Τα μαρσιποφόρα είναι θηλαστικά που, σε αντίθεση με τα θηλαστικά του πλακούντα (τα έμβρυα αναπτύσσονται σε έναν εσωτερικό πλακούντα), αναπτύσσονται στο μαρσούπιο(είδος εξωτερικού σάκου όπου το έμβρυο ολοκληρώνει το σχηματισμό του). Μέσα στο σάκο βρίσκονται οι θηλές όπου τα έμβρυα θηλάζουν μέχρι να σχηματιστούν πλήρως.
Το μέρος όπου καταγράφεται ο μεγαλύτερος αριθμός ειδών μαρσιποφόρων είναι η Αυστραλία, περίπου 200 είδη (συμπεριλαμβανομένης της Τασμανίας και της Νέας Ζηλανδίας). Αλλά στη Νότια Αμερική και τη Βόρεια Αμερική υπάρχουν επίσης πολλά είδη μαρσιποφόρων, περίπου 70 είδη.
Ακολουθήστε την ανάγνωση αυτής της ανάρτησης και ο ιστότοπός μας θα σας δείξει τύπους μαρσιποφόρων που κατοικούν σε διαφορετικές ηπείρους.
Αυστραλιανά Μαρσιποφόρα
Η Αυστραλιανή ήπειρος είναι αυτή με τον μεγαλύτερο αριθμό μαρσιποφόρων ειδών με περισσότερα από 200 είδη. Υπάρχει το μικρότερο από τα μαρσιποφόρα: το πλαγανιά με μακριά ουρά, Planigali ingrami, το οποίο έχει μήκος μόλις 5,5 cm (μισό ποντίκι) και ζυγίζει περίπου 4,3 gr.
Κόκκινο καγκουρό
Στην Αυστραλία υπάρχει επίσης το κόκκινο καγκουρό, Macropus rufus, που θεωρείται το μεγαλύτερο από τα σημερινά μαρσιποφόρα, με βάρος έως 90 κιλά. με ύψος 1,50 μέτρα.
Αυτά τα μεγάλα καγκουρό μπορούν να κάνουν άλματα μήκους 10 μέτρων και ύψους 3 μέτρων, προωθώντας τον εαυτό τους και με τα δύο πόδια ταυτόχρονα και βοηθούμενοι από τη μυώδη ουρά τους. Η άνετη ταχύτητα κίνησης είναι περίπου 25 km/h, ενώ σε μικρές διαδρομές μπορούν να φτάσουν τα 70 km/h. Για μερικά χιλιόμετρα μπορούν να αντέξουν ταχύτητα 50 km/h.
Γίγαντας καγκουρό
Επόμενο είναι το γίγαντας καγκουρό ή ανατολικό γκρίζο καγκουρό, Macropus giganteus, του οποίου το βάρος μπορεί να φτάσει τα 66 κιλά και το ύψος του σχεδόν 2 μέτρα. Εκτός από αυτά τα περιορισμένα παραδείγματα των μεγαλύτερων και μικρότερων μαρσιποφόρων, υπάρχουν πολλά άλλα είδη μεσαίου μεγέθους.
Swamp Wallaby
Αν και μοιάζει πολύ με καγκουρό, η αλήθεια είναι ότι είναι δύο διαφορετικών φύλων. Το δίχρωμο Wallabia είναι ένα αρκετά κοινό μικρό μαρσιποφόρο και ευτυχώς δεν απειλείται.
Common Wombat
Γνωστός και ως Γουόμπατ με τραχύ τρίχωμα ή Vombatus ursinus είναι ένα μαρσιποφόρο με γλυκιά εμφάνιση μεταξύ 3 και 7 κιλών. Στο παρελθόν κάποιοι κρατούσαν αυτά τα ζώα ως κατοικίδια, κάτι που σήμερα απαγορεύεται εντελώς.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 200 είδη αυστραλιανών μαρσιποφόρων, γεγονός που καθιστά πραγματικά δύσκολη τη λεπτομέρεια καθενός από τα είδη. Στο παρελθόν σας είχαμε δείξει τα πιο δημοφιλή και γνωστά.
