Η λάμα και το αλπακά είναι αυτόχθονα ζώα των Άνδεων και πολύ σημαντικά για τις χώρες της περιοχής. Λόγω του υβριδισμού και της σχεδόν εξαφάνισης των καμηλιδών της Νότιας Αμερικής κατά τη διάρκεια της ισπανικής εισβολής, η πραγματική προέλευση του λάμα, του αλπακά δεν ήταν γνωστή με βεβαιότητα για πολλά χρόνια και άλλα ζώα που ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Αν και αυτές οι προελεύσεις έχουν ήδη διευκρινιστεί, είναι φυσιολογικό να θέλουμε να γνωρίζουμε ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του λάμα και του άλπα λόγω των φαινομενικών ομοιοτήτων τους.
Σε αυτό το άρθρο στον ιστότοπό μας, θα δούμε ότι για να γνωρίζουμε πραγματικά τη διάκριση μεταξύ αλπακά και λάμα, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τους αντίστοιχους συγγενείς τους στις Άνδεις: το vicuna και το guanaco.
Καμηλίδες Νότιας Αμερικής: τι είναι και τι τύποι
Σύμφωνα με το άρθρο «Συστηματική, ταξινόμηση και εξημέρωση αλπακά και λάμα: νέες χρωμοσωμικές και μοριακές δοκιμές», που δημοσιεύτηκε στο Chilean Journal of Natural History [1], στη Νότια Αμερική υπάρχουν 4 είδη καμηλιών της Νότιας Αμερικής, δύο από τα οποία είναι άγρια και δύο έχουν εξημερωθεί. Είναι οι εξής:
- Guanaco (Lama guanicoe).
- Llama (Lama glama).
- Vicuña (Vicugna vicugna).
- Alpaca (Vicugna pacos).
Έτσι, όπως μπορούμε να δούμε, και το λάμα και το αλπακά είναι καμήλες της Νότιας Αμερικής, ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι δύσκολο διαφοροποίηση ενός λάμα από ένα αλπακά. Στην πραγματικότητα, όπως θα δούμε παρακάτω, παρά τη φυσική ομοιότητα και τη δημοτικότητα, μια λάμα μοιάζει πολύ περισσότερο με ένα γκουανάκο, όπως το αλπακά μοιάζει περισσότερο με μια βικούνια, παρά τις ομοιότητες που μπορούμε να βρούμε μεταξύ λάμα και αλπακά.
Ομοιότητες μεταξύ λάμα και αλπακά
Εκτός από τις κοινές φυσικές ομοιότητες, η σύγχυση μεταξύ λάμα και αλπακά είναι κάτι παραπάνω από κατανοητή, αφού και τα δύο ανήκουν σε η ίδια οικογένεια Camelidae, η οποία είναι επίσης η ίδια με τις καμήλες, τα dromedaries, τα vicuñas και τα guanacos: είναι όλα θηλαστικά μηρυκαστικά αρτιοδάκτυλα Εξαιτίας αυτού, είναι φυσιολογικό να αναρωτιέμαι ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός λάμα και ενός αλπακά. Πριν απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, ας δούμε πώς μοιάζουν τα δύο ζώα.
Μερικά κοινές πτυχές που μπορεί να μας κάνουν να μπερδεύουμε το λάμα και το αλπακά είναι:
- Κοινός βιότοπος.
- Είναι φυτοφάγα ζώα.
- Πάνε σε ένα πακέτο.
- Πραία ιδιοσυγκρασία.
- Φτύνουν όταν είναι θυμωμένοι.
- Εξωτερική εμφάνιση.
- Μαλακή γούνα.
Εξαιτίας όλων αυτών, είναι κατανοητό ότι είναι δύσκολο για εμάς να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ λάμα και αλπακά.
Διαφορά μεταξύ λάμα και αλπακά
Η κύρια διαφορά μεταξύ λάμα και αλπακά είναι το γεγονός ότι ανήκουν σε διαφορετικά είδη: Lama glama και Vicuña pacos. Η προέλευση των λάμα και των αλπακά είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα μεταξύ των μελετητών. Όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, το υψηλό ποσοστό υβριδισμού έκανε πολύ δύσκολη τη μελέτη των ειδών. Παρά τις ομοιότητες, σύμφωνα με το αναφερόμενο άρθρο από το Revista Chilena de Historia Natural [2], στην πραγματικότητα, από γενετική άποψη, το Τα guanacos είναι πιο κοντά στα λάμα, ενώ τα vicuñas είναι πιο κοντά στα αλπακά σε χρωμοσωμικό και ταξινομικό επίπεδο.
Alpaca vs. κλήση
Ακόμα, χωρίς να χρειάζεται να κοιτάξετε το DNA, υπάρχουν ορισμένες σαφώς αισθητές διαφορές μεταξύ του αλπακά και του λάμα:
- Μέγεθος: Ένα αλπακά είναι σαφώς μικρότερο από ένα λάμα. Το ίδιο ισχύει και για το βάρος, τα λάμα είναι πιο βαριά από τα αλπακά.
