Η Η ποδοδερματίτιδα είναι μια προοδευτική και χρόνια παθολογία που επηρεάζει την πελματιαία περιοχή των ποδιών των πτηνών. Αρχικά, ξεκινά ως φλεγμονή του δερματικού ιστού, αλλά καθώς προχωρά η διαδικασία, μπορεί να επηρεαστούν βαθύτερες δομές (όπως οι αρθρώσεις, οι τένοντες και τα οστά). Είναι μια διαδικασία πολυπαραγοντικής αιτιολογίας που γενικά σχετίζεται με λανθασμένο χειρισμό των πτηνών. Επομένως, η πρόληψη αυτής της παθολογίας επικεντρώνεται στη διατήρηση καλών περιβαλλοντικών συνθηκών και στην επαρκή διατροφή.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τιςαιτίες της ποδοδερματίτιδας στα πτηνά, τα συμπτώματα και τη θεραπεία της μην διστάσετε να διαβάσετε τα παρακάτω άρθρο από το site μας όπου μιλάμε για τα αίτια, τα συμπτώματα και τη θεραπεία αυτής της παθολογίας.
Τι είναι η ποδοδερματίτιδα στα πτηνά;
Η
Η ποδοδερματίτιδα είναι μια προοδευτική και χρόνια παθολογία που επηρεάζει την πελματιαία περιοχή των ποδιών των πτηνών Ως συνέπεια μιας σειράς προδιαθεσικοί παράγοντες, μια βλάβη προέρχεται στο πελματιαίο επίπεδο που μολύνεται και προοδευτικά επηρεάζει τους βαθύτερους ιστούς.
Είναι μια τυπική διαδικασία ζώων που εκτρέφονται σε αιχμαλωσία και μπορεί να εμφανιστεί σε πολύ διαφορετικά είδη, όπως πουλερικά (κοτόπουλα, γαλοπούλες), αρπακτικά πτηνά, ψιττακίνες (ειδικά αμαζόνες, παπαγάλοι και κοκατού), καναρίνια και σπίνοι.
Ανακαλύψτε περισσότερα για τα αρπακτικά ή τα αρπακτικά πτηνά: τύποι, χαρακτηριστικά, ονόματα και παραδείγματα ή τα είδη καναρινιών και τα ονόματά τους σε αυτές τις δύο άλλες αναρτήσεις που προτείνουμε.
Ταξινόμηση της ποδοδερματίτιδας στα πτηνά
Η Η ποδοδερματίτιδα στα πτηνά μπορεί να ταξινομηθεί σε 5 μοίρες ανάλογα με τη σοβαρότητα των βλαβών:
- Βαθμός I: υπάρχει εξασθένηση της πελματιαίας περιοχής, αλλά ο επιθηλιακός φραγμός παραμένει άθικτος, επομένως δεν υπάρχει σχετική μόλυνση.
- Βαθμός ΙΙ: χαρακτηρίζεται από φλεγμονή που συνοδεύεται από εντοπισμένη λοίμωξη, η οποία επηρεάζει επιφανειακές δομές του πελματιαίου επιθέματος που έρχονται σε επαφή με το εξασθενημένο περιοχή.
- Βαθμός III: Η φλεγμονή και η μόλυνση εξαπλώνονται και συνοδεύονται από οίδημα.
- Βαθμός IV: η μόλυνση επηρεάζει βαθύτερες ζωτικές δομές και μπορεί να προκαλέσει τενοντίτιδα, αρθρίτιδα και/ή οστεομυελίτιδα.
- Βαθμός V: είναι η πρόοδος του βαθμού IV. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία παραμορφώσεων του ποδιού.
Αιτίες ποδοδερματίτιδας σε πτηνά
Η
Η ποδοδερματίτιδα έχει πολυπαραγοντική αιτιολογία. Είναι μια παθολογία που εμφανίζεται ως συνέπεια ενός συνδυασμού προδιαθεσικών παραγόντων που έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη λανθασμένη διαχείριση των πτηνών (από τη διατροφή τους έως την περιβαλλοντική και υγιεινή συνθήκες).
Οι πιο σχετικοί παράγοντες που μπορούν να πυροδοτήσουν την εμφάνιση πελματιαίας ποδοδερματίτιδας είναι:
- Ανεπαρκής διατροφή: οι ανεπάρκειες βιταμινών, ιδιαίτερα οι βιταμίνες Α και Ε, συσχετίζονται με μεγαλύτερη προδιάθεση για την εμφάνιση ποδοδερματίτιδας.
