Σήμερα, η Ισπανία, όπως πολλές χώρες, αντιμετωπίζει το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός ιθαγενών ειδών θα εξαφανιστεί στο εγγύς μέλλον, εάν δεν ληφθούν μέτρα για την ανάκτησή τους. Σε νησιωτικές περιοχές, όπως στην περίπτωση των Καναρίων Νήσων, καθώς είναι περιοχές λίγο πολύ μακριά από την ήπειρο, μπορούν να φιλοξενήσουν μοναδικά είδη χάρη στις περιβαλλοντικές και κλιματικές συνθήκες τους και πολλά από αυτά είναι ενδημικά, δηλαδή είναι βρέθηκε μόνο σε εκείνο το μέρος. Επιπλέον, πολλά από τα είδη που υπάρχουν στα Κανάρια Νησιά κινδυνεύουν με εξαφάνιση και θα μπορούσαν να εξαφανιστούν για πάντα. Στην περίπτωση των ασπόνδυλων, τα είδη που υπάρχουν σε αυτά τα νησιά αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 40% της συνολικής παρουσίας στην Ισπανία.
Αν θέλετε να μάθετε ποια είναι τα είδη των ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση στα Κανάρια Νησιά, συνεχίστε να διαβάζετε αυτό το άρθρο στο site όπου θα σας πούμε για αυτά.
Μπλε Τσάφινς Γκραν Κανάρια (Fringilla polatzeki)
Αυτό το είδος ανήκει στην οικογένεια Fringillidae και είναι πτηνό ενδημικό του νησιού Γκραν Κανάρια, εξ ου και το όνομά του. Είναι χαρακτηριστικό των εναέριων περιοχών του νησιού και συνδέεται πάντα με πυκνά πευκοδάση του Pinus canariensis, του πεύκου των Καναρίων Νήσων, προτιμώντας περιοχές με ψηλότερα και πιο φυλλώδη πεύκα. Τρέφεται κυρίως με τους σπόρους αυτών των πεύκων, αλλά και συμπληρώνει τη διατροφή του καταναλώνοντας ασπόνδυλα, ιδιαίτερα την περίοδο του ζευγαρώματος και της αναπαραγωγής.
Ο μπλε σπίνος είναι ένα μικρό έως μεσαίο είδος, με διάμετρο γύρω στα 16 εκατοστά και το αρσενικό είναι αυτό με χαρακτηριστικό γαλαζωπό χρώμα, ενώ τα θηλυκά είναι πιο καστανά ή πρασινωπά. Οι κύριες απειλές που οδήγησαν αυτό το είδος σε κίνδυνο εξαφάνισης είναι η περιορισμένη κατανομή του, η απώλεια των πευκοδασών, η σύλληψη δειγμάτων και τον πολύ μικρό πληθυσμό του.
Μεσογειακή φώκια (Monachus monachus)
Η φώκια μοναχός ανήκει στην οικογένεια των Phocidae και είναι ένα από τα μεγαλύτερα είδη φώκιας, καθώς τα αρσενικά μπορεί να έχουν μήκος σχεδόν 3 μέτρα. Κατοικούν στις ακτές, τις παραλίες και τις περιοχές με σπήλαια της Μεσογείου και του Αρχιπελάγους των Καναρίων, αν και απομένουν ολοένα και λιγότερα άτομα, αφού διατρέχει κρίσιμο κίνδυνο εξαφάνισηςΕπί του παρόντος, υπάρχουν πολλά έργα για την ανάκτηση των πληθυσμών αυτού του είδους και ένα από αυτά στοχεύει στην επανεισαγωγή του σε πολλά μέρη στην Ισπανία, ιδιαίτερα σε προστατευόμενες περιοχές των Καναρίων Νήσων, προκειμένου να συνδεθεί με τους πληθυσμούς του Cabo Blanco και της Μαδέρα.
Οι κύριες αιτίες που οδήγησαν αυτό το είδος στο σημείο της εξαφάνισης στην Ισπανία είναι το παράνομο κυνήγι, η ισχυρή ανθρωπική πίεση που έχει κατέστρεψε μέρος του οικοτόπου του, η ρύπανση των υδάτων του και η αλληλεπίδραση με τους ψαράδες, μεταξύ άλλων απειλών.
