Σίγουρα έχετε ακούσει ποτέ για το ντόντο, αυτό το χοντρό και ανόητο πουλί που πέθανε στα χέρια των κατακτητών. Όλοι έχουμε ακούσει αυτήν την ιστορία, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτό το ζώο που έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στα νησιά του Μαυρίκιου πολύ πριν την άφιξη των ανδρών.
Όλα τα δεδομένα που έχουμε για το Ντόντο είναι παλιές περιγραφές και μερικά δείγματα σε διάφορα μουσεία σε όλο τον κόσμο. Υπήρχαν δύο είδη, το κοινό dodo και το λευκό dodo, το τελευταίο κατοικούσε στο νησί Reunion.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα μάθετε για τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του ζώου. Γιατί εξαφανίστηκαν και πότε είδαν τον τελευταίο ντόντο.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα
Το ντόντο ήταν ένα πουλί χωρίς πτήση ενδημικό στα νησιά του Μαυρίκιου στον Ινδικό Ωκεανό. Ήταν παρόντες μόνο σε αυτή την περιοχή και το σώμα του είχε προσαρμοστεί στη ζωή σε αυτά τα νησιά.
Δεν είχαν φυσικά αρπακτικά και έτσι έχασαν την ικανότητα να πετούν. Προσαρμόστηκαν στην επίγεια ζωή που οδήγησε σε μια σειρά αλλαγών στην ανατομία τους. Τα φτερά τροποποιήθηκαν, έγιναν καβκάδες και η ουρά κοντύνθηκε. Ο πιο δημοφιλής μακρινός συγγενής του είναι το περιστέρι.
Το σώμα του είχε ύψος 1 μέτρο, με φτέρωμα να κάλυπτε ολόκληρο το σώμα του και βάρος περίπου 10 κιλά. Το φτέρωμα ήταν λευκό ή γκριζωπό. Το ράμφος ήταν επίμηκες, περίπου 20 cm, η άκρη σε σχήμα αγκίστρου είναι μια αντανάκλαση των διατροφικών του συνηθειών. Πιθανόν να το χρησιμοποιούσαν για να σπάσουν καρύδες. Τα πόδια είναι κίτρινα και στιβαρά, παρόμοια με αυτά των κοτόπουλων.
Σε όλες τις περιγραφές περιγράφεται ως ένα χοντρό, αργό πουλί με όρεξη Ωστόσο, το πιο πιθανό είναι ότι οι κατακτητές βλέπουν ο πειθήνιος χαρακτήρας τους τους κρατούσε αιχμάλωτους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το πιο πιθανό είναι να δολώθηκαν και μετά να φαγώθηκαν. Έτσι, η χοντρή και παχουλή εικόνα που έχουμε για το Dodo μπορεί να μην είναι η πιο ακριβής. Το πιο φυσιολογικό θα ήταν να διατηρούν μικρότερο όγκο σώματος στη φύση.
Φώλιασαν στο έδαφος, κάτι που ήταν επίσης πρόβλημα όταν επρόκειτο να προστατεύσουν τα νεογνά από τα αρπακτικά.
Πρώτες παρατηρήσεις
Τα πρώτα δεδομένα που είναι γνωστά στην Ευρώπη για το dodo χρονολογούνται από το 1574. Το 1581 ένας Ισπανός πλοηγός μετέφερε ένα αντίγραφο του dodo στην Ευρώπη, ήταν η πρώτη φορά που αυτό το ζώο παρατηρήθηκε στον παλιό κόσμο.
Το όνομά του σημαίνει "ηλίθιος", πιστεύεται ότι δόθηκε από Πορτογάλους θαλασσοπόρους αν και η προέλευσή του δεν είναι ξεκάθαρη. Σήμερα είναι γνωστό με το όνομα dronte (Raphus cucullatus).
Γιατί έχει εξαφανιστεί;
Η άφιξη του ανθρώπου στα νησιά δεν έφερε μαζί της μόνο την απειλή του άμεσου κυνηγιού Οι άνδρες έφεραν γουρούνια, αρουραίοι, σκύλοι και άλλα ζώα που εισήχθησαν στο νησί. Αυτά τα είδη ήταν αναμφίβολα καθοριστικός παράγοντας για την εξαφάνιση του ντόντο.