- Neck : Σημειώστε ότι οι λάμα έχουν μεγαλύτερο λαιμό από τα αλπακά και μπορεί να ξεπεράσουν το μέγεθος ενός ενήλικου ανθρώπου.
- Αυτιά : Ενώ οι λάμα έχουν μακριά, μυτερά αυτιά, τα αλπακά έχουν μάλλον στρογγυλεμένα αυτιά.
- Ρύγχος: Τα αλπακά έχουν μακρύτερο, πιο προεξέχον ρύγχος από τα λάμα.
- Γούνα: Το μαλλί λάμα είναι πιο χοντρό.
- Προσωπικότητα: Τα αλπακά είναι πιο ντροπαλά απέναντι στους ανθρώπους, ενώ τα λάμα είναι γνωστό ότι είναι εξωστρεφή και ακόμη και «τολμηρά».
Μπορεί επίσης να βρείτε ενδιαφέρον αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με τα 35 πιο χαριτωμένα ζώα στον κόσμο.
Χαρακτηριστικά των αλπακά (Vicugna pacos)
Υπολογίζεται ότι η εξημέρωση του αλπακά ξεκίνησε πριν από 6.000 ή 7.000 χρόνια στις Περουβιανές Άνδεις. Σήμερα μπορεί να βρεθεί στη Χιλή, στη Βολιβία των Άνδεων και στο Περού, όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος πληθυσμός του. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά αλπακά:
- Έχουν εξημερωθεί.
- Είναι μικρότερα από το λάμα.
- Έχουν 22 αποχρώσεις χρωμάτων που πηγαίνουν από το λευκό σε μαύρο (περνούν το καφέ και το γκρι).
- Μαλακή και μακριά γούνα.
Ένα αλπακά είναι σαφώς μικρότερο από ένα λάμα, δεδομένου ότι έχει μήκος μεταξύ 1,20 m και 1,50 m και μπορεί να βάρος έως 90 κιλά Σε αντίθεση με το λάμα, το αλπακά δεν χρησιμοποιείται ως αγέλη. Ωστόσο, το μαλλί του αλπακά οδηγεί και την τοπική οικονομία σήμερα και η γούνα του θεωρείται «πολύτιμη» από αυτή του λάμα.
Όπως στην περίπτωση των λάμα, τα αλπακά είναι επίσης γνωστά για την αντίδραση του φτύσιμου για να αμυνθούν, παρά το γεγονός ότι είναι πειθήνια ζώα. Huacaya και Suri είναι οι δύο ράτσες του Vicugna Pacos και διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο τριχώματος τους.
Τώρα που γνωρίζετε ότι τα αλπακά είναι οικόσιτα ζώα σε αυτές τις περιοχές της Λατινικής Αμερικής, μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει αυτό το άλλο άρθρο σχετικά με 12 ζώα της Παταγονίας.
Χαρακτηριστικά των λάμα (Lama glama)
Το λάμα, με τη σειρά του, είναι η μεγαλύτερη καμήλα στη Νότια Αμερική και μπορεί να ζυγίζει έως και 150 κιλά. Η Βολιβία είναι αυτή τη στιγμή η χώρα με την υψηλότερη συγκέντρωση λάμα, αλλά μπορούν επίσης να βρεθούν στην Αργεντινή, τη Χιλή, το Περού και τον Ισημερινό. Τα χαρακτηριστικά φλόγας είναι:
- Είναι η μεγαλύτερη καμήλα στη Νότια Αμερική.
- Μπορούν να έχουν μέτρο έως 1,40 μ. και βάρος έως 150 κιλά.
- Έχει εξημερωθεί.
- Μακριά, μάλλινη γούνα.
- Το χρώμα του μαλλιού του ποικίλλει από λευκό έως σκούρο καφέ.
Μελέτες υπολογίζουν ότι τουλάχιστον πριν από 6.000 χρόνια, το λάμα ήταν ήδη κατοικίδιο ζώο στις Άνδεις για τους Ίνκας (για το φορτίο μεταφορά και παραγωγή μαλλιού), συγκίνησαν την τοπική οικονομία και συνόδευσαν τους βασιλικούς στρατούς, που συνέβαλαν στη διανομή του σε όλη την περιοχή. Μέχρι σήμερα, η μακριά, μάλλινη γούνα τους σε χρώματα που κυμαίνονται από λευκό έως σκούρο καφέ αποτελεί πηγή επιβίωσης για τις τοπικές οικογένειες σε αυτές τις περιοχές.
Όπως τα αλπακά τρέφονται με θάμνους, γρασίδι και σανό. Παρά το ήρεμο και υπάκουο ταμπεραμέντο τους, μπορούν εύκολα να ερεθιστούν και να φτερνιστούν βλέννα για άμυνα.