- Υπερβάλλον βάρος : Η παχυσαρκία οδηγεί σε υπερφόρτωση βάρους στο πελματιαίο επίπεδο, η οποία μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη φθορά στην περιοχή και μικρότερη συμβολή του περιοχή λόγω της πίεσης που υφίστανται τα τριχοειδή αγγεία.
- Έλλειψη άσκησης: ο περιορισμός της σωματικής άσκησης στα πτηνά σημαίνει ότι περνούν πολύ χρόνο σκαρφαλωμένα στις κούρνιες, γεγονός που ευνοεί τη διάβρωση του πελματιαίου επιθηλίου και μειωμένη παροχή αίματος στην περιοχή.
- Κακή φροντίδα των νυχιών: Τα εξαιρετικά μακριά νύχια εμποδίζουν το πουλί να κουρνιάσει σε φυσική θέση, γεγονός που ενθαρρύνει τη διάβρωση του πελματιαίου επιθηλίου στις περιοχές της μεγαλύτερης υποστήριξης. Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας μπορείτε να συμβουλευτείτε τους τύπους ποδιών πουλιών.
- Ακατάλληλα μπαστούνια, κούρνιες και κούρνιες: η κακή σχεδίαση αυτών των στοιχείων προκαλεί συνεχιζόμενη λανθασμένη στήριξη του πουλιού και εμποδίζει την εξάπλωση του βάρους ομοιόμορφα σε ολόκληρη την πελματιαία επιφάνεια. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περιοχές που υποστηρίζουν περισσότερο βάρος και είναι πιο επιρρεπείς σε τραύματα και τραυματισμούς. Το είδος του υλικού με το οποίο κατασκευάζονται οι κρεμάστρες μπορεί επίσης να προδιαθέσει την εμφάνιση ποδοδερματίτιδας.
- Υγρασία: είναι σημαντικός παράγοντας στα πουλερικά. Η συσσώρευση περιττωμάτων σε ένα ελάχιστα απορροφητικό υπόστρωμα σημαίνει ότι τα μαξιλάρια των ποδιών είναι πάντα υγρά και, ως εκ τούτου, είναι πιο ευαίσθητα στη διάβρωση και τη μόλυνση.
- Έλλειψη υγιεινής στο περιβάλλον: όταν υπάρχει έλλειψη υγιεινής στο περιβάλλον που περιβάλλει το ζώο (κλουβιά, κούρνιες, κούρνιες, κ.λπ.), οποιαδήποτε βλάβη στο πελματιαίο επίπεδο μπορεί να αποικιστεί από βακτήρια.
Αυτοί οι προδιαθεσικοί παράγοντες προκαλούν μειωμένη αιμάτωση στην πελματιαία περιοχή και εμφάνιση αρχικού τραυματισμού σε επίπεδο πελματιαίου. Το διαβρωμένο πελματιακό επιθήλιο δεν είναι ικανό να λειτουργήσει ως προστατευτικό φράγμα, το οποίο επιτρέπει την είσοδο παθογόνων βακτηρίων μέσω του δέρματος (Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Pseudomonas, κ.λπ..) και την εμφάνιση σχετικής λοίμωξης. Αν και δεν είναι μεταδοτική ασθένεια, είναι σύνηθες τα ζώα που ζουν στο ίδιο κλουβί και υποβάλλονται στο ίδιο περιβάλλον να υποφέρουν από αυτήν την παθολογία ταυτόχρονα.
Όπως έχουμε αναφέρει, το βακτήριο Escherichia coli μπορεί να προκαλέσει κολοβακίλωση των πτηνών, μια μολυσματική ασθένεια. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κολοβακίλλωση των πτηνών, τα συμπτώματά της, τη διάγνωση και τη θεραπεία σε αυτήν την ανάρτηση.
Συμπτώματα ποδοδερματίτιδας σε πτηνά
Κατά γενικό κανόνα, η ποδοδερματίτιδα συνήθως προσβάλλει και τα δύο πόδια. Τα κλινικά σημεία που μπορούμε να δούμε που σχετίζονται με αυτήν την παθολογία εξαρτώνται από τον βαθμό εξέλιξής της:
- Βαθμός I: μπορεί να παρατηρηθεί υπεραιμία σε επίπεδο πελματιαίου, ερύθημα (κοκκίνισμα), υπερκεράτωση (σχηματισμός κάλων), φθαρμένο επιθήλιο ή μια περιοχή πρώιμης ισχαιμίας (ωχρή εμφάνιση του δέρματος).
- Βαθμός ΙΙ: χαρακτηρίζεται από την παρουσία φυσαλίδων, ελκών ή εστιακών πληγών με ή χωρίς κρούστα και περιοχές ισχαιμικής νέκρωσης του επιθηλίου.
