχει και στα θηλυκά.
- Ένα άλλο χαρακτηριστικό της άλκες είναι ότι είναι σεξουαλικά δίμορφες, επομένως τα αρσενικά είναι πιο βαριά από τα θηλυκά και έχουν κέρατα σε σχήμα καμπάνας που ζυγίζουν έως 35 κιλά. Σε ορισμένα υποείδη, αυτές οι επεκτάσεις του κρανίου έχουν διαφορετικά σχήματα.
- Έχουν παχιά γούνα που τα προστατεύει από το κρύο, συνήθως σκούρο, καφέ, μαύρο ή γκριζωπό , που τελικά φωτίζεται προς τα άκρα.
Τύποι άλκες
Η επιστημονική συζήτηση σχετικά με τους τύπους άλκες που υπάρχουν δεν έχει ακόμη επιλυθεί. Όπως έχουμε σχολιάσει σε προηγούμενες γραμμές, δύο αναγνωρισμένες πηγές για τα ζώα τοποθετούν διαφορετικές θέσεις με βάση τις μελέτες που έχουν γίνει.
Η IUCN δηλώνει ότι για να καθορίσουν τη διαφοροποίηση μεταξύ των ειδών Alces alces και Alces americanus, ορισμένοι επιστήμονες βασίστηκαν σε ορισμένες διαφορές στα χρωμοσώματα, τις διαστάσεις του σώματος, το χρώμα και το σχήμα των κέρατων, μεταξύ άλλων. Ωστόσο, η θέση άλλων ειδικών είναι ότι ο αριθμός των χρωμοσωμάτων δεν αποτελεί καλή αναφορά για τον προσδιορισμό των ειδών στα θηλαστικά. Από την άλλη, προτάθηκε να διαφοροποιηθούν σε υποείδη με βάση τις διακρίσεις σε ορισμένα χαρακτηριστικά.
Ακολουθώντας την ταξινόμηση που καθιερώθηκε από την IUCN, υπάρχουν 8 τύποι άλκες:
- Alces alces alces: αντιστοιχεί στην ευρωπαϊκή άλκη, που διανέμεται στη Σκανδιναβία, τη Φινλανδία, τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία μέχρι τον ποταμό Yenisei.
- Άλκες alces americana: Αυτή είναι η ανατολική άλκη, που βρίσκεται σε όλο τον ανατολικό Καναδά.
- Alces alces andersoni: Αυτή είναι η δυτική άλκη, που βρέθηκε από τη Βρετανική Κολομβία έως τη Μινεσότα και το Οντάριο.
- Alces alces buturlini: είναι η άλκη της Σιβηρίας, που κατοικεί στα βορειοανατολικά αυτής της χώρας και στην Καμτσάτκα.
- Alces alces cameloides: Πρόκειται για την ασιατική άλκη της Μαντζουρίας, η οποία κυμαίνεται από τη βόρεια Μογγολία έως την Ουσουριλάνδη και τη Βόρεια Μαντζουρία.
- Alces alces gigas: Αυτή είναι η άλκη της Αλάσκας, η οποία ζει σε αυτή την περιοχή και στο Yukon.
- Alces alces pfizenmayeri: Αυτό το υποείδος βρίσκεται στη Σιβηρία και στα βουνά Stanovoy και Cherskiy.
- Moose alces shirasi: Ονομάζεται Shiras ή Yellowstone άλκες, κυμαίνεται από τη νότια Αλμπέρτα έως το Ουαϊόμινγκ και τη Γιούτα.
Πού ζουν οι άλκες;
Οι άλκες κατανέμονται σε μια σημαντική ποικιλομορφία οικοτόπων, κυρίως του ξυλώδους τύπου, είτε κωνοφόρα είτε φυλλώδη και άφθονη βλάστηση. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν από το οικοσύστημα της τούνδρας μέχρι την τάιγκα, συμπεριλαμβανομένων των βόρειων και εύκρατων ζωνών, επομένως έχουν καλή ανοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Έχουν προτίμηση για δευτερεύοντα βόρεια δάση, με την παρουσία ανοιχτών χώρων, βάλτων, υγροτόπων και λιμνών. Είναι ανεκτικά σε δάση δευτερογενούς ανάπτυξης που προηγουμένως χρησιμοποιούνταν για υλοτομία. Εφόσον υπάρχουν κοντινά δάση, μπορούν να έχουν παρουσία σε πεδινές και αγροτικές εκτάσεις.