Χαρακτηριστικά των vicuñas (Vicugna vicugna)
Παρότι δεν έχουν σχέση, υπάρχουν και εκείνοι που μπερδεύουν τις βικουνίες με τις αντιλόπες της Βόρειας Αμερικής (Antilocapra americana), λόγω της εμφάνισης, του μεγέθους και του τρόπου βαδίσματος τους. Συνήθως πηγαίνουν σε αγέλες που αποτελούνται από συγγενείς ή άνδρες. Είναι σπάνιο να δεις ένα vicuña να περιπλανιέται μόνο του, αλλά όταν το δεις, είναι συνήθως άγαμα αρσενικά χωρίς αγέλη. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του vicuñas:
- Είναι η μικρότερη καμήλα, με μέγιστο μέγιστο 1,30 m και βάρος έως 40 κιλά.
- Έχουν καστανοκόκκινο χρώμα στην πλάτη, ενώ η κοιλιά και ο μηρός είναι λευκοί. Το πρόσωπό του είναι επίσης πιο ανοιχτόχρωμο.
- Τα δόντια του μοιάζουν με αυτά των τρωκτικών.
- Έχουν βαθιά σχισμένες οπλές.
- Είναι άγρια ζώα.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από τον Cristián Bonacic [3], μεταξύ των καμηλιών των Άνδεων, η βικούνια είναι η καμηλιέρα μικρότερο (μετράει μέγιστο ύψος 1,30 m με μέγιστο βάρος 40 κιλά). Εκτός από το μέγεθός του, ένα άλλο χαρακτηριστικό που το διαφοροποιεί από το είδος της οικογένειάς του είναι οι πιο βαθιές οπλές του, που του επιτρέπουν να κινείται γρήγορα και ευκίνητα πάνω από τις πλαγιές και τις χαλαρές πέτρες που είναι κοινές στην puna, ο βιότοπός του Τα δόντια του, που μοιάζουν με αυτά των τρωκτικών, το διαφοροποιούν επίσης από άλλα είδη. Με τη βοήθειά τους τρέφονται με θάμνους και βότανα κοντά στο έδαφος
Συνήθως κατοικεί σε περιοχές των Άνδεων (κεντρικό Περού, δυτική Βολιβία, βόρεια Χιλή και βορειοδυτική Αργεντινή) που βρίσκονται 4.600 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το λεπτό τρίχωμά του είναι γνωστό ότι είναι μαλλί εξαιρετικής ποιότητας που το προστατεύει από το κρύο της περιοχής, αλλά έχει και υψηλή εμπορική αξία από την προκολομβιανή εποχή.
Η vicuña είναι μια καμήλα που ήδη κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω του παράνομου κυνηγιού. Αλλά εκτός από τον άνθρωπο, τα σκυλιά, τα πούμα και οι αλεπούδες των Άνδεων είναι μερικοί από τους πιο συνηθισμένους θηρευτές του.
Χαρακτηριστικά των guanacos (Lama guanicoe)
Το γκουανάκο μπορεί να δει κανείς σε άνυδρα και ημίξηρα περιβάλλοντα στη Νότια Αμερική (Περού, Βολιβία, Εκουαδόρ, Κολομβία, Χιλή, Αργεντινή) σε υψόμετρο 5.200 μέτρα. Επί του παρόντος, το Περού είναι η χώρα όπου το συναντάμε πιο συχνά. Τα χαρακτηριστικά του γουανάκο είναι:
- Είναι το μεγαλύτερο άγριο αρτιοδάκτυλο στη Νότια Αμερική.
- Μέτρα έως 1,30 m και μπορεί να ζυγίσει έως και 90 κιλά.
- Η γούνα του μπορεί να είναι διαφορετικές αποχρώσεις του καφέ με λευκή κοιλιά και στήθος.
- Το πρόσωπό σου είναι γκρίζο.
- Συνήθως έχει τα αυτιά ψηλά.
- Τα μάτια του είναι μεγάλα και καστανά.
- Η γούνα του είναι πιο κοντή από τα προηγούμενα ζώα.
- Είναι άγριο ζώο.
Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ζώα που περιγράφονται σε αυτό το άρθρο, το γκουανάκο διακρίνεται επειδή έχει κοντό τρίχωμα, αλλά και από το μικρά, μυτερά αυτιά και εντυπωσιακά καστανά μάτια. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να τονιστεί σχετικά με το Lama Guanicoe είναι ο ενεργητικός τρόπος που περπατά και το γεγονός ότι μπορεί να μείνει έως και 4 ημέρες χωρίς νερό.
Μια περιέργεια για τις καμήλες της Νότιας Αμερικής
Όλοι τους αφοδεύουν και ουρούν σε 'κοινοτικοί σωροί χωματερών' από το κοπάδι τους ή από άλλο κοντινό, το οποίο μπορεί να έχει πάχος 30 cm και 4 μέτρα σε διάμετρο. Σε οικολογικό επίπεδο είναι γνωστό ότι στο σημείο που αφοδεύουν και ουρούν αυτά τα ζώα, μετά την περίοδο των βροχών, φυτρώνει μια λαμπερή πράσινη βλάστηση που ξεχωρίζει στην ξηρασία της πούνας.