Ένα από τα πιο συχνά παρασιτικά σκουλήκια στους σκύλους είναι αυτά που ονομάζονται Toxocara canis. Μιλάμε επίσης για παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν τον άνθρωπο και αντίστροφα, τα οποία ονομάζονται ζωονόσοι, εξ ου και η σημασία να ακολουθείτε πάντα ένα επαρκές πρόγραμμα αποπαρασίτωσης.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα μιλήσουμε για τον βιολογικό τους κύκλο, για τα συμπτώματα που μπορεί να προκαλέσουν σε σκύλους, ειδικά σε νεότερους, και ποια θεραπεία πρέπει να εφαρμόσουμε για την καταπολέμησή τους. Μάθετε παρακάτω όλα όσα χρειάζεστε για το Toxocara canis, τα συμπτώματα και τη θεραπεία του
Τι είναι το Toxocara canis;
Το
Το Toxocara canis είναι ένα παρασιτικό σκουλήκι που βρίσκεται στο στομάχι και τα έντερα του σκύλου, όπου μπορεί να φτάσει σε μεγάλο μήκος σχεδόν 20 εκατοστά Τα θηλυκά γεννούν ένα μεγάλο αριθμό αυγών υψηλής αντοχής στο περιβάλλον, όπου επιβιώνουν ακόμη και για χρόνια.
Οι σκύλοι μπορούν να μολυνθούν προγεννητικά, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της σκύλας, αλλά και μέσω του μητρικού γάλακτος, με την κατάποση αυγών που έχουν γεννηθεί στο περιβάλλον ή με την κατάποση μολυσμένου θηράματος.
Ο βιολογικός κύκλος αυτού του παρασίτου ξεκινά όταν τα αυγά φτάσουν στο στομάχι Μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, οι προνύμφες μετακινούνται στους πνεύμονες και, από αυτά, φτάνουν στην τραχεία και καταπίνονται ξανά. Επιστρέφοντας στο στομάχι, αυτές οι προνύμφες μεταμορφώνονται σε ενήλικα σκουλήκια έτοιμα να γεννήσουν αυγά που, ήδη στο έδαφος, είναι ικανά μολύνουν άλλα ζώα, ξεκινώντας έτσι ξανά τον κύκλο.
Ποια είναι τα συμπτώματα του Toxocara canis;
Καθώς οι σκύλοι μεγαλώνουν, αναπτύσσουν κάποια αντίσταση στο Toxocara canis, το οποίο εμποδίζει πολλά από αυτά τα παράσιτα να ολοκληρώσουν τον βιολογικό τους κύκλο. Σε αντάλλαγμα, μερικές από αυτές τις προνύμφες encyst σε διαφορετικά μέρη του σώματος, ενεργοποιούνται, στην περίπτωση των θηλυκών σκύλων, όταν βρίσκονται στην περίοδο κύησης, όταν που μεταναστεύουν στον πλακούντα και τους μαστικούς αδένες.
Έτσι, το Toxocara canis δεν προκαλεί συνήθως συμπτώματα σε ενήλικους σκύλους. Στα κουτάβια μπορεί να δούμε διαλείποντα εμετός και διάρροια, με αποβολή των σκουληκιών. Η άμεση παρατήρηση των παρασίτων είναι μια άμεση διαγνωστική μέθοδος.
Η λήψη δείγματος κοπράνων για μικροσκοπική εξέταση επιτρέπει την αναγνώριση των ωαρίων. Τα κουτάβια με σοβαρές προσβολές δεν μεγαλώνουν, είναι χλωμά, με διογκωμένη κοιλιά με πόνο στην ψηλάφηση και αναιμία.
Οι προνύμφες στους πνεύμονες μπορεί να προκαλέσουν βήχα και ναυτία.
Θεραπεία κατά του Toxocara canis
Η θεραπεία πρέπει να συνταγογραφείται από τον κτηνίατρο , καθώς αυτός ο επαγγελματίας είναι που πρέπει να αναγνωρίσει το παράσιτο. Υπάρχουν αρκετά φάρμακα κατά του Toxocara canis και ο κτηνίατρος θα επιλέξει το καταλληλότερο ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του σκύλου μας. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε ένα προϊόν που μπορεί επίσης να αφαιρεί επίσης τις προνύμφες που έχουν εγκυστωθεί, όπως το milbemax.
Ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση των εσωτερικών παρασίτων είναι η πρόληψη, δηλαδή η καθιέρωση ενός σωστού προγράμματος αποπαρασίτωσης που θα ξεκινά στις δεκαπέντε ημέρες της ζωής, θα επαναλαμβάνεται κάθε δύο εβδομάδες μέχρι να ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός και θα διατηρείται κάθε 3-4 μήνες σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου.
Συνιστάται η αποπαρασίτωση των εγκύων σκύλων τις δύο εβδομάδες πριν από την κατά προσέγγιση ημερομηνία τοκετού και κατά τη διάρκεια της γαλουχίας γιατί με αυτόν τον τρόπο μειώνεται το φορτίο παρασίτων στο περιβάλλον και μειώνει την προσβολή κουταβιών.
Toxocara canis στους ανθρώπους;
Το Toxocara canis μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο, προκαλώντας μια ασθένεια που ονομάζεται σπλαχνική προνύμφη μεταναστών Η μόλυνση στους ανθρώπους οφείλεται στην κατάποση αυγών, τόσο νεότερων Τα παιδιά, που τρώνε βρωμιά και έχουν κακές συνήθειες υγιεινής, είναι πιο πιθανό να μολυνθούν.
Χώροι που μοιράζονται σκύλοι και παιδιά, όπως το πάρκα, μπορεί να γίνουν πηγές μόλυνσης. Υπό αυτή την έννοια, είναι απαραίτητο να συλλέγουμε πάντα περιττώματα σκύλου.
Ο βιολογικός κύκλος του Toxocara canis στους ανθρώπους είναι διαφορετικός από αυτόν στους σκύλους επειδή οι προνύμφες δεν μπορούν να ενηλικιωθούν. Αντίθετα, περνούν από το τοίχωμα του εντέρου και μεταναστεύουν στο ήπαρ, στους πνεύμονες και στο δέρμα Σε μεγάλες προσβολές εμφανίζονται συμπτώματα όπως κοιλιακό άλγος, βήχας, κνησμός ή δερματικό εξάνθημα και οι προνύμφες μπορούν να εξαπλωθούν στην καρδιά, τα νεφρά, τον σπλήνα, τον εγκέφαλο ή τα μάτια.
Η πρόληψη στους ανθρώπους περιλαμβάνει τη σωστή αποπαρασίτωση των ζώων, ιδιαίτερα τα κουτάβια και τους εγκύους σκύλους, και την εκπαίδευση των παιδιών στις βασικές συνήθειες υγιεινής.