Αν και ο βιότοπος της άλκης είναι πολύ ποικίλος, είναι ένα είδος που αποφεύγει τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες και καταφεύγει σε πυκνές περιοχές με την παρουσία υδάτινων σωμάτων.
Τι τρώνε οι άλκες;
Άλκες είναι φυτοφάγα ζώα, τα οποία καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες βλάστησης καθημερινά. Τρέφονται κυρίως με φύλλα και κλαδιά διαφόρων ειδών, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα κάθε φορά. Μερικά από τα φυτά που προτιμούν την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι η σημύδα, η τέφρα και η ιτιά, ενώ το φθινόπωρο και το χειμώνα προτιμούν το έλατο, το αλπικό και το άρκευθο. Μπορούν επίσης να περιλαμβάνουν βατόμουρα, ρείκι, χόρτα, ακόμη και υδρόβια φυτά.
Το καλοκαίρι, οι άλκες στην Αλάσκα και τον Καναδά καταναλώνουν φύλλα ορυκτών μέσω των οποίων καλύπτουν τις ανάγκες νατρίου. Αυτά τα ζώα έρχονται να κάνουν μεταναστευτικές μετακινήσεις για να αναζητήσουν τροφή Σε περιοχές με ορισμένες καλλιέργειες, μπορούν να προκαλέσουν κάποια ζημιά καταναλώνοντάς τα μαζικά.
Πώς αναπαράγονται οι άλκες;
Δύο αναπαραγωγικές μορφές έχουν εντοπιστεί σε άλκες. Εκείνοι που ζουν προς την τούνδρα τείνουν να σχηματίζουν ομάδες όπου τα αρσενικά και τα θηλυκά προσελκύουν το ένα το άλλο μέσω των ήχων και των σημαδιών των ούρων. Μόλις ομαδοποιηθεί, ένα κυρίαρχο αρσενικό θα μπορεί να ανταγωνιστεί άλλα άτομα παρόμοιου μεγέθους για αναπαραγωγικά προνόμια, ενώ τα νεαρά απομακρύνονται. Από την άλλη, αυτά που κατανέμονται σε οικοσυστήματα όπως η τάιγκα, μπορούν να σχηματίσουν παροδικά ζευγάρια, οπότε ένα αρσενικό θα επιδιώξει να έχει αποκλειστικότητα με μια γυναίκα μέχρι να ζευγαρώσει μαζί της.
Αυτά τα ελάφια αναπαράγονται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου κάθε έτους, τα θηλυκά έχουν κύκλο οίστρου από 24 έως 25 ημέρες και θερμότητα μόνο 15 -26 ώρες. Ο μέσος χρόνος κύησης είναι περίπου 231 ημέρες και, αν και συνήθως έχουν ένα μοσχάρι, η γέννηση των διδύμων συμβαίνει με κάποια συχνότητα.
Κατάσταση διατήρησης άλκων
Η IUCN έχει ταξινομήσει τις άλκες στην κατηγορία Ελάχιστης Ανησυχίας, με αυξανόμενη πληθυσμιακή τάση. Η κύρια απειλή για τις άλκες είναι η τροποποίηση του οικοτόπου, η οποία μετασχηματίζεται κυρίως από τη δασοκομία και τις γεωργικές πρακτικές. Ωστόσο, ορισμένες ασθένειες των ελαφιών μπορούν επίσης να επηρεάσουν αυτά τα ζώα.
Υπάρχει διάκριση ως προς το καθεστώς διατήρησης στον Καναδά και τη Νέα Σκωτία, μέρη όπου η άλκη έχει κηρυχθεί απειλούμενη, αφού το είδος επηρεάζεται από το παράνομο κυνήγι, προβλήματα υγείας, κατακερματισμός οικοτόπων και αλλαγές που πιθανώς συνδέονται με κλιματικές διακυμάνσεις.
