Η γιγάντια βίδρα ή γιγάντια βίδρα του Αμαζονίου (Pteronura brasiliensis) είναι θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια των Mustelidae και στο γένος Pteronura. Είναι το μόνο είδος σε αυτό το γένος και επίσης το μεγαλύτερο της οικογένειας Έχει διάφορα κοινά ονόματα ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται βρίσκεται, γι' αυτό είναι γνωστό ως ariraí (Αργεντινή, Βολιβία και Παραγουάη), ariranha (Βραζιλία), tie wolf (Ουρουγουάη), ποταμός λύκος (Περού και Βολιβία), μεγάλος ποταμός λύκος (Αργεντινή και Παραγουάη), water dog (Κολομβία, Βενεζουέλα και Γουιάνα) και watradagoe (Σουρινάμ).
Έχει μεγάλη συγγένεια με τον άνθρωπο, εξ ου και η προέλευση ενός από τα κοινά του ονόματα, του water dog. Λόγω του μεγάλου μεγέθους και του τύπου του δέρματός του, κυνηγιέται εδώ και δεκαετίες με τρομερό και δυσανάλογο τρόπο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στη βιομηχανία γούνας. Επί του παρόντος, οι παράγοντες που θέτουν σε κίνδυνο τη γιγάντια βίδρα έχουν αυξηθεί σημαντικά, επομένως ο πληθυσμός της μειώνεται. Στον ιστότοπό μας, θέλουμε να σας παρουσιάσουμε διάφορες ενημερωτικές πτυχές για την τη γιγάντια βίδρα, ώστε να μάθετε περισσότερα για αυτό το περίεργο ζώο.
Προέλευση της γιγάντιας βίδρας
Αν και με αντίθετες θέσεις, προτάθηκε ότι η γιγάντια βίδρα έχει δύο υποείδη: Pteronura brasiliensis brasiliensis και Pteronura brasiliensis paranensis. Το πρώτο θα βρίσκεται στο Σουρινάμ, τη Γουιάνα, τη νότια Βενεζουέλα, τη νότια Κολομβία, τον ανατολικό Ισημερινό, το ανατολικό Περού, τη Βολιβία, την Παραγουάη και τη Βραζιλία. ενώ το δεύτερο, στους ποταμούς Παραγουάη και Παρανά στη Βραζιλία, τη βόρεια Αργεντινή και την Ουρουγουάη. Στη συνέχεια, το υποείδος P. b. paranensis ως συνώνυμο ενός διαφορετικού υποείδους, P. b. paraguensis.
Μετέπειτα γενετικές μελέτες υποστηρίζουν την υποδιαίρεση αυτού του είδους σε τέσσερις διαφορετικές εξελικτικές μονάδες, οι οποίες βρίσκονται στη διεύθυνση:
- Ο ποταμός Madre de Dios με τον ποταμό Μαδέρα.
- Το Παντανάλ.
- Ο Αμαζόνιος με τις αποχετεύσεις Orinoco και Guianas.
- Η λεκάνη Itenez - Guapore.
Η πτυχή που δεν αμφισβητείται είναι ότι η γιγάντια βίδρα ζει αποκλειστικά στη Νότια Αμερική και οι πληθυσμοί της ποικίλλουν αναλογικά ανάλογα με την περιοχή, ωστόσο, έχουν εξαφανιστεί από ορισμένες περιοχές. Έχει τεκμηριωθεί η πιθανότητα η γιγάντια βίδρα να σχετίζεται με μια ασιατική βίδρα (Lutrogale perspicillata), με την οποία έχει κάποια μορφολογική και συμπεριφορική σχέση.
