Ο ακριβής ορισμός της κολίτιδας είναι " φλεγμονή του παχέος εντέρου", που είναι το προτελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου, πρόσθιο του πρωκτός. Στην πράξη, μεταφράζεται σε διάρροια που θα ονομάσουμε παχύ έντερο, για να τη διαφοροποιήσουμε από τη γνωστή ως διάρροια του λεπτού εντέρου, αν και το όριο συχνά προκαλεί σύγχυση. Αυτή είναι συχνά μια μάλλον θεωρητική διαίρεση για τη διευκόλυνση της καθοδήγησης στη διάγνωση της κολίτιδας στις γάτες.
Μπορούμε να εκπλαγούμε κάπως όταν βλέπουμε τη γάτα μας να υποφέρει από ένα επεισόδιο οξείας διάρροιας και, ως εκ τούτου, σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας θα μιλήσουμε για την κολίτιδα στις γάτες, τα συμπτώματά του και η αντιμετώπισή του, ως οδηγός μέχρι ο κτηνίατρός μας να μας συμβουλεύσει για τη σωστή διαδικασία για την αντιμετώπισή του, ανάλογα με την υποκείμενη αιτία.
Συμπτώματα κολίτιδας σε γάτες
Δεδομένων των παραπάνω, είναι σαφές ότι θα βρούμε τη γάτα μας με όλο το φάσμα των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη διάρροια, με ορισμένες παραλλαγές ανάλογα με την αιτία που προκαλεί αυτήν την κατάσταση. Κατανοούμε ως διάρροια αύξηση του όγκου και της συχνότητας των καθημερινών κοπράνων. Έτσι, τα πιο κοινά συμπτώματα κολίτιδας στις γάτες είναι:
- Ογκώδεις και συχνές κενώσεις, γενικά χωρίς σχήμα (πάστα), αλλά με κανονικό χρώμα.
- Περίπτωση με υπόλευκη βλέννα και/ή φρέσκο αίμα, το τελευταίο εξαρτάται από το αν ο ένοχος είναι παράσιτο ή ο βαθμός ερεθισμού του ο βλεννογόνος του εντέρου.
- Συχνές επισκέψεις στο δοχείο απορριμμάτων υιοθετώντας την τυπική στάση εκκένωσης, αν και τελικά δεν μπορεί να αφοδεύσει. Μπορούμε επίσης να τον δούμε σε αυτή τη θέση για αρκετή ώρα στο τέλος της κένωσης, γιατί υπάρχει πάντα η αίσθηση ατελούς εκκένωσης (τενεσμός). Μερικές φορές, αυτή η επείγουσα ανάγκη μεταφράζεται σε εύρεση κοπράνων σε μέρη λίγο πολύ κοντά στο κουτί απορριμμάτων, αν δεν έχει προλάβει να φτάσει εκεί.
- Πρωκτικός ερεθισμός από πάρα πολλά κόπρανα (2-3 φορές τον συνηθισμένο αριθμό φορών, αν και διαφέρει ανάλογα με τη γάτα) ή από το γλείψιμο σταθερά από την περιοχή να παραμείνουν ίχνη κοπράνων και προσπαθήστε να την καθαρίσετε. Αυτός ο ερεθισμός ονομάζεται «πρωκτίτιδα».
- Σε περίπτωση χρόνιας κολίτιδας, όποια και αν είναι η αιτία, η γενική κατάσταση της γάτας μπορεί να επιδεινωθεί, με τραχιά, απεριποίητη γούνα, προοδευτική αραίωση κ.λπ. Ωστόσο, η χρόνια κολίτιδα δεν είναι πολύ συχνή στις γάτες, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στους σκύλους, και συνήθως τη βρίσκουμε ως οξεία παθολογία, αντί να διατηρείται με την πάροδο του χρόνου.