- Βαθμός III: Οίδημα, νεκρωτικές φλάντζες εμφανίζονται στα έλκη και φλεγμονή του υποδόριου ιστού δίπλα στα έλκη.
- Βαθμός IV και V: επηρεάζονται βαθύτεροι ιστοί, παρατηρείται τενοντίτιδα, αρθρίτιδα και/ή οστεομυελίτιδα. Η αγκύλωση, η σηψαιμία και οι παραμορφώσεις του ποδιού μπορεί να εμφανιστούν ως επιπλοκές της διαδικασίας.
Διάγνωση ποδοδερματίτιδας σε πτηνά
Για να αντιμετωπιστεί η διάγνωση της ποδοδερματίτιδας, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ακόλουθα σημεία:
- Ιατρικό ιστορικό και αναμνησία: πρέπει να συλλέγονται πληροφορίες για την εμφάνιση και την εξέλιξη των βλαβών. Επιπλέον, πρέπει να εντοπιστούν σφάλματα χειρισμού που μπορεί να έχουν προκαλέσει την παθολογία.
- Πλήρης εξέταση του πτηνού: Πρέπει να εξεταστούν και τα δύο άκρα, αφού οι βλάβες εμφανίζονται γενικά αμφοτερόπλευρα (και στα δύο πόδια). Επιπλέον, ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο βάρος και την κατάσταση του σώματος, καθώς μπορεί να είναι προδιαθεσικοί παράγοντες για αυτή τη νόσο.
- Κυτταρολογία αλλοιώσεων: μπορεί να παρατηρηθεί η παρουσία βακτηρίων, μυκήτων και φλεγμονωδών κυττάρων.
- Μικροβιολογική καλλιέργεια και αντιβιόγραμμα: αυτά θα είναι απαραίτητα σε περίπτωση λοίμωξης για να είναι δυνατή η αναγνώριση του αιτιολογικού παράγοντα και η καθιέρωση ειδικής αντιβιοτικής θεραπείας.
- Ακτινογραφία άκρων: Σε περίπτωση βαθιών τραυματισμών, είναι σημαντικό να κάνετε ακτινογραφίες για να εκτιμήσετε εάν το υποκείμενο οστό έχει έχει προσβληθεί (οστεομυελίτιδα).
Θεραπεία ποδοδερματίτιδας σε πτηνά
Όπως έχουμε εξηγήσει, η ποδοδερματίτιδα είναι μια προοδευτική και χρόνια παθολογία. Όσο περνά ο καιρός, η βλάβη επεκτείνεται σε βαθύτερους ιστούς, γεγονός που επιδεινώνει την πρόγνωση της νόσου. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό από τη στιγμή που θα διαγνωστεί, η θεραπεία να ξεκινήσει άμεσα προκειμένου να αποφευχθεί η χρόνια εξέλιξη της διαδικασίας.
Η θεραπεία της ποδοδερματίτιδας στα πτηνά εξαρτάται από τη σοβαρότητα και τον βαθμό εξέλιξης Σε ήπιες περιπτώσεις, αρκεί η φαρμακευτική θεραπεία, ενώ σε σοβαρές περιπτώσεις θα χρειαστεί συνδυασμός φαρμακευτικής και χειρουργικής θεραπείας. Σε γενικές γραμμές, τα πιο σημαντικά σημεία στη θεραπεία της ποδοδερματίτιδας είναι τα ακόλουθα:
- Διόρθωση λειτουργικών σφαλμάτων: Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της νόσου είναι ο προσδιορισμός της αιτίας της και η εξάλειψή της. Για αυτό, είναι απαραίτητο να εντοπιστούν τα λάθη στη διαχείριση του πτηνού, είτε είναι διατροφικά, περιβαλλοντικά ή υγιεινά, και να τροποποιηθούν με ορθές πρακτικές διαχείρισης.
- Φαρμακολογική θεραπεία : Στις αρχικές φάσεις κατά τις οποίες η επιδερμίδα παχύνεται και σκληραίνει, συχνά χρησιμοποιούνται μαλακτικές αλοιφές για την ενυδάτωση του δέρματος και τη διευκόλυνση την απορρόφηση άλλων φαρμάκων. Επιπλέον, είναι σκόπιμο να χρησιμοποιείτε αντισηπτικά όπως η χλωρεξιδίνη για να αποτρέψετε τα βακτήρια από τον αποικισμό της βλάβης. Σε περίπτωση μόλυνσης (δηλαδή από τον βαθμό ΙΙ) θα χρειαστεί να καθιερωθεί αντιβιοτική θεραπεία Στις αρχικές φάσεις της λοίμωξης θα αρκεί η χορήγηση τοπικών αντιβιοτικών, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια πρέπει να χορηγούνται συστηματικά. Η επιλογή του αντιμικροβιακού θα πρέπει να βασίζεται στην ευαισθησία που παρατηρείται στο αντιβιόγραμμα.