Χαρακτηριστικά της γιγάντιας βίδρας
Όταν είναι ενήλικας μπορεί να μετρήσει 2 μέτρα, με βάρος έως 30 κιλά Ο χρωματισμός του είναι έντονο καφέ, με την παρουσία κρεμωδών λευκών κηλίδων, στην κάτω περιοχή του λαιμού. Είναι ενδιαφέρον ότι το σχήμα αυτού του έμπλαστρου είναι μοναδικό για κάθε άτομο , γεγονός που καθιστά εύκολο τον εντοπισμό του για ερευνητικούς σκοπούς. Τα πόδια του είναι μεγάλα και δικτυωτά, αλλά τα μπροστινά είναι πιο κοντά από τα πίσω, αν και όλα είναι προσαρμοσμένα για κολύμπι. καθώς και τη στιβαρή και επίπεδη ουρά του, που διευκολύνει πολύ τις κινήσεις του κάτω από το νερό. Έχουν πέντε δάχτυλα σε κάθε πόδι, με ισχυρά μη αναδιπλούμενα νύχια , τα οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμα για να πιάνουν και να ξεσκίζουν το θήραμα που καταβροχθίζουν. Επιπλέον, έχουν μεμβράνες που φτάνουν μέχρι την άκρη κάθε δακτύλου.
Η γιγάντια βίδρα έχει καλά ανεπτυγμένους μύες και σαγόνια και έχει από 34 έως 36 δόντιαΤόσο τα αυτιά όσο και τα ρουθούνια είναι μικρά, με την ικανότητα να τα κλείνουν με τη χρήση εστιασμένων μυών όταν βρίσκονται κάτω από το νερό. Το ρύγχος είναι κοντό και φαρδύ, το ρινικό μαξιλάρι είναι πλήρως καλυμμένο με τρίχες και έχει επίσης μουστάκια που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και τους επιτρέπουν να αντιλαμβάνονται το θήραμά τους κάτω από το νερό.
Η γούνα είναι εξαιρετικά πυκνή, τόσο πολύ που το δέρμα δεν βραχεί όταν βυθίζεται στο νερό λόγω του φραγμού που σχηματίζεται από τις τρίχες του. Τα αρσενικά είναι συνήθως μεγαλύτερα και πιο βαριά από τα θηλυκά.
Οικότοπος γιγάντια ενυδρίδα
Η γιγάντια βίδρα καταλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία από σώματα γλυκού νερού και δεν συνηθίζει να ζει σε αλμυρό νερό. Κατοικεί σε ποτάμια και ρέματα βραδείας ροής, σε λίμνες, σε βαλτώδεις ή βραχώδεις περιοχές, σε βαλτώδη δάση και σε πλημμυρισμένα δάση. Από την άλλη, αποφεύγει τις πολύ μεγάλες και βαθιές ροές νερού, καθώς και αυτές που βρίσκονται κοντά στις Άνδεις. Η διαθεσιμότητα τροφής είναι καθοριστική για την παρουσία του είδους στα αναφερόμενα οικοσυστήματα.
Αυτά τα ζώα χρειάζονται πυκνή βλάστηση γύρω από υδάτινα σώματα για να χτίσουν τα λαγούμια τους. Κατά την ξηρή περίοδο παραμένουν ομαδοποιημένα στα υδάτινα ρεύματα και διασκορπίζονται την περίοδο των βροχών μέσα από τις δασώδεις περιοχές που πλημμυρίζουν. Μπορούν τελικά να εμφανιστούν σε κανάλια που σχετίζονται με γεωργική γη. Όταν κατοικούν περιοχές όπως λίμνες, μπορούν να διατηρήσουν ένα όχι και τόσο μεγάλο εύρος εξάπλωσής τους, ενώ στην περίπτωση των ποτάμιων ρευμάτων παρουσιάζουν ευρύτερες διακυμάνσεις ως προς την επέκτασή τους.
Τελωνείο γιγάντων ενυδρίδων
Αυτά τα ζώα ορίζουν καλά εδραιωμένες περιοχές και σχηματίζουν οικογενειακές ομάδες που κυμαίνονται μεταξύ 2 και 15 ατόμων, σχηματίζοντας σταθερά και κυρίαρχα ζεύγη, νεαρά άτομα μη εκτροφείς και απόγονοι. Είναι επίσης σύνηθες για σεξουαλικά ώριμα άτομα να περνούν από τις καθιερωμένες περιοχές. Τελικά, μια οικογένεια μπορεί να δεχθεί ένα νεαρό άτομο από άλλη ομάδα οικογένειας. Είναι ημερήσιες συνήθειες, κάπως αδέξια όταν κινούνται στη στεριά, αλλά αρκετά ευκίνητα κάτω από το νερό.