Αργεντίνικα μαρσιποφόρα
Σύμφωνα με τον Οδηγό για τα μαρσιποφόρα της Αργεντινής, αυτή η απέραντη χώρα έχει 24 είδη μαρσιποφόρων. Διανέμονται από τη βόρεια Αργεντινή στα αχανή λιβάδια της Παταγονίας. Στη συνέχεια θα αναφέρουμε ένα από τα πιο κυρίαρχα:
Νυφίτσα προβάτων
Η νυφίτσα προβάτου ή Μαύρη νυφίτσα, Didelphis albiventris, είναι ένα τυπικό οπόσουμ από την Αργεντινή, τη Βολιβία, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη και την Παραγουάη. Παρά το προσωνύμιο «νυφίτσα», δεν είναι μουστέλιδα, είναι μαρσιποφόρο. Έχει πολύ σύντομο κύκλο ζωής: η κύηση διαρκεί μόνο μερικές εβδομάδες. Στους 10 μήνες φτάνει σε σεξουαλική ωριμότητα και στα 2 χρόνια εμφανίζεται η εμμηνόπαυση. Λίγο μετά πεθαίνει. Μπορεί να αναπαραχθεί 3 φορές το χρόνο. Η αιχμαλωσία μπορεί να φτάσει τα 4 χρόνια.
Μπορεί να έχει μέγεθος 70 εκατοστά συν την ουρά, και τα μαλλιά του φτάνουν έως και 2 κιλά. Τα θηλυκά είναι μικρότερα. Είναι ένα παμφάγο είδος που τρέφεται με έντομα, τρωκτικά, βατράχους, ερπετά, μούρα, πουλιά, μπανάνες, μήλα, φράουλες, αυγά, πτώματα, ακόμη και σκουπίδια από ανθρώπινες εγκαταστάσεις. Τα αρπακτικά του είναι, μεταξύ άλλων, το πούμα, ο αλιγάτορας, η αλεπού Πάμπα, η πιράνχα και ο αετός της άρπυιας. Αυτό το μαρσιποφόρο θεωρείται ζωντανό απολίθωμα. Δεν απειλείται.
Αυτό το μαρσιποφόρο, όπως και πολλά άλλα, έχει 3 κόλπους Ο κεντρικός είναι όπου γεννιούνται τα μικροσκοπικά έμβρυα και η συσκευή καταλήγει στο πεπτικό και του ουροποιητικού. Τα δύο πλάγια χρησιμεύουν για γονιμοποίηση και οδηγούν σε δύο θαλάμους της μήτρας. Τα αρσενικά έχουν διχαλωτό πέος (η φύση είναι πολύ σοφή και γενναιόδωρη σε αυτή την περίπτωση).
Μαρσιποφόρα δεν μπορούν να μεταδώσουν τη λύσσα, καθώς η χαμηλή θερμοκρασία σώματος τους (32º) εμποδίζει την ανάπτυξη της νόσου. Έχουν πολλά λεμφοκύτταρα, γεγονός που τα κάνει να έχουν πολύ ανθεκτική άμυνα.
Μεξικάνικα μαρσιποφόρα
Οποσούμ με τέσσερα μάτια
Το τετράφθαλμο οπόσουμ, Philander opossum, είναι ένα οπόσουμ που ζει στο νότιο Μεξικό, αν και διανέμεται σε όλη την Κεντρική και Νότια Αμερική μέχρι τη βόρεια Αργεντινή. Τρέφεται με έντομα, ερπετά, τρωκτικά και φρούτα. Είναι δενδρώδες και χερσαίο είδος με νυκτόβιες συνήθειες. Μπορείτε να το δείτε στην εικόνα:
Το opossum είναι ένα μεξικάνικο μαρσιποφόρο του οποίου υπάρχουν πολλά είδη διαφορετικών μεγεθών. Στην πραγματικότητα, το όνομα opossum είναι το τοπικό όνομα για τα οπόσουμ.