Κολίτιδα σε γάτες λόγω παρασίτων
Μία από τις πιο κοινές αιτίες αυτού που ονομάζουμε κολίτιδα είναι η παρουσία παρασίτων στο έντερο Δεν χρειάζεται να είναι ειδικά στεγάζονται στο παχύ έντερο, αλλά μπορεί να προκαλέσουν την τυπική διάρροια του παχέος εντέρου και μερικές φορές άλλα είδη συμπτωμάτων. Τα πιο συνηθισμένα που συναντάμε στις γάτες είναι:
Μικροσκοπικά παράσιτα
Κοκκίδια, Giardia ή Trichomonas fetus. Συνήθως προκαλούν οξεία κολίτιδα, με ημέρες κατά τις οποίες παρατηρούνται σχετικά φυσιολογικά κόπρανα και γενικά η κατάσταση της γάτας εκτός από διάρροια είναι φυσιολογική.
- Στην περίπτωση του Giardia, μπορεί επίσης να προκαλέσουν συμπτώματα προσβολής του λεπτού εντέρου, όπως εμετός και απώλεια όρεξης, εάν είναι πολύ σοβαρά, αλλά γενικά βλέπουμε άμορφα κόπρανα, τα οποία μπορεί να περιέχουν μια σταγόνα φρέσκου αίματος ή/και λευκωπή βλέννα.
- Στην περίπτωση των κοκκιδίων παρατηρούνται διάρροιες με σαφώς αυξημένο όγκο και αρκετά χαρακτηριστική οσμή.
- Το έμβρυο Trichomonas είναι ένα υποδιαγνωσμένο παράσιτο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.
Η διάγνωση αυτών των παρασίτων βασίζεται σε εξετάσεις κοπράνων που πραγματοποιεί ο κτηνίατρος, με δείγματα κοπράνων από αρκετές ημέρες, και υπάρχει ταχεία κιτ για Giardia. Το Trichomonas fetus μπορεί να χρειαστεί καλλιέργεια κοπράνων με PCR, δηλαδή το εργαστήριο αναζητά ειδικά το DNA του παρασίτου. Στην περίπτωση της κοκκιδίωσης, ανταποκρίνονται αρκετά καλά στη θεραπεία με diclazuril ή toltrazuril. Κατά του Giardia, ορισμένοι κτηνίατροι προτιμούν τη μετρονιδαζόλη και άλλοι τη φενβενδαζόλη. Το Trichomonas fetus ανταποκρίνεται καλά στη ρονιδαζόλη ή τη μετρονιδαζόλη, λαμβάνοντας υπόψη ότι η χορήγησή τους σε γάτες δεν εξαιρείται από επιπλοκές, επομένως πρέπει να γίνεται εξαντλητική παρακολούθηση.
Η καλή υγιεινή και απολύμανση είναι απαραίτητη και αποφύγετε τον συνωστισμό στις κοινότητες γατών (καταφύγια, τροφεία…) για τον έλεγχο αυτών των παρασίτων και πρόληψη της εμφάνισης κολίτιδας της γάτας.
Από την άλλη, το Toxoplasma gondii αξίζει μια παράγραφο, καθώς είναι ένα πολύ σημαντικό μικροσκοπικό παράσιτο για τη δημόσια υγεία, υπεύθυνο για την επίφοβη τοξοπλάσμωση. Στη συνηθισμένη κλινική της γάτας όμως, αν και μπορεί να προκαλέσει διάρροια, εμφανίζεται συνήθως σε συνεννόηση καμουφλαρισμένη με τα πιο ποικίλα συμπτώματα: νευρολογικά, οφθαλμικά… Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει ποτέ να αποκλείεται όταν γίνεται μελέτη εάν υπάρχει υποψία ότι το άτομο που ευθύνεται για τη διάρροια είναι πρωτόζωο.