Έχουν προσδόκιμο ζωής 8 χρόνια όταν ζουν στη φύση, ενώ σε αιχμαλωσία έχουν ζήσει έως και 10 χρόνια. Μερικές μελέτες έχουν αναφέρει ότι αναζητούν βραχώδεις ή αμμώδεις βυθούς πλούσιους σε άλατα για να ξεκουραστούν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του είδους είναι η παροχή ενός συγκεκριμένου χώρου όπου αφοδεύει η ομάδα της οικογένειας, γι' αυτό και διαπιστώνεται ότι η γιγάντια βίδρα φτιάχνει τουαλέτες
Προετοιμάζουν συνήθως μεγάλους χώρους έως 28 μέτρα για τα κρησφύγετα τους, στους οποίους σκάβουν ή δημιουργούν διάφορες εισόδους κάτω από τη βλάστηση που τους αποτελούν. Είναι ενδιαφέρον ότι τα λαγούμια πρέπει να βρίσκονται σε υψηλότερες περιοχές για να διατηρούνται στεγνά και να μην πλημμυρίζουν. Τείνουν επίσης να σημειώνουν τα όρια με τα ούρα τους για να κρατούν μακριά άλλα ζώα. Από την άλλη πλευρά, έχουν ένα πολύπλοκο σύστημα επικοινωνίας μέσω ήχων, που εκπέμπουν διάφορα είδη μηνυμάτων. Επιπλέον, καθώς είναι επίσης ένα αρκετά αξιόπιστο είδος, συνήθως δεν περνά απαρατήρητο στα μέρη που κατοικεί.
Τάισμα γιγαντιαίας ενυδρίδας
Η γιγάντια βίδρα είναι ένα αδηφάγο και σχεδόν αχόρταγο σαρκοφάγο, το θήραμά του είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει όταν τους κυνηγούν. Επιπλέον, ένα ενήλικο άτομο μπορεί να καταναλώνει έως και 4 κιλά τροφής την ημέρα Ψάρι Οιαποτελούν την κύρια πηγή τροφής τους, ιδιαίτερα εκείνων που ανήκουν στις οικογένειες Pimelodidae, Serrasalmidae, Curimatidae, Erythrinidae, Characidae, Anostomidae, Cichlidae και Loricariidae. Ωστόσο, μπορεί επίσης να τρέφεται με:
- Καβούρια.
- Μικρά θηλαστικά.
- Πουλιά.
- Αλιγάτορες.
- Φίδια.
- Μαλάκια.
Αυτά τα ζώα έχουν διάφορες στρατηγικές κυνηγιού και μπορούν να το κάνουν μόνα τους, σε ζευγάρια ή ομάδες. Συνήθως κάνουν γρήγορες και απότομες κινήσεις, γυρίζοντας μέσα στο νερό. Έχουν μια οξεία όραση κάτω από αυτό το μέσο, που τους βοηθά να αναγνωρίσουν την τροφή, την οποία με τη στήριξη των νυχιών τους αιχμαλωτίζουν εύκολα. Όταν η γιγάντια βίδρα κυνηγά ομαδικά, είναι ικανή να αιχμαλωτίσει μεγάλα άτομα, όπως καϊμάν ή ανακόντα, άτομα που είναι επίσης αρκετά δυνατά. Επίσης, ένα αρκετά περίεργο χαρακτηριστικό είναι ότι αυτό το είδος έχει παρατηρηθεί να σχετίζεται με το ροζ δελφίνι του ποταμού (Inia geoffrensis) να αιχμαλωτίζει από κοινού ψάρια.