Νερό Tlacuachillo
Το υδάτινο οπόσυμ, Chironectes minimus, είναι το μόνο υδρόβιο μαρσιποφόρο. Κατοικεί σε λίμνες και ρυάκια στο Μεξικό, αλλά διανέμεται από εκεί στη βορειοανατολική Αργεντινή. Τρέφεται με ψάρια, αμφίβια και καρκινοειδή. Έχει μέγεθος έως 35 cm συν 40 cm ουρά. Είναι επίσης γνωστό ως chucha de agua, μεταξύ άλλων τοπικών ονομάτων.
μαρσιποφόρα της Τασμανίας
Διάβολος της Τασμανίας
Το πιο γνωστό μαρσιποφόρο στην Τασμανία είναι ο παγκοσμίως γνωστός διάβολος της Τασμανίας. Ο διάβολος της Τασμανίας, Sarcophilus harrisii, είναι ένα μαρσιποφόρο ενδημικό στο νησί της Τασμανίας. Συνήθως δεν ζει πάνω από 5 χρόνια στη φύση. Αυτή τη στιγμή είναι το μεγαλύτερο σαρκοφάγο μαρσιποφόρο στον κόσμο. Έχει πολύ τραχιά, συμπαγή και χαρακτηριστική εμφάνιση. Είναι μαύρο με λευκά σημάδια, αν και υπάρχουν μερικά εντελώς μαύρα. Έχει μήκος περίπου 65 cm, συν μια κοντή ουρά 25 cm. Το βάρος του φτάνει τα 8 κιλά. Τα θηλυκά είναι μικρότερα.
Ένα από τα θηράματά του είναι τα wombats, μαρσιποφόρα που το βάρος τους φτάνει τα 30 κιλά. Αυτό το γεγονός δείχνει την τεράστια δύναμη και επιθετικότητα του διαβόλου της Τασμανίας. Το οποίο, μαζί με το απίστευτο πηλίκο δύναμης του δαγκώματος (BFQ 181), ξεπερνά αυτό της τίγρης (BFQ 127) ή αυτό του τζάγκουαρ (BFQ 137). Τρέφεται όμως κυρίως με πτώματα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι διάβολοι της Τασμανίας υπέφεραν από μια επιδημία μεταδοτικού καρκινώματος του προσώπου που έχει εξαντλήσει σοβαρά τον πληθυσμό τους.
Προς το παρόν σε σοβαρός κίνδυνος εξαφάνισης. Οι αρχές αναπτύσσουν σχέδια για την ανάκτησή του.
Κολομβιανά μαρσιποφόρα
Στην Κολομβία υπάρχουν 29 είδη μαρσιποφόρων. Τα πιο διαδεδομένα είναι τα λεγόμενα chuchas, τα οποία είναι διάφορα είδη opossum.
Αλλά υπάρχουν δύο διαφορετικές ενδημικές ποικιλίες μαρσιποφόρων που απαντώνται μόνο μεταξύ της καταπληκτικής και πλούσιας πανίδας της Κολομβίας. Το ένα είναι ένα μικροσκοπικό μαρσιποφόρο, το οποίο θα δείξουμε στη συνέχεια:
Κολομβιανός τόνος
Ο κολομβιανός τόνος, Caenolestes fuliginosus, είναι ένα μικρό ενδημικό μαρσιποφόρο στα νότια της Valdivia, Antioquia. Τρέφεται με έντομα και φρούτα. Έχει νυχτερινές συνήθειες. Αυτό το είδος κινδυνεύει κρίσιμα.
Εικόνα από zoologia.puce.edu.ec:
Κολομβιανή Τσουτσιτά
Το κολομβιανό chuchita, Gracilinanus perijae, γνωστό και ως κολομβιανό ποντίκι ποσούμ. Είναι ένα μικροσκοπικό ζώο που ζει στα δάση των τροπικών και υποτροπικών πεδιάδων της Κολομβίας.