- Χειρουργική θεραπεία: σε προχωρημένα στάδια, χειρουργικός καθαρισμός, καθαρισμός του τραύματος και αναζωογόνηση των άκρων για προώθηση της επούλωσης. Όταν υπάρχει εμπλοκή εν τω βάθει ιστού (τενοντίτιδα, αρθρίτιδα ή οστεομυελίτιδα) μπορεί να είναι απαραίτητος ο ακρωτηριασμός του προσβεβλημένου άκρου.
Τόσο η φαρμακολογική όσο και η χειρουργική θεραπεία θα πρέπει να συμπληρώνεται με επιδέσμους για να μαλακώσει το στήριγμα, ώστε να μειωθεί η πίεση που ασκείται στο τραύμα. Επιπλέον, ως πρόσθετη θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί θεραπεία με λέιζερ (λέιζερ χαμηλής ισχύος), η οποία ενισχύει την αναγέννηση, διεγείρει την ινωδόλυση και τη μικροκυκλοφορία, ευνοώντας έτσι την επίλυση του διαδικασία.
Πρόληψη της ποδοδερματίτιδας στα πτηνά
Η πρόληψη της ποδοδερματίτιδας στα πτηνά βασίζεται θεμελιωδώς στη σωστή διαχείριση των:
- Τροφή: Το πρέπει να είναι κατάλληλο για το συγκεκριμένο είδος πτηνού, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα. Η πρόσληψη βιταμινών (ιδιαίτερα της βιταμίνης Α και Ε) πρέπει να προσέχεται και το ποσοστό του λίπους πρέπει να μειωθεί για να αποφευχθεί το υπερβολικό βάρος.
- Καθημερινή σωματική άσκηση: Το ιδανικό είναι τα πουλιά να έχουν εγκαταστάσεις ή κλουβιά που τους επιτρέπουν να πετούν και να ασκούνται συνεχώς. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, είναι σημαντικό να τους προσφέρεται η δυνατότητα να αφήνουν το κλουβί τους σε καθημερινή βάση, ώστε να μπορούν να πετούν ελεύθερα. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου παχυσαρκίας και θα αποτρέψει τα πουλιά από το να περνούν υπερβολικά μεγάλες χρονικές περιόδους σε κούρνιες ή κούρνιες.
- Τακτικός έλεγχος των νυχιών και της πελματιαίας περιοχής των ποδιών: η σωστή περιποίηση και το κόψιμο των νυχιών, καθώς και καθώς η εξέταση ρουτίνας της πελματιαίας περιοχής των ποδιών θα βοηθήσει στην ανίχνευση βλαβών σε πρώιμα στάδια, γεγονός που θα βελτιώσει την πρόγνωση της νόσου.
- Κατάλληλα μπαστούνια, κούρνιες και κούρνιες: Πρέπει να αποφεύγονται οι εντελώς λείες και κανονικές κούρνιες, καθώς αναγκάζουν τα πουλιά να στηρίζουν πάντα την ίδια περιοχή την πελματιαία επιφάνεια. Συνιστάται η χρήση ακανόνιστων κλαδιών, με διαφορετικές διαμέτρους, υφές και σχήματα, που μιμούνται φυσικά κλαδιά. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι παρουσιάζουν κάποια κινητικότητα, καθώς αυτό επιτρέπει στο υπομόχλιο να αυξομειώνεται και ευνοεί την αιμάτωση του αίματος στην περιοχή.
- Αποφύγετε την υγρασία: Στην περίπτωση των πουλερικών, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε ένα απορροφητικό υπόστρωμα που διατηρεί το δάπεδο πάντα στεγνό. Τα κοντάρια και οι κούρνιες πρέπει επίσης να διατηρούνται πάντα στεγνά.
- Καθαρισμός του περιβάλλοντος: είναι σημαντικό να τηρείται υψηλό επίπεδο υγιεινής στα κλουβιά, τις κούρνιες, τα μπαστούνια και τις κούρνιες των πουλιών. Τα υλικά πρέπει να επιτρέπουν σωστό καθαρισμό και απολύμανση για να αποφευχθεί η εμφάνιση μολυσματικών εστιών. Το υπόστρωμα που χρησιμοποιείται στα πουλερικά πρέπει να αντικαθίσταται συχνά για να διατηρείται με επαρκές επίπεδο υγιεινής.