Αναπαραγωγή γιγαντιαίας ενυδρίδας
Αν και στα δυόμισι ετών έχουν ήδη φθάσει σε σεξουαλική ωριμότητα, αναπαράγονται κατά μέσο όρο σχεδόν σε ηλικία πέντε ετών. Μετά την ερωτοτροπία, η αναπαραγωγική πράξη συμβαίνει στο νερό και η περίοδος κύησης διαρκεί από 64 έως 77 ημέρες. Επιπλέον, κάθε ζευγάρι έχει συνήθως μία γέννα το χρόνο και πολύ περιστασιακά μπορεί να έχει δύο, τα οποία είναι από 1 έως 6 νεογνά, αλλά κατά μέσο όρο υπάρχουν δύο. Κατά τη γέννηση, τα μικρά είναι τυφλά και εξαρτώνται από τη μητρική φροντίδα, τουλάχιστον μέχρι την τέταρτη εβδομάδα, όταν μπορούν να αρχίσουν να ανοίγουν τα μάτια τους. Στους δύο μήνες αρχίζουν να κολυμπούν και στους τρεις αρχίζουν τις πρώτες τους προσπάθειες για κυνήγι, κυρίως ψάρια. Οι ενήλικες παίζουν κρίσιμο ρόλο στη διδασκαλία των παιδιών τους να κυνηγούν. Ο απογαλακτισμός των απογόνων μπορεί να συμβεί ήδη εννέα μήνες μετά τη γέννηση.
Αυτές οι ενυδρίδες δημιουργούν αρκετά στενούς οικογενειακούς δεσμούς Στην πραγματικότητα, οι νεότεροι μπορούν να μείνουν με την οικογένειά τους μέχρι να φτάσουν σε σεξουαλική ωριμότητα. Οι άνδρες και τα αδέρφια έχουν ενεργή συμμετοχή στη φροντίδα και τη διδασκαλία των νέων. Μόλις γεννηθεί μια νέα γέννα, οι γονείς μειώνουν το ενδιαφέρον για τα μικρά και επικεντρώνονται στα νεογέννητα.
Κατάσταση διατήρησης γιγαντιαίας ενυδρίδας
Αρχικά ο κύριος παράγοντας απειλής για το είδος ήταν το το κυνήγι για να αποκτήσει το δέρμα του και να το εμπορευτεί στη βιομηχανία γούνας, ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, έχουν προκύψει μια άλλη σειρά πτυχών που θέτουν τη γιγάντια βίδρα σε κίνδυνο, όπως η καταστροφή του οικοτόπου που σχετίζεται με τα υδάτινα σώματα, την υπεραλίευση, μόλυνση των ποταμών από την εξόρυξη και τη χρήση αγροχημικών όπως λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Η εξόρυξη είναι μια εξαιρετικά ενοχλητική δράση του οικοσυστήματος της γιγάντιας βίδρας, η οποία εκτός από τη μόλυνση και την καταστροφή των οικοσυστημάτων, συμβάλλει στην καθίζηση αυτών των ποτάμιων σωμάτων, η οποία εμφανίζεται κυρίως στην περιοχή της Ασπίδας της Γουιάνας (Σουρινάμ, Γουιάνα, Γαλλική Γουιάνα). νότια Βενεζουέλα και βόρεια Βραζιλία) και επίσης στο νοτιοανατολικό Περού. Επιπλέον, η κατασκευή φραγμάτων και οι αλλοιώσεις των υδάτινων ρευμάτων είναι επίσης σημαντικές αιτίες για την προσβολή αυτών των ζώων.
Η γιγάντια βίδρα περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών (CITES) και καταγράφεται ως είδος υπό εξαφάνιση με εξαφάνισηαπό τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης. Παρά την πρόταση για διάφορες ενέργειες, όπως η προστασία του οικοτόπου της, η εξόρυξη συνεχίζει να προκαλεί ανησυχητικές ζημιές στις προαναφερθείσες περιοχές.
Η γιγάντια βίδρα είναι ένα ζώο που πρακτικά δεν έχει φυσικούς θηρευτές στα οικοσυστήματα που κατοικεί, ωστόσο, Οι άνθρωποι είναι η κύρια και πιο δραματική απειλή, ίσως όχι τόσο λόγω του άμεσου κυνηγιού, αλλά λόγω της σημαντικής αλλοίωσης του οικοτόπου του.
