Οι σουρικάτες (Suricata suricatta), ή σουρικάτες, είναι θηλαστικά ζώα που αντιστοιχούν σε έναν τύπο μαγκούστας, επομένως βρίσκονται στην οικογένεια των Herpestidae. Αυτά τα λεπτά ζώα έχουν ύψος μεταξύ 25 και 35 cm και ζυγίζουν περίπου 800 g. Χαρακτηρίζονται από μια ιδιαίτερα κοινωνική και συνεργατική συμπεριφορά μεταξύ συγγενών μελών, τα οποία ομαδοποιούνται σε αγέλες έως 30 ατόμων, ωστόσο, είναι επιθετικά και εδαφικά με άλλες σουρικάτες που δεν ανήκουν στην οικογενειακή ομάδα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των μικρών σαρκοφάγων είναι η ευκινησία τους να κυνηγούν δηλητηριώδεις σκορπιούς, μαθαίνουν ακόμη και στα παιδιά τους να χειρίζονται αυτά τα θηράματα που προηγουμένως έχουν σκοτώσει ή αφαιρέσει το κεντρί.
Τώρα, ποιος είναι ο βιότοπος της σουρικάτας; Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας εξηγούμε πού ζουν οι σουρικάτες ώστε να γνωρίσετε αυτά τα ζώα λίγο καλύτερα, να ξέρετε πού ζουν και πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουν τους οικοτόπους τους.
Διανομή Meerkat
Οι Meerkats είναι ζώα εγγενή αποκλειστικά στην αφρικανική ήπειρο. Έχουν ευρεία εξάπλωση στις δυτικές περιοχές του νότου της αναφερόμενης περιοχής, γι' αυτό απαντώνται σε:
- Δυτική και Νότια Ναμίμπια
- Νοτιοδυτική Μποτσουάνα
- Βόρεια και Δυτική Νότια Αφρική
Επιπλέον, έχουν περιορισμένη παρουσία προς τη νοτιοδυτική περιοχή της Αγκόλα. Οι πυκνότητες πληθυσμού στις περιοχές διανομής ποικίλλουν και επηρεάζονται από τις βροχοπτώσεις και τα επίπεδα θήρευσης από άλλα ζώα.
Οικότοπος Meerkat
Ο βιότοπος σουρκαγιτών αντιστοιχεί σε υπαίθριες περιοχές με άνυδρες συνθήκες, όπου υπάρχουν κοντά χόρτα και ελάχιστη ανάπτυξη ξυλωδών φυτών. Με αυτή την έννοια, αναπτύσσονται σε σαβάνες ή πεδιάδες, συνήθως με σκληρά έως σκληρά εδάφη. Αυτό είναι ένα υπόστρωμα στο οποίο αυτά τα ζώα μπορούν να σκάψουν και επίσης να ξεθάψουν τη λεία τους, την οποία παρακολουθούν κυρίως μέσω της όσφρησής τους. Σε αυτό το άλλο άρθρο σας μιλάμε σε βάθος για τη διατροφή των σουρικάτ. Οι σουρικάτες απουσιάζουν τόσο σε ερημικές όσο και σε δασικές περιοχές.
Τώρα, λοιπόν, πού ακριβώς ζουν οι σουρικάτες; Αυτά τα ζώα μένουν σε λαγούμια που χτίζουν μόνοι τους, θα μιλήσουμε για αυτά παρακάτω.
Meerkat Burrow
Τα καταφύγια είναι απαραίτητα για τα ζώα, αφού εκτελούν διάφορες ζωτικές δραστηριότητες για την επιβίωση. Στην περίπτωση των σουρικάτων, είναι άτομα που ζουν σε ομάδες μέσα σε ένα σύνθετο σύστημα λαγούμια που σκάβουν, αν και μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν κρησφύγετα εδάφους σκίουρου της Νότιας Αφρικής (Xerus inauris). Μέσα σε αυτούς τους υπόγειους χώρους υπάρχουν μεγαλύτερες ανασκαφές που γίνονται προς το κέντρο της περιοχής που καταλαμβάνουν, και άλλες μικρότερες που είναι προς την περιφέρεια της περιοχής. Τα λαγούμια αυτού του τύπου μαγκούστας μπορούν να εκτείνονται τουλάχιστον 1, 5 μέτρα κάτω από το έδαφος και έχουν διαφορετικά επίπεδα, με πολλές σήραγγες, θαλάμους και τρύπες που χρησιμεύουν στην είσοδο ή την έξοδο.