Μακροσκοπικό παράσιτο
Trichuris, το «μαστίγιο», δεν είναι πολύ κοινό στις γάτες, αλλά η αγκύρωσή του στο παχύ έντερο μπορεί να προκαλέσει διάρροια με λίγο αίμα σε περίπτωση έντονης παρασίτωσης. Είναι ευαίσθητο στα περισσότερα συμβατικά αντιπαρασιτικά φάρμακα, αλλά πρέπει να παρακολουθείται με κοπρολογικές μελέτες κάθε μήνα, καθώς μερικές φορές είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από αυτό.
Μολυσματική κολίτιδα σε γάτες
Αυτό περιλαμβάνει τη διάρροια που αναγνωρίζεται ότι εμφανίζεται στο παχύ έντερο που ανταποκρίνεται σε μολυσματική αιτία, είτε οφείλεται σε ιό είτε σε βακτήρια.
- Ιός : κορωνοϊός αιλουροειδών, υπεύθυνος για λοιμώδη περιτονίτιδα αιλουροειδών, ιό λευχαιμίας αιλουροειδών, παρβοϊό, που προκαλεί πανλευκοπενία, ροταϊό και άλλους λιγότερο γνωστούς όπως καθώς ο τοραϊός, μπορεί να προκαλέσει οξεία ή υποξεία διάρροια, επομένως ο κτηνίατρος θα κάνει τις αυστηρές εξετάσεις για να τις αποκλείσει όταν πάμε στη συνεννόηση με τη γάτα μας.
- Βακτηριακή : μια βακτηριακή υπερανάπτυξη στο έντερο που συμβαίνει όταν ένα φυσιολογικό βακτήριο αρχίζει να υπεραναπτύσσεται εκτός λειτουργίας ή μια βακτηριακή μόλυνση, μπορεί προκαλούν διάρροια, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις Salmonella, C lostridium ή Escherichia coli. Ανάλογα με τα βακτήρια που απομονώνονται από τεστ DNA, θα καθιερωθεί ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο αντιβιοτικών ή, εάν δεν υπάρχει χρόνος, μπορεί να δημιουργηθεί εμπειρική αντιβιοτική θεραπεία ευρέως φάσματος για τη βελτίωση των συμπτωμάτων.
Κολίτιδα σε γάτες λόγω φλεγμονώδους νόσου του εντέρου
Η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου είναι μια ομάδα παθολογιών που προκαλεί χρόνια διάρροια, πολύ πιο συχνή στους σκύλους παρά στις γάτες, αν και δεν πρέπει ποτέ να αποκλειστεί. Πολύ συνοπτικά, μπορούμε να πούμε ότι ο βλεννογόνος του εντέρου διηθείται από αμυντικά κύτταρα διαφόρων τύπων ή μικτά, επομένως διαφοροποιούνται σε: ηωσινοφιλική κολίτιδα, πλασματοκυτταρική κολίτιδα, λεμφοκυτταρική κολίτιδα…. Η προέλευση είναι συνήθως μια διαταραχή του ανοσοποιητικού, και η θεραπεία στοχεύει στη μείωση της φλεγμονής, βασικά με κορτικοστεροειδή, και στην καταστολή της ανοσολογικής απόκρισης που προκαλεί αυτήν την κατάσταση, με ανοσοκατασταλτικά. Ωστόσο, μια υψηλή δόση κορτικοστεροειδών μπορεί να έχει επαρκή ανοσοκατασταλτική δράση και μερικές φορές μπορεί να συνδυαστεί με άλλους αντιφλεγμονώδεις παράγοντες όπως η σουλφασαλαζίνη.
Άλλες αιτίες κολίτιδας σε γάτες
Η διάρροια του παχέος εντέρου μπορεί να βρεθεί σε πολλαπλές ασθένειες, αλλά θα παρατηρούσαμε συμπτώματα που στρέφονται περισσότερο σε αυτές τις παθολογίες εκτός από τη διάρροια στις περισσότερες περιπτώσεις. Έτσι, άλλες αιτίες κολίτιδας στις γάτες είναι:
- Μερική ή πρώιμη εντερική απόφραξη.
- Εντερικά νεοπλάσματα.
- Ηπατική νόσο.