Γιγάντια σαύρα της Λα Γκομέρα (Gallotia bravoana)
Αυτή η σαύρα της οικογένειας Lacertidae είναι άλλο ένα από τα σπονδυλωτά που απειλείται κρίσιμα στα Κανάρια Νησιά, είναι ένα μοναδικό και αποκλειστικό είδος του νησιού La Gomera, όπου ζει στο χαρακτηριστικό τοπίο του νησιού, ένα βραχώδες και ηφαιστειακό έδαφος. Η γιγάντια σαύρα έχει εύρωστο κεφάλι και σώμα, έχει μέγεθος περίπου 50 εκατοστά και έχει σκούρο καφέ χρώμα. Ένα πολύ αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι ο σχεδόν λευκός χρωματισμός της περιοχής του βολβού και μερικές μπλε κηλίδες (ωθυλάκια) στα πλαϊνά του σώματος.
Αυτό το είδος πιστευόταν ότι είχε εξαφανιστεί έως ότου ανακαλύφθηκε ξανά τη δεκαετία του 1990. Έκτοτε έχουν γίνει έργα διατήρησης και ένα από αυτά επικεντρώνεται στην αναπαραγωγή σε αιχμαλωσία. Σήμερα, οι απειλές του είναι η σπανή και περιορισμένη διανομή του, δεδομένου ότι βρίσκεται μόνο στο La Gomera, ανθρώπινη και αστική πίεση, που προστίθεται στις επιθέσεις από οικόσιτες γάτες, μεταξύ άλλων παράγοντες, που έχουν φέρει αυτό το είδος στο χείλος της εξαφάνισης.
Guirre ή αιγυπτιακός γύπας των Καναρίων (Neophron percnopterus majorensis)
Πρόκειται για υποείδος του αιγυπτιακού γύπα (Neophron percnopterus) και ζει μόνο στα Κανάρια Νησιά, όπου καταλαμβάνει περιοχές με βράχια, ηφαιστειακές καλδέρες και χαράδρες. Είναι το μόνο οδοκαθαριστής σε αυτά τα νησιά και επί του παρόντος υπάρχει μόνο στη Φουερτεβεντούρα και το Λανθαρότε, καθώς οι πληθυσμοί του μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Είναι ένα είδος που έχει μήκος περίπου 70 cm, το φτέρωμά του είναι κρεμώδες λευκό και χαρακτηρίζεται από το λαιμό και το πρόσωπό του χωρίς κίτρινα φτερά, χαρακτηριστικό που υπάρχει σε άλλα είδη γύπων.
Είναι Κρίσιμα κινδυνεύει λόγω δηλητηρίασης με κυνηγετικά πυρομαχικά, ηλεκτροπληξία σε ηλεκτροφόρα καλώδια, μιας και είναι σύνηθες φαινόμενο να κουρνιάζουν πάνω τους Αιγύπτιοι γύπες, και έλλειψη τροφής, μεταξύ άλλων απειλών. Επί του παρόντος, υπάρχουν έργα για τη διατήρηση αυτού του είδους, τα οποία με τη σειρά τους θα ωφελήσουν άλλα ζώα και τα τοπία τους.
Κοινή πεταλούδα Nasturtium (Pieris cheiranthi)
Ένα άλλο από τα ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση στα Κανάρια Νησιά είναι η κοινή πεταλούδα με κουκούλα. Αυτό το λεπιδόπτερο (πεταλούδα) της οικογένειας των Pieridae, ενδημικό των Καναρίων Νήσων, βρίσκεται στη Λα Πάλμα και την Τενερίφη, αν και στο παρελθόν έφτανε και στη Λα Γκομέρα, όπου σήμερα έχει εκλείψει. Αυτή η πεταλούδα είναι χαρακτηριστική των σκιερών περιοχών και των υγρών δασών, βρίσκεται γενικά σε περιοχές με χαράδρες σε αυτά τα δάση, αν και έχει παρατηρηθεί επίσης σε καλλιεργούμενες περιοχές, όπου οι κάμπιες της βρίσκουν τροφή.