Όσον αφορά την επικράτεια κάθε οικογένειας σουρικάτας, αποτελείται από μεταξύ 2 και 5 km , τα οποία υπερασπίζονται λυσσαλέα από άλλες σουρικάτες που δεν ανήκουν στην ομάδα της οικογένειας. Επιπλέον, συνήθως αφήνουν ίχνη στο εύρος κατανομής τους μέσω των πρωκτικών αδένων. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλά λαγούμια που ανήκουν στο ίδιο κοπάδι, αλλά τείνουν να συγκεντρώνονται σε ένα για την ανατροφή νεογνών. Τα λαγούμια που είναι συνήθως τα μεγαλύτερα και βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα της περιοχής που κατοικούν είναι ακριβώς αυτά που είναι απαραίτητα για να γεννήσουν και κρατήστε τα νεογνά μέχρι να μπορέσουν να βγουν από αυτά, ώστε η αρχική τους τροφοδοσία να γίνεται υπόγεια. Όταν τα μικρά είναι έξω από τη σπηλιά, τότε η ομάδα μπορεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί άλλα κρησφύγετα. Ελλείψει νεογέννητων σουρικάτες, μπορεί να αλλάξουν μη τυχαία τοποθεσίες ύπνου. Επίσης, όταν υπάρχουν συναντήσεις με αρπακτικά ή οι πόροι σπανίζουν, κάνουν αλλαγές στις σπηλιές που χρησιμοποιούν.
Αυτά τα καταφύγια είναι απαραίτητα για τη ζωή των σουρικάτων. Σε αυτά κοιμούνται και βγαίνουν το πρωί για να ψάξουν για φαγητό, κάτι που το κάνουν κρατώντας μια συγκεκριμένη απόσταση μεταξύ τους και χρησιμοποιώντας την όσφρησή τους για να εντοπίσουν και να ξεθάψει το θήραμα όταν είναι απαραίτητο. Για να διασφαλιστεί ένα επιτυχημένο κυνήγι, μια ενήλικη σουρικάτα λειτουργεί ως επιφυλακή για να είναι σε εγρήγορση για να πλησιάσουν αρπακτικά. Τις συννεφιασμένες και βροχερές μέρες, δεν είναι συνηθισμένο να βγαίνουν στην επιφάνεια σουρικάτες.
Από την άλλη, αυτά τα υπόγεια μέρη χρησιμοποιούν για τη θερμορύθμιση της θερμοκρασίας αυτών των ζώων σε ακραίες συνθήκες, έτσι ώστε, για παράδειγμα, Εάν η θερμοκρασία έξω είναι γύρω στους 38ºC, μέσα στο λαγούμι θα είναι περίπου 23ºC, αφού αυτά τα ζώα συνήθως καταφεύγουν όταν οι θερμοκρασίες είναι πολύ υψηλές το μεσημέρι. Επίσης, όταν πλησιάζουν τα αρπακτικά, οι σουρικάτες υποχωρούν αμέσως στα κρησφύγετα τους όπου προστατεύονται καλά.
Κατάσταση διατήρησης Meerkat και προστατευόμενες περιοχές
Τώρα που ξέρετε πού ζουν οι σουρικάτες, πώς είναι ο βιότοπος και το λαγούμι τους, είναι σημαντικό να αναφέρετε την κατάσταση διατήρησής τους. Τα σουρικάτ κατατάσσονται στην Κατηγορία Ελάχιστης Ανησυχίας από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) και ο πληθυσμός τους θεωρείται σταθερός. Η κύρια απειλή των σουρικάτες είναι φυσικοί θηρευτές όπως τα αρπακτικά πουλιά και τα τσακάλια. Αν και αυτές οι μαγκούστες είναι επιρρεπείς σε λοιμώξεις από φυματίωση, που προφανώς προκαλούνται από το βακτήριο Mycobacterium bovis, δεν υπάρχουν επί του παρόντος αναφορές για προβλήματα από αυτή την άποψη.
Δυστυχώς, υπάρχει ένα μικρό εμπόριο για χρήση σουρικάτες ως κατοικίδια, τα οποία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποστηρίζονται γιατί είναι αποκλειστικά άγρια ζώα που απαιτούν να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Από την άλλη, μπορούμε να αναφέρουμε ότι οι σουρικάτες βρίσκονται σε διάφορες προστατευόμενες περιοχές, όπως στην περίπτωση του Διασυνοριακό Πάρκο Kgalagadi , που αντιστοιχεί σε καταφύγιο άγριας ζωής που βρίσκεται στη νότια Αφρική.