- Εμφόλυνση εντερικού βρόχου.
- Σηψαιμία (γενικευμένη λοίμωξη).
Διατροφική διαχείριση της κολίτιδας σε γάτες
Η διάρροια ή η κολίτιδα των αιλουροειδών συνήθως ανταποκρίνεται αρκετά καλά στη διαιτητική διαχείριση, ανεξάρτητα από την προέλευσή της και ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη θεραπεία για το τι την προκαλεί. Επομένως, πρέπει να σημειωθεί ότι η διατροφή για γάτες με κολίτιδα θα πρέπει να είναι συμπληρωματική της θεραπείας.
Οι γάτες με κολίτιδα μπορούν να ωφεληθούν πολύ από μια αρχική νηστεία από στερεά για λίγες ώρες (6 έως 12 ώρες), εάν ο κτηνίατρος το κρίνει σκόπιμο και εφόσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις. Το φρέσκο νερό θα πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε εσάς, εκτός εάν υπάρχει διαφορετική οδηγία, κάτι που είναι σπάνιο.
Η λεγόμενη μαλακή δίαιτα, πολύ εύκολο να γίνει σε σκύλους, έχει ένα μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση: έχουμε μια γάτα. Γενικά, είναι νεοφοβικοί στο φαγητό, και σε όλα, και απορρίπτουν συστηματικά όλα όσα δεν γνώριζαν τους πρώτους μήνες της ζωής τους. Το να αρχίσετε να τρώτε μικρές ποσότητες μιας ποιοτικής πρωτεΐνης, όπως μαγειρεμένο στήθος κοτόπουλου ή γαλοπούλας, με γαλακτοκομικά προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως φρέσκο τυρί ή φυσικό γιαούρτι, και μια πηγή υδατανθράκων με φυτικές ίνες όπως το καστανό ρύζι, είναι κάτι που οι γάτες δεν κάνουν. συνήθως θεωρούν ως ορεκτική επιλογή όσο κι αν πεινάνε αν δεν το έχουν ξαναφάει. Για το λόγο αυτό, σχεδόν όλες οι μάρκες ζωοτροφών έχουν μια σειρά που ονομάζεται "γαστρεντερική", σε εξωθημένη τροφή ή υγρή τροφή, για να βοηθήσει στην ανάρρωση της κολίτιδας. Η πηγή πρωτεΐνης και η μεγάλη ποσότητα πρεβιοτικών ινών αποτελούν τη βάση της επιτυχίας αυτών των προϊόντων.
Ωστόσο, αν είμαστε αρκετά τυχεροί να έχουμε μια γάτα που είναι λιγότερο γκουρμέ όσον αφορά τις γαστρονομικές γεύσεις, μια έγκυρη επιλογή εάν τα οικονομικά μας δεν μας επιτρέπουν να αγοράσουμε μία από αυτές τις τροφές είναιsoft diet σε συνδυασμό με προ/προβιοτικά φακελάκια, αρκετά οικονομικά, σε πάστα ή gel. Μια μικρή ποσότητα φαγητού, πολλές φορές την ημέρα, μπορεί να βοηθήσει στην ομαλοποίηση της εντερικής διέλευσης.
Η παρακολούθηση της δίαιτας για 3-5 ημέρες, εκτός από τα προ/προβιοτικά, μπορεί να επιλύσει τη διάρροια όταν οφείλεται σε καταστάσεις ξαφνικής αλλαγής διατροφής, στρες, υπερβολικής πρόσληψης τροφών που έχουν καταφέρει να κλέψουμε τις γάτες μας από το τραπέζι χωρίς να το καταλάβουμε ή όταν κάποιο φάρμακο μπορεί να τους προκαλέσει γαστρεντερική αντίδραση. Εάν η αιτία της κολίτιδας στις γάτες είναι μία από τις παθολογίες που αναφέρθηκαν, να θυμάστε ότι είναι απαραίτητο να ακολουθείτε τις οδηγίες του κτηνιάτρου.