Αυτή η πεταλούδα έχει μήκος μεταξύ 5 και 7 cm και τα φτερά της είναι λευκοκίτρινα με σκούρες κηλίδες στο κέντρο και την κορυφή των φτερών. Κινδυνεύει με εξαφάνιση κυρίως λόγω της καταστροφής του οικοτόπου του από τον άνθρωπο και τα παράσιτα από μια παρασιτική σφήκα που εισήχθη στα νησιά (Cotesia glomerata).
Cigarrón palo palmero (Acrostira euphorbiae)
Αυτό το είδος ακρίδας της οικογένειας των Pamphagidae είναι ενδημικό της Λα Πάλμα, όπου ζει σε περιοχές με ξερόφυτη βλάστηση, δηλαδή, προσαρμοσμένο σε ξηρούς χώρους. Βρίσκεται σχεδόν πάντα σε ένα φυτό που είναι επίσης ενδημικό του νησιού, το tabaiba (Euphorbia obtusifolia), από το οποίο τρέφεται και ζει. Το θηλυκό έχει μήκος περίπου 7 εκατοστά και είναι μεγαλύτερο από το αρσενικό, που έχει μήκος μόλις 3 εκατοστά. Ο χρωματισμός τους επίσης διαφέρει, αφού ο αρσενικός είναι πιο αντιθετικός, με περιοχές με κοκκινωπούς και μαύρους τόνους, κίτρινο στο κεφάλι και λευκό στα πόδια, το θηλυκό από την άλλη είναι γκριζωπό.
Ένα από τα περίεργα χαρακτηριστικά αυτού του είδους (και άλλων ειδών της ίδιας οικογένειας) είναι ότι, σε αντίθεση με άλλες ακρίδες, δεν έχει φτερά και η ικανότητά του να πηδά είναι κακή, επομένως κινείται περπατώντας πάνω στα φυτά με πολύ αργές κινήσεις, κάτι που συχνά το κάνει να περνά απαρατήρητο. Έχοντας πολύ περιορισμένη εξάπλωση, το είδος αυτό απειλείται από την καταστροφή του οικοτόπου του για εγκατάσταση βοοειδών, τα οποία πατώντας το έδαφος σκοτώνουν τα tabaiba, από τα οποία αυτή η ακρίδα έχει ισχυρή εξάρτηση.
Κανάρι Houbara (Chlamydotis undulata fueertaventurae)
Αυτό το πτηνό είναι ένα υποείδος μεγαλόσωμου ενδημικό της Φουερτεβεντούρα, του Λόμπος, της Λα Γκρατσιόζα και του Λανθαρότε. Μπορεί να βρεθεί σε περιβάλλοντα στέπας, σε περιοχές με αμμόλοφους, ξηρές πεδιάδες και λόφους όπου υπάρχει μικρή βλάστηση. Φαίνεται παρόμοιο με άλλα κοτσάνια, με αμμώδη χρώματα και σκούρα στίγματα, και έχει μέγεθος περίπου 60 cm. Είναι ένα ασυνήθιστο είδος του οποίου οι ομάδες αποτελούνται από λίγα άτομα. Χαρακτηριστικό είναι το φτέρωμα στο λαιμό του αρσενικού κατά την αναπαραγωγική περίοδο, το οποίο εκδηλώνει με το γόνατο μπροστά στα θηλυκά. Είναι παμφάγο πουλί και η διατροφή του βασίζεται σε διαφορετικά είδη φυτών που υπάρχουν στα νησιά, καθώς και σε έντομα, μαλάκια και μικρά σπονδυλωτά.
Οι κύριες απειλές για αυτό το πουλί είναι η καταστροφή των περιβαλλόντων του λόγω της αστικής ανάπτυξης, της παρουσίας του ανθρώπου κατά την περίοδο της συγκομιδής τρούφες, παράνομο κυνήγι και ηλεκτροφόρα καλώδια που προκαλούν συγκρούσεις με αυτό και άλλα πτηνά.