Λόγω του πειθήνιου χαρακτήρα αυτών των ζώων και των συνηθειών της ζωής τους, έγιναν εύκολη λεία για αυτά τα νέα αρπακτικά. Όχι μόνο ενήλικα άτομα. Η φωλιά στο έδαφος είναι ένα τεράστιο μειονέκτημα για τα αρπακτικά.
Όσον αφορά τον άνθρωπο, πρέπει να σημειωθεί ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος για την εξαφάνιση αυτού του ζώου. Η εισβολή στον βιότοπό τους τον 17ο αιώνα οδήγησε στην εξαφάνισή τους περίπου το 1662. Σε λιγότερο από έναν αιώνα το είδος έπαψε να είναι ορατό.
Η εκμετάλλευσή του ως τροφή και η ανεμελιά των ανδρών της εποχής οδήγησαν αυτό το είδος στην εξαφάνιση. Το είδος ήταν παρόν μόνο σε αυτή την περιοχή και προέκυψε ως αποτέλεσμα μεμονωμένης εξέλιξης σε ένα νησί. Δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστούν άλλα ζώα για τους πόρους που είχαν πάντα.
Τα φτερά, ειδικά εκείνα του λευκού ντόντο, ήταν εξαιρετικά πολύτιμα, και αυτά τα ζώα κυνηγήθηκαν επίσης για αυτά.
Τροφή και βιότοπος
Στον Μαυρίκιο υπάρχει περίοδος ξηρασίας και υγρής εποχής. Πιστεύεται ότι το dodo ήταν προσαρμοσμένο σε αυτή την κατάσταση. Συσσώρευσε αποθέματα λίπους κατά τη διάρκεια της υγρής περιόδου για χρήση κατά την ξηρή.
Σχετικά με τη διατροφή του, πιστεύεται ότι η η δίαιτά του συνδέθηκε με το δέντρο ταμπαλακόκ Αυτό το δέντρο, γνωστό και ως δέντρο dodo, είναι δέντρο ενδημικό αυτών των νησιών και ζει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ξύλο του εκτιμάται ιδιαίτερα και πιστεύεται ότι το ντόντο τρέφονταν με τους σπόρους αυτού του δέντρου.
Άλλοι σπόροι, μικρά έντομα και φρούτα ήταν πιθανώς η κύρια διατροφή τους, αν και δεν έχουν περιγραφεί πολλά για το θέμα στα κείμενα του εποχή.
Εξαφάνιση
Όπως είδαμε, υπήρξαν αρκετοί λόγοι που οδήγησαν αυτό το πουλί να εξαφανιστεί. Όχι μόνο τα είδη εξαφανίζονται σήμερα, το ντόντο είναι ένα παράδειγμα εξαφάνισης που θα μπορούσε να είχε αποτραπεί.
Η άφιξη των ανδρών στα νησιά σήμανε το τέλος της ζωής των ντόντο, ζώων χωρίς ένστικτο άμυνας, χάθηκαν ως θήραμα ανδρών και άλλων ζώων. Καθώς η παρουσία τους περιορίστηκε σε μερικά νησιά και λόγω εντατικού κυνηγιού, εξαφανίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αν οι άνθρωποι είχαν διασκορπίσει το είδος σε άλλα μέρη, ίσως αυτό το είδος θα ήταν ακόμα ανάμεσά μας. Μερικά δείγματα ελήφθησαν από τα νησιά, αλλά μόνο ως μεμονωμένα άτομα και σε πολλές περιπτώσεις έχουν ήδη τεμαχιστεί.
Από το 1662 έχουν συλλεχθεί μεταγενέστερες μαρτυρίες για θεάσεις dodo, ωστόσο δεν είναι αξιόπιστες. Χρονολογούνται επίσης από μερικές δεκαετίες μετά το 1662. Αν και το είδος δεν είχε εξαφανιστεί εντελώς, θα είχαν απομείνει πολύ λίγα δείγματα που θα εξαφανίζονταν λίγα χρόνια αργότερα.
Ανακαλύψτε επίσης στον ιστότοπό μας:
- Προϊστορικά θαλάσσια ζώα
- Πουλιά υπό εξαφάνιση στην Ισπανία
- Τύποι όρνεων – Χαρακτηριστικά, ονόματα και φωτογραφίες
