Ο πιγκουίνος είναι ένα από τα πιο γνωστά θαλάσσια πτηνά χωρίς πτήση λόγω της φιλικής του εμφάνισης, αν και πραγματικά με αυτόν τον όρο μπορούμε να συμπεριλάβουμε μεταξύ 16 και 19 είδη.
Προσαρμοσμένος στα ψυχρά κλίματα, ο πιγκουίνος είναι εξαπλωμένος στο νότιο ημισφαίριο, συγκεκριμένα στις ακτές της Ανταρκτικής, της Νέας Ζηλανδίας, της νότιας Αυστραλίας, της Νότιας Αφρικής, των Νησιών Υποβανταρκτικής και της Αργεντινής Παταγονίας.
Αν θέλετε να ανακαλύψετε περισσότερα για αυτό το εξαιρετικό πουλί, σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας μιλάμε για τάισμα πιγκουίνου.
Το πεπτικό σύστημα του πιγκουίνου
Οι πιγκουίνοι αφομοιώνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που λαμβάνουν από τις διάφορες τροφές που τρώνε χάρη στο πεπτικό τους σύστημα, η λειτουργία του οποίου δεν διαφέρει υπερβολικά από την ανθρώπινη πεπτική φυσιολογία.
Το πεπτικό σύστημα του πιγκουίνου αποτελείται από τις ακόλουθες δομές:
- Στόμα
- Οισοφάγος
- Στόμα
- Proventricle
- Πρόλοβος
- Εντερο
- Συκώτι
- Παγκρέας
- Υπόνομος
Μια άλλη σημαντική πτυχή του πεπτικού συστήματος του πιγκουίνου είναι ο ένας αδένας που βρίσκεται επίσης σε άλλα θαλάσσια πτηνά, ο οποίος είναι υπεύθυνος για εξαλείφει το υπερβολικό αλάτι που προσλαμβάνεται με θαλασσινό νερό και επομένως καθιστά περιττή την κατανάλωση γλυκού νερού.
Ο πιγκουίνος μπορεί να περάσει 2 μέρες χωρίς να φάει και αυτό το χρονικό διάστημα δεν επηρεάζει καμία δομή του πεπτικού του συστήματος.
Τι έφαγαν οι πιγκουίνοι;
Οι πιγκουίνοι θεωρούνται ζώα σαρκοφάγα ετερότροφα, τα οποία τρέφονται κυρίως με κριλ καθώς και με μικρά ψάρια και καλαμάρια, ωστόσο, τα Είδη που ανήκουν σε το γένος Pygoscelis βασίζει τη διατροφή του κυρίως στο πλαγκτόν.
Ναι, μπορούμε να πούμε ότι ανεξαρτήτως φύλου και είδους, όλοι οι πιγκουίνοι συμπληρώνουν τη διατροφή τους μέσω του πλαγκτόν και της πρόσληψης κεφαλόποδων, μικρά θαλάσσια ασπόνδυλα.
Πώς κυνηγούν οι πιγκουίνοι;
Λόγω προσαρμοστικών διαδικασιών, τα φτερά του πιγκουίνου έχουν γίνει στην πραγματικότητα πτερύγια με γερά οστά και άκαμπτες αρθρώσεις, που επιτρέπουν μια τεχνική καταδύσεις με φτερά, δίνοντας στον πιγκουίνο το βασικό του μέσο κινητικότητας στο νερό.
Η κυνηγετική συμπεριφορά των θαλάσσιων πτηνών έχει αποτελέσει αντικείμενο πολυάριθμων μελετών, έτσι οι ερευνητές στο Εθνικό Ινστιτούτο Πολικών Ερευνών στο Τόκιο τοποθέτησαν κάμερες σε 14 πιγκουίνους της Ανταρκτικής και μπόρεσαν να παρατηρήσουν ότι αυτά τα ζώα είναι εξαιρετικά γρήγορα, σε 90 λεπτά μπορούν να φάνε 244 κριλ και 33 ψαράκια.
Όταν ο πιγκουίνος πάει να πιάσει το κριλ το κάνει κολυμπώντας προς τα πάνω, μια συμπεριφορά που δεν είναι αυθαίρετη, αφού επιδιώκει να εξαπατήσει το άλλο θήραμά του, το ψάριΜόλις πιαστεί το κριλ, ο πιγκουίνος αλλάζει γρήγορα κατεύθυνση και κατευθύνεται προς τον βυθό όπου μπορεί να κυνηγήσει διάφορα μικρά ψάρια.
Ο πιγκουίνος, ένα ζώο που πρέπει να προστατεύεται
Ο πληθυσμός των διαφόρων ειδών πιγκουίνων μειώνεται ολοένα και συχνότερα λόγω πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων μπορούμε να επισημάνουμε την πετρελαιοκηλίδα, την καταστροφή του οικοτόπου τους, κυνήγι και καιρός.
Είναι προστατευόμενο είδος, στην πραγματικότητα, ακόμη και η μελέτη τους για οποιονδήποτε επιστημονικό σκοπό απαιτεί την προηγούμενη έγκριση και επίβλεψη διαφόρων φορέων, Ωστόσο, δραστηριότητες όπως το παράνομο κυνήγι ή γεγονότα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχίζουν να απειλούν αυτό το όμορφο θαλασσοπούλι.