Γεράκι Tagarote (Falco pelegrinoides)
Ave της οικογένειας Falconidae που πολλοί συγγραφείς ταξινομούν ως υποείδος του Falco peregrinus, το γεράκι είναι πολύ παρόμοιο με αυτό, αλλά κάπως μικρότερο, καθώς έχει μέγεθος περίπου 30 cm, είναι πιο πολύχρωμο χλωμό και έχει μια κηλίδα με κόκκινους τόνους στον αυχένα. Βρίσκεται σε όλα σχεδόν τα Κανάρια Νησιά και υπάρχει και στη Βόρεια Αφρική. Ο βιότοπός του είναι βραχώδεις χαράδρες καλυμμένες από θάμνους και γκρεμούς όπου φωλιάζει και μπορεί να κυνηγήσει περιστέρια, το προτιμώμενο θήραμά του, αν και καταναλώνει και άλλα πτηνά.
Αυτός ο τύπος γερακιού είναι ένα άλλο από τα πιο απειλούμενα ζώα στα Κανάρια Νησιά για διάφορους λόγους, όπως λαθροθηρίακαι ηλεκτροπληξία από ηλεκτροφόρα καλώδια. Επιπλέον, ορισμένα αθλήματα όπως το canyoning, η αιωροπτερία και η πεζοπορία προκαλούν ενόχληση και αναστάτωση κατά την περίοδο αναπαραγωγής αυτών των πτηνών.
Τυφλό καβούρι του jameos ή jameito (Munidopsis polymorpha)
Αυτό το καρκινοειδές της οικογένειας Galatheidae είναι ενδημικό του Lanzarote και ζει μόνο στα jameos (τούνελ ή ηφαιστειακές σπηλιές) που υπάρχουν σε αυτό το νησί, γνωστό ως Jameos del Agua. Μικρό σε μέγεθος, με διαστάσεις μεταξύ 2 και 3 εκατοστών, έχει πολύ ιδιόμορφα χαρακτηριστικά, αφού είναι είδος σχεδόν τυφλό, αν και έχει πολύ ανεπτυγμένη ακοή, και είναι αλμπίνο λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο ζει. Είναι ένα είδος που είναι πολύ ευαίσθητο στις περιβαλλοντικές αλλαγές στο περιβάλλον του και μπορεί να επηρεαστεί από το μολυσμένο θαλασσινό νερό που φτάνει στο Jameos del Agua.
Οι διαταραχές που προκαλούνται από τον θόρυβο και το φως τα επηρεάζουν σοβαρά. Σε αυτό προστίθεται και η μόλυνση του νερού από μέταλλα λόγω του γεγονότος ότι όταν το Jameos del Agua άνοιξε για τον τουρισμό, οι άνθρωποι πέταξαν νομίσματα στη θάλασσα, μια πρακτική που σήμερα απαγορεύεται, και αυτές είναι οι κύριες απειλές για αυτό το καβούρι.
Sun limpet ή Greater limpet (Patella candei)
Ολοκληρώνουμε τη λίστα με τα ζώα που κινδυνεύουν περισσότερο με εξαφάνιση στα Κανάρια Νησιά με την ηλιοφάνεια, η οποία ονομάζεται επίσης majorera limpet. Είναι ένα είδος μαλακίου της οικογένειας των Patellidae, ενδημικό των νησιών της Μακαρονησίας και υπάρχει στη Φουερτεβεντούρα, ένα από τα λίγα μέρη όπου επιβιώνει. Ζει σε παράκτιες περιοχές με μικρά κύματα όπου ζουν και άλλα είδη πεταλώνας. Το κέλυφός του είναι κιτρινωπό με πρασινωπούς ή γκριζωπούς τόνους, ανάλογα με το μέγεθος, που μπορεί να φτάσει και λίγο πάνω από 8 cm.
Λόγω της επιλογής του οικοτόπου, είναι ένα είδος που συλλέγεται εύκολα από οστρακοσυλλέκτες, αφού είναι ορατό και σε περιοχές με εύκολη πρόσβαση, γεγονός που το έχει οδηγήσει σε κίνδυνο εξαφάνισης. Επιπλέον, επειδή είναι τόσο τουριστική περιοχή, η ανθρώπινη πίεση συνέβαλε επίσης στην απώλεια του περιβάλλοντος της
Αφού διαβάσετε τη λίστα με τα πιο απειλούμενα είδη σε αυτά τα νησιά, μην χάσετε αυτό το άλλο άρθρο για να μάθετε πώς να προστατεύσετε τα ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, μας χρειάζονται!
